Byłem (i w sumie nadal jestem) oczarowany pierwszym albumem zbiorczym "Płaszcz i szpony", gdzie główni bohaterowie przeżywali niezwykłe przygody. To był zdecydowanie najlepszy awanturniczy komiks jaki czytałem w ostatnich latach. I nie mogłem się doczekać kontynuacji przygód lisa Mauperuisa i wilka Villalobos, tym bardziej, że pierwszy album kończył się w momencie, w którym bohaterowie wraz ze swoimi przyjaciółmi lecieli statkiem w stronę Księżyca. I muszę przyznać, że lektura drugiego albumu zbiorczego "Płaszcz i szpony" mocno mnie wymęczyła. Bohaterowie często rozmawiają ze sobą wierszem, bo ma spory wpływ na płynność historii, fabuła nie jest już tak angażująca i jest tutaj zdecydowanie mniej humoru niż w pierwszej części tej historii. Wygląda to tak, jakby scenarzysta miał świetny pomysł, ale w pewnym momencie się nim znudził, więc zaczął niepotrzebnie kombinować, komplikować sytuację głównych bohaterów i wszystko to po to, żeby domknąć rozpoczęte wcześniej wątki. O ile jestem mega fanem pierwszej odsłony przygód lisa i wilka, tak drugą częścią jestem rozczarowany. Do połowy albumu jeszcze się oszukiwałem, że pewnie najlepsze jeszcze nadejdzie, ale niestety, nie nadeszło. Drugi tom "Płaszcz i szpony" jest dobrym komiksem, ale o wiele poziomów słabszym niż pierwsza odsłona.

Byłem (i w sumie nadal jestem) oczarowany pierwszym albumem zbiorczym "Płaszcz i szpony", gdzie główni bohaterowie przeżywali niezwykłe przygody. To był zdecydowanie najlepszy awanturniczy komiks jaki czytałem w ostatnich latach. I nie mogłem się doczekać kontynuacji przygód lisa Mauperuisa i wilka Villalobos, tym bardziej, że pierwszy album kończył się w momencie, w którym...