Bo Houellebecq jest tylko jeden.  😃 Gdzie te czasy, gdy pisarz był tez też niezłym pojebem z własnym zdaniem/światopoglądem, a nie grzeczną maszynką do zarabiania pieniędzy wydawnictwu?

Bo Houellebecq jest tylko jeden.  😃 Gdzie te czasy, gdy pisarz był tez też niezłym pojebem z własnym zdaniem/światopoglądem, a nie grzeczną maszynką do zarabiania pieniędzy wydawnictwu?

ten ishiguro to dostał tego nobla bo jest pisarzem angielskim, jego historie na tle murakamiego sa banalne, jest to własnie taka proza dla normalnego czytelnika, chwytajaca za serduszka

ten ishiguro to dostał tego nobla bo jest pisarzem angielskim, jego historie na tle murakamiego sa banalne, jest to własnie taka proza dla normalnego czytelnika, chwytajaca za serduszka

Sama fabuła w ocenie jakości artystycznej książki jest drugorzędna. Liczy się przede wszystkim forma (język i styl), a także filozoficzny wymiar utworu (zdolność ukazywania ogólnoludzkich prawd w niebanalny sposób). Ważne są jeszcze: wyrazista kreacja świata przedstawionego (w tym bohaterów), harmonia w ramach przyjętej konwencji, niejednoznaczność interpretacyjna. Wreszcie: pewna świeżość, odkrywczość. Proza Murakamiego czy Zafona nie spełnia większości ww. kryteriów, np. snuta lirycznym, subtelnym językiem opowieść jest zakłócana wulgaryzmami bądź banalnymi sentencjami, co sprawia że odczuwamy nieprzyjemny dysons, a harmonia przekazu jest zaburzona. Ponadto realizm magiczny, do którego odwołuje się Murakami to nienowa konwencja (sprzed ponad pół wieku), a zatem nie można tu mówić o niczym oryginalnym. To jest po prostu pisarz średniej klasy, przy czym tacy autorzy również są potrzebni. Tylko nie kreujmy ich na wybitnych twórców. 

Sama fabuła w ocenie jakości artystycznej książki jest drugorzędna. Liczy się przede wszystkim forma (język i styl), a także filozoficzny wymiar utworu (zdolność ukazywania ogólnoludzkich prawd w niebanalny sposób). Ważne są jeszcze: wyrazista kreacja świata przedstawionego (w tym bohaterów), harmonia w ramach przyjętej konwencji, niejednoznaczność interpretacyjna....

Niby rozumiem o co Ci chodzi, a z drugiej strony uważam, że przesadzasz. Ja Murakamiego uwielbiam, a mimo to, żadna jego książka, nawet spośród moich ulubionych nigdy nie dostanie 10/10. Czegoś brakuje w tej formie, to prawda. Ale nie wrzuciłbym go do wora "pisarzy-kabotynów", uważam, że postawienie go obok Zafona to przesada.  

Niby rozumiem o co Ci chodzi, a z drugiej strony uważam, że przesadzasz. Ja Murakamiego uwielbiam, a mimo to, żadna jego książka, nawet spośród moich ulubionych nigdy nie dostanie 10/10. Czegoś brakuje w tej formie, to prawda. Ale nie wrzuciłbym go do wora "pisarzy-kabotynów", uważam, że postawienie go obok Zafona to przesada.  

Masz niezwykle precyzyjnie poukładane, czym jest dla Ciebie ta najwyższa literatura i jakie kryteria występują przed innymi. Większość ludzi uznaje jednak geniusz danego pisarza intuicyjnie. Ja też mógłbym w sumie określić pewne kryteria - na ile fabuła, na ile forma, na ile oryginalność, ale jak przyjdzie co do czego, to niekoniecznie sięgam po książki wedle tych kryteriów... Wracając do Murakamiego - ja uważam, że jest mistrzem pisania dialogów, które nie tylko brzmią niezwykle naturalnie, ale czasem mówią więcej o postaciach, bądź sytuacji między nimi, niż całe długie akapity tworzone u innych autorów. Jeśli chodzi o treść to uważam z kolei, że utwory Murakamiego to jedne z najlepszych literackich przełożeń psychologii głębi, głównie mam Junga na myśli (nie Freuda, bo Freuda jest pełno wszędzie). 

Masz niezwykle precyzyjnie poukładane, czym jest dla Ciebie ta najwyższa literatura i jakie kryteria występują przed innymi. Większość ludzi uznaje jednak geniusz danego pisarza intuicyjnie. Ja też mógłbym w sumie określić pewne kryteria - na ile fabuła, na ile forma, na ile oryginalność, ale jak przyjdzie co do czego, to niekoniecznie sięgam po książki wedle tych...

Dzięki za odniesienie się do mojej wypowiedzi. Na pewno masz dużo racji w sprawie intuicji. Pewne książki po prostu są "nasze", współgrają z naszą indywidualną wrażliwością, przeżyciami, poczuciem estetycznym etc. I to jak najbardziej szanuję. Pozdrowienia:)

Dzięki za odniesienie się do mojej wypowiedzi. Na pewno masz dużo racji w sprawie intuicji. Pewne książki po prostu są "nasze", współgrają z naszą indywidualną wrażliwością, przeżyciami, poczuciem estetycznym etc. I to jak najbardziej szanuję. Pozdrowienia:)