Oczywiście, że czytałam! Tak, jak teraz patrzę to "Kalamburka" była tym tomem, na którym zakończyłam przygodę z Jeżycjadą. Była to ostatnia wydana część   w czasie gdy czytałam, czyli miałam jakieś 13-14 lat. Pamiętam, że czekałam na "Język Trolli", ale już jakoś nie udało mi się dalej zapoznać z serią. Bardzo miło jednak ją wspominam, choć gdy teraz, niemal 20 lat później, zaczęłam odsłuchiwać na Legimi "Szóstą Klepkę" to czuję się nieco rozczarowana, najbardziej drażniący jest ton czytania przez Autorkę, bardzo mi nie leży.
Niemniej jednak cały czas mam w głowie sceny z mojej ulubionej części: "Pulpecji" - pamietam najbardziej romantyczne sceny nad jeziorem Patrycji z Baltoną, też wtedy o takich marzyłam 😍
Na pewno te książki zostaną na zawsze w mojej głowie jako wspaniałe lektury dzieciństwa, i nie zepsuje tego nowe podejście czy negatywne oceny.

Oczywiście, że czytałam! Tak, jak teraz patrzę to "Kalamburka" była tym tomem, na którym zakończyłam przygodę z Jeżycjadą. Była to ostatnia wydana część   w czasie gdy czytałam, czyli miałam jakieś 13-14 lat. Pamiętam, że czekałam na "Język Trolli", ale już jakoś nie udało mi się dalej zapoznać z serią. Bardzo miło jednak ją wspominam, choć gdy teraz, niemal 20 lat później,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czytam od dawna, każdą kolejną książkę. Ale równocześnie od dawna już nie idealizuje tych opowieści. Nie idealizuje tak, jak zapewne sama chciała by chwalić autorka (mam ogromne wrażenie, że Musierowicz identyfikuje się z babcią Borejkową i nomen omen patrzymy na jej dzieci oczami Mili). Świat wykreowany żyje już własnym życiem i z przykrością stwierdzam, że nie po drodze mi jest z tymi głosami zachwytu. Im autorka starsza, tym jej powieści stają się coraz bardziej irytująco naiwne. Powieści o życiu, ale takie jakby trochę oderwane od realiów. Trochę jest jak z latynoską telenowelą, gdzie zazwyczaj wszystko musi skończyć się dobrze. 
Ludzie mówią, że jej proza krzepi zmęczone serca. Ja jednak jestem zdania, że od nadmiaru cukru można też się pochorować. Jestem sceptykiem, a może bardziej realistą. Choć podziwiam starania o kultywowanie tzw. idealnej, kochającej się rodziny, to jednak mdli mnie i nie pojmuje jakie to bywa sztuczne. Chcecie dowodów, proszę bardzo. Pierwszy lepszy przykład Tygryska. Zmiana koncepcji bohaterki (Laury) to zwrot o 180 stopni. Ktoś powie, że to miłość ją zmieniła. Ale ja psychologicznie tego nie pojmuje. Nie kupuję.
Zresztą dużo można byłoby mnożyć przykładów, wśród nowszych opowieści. Dlatego powiem wprost - cenię Musierowicz, ale za jej pierwsze książki. Ten jej przełom miał miejsce gdzieś około 10 tomu (lata 90-te). Od tamtej pory jej książki bywają lepsze, lub gorsze. Ale nigdy już tak dobre, jak te wcześniejsze. I nie piszę tego z perspektywy osoby, która wzrastała wraz z pierwszym pokoleniem dzieci Borejków. Lecz właśnie jako osoba dużo młodsza, która zaczynała czytać serię, kiedy wprawdzie nie była jeszcze kultowa, ale gdy kolejne pokolenia bohaterów już zaczęły pojawiać się na kartach książek. 

Czytam od dawna, każdą kolejną książkę. Ale równocześnie od dawna już nie idealizuje tych opowieści. Nie idealizuje tak, jak zapewne sama chciała by chwalić autorka (mam ogromne wrażenie, że Musierowicz identyfikuje się z babcią Borejkową i nomen omen patrzymy na jej dzieci oczami Mili). Świat wykreowany żyje już własnym życiem i z przykrością stwierdzam, że nie po drodze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedyś czytałem,ale teraz jakoś mi nie chodzi
 

Kiedyś czytałem,ale teraz jakoś mi nie chodzi
 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Większość czytałam za dzieciaka, potem nie było mi już po drodze,
kocham natomiast każdą z tych okładek, zawsze będę z sentymentem je oglądać :)

Większość czytałam za dzieciaka, potem nie było mi już po drodze,
kocham natomiast każdą z tych okładek, zawsze będę z sentymentem je oglądać :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

"Jeżycjadę" czytałam w dawnych czasach. Ostatni tom, który poznałam to "Tygrys i Róża". I miałam bardzo długą przerwę od rodziny Borejków. Teraz po latach wróciłam do mojej ulubionej części "Pulpecji". I znowu zachwyt. Od razu sięgnęłam po "Ciotkę Zgryzotkę". Pochłonięta w całości na jeden wieczór. Teraz będę zapoznawać się z pozostałymi nieznanymi tomami.

"Jeżycjadę" czytałam w dawnych czasach. Ostatni tom, który poznałam to "Tygrys i Róża". I miałam bardzo długą przerwę od rodziny Borejków. Teraz po latach wróciłam do mojej ulubionej części "Pulpecji". I znowu zachwyt. Od razu sięgnęłam po "Ciotkę Zgryzotkę". Pochłonięta w całości na jeden wieczór. Teraz będę zapoznawać się z pozostałymi nieznanymi tomami.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zaczęłam tom pierwszy i to w audio czytanym przez autorkę, ale porzuciłam. Raczej seria pozostaje dla fanów, ludzi, którzy się na tym wychowali, na mnie nie zrobiło to wrażenia ani nie pobudziło jakiejś chęci do brnięcia w to, chociaż podobał mi się humor, więc może skończę kiedyś jak będę miała jakiś wolny "slot" czytelniczy. 

Zaczęłam tom pierwszy i to w audio czytanym przez autorkę, ale porzuciłam. Raczej seria pozostaje dla fanów, ludzi, którzy się na tym wychowali, na mnie nie zrobiło to wrażenia ani nie pobudziło jakiejś chęci do brnięcia w to, chociaż podobał mi się humor, więc może skończę kiedyś jak będę miała jakiś wolny "slot" czytelniczy. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zgromadziłam całą Jeżycjadę i zachodziłam w głowę w jakiej kolejności czytać, ale do książki "Ciotka Zgryzotka" dołączono zakładką ze ściągą, na której jest kolejność. Kto takiej zakładki nie ma, z pewnością ten artykuł mu w tym pomoże.

Zgromadziłam całą Jeżycjadę i zachodziłam w głowę w jakiej kolejności czytać, ale do książki "Ciotka Zgryzotka" dołączono zakładką ze ściągą, na której jest kolejność. Kto takiej zakładki nie ma, z pewnością ten artykuł mu w tym pomoże.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A najlepszy fragment serii to po kolei: "Ida sierpniowa" (5), "Opium w rosole" (2), "Brulion Bebe B." (1), "Noelka" (3) i "Pulpecja" (4). W nawiasach miejsca w moim rankingu.
Macie podobnie?

A najlepszy fragment serii to po kolei: "Ida sierpniowa" (5), "Opium w rosole" (2), "Brulion Bebe B." (1), "Noelka" (3) i "Pulpecja" (4). W nawiasach miejsca w moim rankingu.
Macie podobnie?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Będę nudna i napiszę to kolejny raz.
Co do "Homera z Jeżyc" - Zbigniew Raszewski, historyk teatru i profesor
Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza nazwał MM Homerem Jeżyc (bez "z").

Będę nudna i napiszę to kolejny raz.
Co do "Homera z Jeżyc" - Zbigniew Raszewski, historyk teatru i profesor
Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza nazwał MM Homerem Jeżyc (bez "z").

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Kiedyś się zaczytywałem, naprawdę! Potem wyrosłem i mimo prób powrotu, jakoś już nie zagrało. Nie chodzi o PESEL, bardziej o rozejście ścieżek...

Kiedyś się zaczytywałem, naprawdę! Potem wyrosłem i mimo prób powrotu, jakoś już nie zagrało. Nie chodzi o PESEL, bardziej o rozejście ścieżek...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post