Z PRZEDMOWY
Francja przed rokiem 1938... Paryż... Codzienność zwykłego życia... Różne mody intelektualne, artystyczne, towarzyskie...Różnorodność środowisk i spory między nimi... Hasła: socjalizm, wolność, republika, demokracja... Drwiny z chrześcijaństwa i bardziej jeszcze z Kościoła, głównie duchowieństwa – spuścizna encyklopedystów ciągle rozwijana... W teologii katolickiej dominuje neotomizm, neoscholastyka tworząca abstrakcyjne pojęcia, całkiem ahistoryczne, ślepe na ,,tu i teraz”, a także na perpektywę dialogu ze światem, od którego wymaga, by nauczył się myśli św. Tomasza z Akwinu (zwykli ludzie nawet nie wiedzą kto to). Spekulacje teologiczne nie są związane ani z duszpasterstwem, ani z duchowością... I napięcie z powodu sytuacji politycznej. Przecież za rok wybuchnie wojna, już druga w tak krótkim czasie... Bestialska, będąca próbą charakteru oraz wiary. Wielu jej nie przeżyje, wielu się załamie... Kto ocali twarz, siebie? Kto wygra z niemal wszechmogącym złem? Kto odważy się powiedzieć złu ,,nie”?
W takich okolicznościach nakładem wydawnictwa Cerf ukazuje się książka czterdziestodwuletniego jezuity Henri de Lubaca, pierwsza w jego dorobku pisarskim, obejmującym – jak dziś się oblicza – pięćdziesiąt tomów, pod mało mówiącym, a nawet odpychającym tytułem Katolicyzm. Społeczne aspekty dogmatu. ,,Katolicyzm”? Jakie to niemodne... ,,Społeczne aspekty dogmatu”? Społeczeństwu należny jest rozdział od religii, Kościoła... Jakąż wolność oferują religijne dogmaty narzucane przez papiestwo i nadwornych rzymskich teologów, wśród nich zwłaszcza dogmatyków (jakaż odpowiednia dla nich nazwa!) i apologetów (etatowych, zajadłych obrońców dogmatów i ortodoksji, tak bardzo nudnej!)?
To właśnie ta książka znajduje się przed Tobą, Czytelniku. We Francji do 1987 roku ukazało się siedem jej wydań. W Polsce do tej pory dwa: w 1961 i 1988 roku. Oto trzecie wydanie, przygotowane w oparciu o poprzednie i uzupełnione o ważniejsze przekłady ojców Kościoła. W stosunku do pełnych wydań francuskich polska edycja zawiera okrojony dość znacznie warsztat przypisów i odniesień.

ks. Krzysztof Kaucha