Komiks oparty na prawdziwej historii pacjenta Zygmunta Freuda, rysowany przez Sławę Harasymowicz, polską artystkę działającą głównie w Wielkiej Brytanii. Jej rysunki dały adekwatne i ciekawe plastycznie ujęcie oszczędnemu siłą rzeczy (komiks!) w słowach opowiadaniu przydając ładunku pobudzającego do refleksji.
Moją uwagę zwróciły szczegóły - obiekty, którym Freud a potem sam pacjent przypisywali symboliczne znaczenie. Obaj ich poszukiwali i łączyli z datami, nazwiskami i postaciami z uporem przywodzącym na myśl jakąś ludową, wiejską magię. Ciekawe jest też uwydatnienie wpływania obu postaci na siebie: lekarz przejmuje role z opowiadania pacjenta i odwrotnie. Obu nękają podobne symbole, które pojawiają się w trakcie autoanalizy - jak gdyby (w wielu aspektach) terapeuta stawał się (seksualnie pożądanym wg. Freuda) ojcem dla swego pacjenta, a ten z kolei jego synem. Pankiejew ostatecznie czuł się niewyleczony, zwyciężony przez wyparcie jakiejś prawdy o sobie, której nie potrafił przyjąć. Ale psychoanalitycy nieskuteczność terapii zawsze potrafią wytłumaczyć Historią, która miesza nam się do życia i przez to własnie jakoby odchodzimy od zmysłów (skądinąd interesująca intuicja Freuda, iż "kultura jest źródłem cierpień"). Cóż zresztą może terapeuta? Jest przecież tylko przewodnikiem (czasem ślepym) po mrokach cudzej podświadomości:
- "Terapia jest jak kupowanie biletu na pociąg... Od nas zależy, kiedy wysiądziemy.
- Czyli ode mnie zależy, czy wyzdrowieję?
- Pan jest lekarstwem. Ja jestem tylko konduktorem."
Konduktor przecież nie jest odpowiedzialny za to, że kupiłeś u niego bilet na pociąg w niewłaściwym kierunku, prawda?

Niektóre zwroty w tłumaczeniu wydały mi się nietrafione, inne niestety rażą, jak np. "usunąłem zęba" (ząb!).

Komiks oparty na prawdziwej historii pacjenta Zygmunta Freuda, rysowany przez Sławę Harasymowicz, polską artystkę działającą głównie w Wielkiej Brytanii. Jej rysunki dały adekwatne i ciekawe plastycznie ujęcie oszczędnemu siłą rzeczy (komiks!) w słowach opowiadaniu przydając ładunku pobudzającego do refleksji.
Moją uwagę zwróciły szczegóły - obiekty, którym Freud a potem...