Biografia typu "Jednostka na tle swojej epoki".
Życie Lutra stanowi dla autora punkt wyjścia do snucia rozważań o stanie Rzeszy przed jego wystąpieniem i w trakcie jego działalności, która dała początek i była kamieniem węgielnym reformacji. Jeśli chodzi o rozłożenie akcentów to zdecydowanie więcej miejsca poświęcono początkowi kariery Lutra - 95 tezom, pierwszym pismom, sejmowi w Wormacji i ucieczce do zamku Wartburg. Mniej więcej od fragmentu, gdzie autor porusza przekład Biblii na język niemiecki narracja mocno przyspiesza. Sejm w Spirze, protest książąt i miast Rzeszy od którego wzięło się centralne pojęcie "protestantów", pokój w Norymberdze, związek szmalkaldzki - wszystkie te tematy poruszane są oględnie, bez należytego pogłębienia.
Oprócz samego Lutra, dużo miejsca poświęcono wydarzeniom pobocznym - sprawie Reuchlina, działalności Zwinglego i Huttena, sacco di Roma. Te fragmenty, kiedy opuszczamy Marcina Lutra to największe wodolejstwo i rozdziały "przegadane". Na dobrą sprawę nie zaszkodziłoby potraktowanie ich bardziej skrótowo, aczkolwiek należy uczciwie przyznać, że wnoszą dużo do kontekstu omawianych wydarzeń.
Sama postać Lutra została ujęta w zniuansowany sposób, bez próby oceny i bez patosu. Wielokrotnie wspomina się jego "grubiański" język i poglądy (antysemityzm tylko liźnięto).
Jest to biografia w starym stylu, syntetyczna, z licznie występującymi kwiecistymi porównaniami i nawiązaniami do czasów współczesnych autorowi.

Biografia typu "Jednostka na tle swojej epoki".
Życie Lutra stanowi dla autora punkt wyjścia do snucia rozważań o stanie Rzeszy przed jego wystąpieniem i w trakcie jego działalności, która dała początek i była kamieniem węgielnym reformacji. Jeśli chodzi o rozłożenie akcentów to zdecydowanie więcej miejsca poświęcono początkowi kariery Lutra - 95 tezom, pierwszym pismom,...