W. Kołos podjął się niewdzięcznego zadania – próbie przybliżenia (potencjalnemu) czytelnikowi chemii kwantowej. Czy można w ogóle mówić o książce chemii kwantowej bez umieszczenia w niej jakiegokolwiek równania (poza równaniem 𝐸 = ℎυ), nawet najprostszej postaci równania Schrödingera niezależnego od czasu (Ĥψ = 𝐸ψ)? Myślę, że zdecydowanie nie, bo czym jest mechanika kwantowa, jak nie matematyką stosowaną? Tym samym jej tytuł, zamiast słowa "kwantowa" powinien zawierać słowo/słowa „fizykochemia” lub „fizyka chemiczna”. Oczywiście nie oznacza to, że napisanie tego typu książki było bezcelowe, bynajmniej, mimo wiekowości doskonale wypełnia ona lukę pomiędzy podręcznikami chemii do liceum (profil rozszerzony), a podręcznikami akademickimi do chemii fizycznej/kwantowej.
Pod względem treści jest ona okrojoną i niezmatematyzowaną kopią „Chemii kwantowej” tego samego autora, której recenzję również popełniłem. Nie ulega wątpliwości, że jest to zdecydowanie najlepsza pozycja dla osób chcących zacząć swoją przygodę z chemią kwantową, nie ma więc innej możliwości jak tylko ją polecić.

W. Kołos podjął się niewdzięcznego zadania – próbie przybliżenia (potencjalnemu) czytelnikowi chemii kwantowej. Czy można w ogóle mówić o książce chemii kwantowej bez umieszczenia w niej jakiegokolwiek równania (poza równaniem 𝐸 = ℎυ), nawet najprostszej postaci równania Schrödingera niezależnego od czasu (Ĥψ = 𝐸ψ)? Myślę, że zdecydowanie nie, bo czym jest mechanika...