Zacząłem czytać "Krupówki wiosenne" wiosną, skończyłem jesienią. Ale nie da się szybko i obojętnie potraktować tej lektury. Ona wymaga namysłu, refleksji, skupienia. Nie zawsze dajemy radę wprowadzić się w taki stan.
Doskonała rzecz. Niektóre z kazań pamiętam, słuchałem ich i zostały we mnie. Cieszę się, że mogłem, mogę do nich wrócić. To książka napisana po ludzku. Można znaleźć w Krupówkach fragment, w którym O.Paweł pisze o tym, że my znamy coraz więcej języków, a nie potrafimy mówić w prosty i przystępny sposób, tak po prostu po ludzku. O. Paweł przemawia do nas jasno. To wielka umiejętność, zwłaszcza gdy porusza się trudne tematy, dokonuje się interpretacji zawiłych zagadnień.
Pewnie to książka przeznaczona przede wszystkim dla ludzi wiary, ale traktuje o sprawach uniwersalnych, codziennych, bliskich każdemu. Nawet wiosenne kazania można więc poczytać jesienią, a później jesienne - np. latem.

Zacząłem czytać "Krupówki wiosenne" wiosną, skończyłem jesienią. Ale nie da się szybko i obojętnie potraktować tej lektury. Ona wymaga namysłu, refleksji, skupienia. Nie zawsze dajemy radę wprowadzić się w taki stan.
Doskonała rzecz. Niektóre z kazań pamiętam, słuchałem ich i zostały we mnie. Cieszę się, że mogłem, mogę do nich wrócić. To książka napisana po ludzku. Można...