Katarzyna Zawojska zaserwowała debiutancki kryminał, ale w jej daniu jest trochę za mało soli i pieprzu. Powieść jest raczej słodko-gorzkim kobiecym romansidłem z trupami w tle. Trochę szkoda, bo pomysł ciekawy, żywy, mimo trupów, i z eleganckim zakończeniem, ale w środku niepotrzebne rozważania, cytowane teksty piosenek, SMS-y i biały kot, który warczy. Trochę było mi trudno to wszystko znieść, przełknąć, skoro już zostajemy przy kulinarnej terminologii.

A o czym jest powieść z kotem na okładce? O dwóch dziewczynach, Dance i Basi, o morderstwach, układach, zdjęciach na wycieraczce przed domem i kocie, który pije herbatę z cytryną. Dziewczyny starają się rozwikłać zagadkę morderstw i przez to wpadają w rozgrywki męsko-męskie. W opowieści nie zabraknie romansowych akcentów, porzuconych mężczyzn i zdradzonych kobiet. Sprawy się będą komplikować, kot głośniej warczeć, a mężczyźni znikać.

W lekką narrację wplecione zostają teksty piosenek i rozmowy SMS-owe – nie pomaga to fabule i płynności w czytaniu, raczej dekoncentruje, denerwuje i rozprasza. Bohaterki trochę poniosło – mimo odpowiedzialnych i dorosłych profesji dużo w nich nastoletnich podrygów i niemądrych tekstów, jakby autorka na siłę chciała uszczęśliwić czytelnika zbyt dużą ilością słów, sformułowań i zwrotów, które nie zawsze pasują, nie zawsze są spójne z postacią. To skąpo odziana książka, w której niestety autorka nie zostawia zbyt wiele miejsca dla czytelnika. Słowa padają jak muchy, pisane są wprost, bez szansy na drugie dno. No ale w końcu to rozrywka kryminalna i może oczekuję zbyt wiele.

A teraz coś dobrego: książka jest pełna humoru, ale bywa i humorzasta, z ciekawymi momentami, choć słowo „dupa” pojawia się tu zbyt często. Wszystko się łączy i klei. Autorka zgrabnie prowadzi akcję od zbrodni do finału, nie nudzi, ale trochę marudzi. Powieść czyta się szybko, może nawet za szybko, bo jest krótka i zwięzła zarazem. No i podstawowa sprawa – nie jest to raczej powieść dla męskiej części czytelników. No, w każdym razie nie dla mnie. Najmilszy z tego całego zamieszania z morderstwami, „dupami”, porwaniami i aresztowaniami wydaje się kot. Kot opiekun, obserwator, dobry, wdzięczny i mruczący Ptyś.

Grzegorz Śmiałek