Literatura faktu, zapis wspomnień osoby żyjącej, niecodzienne wspomnienia, a najlepiej jeżeli wszystko to jest budzącym dreszcz emocji opowiadaniem. Taka przyjemność z czytania utworu literackiego zapada w pamięć nie mniej aniżeli zbiór zachowanej korespondencji znanej osobistości albo dzieło przybliżające najnowsze dokonania naukowe.
Książka zrobiła na mnie nie najgorsze wrażenie. Nawet liczyłem po cichu na jakąś kontynuację ale nic nie zapowiada kolejnej książki pochodzącego z Uzbekistanu Olega Zakirova. Autor zawarł w swojej literaturze dość barwny opis swoich przeżyć, a że może zaciekawić nie tylko czytelnika ze swoich rodzinnych stron ale odbiorcę tak polskiego jak i z każdej innej części świata to wynika po zapoznaniu się z notką biograficzną. Zakirov służył w sławnym KGB gdzie awansował do stopnia majora. Przedstawił koleje swojego losu poprzez zapoznanie czytelnika tak ze swoim wczesnym dzieciństwem jak i z następnymi placówkami wywiadu, których pracownikiem pozostawał przez dłuższy okres czasu. Wczesne lata i młodość Uzbeka nie są opisem prominentnej rodziny opływającej w luksusy i naddatek przywilejów, a jednak Zakirov odnalazł się w "firmie", która po dziś dzień budzi lęk wśród wielu osób mających niezatarte wspomnienia z kontaktu z KGB. Oddał jak się wydaje dość uczciwie i w przystępny sposób klimat, nastroje oraz atmosferę uczelnianych przepychanek, kumoterstwa, partyjnego nepotyzmu i takież obrazy z pracy w KGB; wszechobecna aura wzajemnej nieufności i podejrzliwości, intrygi, a także mniejsze czy większe zbrodnie. Zbrodnie zwykłe i nijakie, bezbarwne i ulotne niczym alkohol, który też jest więcej niż symbolicznym "towarzyszem" opisanych scen. Zbrodnie, które niosą ze sobą zapowiedź i przestrogę przed nieuchronnym i karzącym ramieniem partyjnej sprawiedliwości. Zbrodnie, które swoim natłokiem prowadzą wraz z autorem i jego odkryciem na historię zatajanej i tuszowanej tajemnicy Katynia. Zdaje się być to najistotniejszą częścią książki. Znajdywane dokumenty, świadkowie, którzy boją się przypominać sobie o czasie minionym oraz "świadkowie", którzy są gotowi opowiedzieć "prawdziwą" historię czy też jej swoistą wersję na użytek czujnych tajnych służb.
Książka, której autor mimo wielu trudności splótł osobiste losy z Polską jest ciekawą lekturą, która pozwala na odrobinę sensacji, prawdy historycznej i emocji "od kuchni" oraz "od siebie". Autor, który kilkakroć miał powody obawiać się o swoje życie i życie swoich najbliższych, a także znający tajniki "brudnych" działań wywiadu przedstawił też na kartach swojego utworu momenty wzruszające. Miłość i rodzina to momenty, którym autor nie poskąpił swojego dowcipu i serca.
Nie oceniam "Obcego elementu" zbyt wysoko z uwagi na treść, którą wyłączyłbym przy okazji omawiania tajemnic Katynia, a która dość mocno kontrastuje z wizerunkiem "kagebowca". Są to jakby dwie książki z których jak sobie pomyślałem jedna jest cośkolwiek ważniejsza od drugiej. Nie umniejszam też rangi należnej Zakirovowi. Ot, nadal skłonny byłbym przeczytać coś jeszcze autorstwa byłego funkcjonariusza.

Literatura faktu, zapis wspomnień osoby żyjącej, niecodzienne wspomnienia, a najlepiej jeżeli wszystko to jest budzącym dreszcz emocji opowiadaniem. Taka przyjemność z czytania utworu literackiego zapada w pamięć nie mniej aniżeli zbiór zachowanej korespondencji znanej osobistości albo dzieło przybliżające najnowsze dokonania naukowe.
Książka zrobiła na mnie nie najgorsze...