Kiedyś usłyszałam opinię, że wynalezienie bomby atomowej miało pewną zaletę - jest najlepszym strażnikiem pokoju. Mocarstwa, raz zobaczywszy do czego prowadzi jej użycie, nie będą skłonne wszczynać wojny pomiędzy sobą, z powodu groźby jej ponownego użycia. Wtedy pomyślałam, że ma to pewien sens. Po lekturze tej książki, uważam, że to stwierdzenie nie ma najmniejszego sensu. Pada tam stwierdzenie, że jeśli wojskowi sfinansują badania nad nową bronią, to nawet jeśli w zamyśle miała być bronią prewencyjną (do obrony), to zawsze znajdzie się ktoś, kto nie powstrzyma się przed jej "przetestowaniem" niezależnie od okoliczności. Czego potwierdzeniem jest historia przedstawiona w tej książce. Ponadto, dzieje badań nad bombą atomową uświadamiają również jak wiele czasem zależy od działań jednego człowieka, czasem nawet przypadkowych. A pozostawianie takich kwestii w gestii przypadku i pojedynczych ludzi wydaje się mocno nierozsądne.
Szczegółowe przedstawienie wydarzeń, od początków badań nad reakcjami jądrowymi, do czasów współczesnych powstawaniu książki (lata 60), daje dość kompletny obraz motywacji i pobudek kierujących ludźmi zaangażowanymi w te wydarzenia. I jest to naprawdę fascynujący i wciągający obraz o wielu odcieniach szarości.
Na listę lektur!

Kiedyś usłyszałam opinię, że wynalezienie bomby atomowej miało pewną zaletę - jest najlepszym strażnikiem pokoju. Mocarstwa, raz zobaczywszy do czego prowadzi jej użycie, nie będą skłonne wszczynać wojny pomiędzy sobą, z powodu groźby jej ponownego użycia. Wtedy pomyślałam, że ma to pewien sens. Po lekturze tej książki, uważam, że to stwierdzenie nie ma najmniejszego sensu....