To przekrój historyczny – począwszy od epoki starożytnej – "końca czasów" jakie nie zrealizowały się na przestrzeni wieków. Paula Clifford ma naukowy tytuł doktora i w chronologiczny sposób przedstawia różne koncepcje, między innymi starożytne (Egiptu, Grecji, Rzymu), esseńczyków, zaratusztrianizm, muggletonianizm, legendę z I wieku o Żydzie tułaczu, wizje Nostradamusa (Michel de Nostradame) opublikowane w Centuries astronomiques, mediewistykę, dyspensacjonalizm, Biblię, Koran, ruch ekologiczny, dwudziestowieczną kosmologię.

Ciekawe stwierdzenie, że "W przypadku końca czasów liczby mogą mieć sens tylko jako symbole ujawniające prawdy metafizyczne. Jeżeli się je interpretuje dosłownie, muszą przynieść rozczarowanie. A jednak w sposób paradoksalny nie zniechęca to nigdy ludzi do posługiwania się nimi. Badania socjologiczne wykazują, że jeżeli przepowiadane wydarzenia nie następują, to ci, którzy uwierzyli przepowiedniom, przystępują z nowym przypływem energii do wyjaśnienia, dlaczego koniec świata nie nastąpił, i stosownie do tego dokonują rewizji swych obliczeń. Nawet spektakularne publiczne załamanie się jakiejś przepowiedni rzadko prowadzi do jej odwołania. Przyczyna tego zjawiska tkwi nie tyle w arytmetyce, ile w prorokach". Jest wiele dat końca świata – niespełnionych.

To przekrój historyczny – począwszy od epoki starożytnej – "końca czasów" jakie nie zrealizowały się na przestrzeni wieków. Paula Clifford ma naukowy tytuł doktora i w chronologiczny sposób przedstawia różne koncepcje, między innymi starożytne (Egiptu, Grecji, Rzymu), esseńczyków, zaratusztrianizm, muggletonianizm, legendę z I wieku o Żydzie tułaczu, wizje Nostradamusa...