Zacznijmy od wspomnienia pierwszego tomu. Był on rysowany w możliwie realistycznym stylu i oddawał opowiadanie Sapkowskiego "Ziarno prawdy" w jak najbardziej rzetelnym dla formy ujęciu. Tak też, jak się spodziewałam, zostało w kolejnym, a więc jest to przeniesiona proza, na co od czasów Polcha czekali wszyscy fani. Nawet w stopce tym razem możemy przeczytać "na podstawie opowiadań Andrzeja Sapkowskiego", czego brakuje równoległej serii, która jest (momentami bardzo) luźną interpretacją przygód wiedźmińskich. Tu za scenariusz odpowiada Rembiś, a rysunki Gorham. Powiem Wam, że nie ma się tu do czego przyczepić. Komiks jest napisany zgrabnie i dynamicznie, nie pominięto żadnej ważnej kwestii w fabule i nie narzuca się formie. Kreska zgrabna, kolory na miejscu. Jeśli stęskniłeś się za Panem Andrzejem, śmiało ruszaj do najbliższej księgarni.
Ciekawym ukłonem w stronę słowiańskich wierzeń jest tu wspomnienie imienia "Nija", polańskiego boga śmierci w kontekście jednego z wielu kultów uniwersum.

Zacznijmy od wspomnienia pierwszego tomu. Był on rysowany w możliwie realistycznym stylu i oddawał opowiadanie Sapkowskiego "Ziarno prawdy" w jak najbardziej rzetelnym dla formy ujęciu. Tak też, jak się spodziewałam, zostało w kolejnym, a więc jest to przeniesiona proza, na co od czasów Polcha czekali wszyscy fani. Nawet w stopce tym razem możemy przeczytać "na podstawie...