03/52/2023 ig:@liber.tinea

Sięgając po “Kwiat Galandiru” naprawdę nie spodziewałam się, że ta dosyć niepozorna, objętościowo skromna publikacja, obleczona w ciemnofioletową okładkę, skrywa aż tak znakomitą fantastykę! Fabuła książki jest niesamowicie dobrze przemyślana, choć nie można powiedzieć, że całkowicie nowatorska. Jestem niezwykle zachwycona stylem pisania Autorki, Pani Marty Giża - Mydlarz, oraz ciekawą konstrukcją opracowanej historii. Jedyne co mogę zarzucić tej lekturze to to, że tak błyskawicznie się skończyła, bo ma ona zaledwie 150 stron, a chciałoby się jej zdecydowanie więcej! Uważam, że wiele wątków, które płynnie i dosyć prędko przechodzą w kolejne, mogłoby być bardziej rozwiniętych i opisanych na zdecydowanie większej ilości stron. Na przykład bardzo szybko przebiegające sceny bitwy, krótkie (ale rzeczowe!) charakterystyki samych bohaterów. Oczywiście w żadnym wypadku nie traktuję tego jako ujmy dla powieści, jedynie pragnę zaznaczyć, że gdzieniegdzie tkwi niewykorzystany potencjał, który zastosowany z powodzeniem mógłby przedłużyć Czytelnikowi przyjemność spędzenia z bohaterami większej ilości czasu. Ta niedługa opowieść jest napisana ładnym, choć nie wybitnym językiem. Użyte w niej słownictwo dzięki swojej prostocie i realizmowi sprawia, że miłośnik czytania może poczuć się tak, jakby sam znajdował się w centrum wydarzeń. A dzieje się tutaj naprawdę sporo!

Jak zostało to zapowiedziane w informacji zamieszczonej w nocie autorskiej, rzeczywiście w “Kwiecie Galandiru” można doszukać się sporej ilości podobieństw do Biblii. Bardzo podobają mi się te porównania, nie są one nachalne, a naprawdę nadają historii bardzo ciekawego rysu. Wybraniec, rodzący się na wygnaniu, niczym Pan Jezus ma stać się ofiarą rzezi niewiniątek. Motyw ucieczki, podobny do mojżeszowej wędrówki w kierunku Morza Czerwonego, wraz z ludem wybranym umykających z Egiptu przed mściwym faraonem. To jedynie namiastka, bo tych zbieżności jest o wiele, wiele więcej! W moim odczuciu najciekawsza jest kwestia magicznej monety zła, stworzonej przez demony. Użyta przez pastucha Enocha, niczym zerwany w biblijnym Raju owoc poznania dobra i zła, sprowadza na całą krainę Moabu nieszczęście i rządy okrutnych władców, kierujących się krwawym kultem bożka Kemosa. W toczonej pomiędzy aniołami i demonami walce, jedyną nadzieją na przechylenie szali ku wygranej sprawiedliwych jest niezwykły chłopiec, narodzony ze zwykłych ludzi.

Główny bohater, Aryan, jest wyjątkową postacią - nie będę opisywać szczegółowo dlaczego tak uważam, ani też zagłębiać się w jego historię, aby nie zabierać Czytelnikowi uciechy, jaką niesie zapoznawanie się z fabułą. Zdradzę jedynie, że posiada on pewien dar, który właśnie niezwykłym go czyni. Natura tego daru przywodzi mi na myśl Paula Atrydę z wybitnej “Diuny” Franka Herberta. Czyżby Autorka również i z tej książki czerpała inspirację? Dzieje tej postaci i jej przodków stanowią naprawdę łakomy kąsek dla Czytelnika. Prowadzona w kilku liniach czasowych akcja, pozwala zręcznie łączyć nitki, z których jest utkana ta historia. Jest w książce kilka takich momentów, kiedy to zatrzymywałam się w trakcie lektury olśniona nagłym połączeniem wątków.

Uważam, że ta promująca sprawiedliwość i wiarę w Jedynego Boga, a potępiająca niegodziwość i okrucieństwo publikacja może spodobać się naprawdę wielu osobom. Czy to wierzącym, czy też nie. “Kwiat Galandiru” to opowieść o klasycznej walce dobra ze złem. Nie ma wątpliwości kto tutaj stoi po stronie jasności, a kto ukrywa się w mroku. Jest to także lektura, która nie determinuje wieku swoich odbiorców. Uważam, że zarówno dojrzali Czytelnicy, jak i młodzież z pewnością spędzą miło czas, czytając o przygodach Aryana i pozostałych uczestników niebezpiecznej misji.

03/52/2023 ig:@liber.tinea

Sięgając po “Kwiat Galandiru” naprawdę nie spodziewałam się, że ta dosyć niepozorna, objętościowo skromna publikacja, obleczona w ciemnofioletową okładkę, skrywa aż tak znakomitą fantastykę! Fabuła książki jest niesamowicie dobrze przemyślana, choć nie można powiedzieć, że całkowicie nowatorska. Jestem niezwykle zachwycona stylem pisania Autorki,...

Książka na raz. Jak dla mnie za dużo powiązań do Biblii. Wolę tradycyjną fantastykę. Pojawia się tu dużo cytatów w większości z religii chrześcijańskiej. Fabuła opiera się na wierze w Boga i wpływie szatana. Ogólnie ok ale nie mój klimat.

Książka na raz. Jak dla mnie za dużo powiązań do Biblii. Wolę tradycyjną fantastykę. Pojawia się tu dużo cytatów w większości z religii chrześcijańskiej. Fabuła opiera się na wierze w Boga i wpływie szatana. Ogólnie ok ale nie mój klimat.