Autor był podczas dyktatury Hitlera więźniem obozu koncentracyjnego a potem gorącym zwolennikiem rządów komunistycznych w NRD. Podczas lektury trzeba stale przywoływać sobie te fakty do pamięci – inaczej treść tej książki byłaby trudna do zniesienia.

Killmer rzadko jest w stanie zapomnieć o polityce i spojrzeć na ludzi z Ghany bez klasyfikowania na „imperialistów” i „antykolonialistów”. Strasznie to mierzi. Jego niezdolność do samokrytycznego spojrzenia na bynajmniej wspaniały kraj ojczysty (czyli NRD) i zrzucanie całej winy za przestępstwa Rzeszy w Afryce na RFN Konrada Adenauera powoduje, że trudno z siebie wykrzesać większą sympatię dla autora.

Pozytywnie oceniam kilka stosunkowo neutralnie opisanych spotkań z Ghanajczykami oraz relacje z podróży po tym kraju.

Książka dzisiaj zupełnie przestarzała, funkcjonuje jedynie jako przykład propagandy prosowieckiej w kontekście wyzwalania Afryki spod więzów kolonializmu.

Autor był podczas dyktatury Hitlera więźniem obozu koncentracyjnego a potem gorącym zwolennikiem rządów komunistycznych w NRD. Podczas lektury trzeba stale przywoływać sobie te fakty do pamięci – inaczej treść tej książki byłaby trudna do zniesienia.

Killmer rzadko jest w stanie zapomnieć o polityce i spojrzeć na ludzi z Ghany bez klasyfikowania na „imperialistów” i...