Kraszewski po mistrzowsku przedstawił w powieści zakamarki życia dworskiego, ową atmosferę intryg, ambicji i zawiści, obyczaj, moralność i życie światowe sfer rządzących. Autor ukazał kryzys państwa, konsekwencje nie liczącej się z interesem narodu polityki absolutystycznego monarchy i dworskiej kamaryli. Kraszewski zainteresował się tutaj kilkoma miesiącami 1756 roku, poprzedzającymi bezposrednio wybuch "wojny siedmioletniej". Zajął się więc pisarz najistotniejszym dla osiemnastowiecznej dyplomacji problemem: osiągnięciem przez Prusy mocarstwowego stanowiska w Europie środkowej. W "Z siedmioletniej wojny" nie dał jednego batalistycznego obrazu, zakończył powieść na pierwszych działaniach wojennych we wrześniu i październiku 1756. Znakomicie natomiast ukazał intrygi dyplomatyczne, brutalność fryderykowskiej polityki, szpiegostwo itd.