Pierwsza część historii „Dla jutra” była dla mnie sporym rozczarowaniem. Widać tam było zalążki dobrych pomysłów, ale nie potrafiono połączyć tego w dobrą historię. Na szczęście rysunki Jima Lee dawały radę. Jak to wygląda w przypadku drugiej części?

Superman w dalszym ciągu prowadzi śledztwo w sprawie tajemniczego zniknięcia wielu ludzi. Jednakże przeszkadza mu w tym… Wonder Woman. W tym samym czasie pewien ksiądz z kryzysem wiary nawiązuję znajomość z pewnym najemnikiem.

Wyjaśnienie zagadki Zniknięcia okazuje się bardzo banalne. Odniosłem wrażenie, że Superman rozwiązał to od niechcenia, chociaż wcześniej było to podbudowywane jako wielka tajemnica. Nie do końca jest też wyjaśnione jak działa to rozwiązanie. Dużo jest tu niewiadomych i sprzeczności, które na etapie zagadki robią wrażenie, ale w momencie próby udzielenia odpowiedzi irytują.

Wiele bardzo obiecujących wątków zostaje tutaj zupełnie zmarnowanych. Szczególnie dobrze to widać na przykładzie księdza z poprzedniego tomu. Tam był ciekawą postacią, z którą Superman mógł toczyć dyskusje na temat wiary. Tutaj jego wątek zostaje zakończony w bardzo prostacki sposób, zupełnie w sprzeczności do tego co sugerował poprzedni tom.

Postacie zachowują się tutaj zupełnie niezgodnie ze swoimi charakterami. Zamiast cokolwiek wyjaśniać uciekają się do przemocy, a ich motywacje są bardzo płytkie. Również debiut nowej wersji pewnej klasycznej postaci wypada blado.

Całość usiłują ratować bardzo spektakularne rysunki Jima Lee. Jest tu wiele naprawdę bardzo ładnych kadrów i projektów postaci czy strojów. Niestety przez miałką fabułę nie robią takiego wrażenia.

Dodatkowa historia czyli „Adventure Comics” #238 przedstawia komiksowy debiut Strefy Widmo. Pierwszy występ Generała Zoda jest tak naprawdę wątkiem pobocznym. Główny element fabuły dotyczy prób wydostania się Superboya ze Strefy Widmo. Jest tu parę naiwnych motywów, ale ogólnie nie jest tak źle.

Niestety ten tom w moich oczach okazał się jeszcze większym rozczarowaniem niż tom pierwszy. Po ujawnieniu części tajemnic czułem się, że straciłem czas i pieniądze. Warto się zapoznać jedynie dla warstwy graficznej.

Pierwsza część historii „Dla jutra” była dla mnie sporym rozczarowaniem. Widać tam było zalążki dobrych pomysłów, ale nie potrafiono połączyć tego w dobrą historię. Na szczęście rysunki Jima Lee dawały radę. Jak to wygląda w przypadku drugiej części?

Superman w dalszym ciągu prowadzi śledztwo w sprawie tajemniczego zniknięcia wielu ludzi. Jednakże przeszkadza mu w tym…...