Zacznijmy od podstawowej kwestii: opisy po coś zostały stworzone, nie znajdują się w książkę ot tak, dlatego nigdy nie potrafiłam pojąć myślenia ludzi, którzy je pomijają w czasie lektury. Według mnie to właśnie opisy wprowadzają czytelnika w cały klimat powieści i pozwalają mu "wejść" w fabułę, przez co pełniej może ją odczuć - z tego też względu lekkie historie, których osią jest akcja, nie przedstawienie świata, są przyjemne na chwilę; jednak nie wiem jak inni, ale ja po miesiącu nie jestem w stanie już wiele o takiej pozycji powiedzieć, a po roku zostanie mi może tylko zarys fabuły w pamięci. Przykładowo, Władca Pierścieni[bookLink]156889|Władca Pierścieni[/bookLink] - już prędzej zapomnę elementy akcji niż ten cudowny świat, który bez rozległych opisów byłby zwyczajnie płytki, a do którego mogę wracać myślami.
Nie ukrywam jednak, że czytając poza domowym zaciszem, czasem ciężko skupić się na opisach, dlatego zazwyczaj do torebki wkładam coś lżejszego - nie chciałabym stracić, czytając ambitną powieść, gdy wokół mnie panuje gwar rozmów. Ale nawet gdy okaże się, że wybrana przeze mnie książka to wulkan kwiecistych opisów, w życiu nie przyszłoby mi do głowy, by którykolwiek z nich przeskoczyć.

Zacznijmy od podstawowej kwestii: opisy po coś zostały stworzone, nie znajdują się w książkę ot tak, dlatego nigdy nie potrafiłam pojąć myślenia ludzi, którzy je pomijają w czasie lektury. Według mnie to właśnie opisy wprowadzają czytelnika w cały klimat powieści i pozwalają mu "wejść" w fabułę, przez co pełniej może ją odczuć - z tego też względu lekkie historie, których...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Opis opisowi nie równy.
Np. w książce Jacka Dukaja "Lód" było bez liku opisów filozoficzno-logiczno-matematycznych, dla mnie absolutnie abstrakcyjnych i nużących.Ilość tych opisów stawiała pod znakiem zapytania, czy dokończę lekturę, czy rzucę książkę w kąt. Podobnie było w "Extensie" gdzie Jacek Dukaj zamieścił mnóstwo opisów przestrzeni kosmicznej, zaczerpniętych iście z filmów z National Geographic Channel.
Czy chociażby wizje narkotyczne bohatera powieści "Sutree" Cormaca McCarthy'go; zupełnie nie do przejścia i zrozumienia.
Nie lubię tych opisów, ktorych nie rozumien i nie czuję, z całym szacunkiem dla autorów tych opisów, bo przecież wykazali się nie lada wiedzą i talentem.

Wymienione już w tym wątku opisy przyrody w "Nad Niemnem" podobały mi się, ale dorosłam do nich o wiele później, niż zakładali autorzy lektur w liceum.
Opisy w "Panu Tadeuszu" miód dla duszy, bo to one przecież tworzyły klimat miejsca i czasu.
Lubię te opisy, które rozumiem, bez względu na to czego dotyczą: przyrody, wydarzeń czy też są to przemyślenia autora. Lubię też, gdy autor swoimi opisami oddaje klimat powieści i mogę poczuć miejsce i czas. Byle te opisy były mądrze i ładnie napisane :-)))

Wybierając książkę do czytania nie sugeruję się ilością opisów i nie sprawdzam, czy książka ma dużo dialogów, co gwarantuje szybkie i łatwe czytanie.

Opis opisowi nie równy.
Np. w książce Jacka Dukaja "Lód" było bez liku opisów filozoficzno-logiczno-matematycznych, dla mnie absolutnie abstrakcyjnych i nużących.Ilość tych opisów stawiała pod znakiem zapytania, czy dokończę lekturę, czy rzucę książkę w kąt. Podobnie było w "Extensie" gdzie Jacek Dukaj zamieścił mnóstwo opisów przestrzeni kosmicznej, zaczerpniętych iście z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie jestem nastawiona przeciwko opisom. Chociaż, oczywiście, wiele zależy od stylu autora. Niektórzy, w ogólnym ujęciu, piszą całkiem nieźle, ale opisy wychodzą im tragiczne. Jeżeli zaś pisarz ma prawdziwy talent i naprawdę potrafi pisać, opisy stają się dużym atutem. Są ucztą dla zmysłu estetyki. Tak jak Czarownica z Funtinel[bookLink]174375|Czarownica z Funtinel[/bookLink], która chociaż w jakichś 85-90% składa się z opisów przyrody, jest napisana tak pięknie, że trudno, aby nie zachwycała wrażliwych na piękno.
Czasami lubię sięgnąć po historię, która jest praktycznie ciągłą akcją. Ale na dłuższą metę takowe są nużące.
Książki, w których opis a akcja są wyważone uważam za ,neutralne' i z reguły można je czytać zawsze - niezależnie od zmęczenia, czy też umiejętności autora prowadzenia akcji albo tworzenia opisów, bo jedno zawsze uzupełni braki w tym drugim. Chyba, że pisarz w ogóle nie potrafi pisać - wtedy kaplica.

Nie jestem nastawiona przeciwko opisom. Chociaż, oczywiście, wiele zależy od stylu autora. Niektórzy, w ogólnym ujęciu, piszą całkiem nieźle, ale opisy wychodzą im tragiczne. Jeżeli zaś pisarz ma prawdziwy talent i naprawdę potrafi pisać, opisy stają się dużym atutem. Są ucztą dla zmysłu estetyki. Tak jak Czarownica z Funtinel[bookLink]174375|Czarownica z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Trudno powiedzieć. Jak nużą to nużą, jak nie to nie. Zależy od autora. Najbardziej jednak lubię książki, w których otoczenie zarysowane jest w taki sposób, że nie ma bezpośrednich, długich opisów, ale przedstawianymi szczegółami autor działa na wyobraźnię. I właśnie za to lubię Droga [bookLink]48264|Droga [/bookLink] ;)

Trudno powiedzieć. Jak nużą to nużą, jak nie to nie. Zależy od autora. Najbardziej jednak lubię książki, w których otoczenie zarysowane jest w taki sposób, że nie ma bezpośrednich, długich opisów, ale przedstawianymi szczegółami autor działa na wyobraźnię. I właśnie za to lubię Droga [bookLink]48264|Droga [/bookLink] ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Nie przepadam za książkami ze strasznie długimi opisami ani takie, które są prawie zupełnie bez. Wolę pisane z umiarem, żebym mogła zobrazować w mojej głowie otoczenie/sytuację i żeby fabuła posuwała się do przodu.

Długie, dlatego że już dawno zrozumiałam co autor chce przekazać, a on dalej mieli to samo, więc mnie to nudzi i nie mam cierpliwości, a już w ogóle gdy opisuje czynności z dnia codzinnego w najszczególniejszych detalach, jakby opublikował książkę dla kosmitów. Na co dzień uczę się z książek liczące minimum 400 stron, jest tam cała masa informacji, które częściowo wychodzą poza główne tematy, a ja mam tego wszystkiego czytać i wygrzebywać to, czego mam się uczyć. Dlatego gdy w czasie wolnym czytam, to chcę mieć rozrywkę, a nie się katować.

Krótkie natomiast, za mało obrazują otoczenie/sytuację, że daje szerokie pole dla mojej wyobraźni, ale w momencie gdy wreszcie autor trochę więcej opisze, to okazuje się, że muszę zmienić to, co sobie wcześniej wyobraziłam, a to bywa irytujące.

Nie przepadam za książkami ze strasznie długimi opisami ani takie, które są prawie zupełnie bez. Wolę pisane z umiarem, żebym mogła zobrazować w mojej głowie otoczenie/sytuację i żeby fabuła posuwała się do przodu.

Długie, dlatego że już dawno zrozumiałam co autor chce przekazać, a on dalej mieli to samo, więc mnie to nudzi i nie mam cierpliwości, a już w ogóle gdy opisuje...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Lubię obydwa rodzaje książek - te nastawione na akcję i te, które zawierają też coś więcej. Nie mam nic przeciwko długim i barwnym opisom. Ba, to one sprawiają, że jeszcze lepiej widzę świat, o którym czytam. Nie mogę natomiast pojąć osób, które zabierają się za takie książki i pomijają opisy, przechodząc od zdarzenia do zdarzenia.

Lubię obydwa rodzaje książek - te nastawione na akcję i te, które zawierają też coś więcej. Nie mam nic przeciwko długim i barwnym opisom. Ba, to one sprawiają, że jeszcze lepiej widzę świat, o którym czytam. Nie mogę natomiast pojąć osób, które zabierają się za takie książki i pomijają opisy, przechodząc od zdarzenia do zdarzenia.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zależy,ja bardzo lubię opisy przyrody.Więc to mi nie przeszkadza.Natomiast,opis jak ludzie jedzą.Lub innych się myją,to już troszkę tak.

Zależy,ja bardzo lubię opisy przyrody.Więc to mi nie przeszkadza.Natomiast,opis jak ludzie jedzą.Lub innych się myją,to już troszkę tak.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wasze odpowiedzi dały mi dużo do myślenia i naprawdę pozytywnie doświadczyły w kwestii osądu nad książkami :) W sumie dobrze, że nie jest to rzecz tak jednoznaczna, jak przedstawiają poradniki "jak pisać" - tam zazwyczaj kategorycznie mówi się "nie" opisom, ponieważ mogą one "zanudzić czytelnika". Dobrze wiedzieć, że istnieje inne zdanie na ten temat, dzięki.

Wasze odpowiedzi dały mi dużo do myślenia i naprawdę pozytywnie doświadczyły w kwestii osądu nad książkami :) W sumie dobrze, że nie jest to rzecz tak jednoznaczna, jak przedstawiają poradniki "jak pisać" - tam zazwyczaj kategorycznie mówi się "nie" opisom, ponieważ mogą one "zanudzić czytelnika". Dobrze wiedzieć, że istnieje inne zdanie na ten temat,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To akurat zależy od książki. Jeśli są opisy ciekawe, pozostawiające jednak miejsce wyobraźni to mogą być długie na wiele stron. Ja np: nie cierpię gdy w fantastyce nie ma opisów. Jak autor wymyśla nowy świat, kulturę, religię itp: to dla mnie musi być obszerny opis. Między innymi dlatego odrzuciła mnie trylogia pani Canavan Gildia magów[bookLink]4017|Gildia magów[/bookLink], było za mało opisów. Po prostu nie mogłem się wczuć w książkę.
Natomiast przy książkach sensacyjnych długie opisy mnie męczą, mimo że czytam je bardzo szybko (skrócone wersje readers diget)

To akurat zależy od książki. Jeśli są opisy ciekawe, pozostawiające jednak miejsce wyobraźni to mogą być długie na wiele stron. Ja np: nie cierpię gdy w fantastyce nie ma opisów. Jak autor wymyśla nowy świat, kulturę, religię itp: to dla mnie musi być obszerny opis. Między innymi dlatego odrzuciła mnie trylogia pani Canavan Gildia magów[bookLink]4017|Gildia...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej