Przykro mi, że tak nisko muszę ocenić to wydawnictwo. Lubię sztukę, bywam nią zainteresowana, natomiast bardzo nie lubię sytuacji, w której sztuka nie broni się sama. Od samego początku miałam wrażenie, że wstęp jest formą usprawiedliwienia prac, moim zdaniem zresztą bardzo słabych. Linoryty w dużej mierze się chaotyczne, gdyby nie było podpisu, opisu, wyjaśnienia, czytelnik/odbiorca mógłby nie mieć pojęcia co się na nich znajduje. Uważam, że są wykonane niedbale, co oczywiście nie może być zarzutem, ponieważ artysta ma pełne prawo do obrania swojej ścieżki i stylu. Nie podoba mi się żaden z nich, nie widzę w nich żadnej głębi.
Dobiły mnie także treści obok każdego z linorytów, zamiast jakiejś historii znajdują się tam opisy, objaśnienia do tychże linorytów, które jak wspomniałam, w moich oczach dziełami sztuki jednak nie są i trochę zażenowana poczułam się tym, że ktoś uznał, że potrzeba aż strony na objaśnienie co na nich się znajduje. Wyziera duże ego artystki i brak talentu, niestety. Udałam się na instagrama artystki i potwierdziłam swoją tezę, nie znajdując tam niczego, co mogłabym zaklasyfikować jako "sztukę". A treści jest sporo.

Rzecz jasna każdy czytelnik tejże recenzji ma pełne prawo do uznania, że się nie znam, wszak nie mam wykształcenia artystycznego, Pani Sylwia Zawiślak ma, nawet nagrodę jakąś dostała.

Przykro mi, że tak nisko muszę ocenić to wydawnictwo. Lubię sztukę, bywam nią zainteresowana, natomiast bardzo nie lubię sytuacji, w której sztuka nie broni się sama. Od samego początku miałam wrażenie, że wstęp jest formą usprawiedliwienia prac, moim zdaniem zresztą bardzo słabych. Linoryty w dużej mierze się chaotyczne, gdyby nie było podpisu, opisu, wyjaśnienia,...