-
Artykuły
Bieszczady i tropy. Niedźwiedzia? Nie – Aleksandra Fredry
3 -
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 kwietnia 2024
291 -
Artykuły
Szpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”
6 -
Artykuły
Wyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała Łuczyńskiego
2
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
forum Oficjalne Aktualności
Kamila Janiak – laureatka Nagrody Literackiej m.st. Warszawy za tomik poetycki „miłość”. Rozmowa
Kobieca poezja o miłości to nie róż i plusz. Dlaczego wiersze są bezbronne? Jakie stereotypy wiążą się z kobiecym pisaniem o miłości? Matka jest obrazem czy doznaniem? I jeszcze: czy rumianek i stokrotka są do siebie podobne? O tym między innymi rozmawiają Kamila Janiak i Remigiusz Koziński.
Zobacz pełną treść
odpowiedzi [6]
Rodzaj żeński od podmiotu. Poetka w ten sposób określa żeński podmiot liryczny swoich wierszy. Dlaczego nie?
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post
No... Ja tam wolę być podmiotem niż podmiotką.
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post
Części mowy: ona - rzeczowniczka opisana epitetką w postaci przymiotniczki.
Nie jestem przeciwniczką feminatywów, ale dochodzimy do absurdów. Język musi ewoluować w sposób naturalny.
Ojciec - ojczka??? ;)
Ok. Ale poetka :) uznała, że w ten sposób będzie określać. Poetom ( i poetkom :) ) wolno więcej. Tak mi się przynajmniej wydaje. Nawiasem: "rzeczowniczka opisana epitetką w postaci przymiotniczki" - brzmi uroczo.
