Przybysz z morza

"Przybysz z morza" Grahama jest pierwszą książką, którą przeczytałam w nowym roku.

Od "Fali gniewu" do "Przybysza z morza" zaskoczyć może duży przeskok czasowy. Niby okej, to jest coś nowego, odświeżającego, ale czemu aż taki długi? Tak można pomyśleć, jednak Graham się broni, pokazuje, że kolejne tomy też mogą być równie dobre jak poprzednie.

Ross i Demelza są szczęśliwym małżeństwem po poprzednich zawirowaniach, które tylko wzmocniły ich miłość. Ich dzieci: Jeremy, Clowance i Isabella-Rose są różni od siebie, ale mają ze sobą bardzo dobre relacje.

Tutaj mamy naszych bohaterów, od których to wszystko się zaczęło, ale do głosu dochodzi nowe pokolenie. Jeremy, najstarsza z pociech Poldarków, zakochuje się w Cuby, dziewczynie, która musi znaleźć sobie bogatego męża, aby jej rodzina ukończyła budowę zamku. Z kolei Clowance, która wyrosła na ładną dziewczynę, wzbudza zainteresowanie Bena, przyjaciela swojego brata.

Ross jest na misji w Portugalii, a w Namparze życie płynie spokojnie, aż do czasu, gdy Jeremy wraz z przyjaciółmi ratują rozbitków. Jeden z nich nie żył, a drugi cudem przeżył.

Stephen Carrington jest tytułowym bohaterem tego tomu. Poldarkowie nie zdają sobie sprawy, jak bardzo Stephen zmieni ich życie. Zakochuje się w Clowance, starając się zachować szczegóły swojego życia dla siebie.

Dla Clowance znajduje się okazja, aby podbić Londyn. Wzbudza tam zainteresowanie bogatego młodzieńca, ale odrzuca jego propozycję.

George Warrleggan, postanawia zainwestować w nową inwestycję. Kończy się ona fiaskiem, bank Warrlegganów bankrutuje, ale los daje mu okazję aby ułożył sobie życie na nowo. George interesuje się Harriet, która jest siostrą księcia. Dla Warrleggana, który dla wielu "jest prostakiem, który wkupił się w wyższe sfery" jest to odpowiedni wybór.

Geoffrey Charles walczy z Francuzami, Valentine również nie szczędzi swojemu ojcu zmartwień. Samuel, brat Demelzy, ożenił się z Rosiną, którą porzucił Drake. Drake z kolei jest szczęśliwy z Morwenną.

Pomimo początkowych obiekcji, jakie można mieć to jednak przeskok czasowy, nie był złym pomysłem. Tak jak napisałam Graham się broni, jego styl pisania i rozwiązywania wątków.

"Przybysz z morza" Grahama jest pierwszą książką, którą przeczytałam w nowym roku.

Od "Fali gniewu" do "Przybysza z morza" zaskoczyć może duży przeskok czasowy. Niby okej, to jest coś nowego, odświeżającego, ale czemu aż taki długi? Tak można pomyśleć, jednak Graham się broni, pokazuje, że kolejne tomy też mogą być równie dobre jak poprzednie.

Ross i Demelza są...

Można by pomyśleć, że Graham zmęczył się Poldarkami. Z poprzednim tomem opuszczamy Namparę z Demelzą na ręku z dzieckiem by w kolejnym tomie przywitać dorosłe dzieci rodzimy Poldarków. Ten "przeskok" tak niepodobny to wcześniejszych, że z początku aż ciężko się było przyzwyczaić. Do tego wszystkiego tytułowy przybysz z morza okazał się postacią bardzo nielogiczną i zupełnie bezbarwną. Wątek Jeremmiego i Cuby sensownie rozwiązany, ale Clowance odrzucająca zaloty od ... ? ... oceńcie ten tom sami, ale ja nie daję mu zbyt wysokiej oceny.

Można by pomyśleć, że Graham zmęczył się Poldarkami. Z poprzednim tomem opuszczamy Namparę z Demelzą na ręku z dzieckiem by w kolejnym tomie przywitać dorosłe dzieci rodzimy Poldarków. Ten "przeskok" tak niepodobny to wcześniejszych, że z początku aż ciężko się było przyzwyczaić. Do tego wszystkiego tytułowy przybysz z morza okazał się postacią bardzo nielogiczną i zupełnie...

" Najważniejsze to zachować równowagę, nędza i bogactwo są przyczynami nieszczęść. Sposób na osiągnięcie szczęścia to posiadanie wystarczających zasobów finansowych, by zaspokajać ważne potrzeby." (str.82)

Ósma część sagi kornwalijskiej toczy się w roku 1810. Ross udaje się do Portugalii, wypełniając specjalną misję jako obserwator z upoważnienia rządu. Tam spotyka swojego bratanka, który zmężniał i z utracjusza stał się rozważnym człowiekiem. Bardzo przeżył śmierć matki i chciał opuścić Kornwalię i uwolnić się spod wpływu ojczyma, którego nie lubił.

Ten z kolei otrzymał upragniony tytuł szlachecki, jednak nie przyniósł mu radości, bo śmierć żony przytłoczyła go i nie mógł się pozbierać. Nie interesowały go inne kobiety. Całkowicie poświęcił się polityce i biznesowi. Z czasem jednak żałoba i żal za ukochaną żoną minęły i zainteresował się siostrą księcia, wdową, której majątek wystawiono na licytację z powodu długów byłego męża.

W Anglii trwa kryzys konstytucyjny, król zwariował, a kraj prowadzi wojnę z Francją. Wybuchają zamieszki z powodu zamykania zakładów pracy. W sytuacji kryzysu Warleggan dokonuje zakupu bankrutujących przedsiębiorstw w północnej Anglii licząc na szybki zysk. Jednak prawda okazała się bolesna i zaczęły się kłopoty finansowe.

W małżeństwie Rossa i Demelzy panuje względny spokój, kochają się, wspierają, a lata doświadczeń nauczyły ich wzajemnego zrozumienia drugiej osoby. Na plan pierwszy wychodzą ich dzieci, wkraczające w dorosłe życie. Rodzice próbują rozciągnąć nad nimi parasol ochronny, chronić przed przykrymi doświadczeniami, udzielać rad. Nie zawsze im się to udaje, gdyż młodość rządzi się swoimi prawami.

Starsza córka wyrosła na piękną dziewczynę i jest obiektem westchnień wielu młodzieńców. Jest rozważną i rozsądną osóbką, ma swoje zdanie w wielu kwestiach.Wkracza na salony poznając życie wyższych sfer co nie zawsze spotyka się z jej uznaniem i aprobatą. Kocha wiejskie życie i tam czuje się szczęśliwa. Syn z kolei kocha zwierzęta miał talent do malowania, lecz prawdziwą jego pasją były maszyny parowe i pogłębiał swoją wiedzę w tym temacie na różne sposoby. Ojciec był krótkowzroczny i nie dostrzegał geniuszu syna, dopiero współpracownicy uświadomili mu ten fakt. Ross i jego syn doszli do porozumienia a napięta atmosfera wokół nich rozluźniła się. Zarówno córka jak i syn przeżywają pierwsze rozterki miłosne.

Młodszy syn Warleggana uwielbiał zabawę i uciechy, żył ponad stan trwoniąc majątek ojca i przynosił hańbę rodzinie.
W Namparze pojawia się nowa postać, marynarz uratowany przez syna Rossa, który zmienia życie jej mieszkańców, lecz nie wzbudza sympatii u czytelnika.

" Najważniejsze to zachować równowagę, nędza i bogactwo są przyczynami nieszczęść. Sposób na osiągnięcie szczęścia to posiadanie wystarczających zasobów finansowych, by zaspokajać ważne potrzeby." (str.82)

Ósma część sagi kornwalijskiej toczy się w roku 1810. Ross udaje się do Portugalii, wypełniając specjalną misję jako obserwator z upoważnienia rządu. Tam spotyka swojego...

Minęło 10 lat, wichry losy rzucają bohaterów na wojnę, Nampara stoi jak stała, nic szczególnego się nie dzieje, na scenę wkracza kolejne pokolenie - Clowance bryluje na salonach i nie może opędzić się od adoratorów, Jeremy wyrasta na młodego ambitnego konstruktora - wynalazcę. Nienawiść między rodami Poldarków i Warlegganów kwitnie. Pojawia się nowa postać - przybysz, wyłowiony z morza, który zdaje się nieźle namiesza,
Powieść niby nadal zachwyca, ale jakby trochę słabsza, Demelza i Ross znani już od podszewki, nie dzieje się też nic spektakularnego. Myślę, że ten tom to wstęp do sagi o dzieciach, które wkrótce zostaną pierwszoplanowymi bohaterami spychając rodziców na drugi plan.
Szkoda, że nie wiadomo co się działo przez zagubione 10 lat.

Minęło 10 lat, wichry losy rzucają bohaterów na wojnę, Nampara stoi jak stała, nic szczególnego się nie dzieje, na scenę wkracza kolejne pokolenie - Clowance bryluje na salonach i nie może opędzić się od adoratorów, Jeremy wyrasta na młodego ambitnego konstruktora - wynalazcę. Nienawiść między rodami Poldarków i Warlegganów kwitnie. Pojawia się nowa postać - przybysz,...

" Gdy przybysz z morza stanie na twym progu, bacz, by nie został jednym z twoich wrogów"

Akcja ósmego tomu o Kapitanie Poldarku zaczyna się mniej więcej dziesięć lat po wydarzeniach z poprzedniej części.
Historia skupia się bardziej na wkraczaniu w dorosłość Jeremiego i jego siostry Clowance, dzieci Rossa i Demelzy.
Rodzeństwo odziedziczyło parę cech po swoich rodzicach, ale chyba są jeszcze za młodzi, żeby w pełni móc ocenić ich charaktery i osobowość. Na pewno przeżywają rozterki związane z wiekiem młodzieńczym, czyli pierwsze miłości i pytania jak ich życie ma się potoczyć, i czytelnik zostaje szybko wciągnięty w ich świat.
Autor nie zapomniał oczywiście o naszej głównej parze, dzięki której seria jest niezapomniana, mowa oczywiście o Rossie i jego żonie Demelzie. Poldark jest już panem w średnim wieku, ale wciąż zachował dawny wigor. Z kolei Demelza, chociaż trochę czasami niedowidzi, wciąż jest jeszcze młodą kobietą, która przyznaje się sama przed sobą, że nie czuje się stateczną matroną, która ma ze wzrokiem smoczycy obserwować swoja córkę na balach i przyjęciach.
Do czego w takim razie nawiązuje tytuł? Do tajemniczego młodzieńca, którego pewnego dnia wyławia z morza Jeremy. Jaki będzie miało to wpływ na całą rodzinę Poldarków, musicie drodzy czytelnicy przekonać się sami ;)

Wpis zamieszczam w ramach wyzwania czytelniczego WyPożyczone.
http://www.rudymspojrzeniem.pl/2020/12/wyzwanie-czytelnicze-wypozyczone-2021.html

" Gdy przybysz z morza stanie na twym progu, bacz, by nie został jednym z twoich wrogów"

Akcja ósmego tomu o Kapitanie Poldarku zaczyna się mniej więcej dziesięć lat po wydarzeniach z poprzedniej części.
Historia skupia się bardziej na wkraczaniu w dorosłość Jeremiego i jego siostry Clowance, dzieci Rossa i Demelzy.
Rodzeństwo odziedziczyło parę cech po swoich rodzicach,...

To chyba najsłabszy tom o Poldarkach. No i niestety, ale jak czytam "Carrington", to czekam czy zza winkla nie wyskoczy mi jakaś Alexis :P Ale młodsi czytelnicy, którzy nie oglądali "Dynastii" nie będą mieli tego problemu.

To chyba najsłabszy tom o Poldarkach. No i niestety, ale jak czytam "Carrington", to czekam czy zza winkla nie wyskoczy mi jakaś Alexis :P Ale młodsi czytelnicy, którzy nie oglądali "Dynastii" nie będą mieli tego problemu.

Mamy już kolejny wiek i nowe postaci, choć Ross i Demelza mocno się trzymaja, ale dorosły ich dzieci. Szkoda tylko, że powieść przeskoczyła o 10 lat do przodu i nie wiadomo, co się wtedy działo.

Mamy już kolejny wiek i nowe postaci, choć Ross i Demelza mocno się trzymaja, ale dorosły ich dzieci. Szkoda tylko, że powieść przeskoczyła o 10 lat do przodu i nie wiadomo, co się wtedy działo.

Polecam

Polecam

No i kolejny tom już wędruje na półkę. Czytając go miałam lekki przestój ale nie powoduje to zmiany mojej opinii w żaden sposób. Inni czytelnicy, których opinię czytałam przed zakończeniem tomu pisali , że zmiana pokolenia niezbyt im pasuje i że wpływa to , ich zdaniem , niezbyt dobrze na dalsze przygody z serią. Moim zdaniem jednak potrzebna jest tak zwana "świeża" krew. Tym bardziej, że nie sprawia ona ,że zapominamy o dawnych bohaterach sagi tylko robimy obok nich miejsce dla nowych, niekiedy nawet możemy spojrzeć na tych nowych bohaterów z perspektywy tych o wiele dłużej znanych.

No i kolejny tom już wędruje na półkę. Czytając go miałam lekki przestój ale nie powoduje to zmiany mojej opinii w żaden sposób. Inni czytelnicy, których opinię czytałam przed zakończeniem tomu pisali , że zmiana pokolenia niezbyt im pasuje i że wpływa to , ich zdaniem , niezbyt dobrze na dalsze przygody z serią. Moim zdaniem jednak potrzebna jest tak zwana...

Uwielbiam.

Uwielbiam.