forum Oficjalne Aktualności

Dziękujemy za wszystkie przesłane odpowiedzi.
Laureatów ogłosimy w poniedziałek 116/02.

Dziękujemy za wszystkie przesłane odpowiedzi.
Laureatów ogłosimy w poniedziałek 116/02.

Poezja to rodzaj redundancji, czyli szum języka, który powstaje na jego styku z realnym światem. Język niekiedy zawodzi przy opisie rzeczywistości, nie potrafi oddać jej adekwatnie, a tym mniej - dosłownie: coś haczy, nie oddaje sedna, boksuje. Wtedy, nie zawsze, lecz od wielkiego dzwonu, między niezdarnymi słowami, nieraz wbrew im samym, powstaje znaczenie, którego same słowa w sobie nie zawierają. Powstaje to Nienazwane, Niezrozumiałe, które pozwala na poznanie ejdetyczne - intuicyjne poznanie i zrozumienie wszechświata naraz, w jednej chwili. Pozwala "widzieć jasno, w zachwyceniu". Sprawia wrażenie, że w jednej chwili pojęliśmy, co niepojęte i niepoznawalne. Przynajmniej to chciał dojrzeć Heiddegger czytając Hölderlina. Szczelinie w języku przypisujemy zdolność przeniknięcia zasłony świata i opisania tego, co niewidzialne i niepoznawalne. I to właśnie ludzie od 3 tysięcy lat umówili się nazywać poezją.

Poezja to rodzaj redundancji, czyli szum języka, który powstaje na jego styku z realnym światem. Język niekiedy zawodzi przy opisie rzeczywistości, nie potrafi oddać jej adekwatnie, a tym mniej - dosłownie: coś haczy, nie oddaje sedna, boksuje. Wtedy, nie zawsze, lecz od wielkiego dzwonu, między niezdarnymi słowami, nieraz wbrew im samym, powstaje znaczenie, którego same...

Co to takiego jest poezja? Czyż nie najłatwiej byłoby odpowiedzieć na to pytanie wierszem: dotrzeć do sedna problemu przez formę problemu? To wydaje się być logiczne. Ale niestety nieskuteczne. Ponieważ sprawa dotyczy poniekąd Wisławy Szymborskiej, której poezji nie może się równać żaden amatorski wiersz, który mogłabym tu na prędce sklecić. Może nawet byłaby to obraza, profanacja, grzech hybris, z którego należałoby się wyspowiadać? Wolę nie ryzykować. Dlatego odpowiem krótko prostymi słówkami, złożonymi z nieskomplikowanych głosek. Poezja jest czymś tak rozległym, że określenie jej w słowach można by ująć za zbrodnię; czymś tak osobistym, że podzielenie się opinią o niej obnaża moją duszę; czymś tak niezmierzonym, że przyrównać dałoby się ją tylko do wszechświata. Poezja jest muzyką bez melodii, często nawet bez rymów, ale muzyką, którą słyszy się wyłącznie sercem, a tylko pozornie uszami. Wreszcie: poezja potrafi przekazać to, czego nigdy w pełni nie oddałabym pisząc prozą.

Co to takiego jest poezja? Czyż nie najłatwiej byłoby odpowiedzieć na to pytanie wierszem: dotrzeć do sedna problemu przez formę problemu? To wydaje się być logiczne. Ale niestety nieskuteczne. Ponieważ sprawa dotyczy poniekąd Wisławy Szymborskiej, której poezji nie może się równać żaden amatorski wiersz, który mogłabym tu na prędce sklecić. Może nawet byłaby to obraza,...

Smutek.
Cierpienie.
Nieposzanowanie.
Wrzask gdzieś za oknem.
Kilka łez spływających po policzku,
to jest poezja.

Niespełnione obietnice,
nigdy niewypowiedziane słowa,
kłamstwa,
obelgi.
Nieważne może kpiny.
Poezja.

Ktoś gdzieś się uśmiechnął,
uniósł w górę głowę,
zwyciężył.

Ktoś inny gdzieś tam upadł,
ale nie dotknął podłogi,
altruista podał rękę.

Jeszcze inny ktoś coś śpiewał,
recytował może wiersze,
śmiał się, mówił, lamentował.

Czym jest poezja?
Nietrudne pytanie,
jeszcze łatwiejsza odpowiedź.
Życie, życie to poezja.
I niechciany uścisk serca,
przypadkowy gest przechodnia,
czyjaś miłość lub nienawiść,
obojętność, która rani.

Życie, życie jest poezją,
więc zostaje dobrze żyć.

Smutek.
Cierpienie.
Nieposzanowanie.
Wrzask gdzieś za oknem.
Kilka łez spływających po policzku,
to jest poezja.

Niespełnione obietnice,
nigdy niewypowiedziane słowa,
kłamstwa,
obelgi.
Nieważne może kpiny.
Poezja.

Ktoś gdzieś się uśmiechnął,
uniósł w górę głowę,
zwyciężył.

Ktoś inny gdzieś tam upadł,
ale nie dotknął podłogi,
altruista podał rękę.

Jeszcze inny ktoś coś...

Poezja to poezja. Określa nieokreślone. Jest po to, by odpowiadać na takie pytania. Bo kto opowie na to pytanie lepiej niż ona sama? Jeśli jej posłuchasz na pewno zdradzi ci kim jest. Dla każdego jest czymś innym.

Poezja to poezja. Określa nieokreślone. Jest po to, by odpowiadać na takie pytania. Bo kto opowie na to pytanie lepiej niż ona sama? Jeśli jej posłuchasz na pewno zdradzi ci kim jest. Dla każdego jest czymś innym.

Poezja
to my w słowach zamknięci,
to zwierciadło naszego życia.

Czasem mówi do nas metaforą,
Innym razem grzmotnie prosto z mostu.

I może dlatego tak wielu jej unika…
Bo do tego potrzeba odwagi.
I siły, by zmierzyć się z wadami.

Trudno przecież czytać o swoich słabościach
wymienionych po kolei jak w wyliczance.
Opisanych tak dosadnie, choć nie zawsze wprost.

Poezja obnaża to, co chcemy ukryć, schować jak najgłębiej.
Więc jak to w życiu - za szczerość płacimy słono.
Albo jesteśmy szczerzy, albo mamy wielu „przyjaciół”.

Poezja też wie coś na ten temat…

Poezja
to my w słowach zamknięci,
to zwierciadło naszego życia.

Czasem mówi do nas metaforą,
Innym razem grzmotnie prosto z mostu.

I może dlatego tak wielu jej unika…
Bo do tego potrzeba odwagi.
I siły, by zmierzyć się z wadami.

Trudno przecież czytać o swoich słabościach
wymienionych po kolei jak w wyliczance.
Opisanych tak dosadnie, choć nie zawsze wprost.

Poezja...

Poezja - to, co serce dyktuje, a usta nie mają odwagi powiedzieć. Poezja to każde drżenie myśli, które zamienia się w piękne słowa, atramentem zapisane na karcie życia. Każdy wiersz to niezgłębiony ocean przeżyć, doznać i emocji, których nawet najbardziej wyszukane słowa nie są w stanie odzwierciedlić. Poezja to furtka do innego świata - tam, gdzie codzienność wita się z wyjątkowością, a tajemnica istnienia poznaje szarą prozę życia. Niczym w zaczarowanym ogrodzie, każdy, kto potrafi sprawnie poruszać się wśród słów, podobnie jak ogrodnik wśród ukochanych roślin, odnajdzie tam samego siebie.

Poezja - to, co serce dyktuje, a usta nie mają odwagi powiedzieć. Poezja to każde drżenie myśli, które zamienia się w piękne słowa, atramentem zapisane na karcie życia. Każdy wiersz to niezgłębiony ocean przeżyć, doznać i emocji, których nawet najbardziej wyszukane słowa nie są w stanie odzwierciedlić. Poezja to furtka do innego świata - tam, gdzie codzienność wita się z...

Poezja otwiera w każdym człowieku te szufladki, o których na co dzień nawet nie mamy pojęcia, lub o których zapominamy. Otwiera w nas wrażliwość i zmusza do myślenia. Wyzwala emocje. Rozczula, zasmuca, rozśmiesza, zmusza do refleksji, budzi łzy.
Dla mnie osobiście jest to nieodłączny element mojego życia, mimo, że nie towarzyszy mi na co dzień. Niemniej raz na kilka tygodnia, czasem częściej, a czasem rzadziej sięgam po moje ulubione tomiki lub zapiski w zeszycie wypełnionym ulubionymi wierszami i czytam. Czasem czytam jeden wiersz kilka razy w myślach/ na głos, tak jakbym chciała się upewnić że pasuje do mojego obecnego nastroju. Poezja jest ważna i powinna się znaleźć w życiu każdego człowieka, chociaż przez chwilę :)

Poezja otwiera w każdym człowieku te szufladki, o których na co dzień nawet nie mamy pojęcia, lub o których zapominamy. Otwiera w nas wrażliwość i zmusza do myślenia. Wyzwala emocje. Rozczula, zasmuca, rozśmiesza, zmusza do refleksji, budzi łzy.
Dla mnie osobiście jest to nieodłączny element mojego życia, mimo, że nie towarzyszy mi na co dzień. Niemniej raz na kilka...

Jeśli ktoś ośmiela się mówić, że dwie wyjątkowe damy - Poezja i Wisława Szymborska - są nudne i niezrozumiałe to oznacza, że tak naprawdę nie wie, co mówi i sam jest nudziarzem. Nie ma a nic piękniejszego niż Poezja - jedynie ona pozwala na zanurzenie się w pięknie słowa, myśli, refleksji, rymów i średniówek. Za sprawą tego, że wszyscy artyści (nie mylić z celebrytami!) są wiecznie żywi, tak i za sprawą poetów poezja jest i będzie wiecznie żywa. Poezja jest drogowskazem - tak, jak każdy inny drogowskaz, tak i ten trzeba odpowiednio odczytać, zinterpretować, by pójść drogą właściwą. Nie ilość, a jakość ma znaczenie - poezja to maksimum treści w minimum słów. Ta forma sztuki jest, ponadto wszystko, doskonałą strażniczką - nikogo nie gani, nikogo nie ocenia, nie poucza, a tylko bacznie się wszystkiemu i wszystkim przygląda, subtelnie szepce do ucha, by się jej - choć czasem - posłuchać. A ona - osamotniona i biedna - coraz częściej zastanawia się, dlaczego świat tak bardzo szaleje? Zadaje sobie przy tym pytanie - Quo vadis świecie, quo vadis? Na wieży Babel miało być wiele słów i języków - w poezji języków rzeczywiście też może być wiele, ale poezja słów wielu nie potrzebuje, bo samo już słowo "POEZJA" brzmi magicznie i wystarczająco. Dlaczego nie udzieliłem jednoznacznej odpowiedzi na pytanie - Czym jest poezja? Bo nie ma jednej, dobrej odpowiedzi - tak, jak nie ma jednej poezji. Poezja przecież nie jedno ma imię…

Jeśli ktoś ośmiela się mówić, że dwie wyjątkowe damy - Poezja i Wisława Szymborska - są nudne i niezrozumiałe to oznacza, że tak naprawdę nie wie, co mówi i sam jest nudziarzem. Nie ma a nic piękniejszego niż Poezja - jedynie ona pozwala na zanurzenie się w pięknie słowa, myśli, refleksji, rymów i średniówek. Za sprawą tego, że wszyscy artyści (nie mylić z celebrytami!) są...

Poezja to nie słowa napisane na kartce papieru.
Poezja to nie litery składająca się w wyrazy, ani wyrazy składające się w zdania.
Poezja to nie marka, bo jak coś jest Szymborskiej, to poezją być musi.
Poezja to uczucie, które towarzyszy nam wtedy, kiedy te literki składamy w wyrazy, a wyrazy w zdania.
I co najlepsze- uczucie, którego nie można opisać.

Poezja to nie słowa napisane na kartce papieru.
Poezja to nie litery składająca się w wyrazy, ani wyrazy składające się w zdania.
Poezja to nie marka, bo jak coś jest Szymborskiej, to poezją być musi.
Poezja to uczucie, które towarzyszy nam wtedy, kiedy te literki składamy w wyrazy, a wyrazy w zdania.
I co najlepsze- uczucie, którego nie można opisać.