Jak to możliwe, że na portalu o książkach piszą tak słabi redaktorzy. Przecież ten artykuł jest fatalny! Powtórzenia, dziwne wstawki, jakby z zagranicznego tekstu, nic niewnoszące cytaty i zero konkretów. Chętnie bym się dowiedział coś więcej o tej książce, o tym dlaczego warto po nią sięgnąć, ale z tego bełkotu nie wynika nic. 

Jak to możliwe, że na portalu o książkach piszą tak słabi redaktorzy. Przecież ten artykuł jest fatalny! Powtórzenia, dziwne wstawki, jakby z zagranicznego tekstu, nic niewnoszące cytaty i zero konkretów. Chętnie bym się dowiedział coś więcej o tej książce, o tym dlaczego warto po nią sięgnąć, ale z tego bełkotu nie wynika nic. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

wspaniale, choć fizyka smutku znacznie bardziej mi się podobała

wspaniale, choć fizyka smutku znacznie bardziej mi się podobała

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Po pierwszych 50 stronach książka przypomina mi Sebalda z elementami fantastycznymi. Styl jest podobny, co mi się bardzo podoba. Mam nadzieję, że to się utrzyma.

Po pierwszych 50 stronach książka przypomina mi Sebalda z elementami fantastycznymi. Styl jest podobny, co mi się bardzo podoba. Mam nadzieję, że to się utrzyma.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Cieszę się, bo również trzymałam kciuki za Gospodinowa, jego proza bardzo do mnie przemawia.
Jaka to ogromna pokusa puścić wodze pamięci ... - poddać się swojej osobistej nostalgii i przez chwilę zapomnieć o upływie czasu... A co może się stać, gdy na osobistych sentymentach buduje się politykę, władzę? Powieść Gospodinowa to w pewnym sensie dystopia, ale czy jest to czysta fantastyka? 

Cieszę się, bo również trzymałam kciuki za Gospodinowa, jego proza bardzo do mnie przemawia.
Jaka to ogromna pokusa puścić wodze pamięci ... - poddać się swojej osobistej nostalgii i przez chwilę zapomnieć o upływie czasu... A co może się stać, gdy na osobistych sentymentach buduje się politykę, władzę? Powieść Gospodinowa to w pewnym sensie dystopia, ale czy jest to czysta...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czyli Nobel coraz bliżej
 

Czyli Nobel coraz bliżej
 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ależ się cieszę! Gospodinow jest moim odkryciem życia, jego styl pisania, przemyślenia poruszają mnie nieprzeciętnie. "Schron..." jest genialny, aczkolwiek moim numerem jeden jest "Fizyka smutku", którą zaliczyłam już dwa razy.  😍

Ależ się cieszę! Gospodinow jest moim odkryciem życia, jego styl pisania, przemyślenia poruszają mnie nieprzeciętnie. "Schron..." jest genialny, aczkolwiek moim numerem jeden jest "Fizyka smutku", którą zaliczyłam już dwa razy.  😍

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Gospodinow już wcześniej był na mojej liście, więc chyba najwyższa pora na "Schron". Cieszę się z samego faktu, że nagrodę otrzymał Bułgar, czyli osoba z mniej oczywistego w historii literatury kraju. 
Gospodinow jest również dobrym kandydatem do literackiej nagrody Nobla. Wiadomo, że Akademia próbuje nagradzać pisarzy z różnych kręgów kulturowych, a Europa Południowo-Wschodnia była do tej pory regionem zaniedbanym.

Gospodinow już wcześniej był na mojej liście, więc chyba najwyższa pora na "Schron". Cieszę się z samego faktu, że nagrodę otrzymał Bułgar, czyli osoba z mniej oczywistego w historii literatury kraju. 
Gospodinow jest również dobrym kandydatem do literackiej nagrody Nobla. Wiadomo, że Akademia próbuje nagradzać pisarzy z różnych kręgów kulturowych, a Europa...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Powiem szczerze, że kibicowałam Gospodinowowi, gdyż to kolejna cegiełka do uznania fantastyki jako literatury głównego nurtu. Od jakiegoś czasu zauważa się tendencję, w której twory fantastyczne są doceniane przez krytyków (chociażby Radek Rak, który w jednym roku zgarnął Nike i Zajdla), ale mimo, że ewidentnie fabuła powieści Gospodinowa uwzględnia motyw podróży w czasie, znany w fantastyce co najmniej od czasów Wellsa, to i tak "mądre głowy" uznają to za "fikcję alternatywną" czy postawią innego chochoła w typie "realizmu magicznego", byleby nie użyć słowa "fantastyka".

Powiem szczerze, że kibicowałam Gospodinowowi, gdyż to kolejna cegiełka do uznania fantastyki jako literatury głównego nurtu. Od jakiegoś czasu zauważa się tendencję, w której twory fantastyczne są doceniane przez krytyków (chociażby Radek Rak, który w jednym roku zgarnął Nike i Zajdla), ale mimo, że ewidentnie fabuła powieści Gospodinowa uwzględnia motyw podróży w czasie,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post