A gdzie detektyw "Pikuś" Konopka? Dla mnie był wybitnie nietypowy.

A gdzie detektyw "Pikuś" Konopka? Dla mnie był wybitnie nietypowy.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jest jeszcze Maigret Simenona Na przykład Maigret zastawia sidła[bookLink]41511|Maigret zastawia sidła[/bookLink]
Powstały też filmy z Rowanem Atkinsonem w roli komisarza Maigret. Pewnie wszyscy pamiętają go jako Jasia Fasolę.

Jest jeszcze Maigret Simenona Na przykład Maigret zastawia sidła[bookLink]41511|Maigret zastawia sidła[/bookLink]
Powstały też filmy z Rowanem Atkinsonem w roli komisarza Maigret. Pewnie wszyscy pamiętają go jako Jasia Fasolę.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Najbardziej lubię kryminały z wątkiem obyczajowym i skomplikowanymi postaciami. Obecnie powstaje dużo seriali i filmów kryminalnych, które prześcigają się w intrygująco poprowadzonej fabule, niekiedy pełnej akcji i emocji. Takim fundamentem dla mnie była książka "Milczenie owiec", a potem film, a następnie serial "Hannibal" , który zwraca uwagę na pogłębioną psychologię zarówno ofiar, sprawców jak i zespołu śledczego.
Myślę, jednak, że nic co wydaje się proste czy to w serialu czy książce, czymś takim być nie musi. Wymaga to wiedzy specjalistycznej, doświadczenia i wielu lat mozolnej pracy, która w bardziej realistycznych produkcjach jest choć w niewielkim stopniu pokazana.

Najbardziej lubię kryminały z wątkiem obyczajowym i skomplikowanymi postaciami. Obecnie powstaje dużo seriali i filmów kryminalnych, które prześcigają się w intrygująco poprowadzonej fabule, niekiedy pełnej akcji i emocji. Takim fundamentem dla mnie była książka "Milczenie owiec", a potem film, a następnie serial "Hannibal" , który zwraca uwagę na pogłębioną psychologię...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja właśnie poznaję niejakiego Cottona Malone'a z książek Steve'a Berry'ego. Moim skromnym zdaniem można go uplasować pomiędzy Jamesem Bondem, a Harrym Hole'm.

Ja właśnie poznaję niejakiego Cottona Malone'a z książek Steve'a Berry'ego. Moim skromnym zdaniem można go uplasować pomiędzy Jamesem Bondem, a Harrym Hole'm.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

U mnie na pierwszym miejscu króluje niezłomna panna Marple _Agaty Christie :-)

U mnie na pierwszym miejscu króluje niezłomna panna Marple _Agaty Christie :-)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A ja z ogromną przyjemnością sięgam po kryminały retro, których akcja rozgrywa się w Nowym Jorku na początku XX wieku, a których bohaterką jest niejaka Molly Murphy imigrantka z Irlandii, fertyczna, sprytna, ruda Pani Detektyw, zakochana w przystojnym kapitanie nowojorskiej policji Danielu Sullivanie. Te książeczki są przeurocze. Raczej nie jest to proza dla facetów, ale gdyby któryś jednak się skusił - ciekawa jestem, jak je odbierze. Książki są autorstwa Rhys Bowen. Miód na serce, polecam, na Święta idealne :) A ... i jeszcze przymierzam się do Profesorowej Szczupaczyńskiej, a to dlatego, że mieszkam w Krakowie ;)

A ja z ogromną przyjemnością sięgam po kryminały retro, których akcja rozgrywa się w Nowym Jorku na początku XX wieku, a których bohaterką jest niejaka Molly Murphy imigrantka z Irlandii, fertyczna, sprytna, ruda Pani Detektyw, zakochana w przystojnym kapitanie nowojorskiej policji Danielu Sullivanie. Te książeczki są przeurocze. Raczej nie jest to proza dla facetów, ale...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jak Harry Hole, to też i charyzmatyczny, tragiczny Wallander z ponurych, lecz świetnych kryminałów Henninga Mankela. Ale ja najbardziej lubię komisarzy-Włochów: weneckiego Brunettiego z książek Donny Leon i sycylijskiego Montalbana Andrei Camillieiego. Bez nadmiernego przywiązania do procedur, za to z zamiłowaniem do dobrego, włoskiego jedzenia i miejsc w których żyją. Ludzkich, empatycznych, sympatycznych, potrafiących cieszyć się życiem.

Jak Harry Hole, to też i charyzmatyczny, tragiczny Wallander z ponurych, lecz świetnych kryminałów Henninga Mankela. Ale ja najbardziej lubię komisarzy-Włochów: weneckiego Brunettiego z książek Donny Leon i sycylijskiego Montalbana Andrei Camillieiego. Bez nadmiernego przywiązania do procedur, za to z zamiłowaniem do dobrego, włoskiego jedzenia i miejsc w których żyją....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie czytałam książek Jo Nesbo, ale po tak wnikliwej analizie jo-hannesa nabrałam ochoty na poznanie Harry'ego Hole'a - wtedy musiałabym przeczytać chyba wszystkie kryminały pisarza, a może wystarczy tylko jeden?
Nie jestem wielką fanką kryminałów, mam jednak kliku ulubionych detektywów:
Emmę Graham, dociekliwą dwunastolatkę mieszkającą w hotelu Paradise z serii kryminalnej Marthy Grimmes,
Erasta Fandorina, moskiewskiego policjanta z czasów carskiej Rosji z kryminałów retro Borisa Akunina
oraz przesympatyczną, przezabawną Mmę Ramotswe, pierwszą kobietę-detektyw w Afryce, założycielkę Kobiecej Agencji Detektywistycznej nr 1. Uwielbiam ją i świat, który stworzył Alexander McCall Smith.

Nie czytałam książek Jo Nesbo, ale po tak wnikliwej analizie jo-hannesa nabrałam ochoty na poznanie Harry'ego Hole'a - wtedy musiałabym przeczytać chyba wszystkie kryminały pisarza, a może wystarczy tylko jeden?
Nie jestem wielką fanką kryminałów, mam jednak kliku ulubionych detektywów:
Emmę Graham, dociekliwą dwunastolatkę mieszkającą w hotelu Paradise z serii kryminalnej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Harry Hole – niepokorny glina
Co sprawia, że schemat charyzmatycznych i rozpoznawalnych bohaterów w literaturze sensacyjno-kryminalnej tak przypadł nam do gustu? Można by się pokusić o stwierdzenie, że to poniekąd lenistwo autorów. Mając ustalony model bohatera, który został przyjęty i zaakceptowany przez czytelników, autor niejako go kopiuje i tylko nadaje mu nową historię. Ma stworzony idealny wzorzec, obdarzony nietuzinkowymi cechami, który skradł czytelnikowi serce, po cóż ma więc tworzyć nowych bohaterów. Z drugiej strony odbiorca tęskni za nim, domaga się od pisarza kontynuacji dalszych przygód, nierzadko wskrzeszenia bohatera. Szybko przyzwyczajamy się do książkowych postaci i usilnie pragniemy uczestniczyć w ich dalszych przygodach, rozwiązywać z nimi kryminalne zagadki, tropić przestępców i razem przeżywać chwile, które w prawdziwym życiu nigdy by się nie zdarzyły. Najważniejszy jest schemat i model bohatera.
Harry Hole jest kolejnym produktem, klasycznym przykładem bohatera, który ma za zadanie dostarczać nam emocjonujących chwil przy lekturze kryminałów autorstwa Jo Nesbø. Oczywiście norweski pisarz nie zrobił nic nowego. Dał światu następnego niepokornego policjanta, który dołączył do długiego szeregu książkowych bohaterów literatury sensacyjnej, przez co zyskaliśmy kolejnego bezkompromisowego glinę, przy którym nie sposób się nudzić.
Mimo iż napisałem, że Nesbø nie zrobił nic nadzwyczajnego tylko dostarczył nam następnego deszyfranta kryminalnych łamigłówek, jego książki zostały wydane w milionowych nakładach. Co takiego proponuje nam norweski pisarz? Czy to zasługa jego bohatera, że tak często sięgamy po jego dzieła? Wszystko sprowadza się do tego, że lubimy charyzmatycznych, niepokornych bohaterów, szybko się do nich przyzwyczajamy, mimo iż są pełni wad nie przeszkadza nam to, a wręcz przeciwnie stają się bardziej ludzcy, bliżsi naszym słabostką. Być może minął czas nieskazitelnych mężczyzn, rycerskich bohaterów rodem ze średniowiecznych eposów. Brutalne czasy uświadomiły nam, że tacy już nie istnieją, a postacie z problemami, które dotykają bezpośrednio również nas, stają się idealnymi i wiarygodni bohaterami.
Takim bohaterem jest Harry Hole nałogowy palacz, a przy tym alkoholik, uzależniony od swojej pracy, mający to szczęście w nieszczęściu, że w domu nikt na niego nie czeka. Tak zaprogramowany przez Nesbø detektyw, nie mający nic do stracenia, jest najlepszym śledczym w norweskiej stolicy, nieprzebierającym w środkach, aby sprawiedliwości stało się zadość. Choć w żadnej części z tych książek nie spotkamy się tu z super bohaterem, bo Hole w żadnym calu takim nie jest, jednak dostarczy nam ze swoim skomplikowanym charakterem emocjonujących chwili. Hole to glina z krwi i kości, a Nesbø nie stosuje tu schematu z Jamesa Bonda, wiecznie młodego bohatera, nasz detektyw starzeje się wraz z czytelnikami, którzy nie tylko śledzą jego zmagania w walce z przestępczym światem, ale również jego sukcesy i porażki, których w życiu osobistym naszego bohatera jest znacznie więcej. Czytelnik czasami może odnieść wrażenie, że gdyby nie praca Harrego, to jego życie byłoby jedną wielką porażką. Przypomina on bardziej chandlerowskiego Philipa Marlowe’a z „Kłopoty to moja specjalność” niż norweskiego glinę. Dodatkowo jego słabość do alkoholu rodzi wiele problemów i opresji w życiu zawodowym, z których wyciąga go niejednokrotnie szef i przyjaciel znający jego zaangażowanie i prawdziwą wartość jaką sobą przedstawia i zdaje sobie sprawę, że Harry posiada w sobie to „coś” niezbędne w pracy śledczego. Nałóg Harrego konkuruje z uporem w tropieniu przestępców, zdarza się, że nasz bohater z nim przegrywa, ale to celowa zagrywka autora, potęgująca akcje i komplikująca dodatkowo życie naszego bohatera.
Nesbø zgrabnie zbudował norweskiego glinę, którego z powieści na powieść poznajemy dokładniej. Można powiedzieć, że autor obnażając go do cna z jego słabości, pokazując jego wady i zalety.
Każdy z pisarzy chce stworzyć ikonę bohatera, z którym czytelnik nie tyle będzie się utożsamiał, ale którego zaakceptuje i będzie z nim brnął przez karty powieści, bohatera uniwersalnego, posiadającego własny system wartości, jednak nie wykraczający poza utarte schematy. Odbiorca może zaakceptować alkoholizm bohatera i łamanie przepisów prawa, ale nigdy nie zgodzi się na niemoralnego bohatera postępującego nieetycznie. Niewątpliwie Nesbø udało się skonstruować takiego bohatera, pomimo że pełnego przeróżnych wad, dał jednak czytelnikowi nieodparte wrażenie, że nie tylko nie będzie się z nim nudził, ale że każdą sprawę Harry doprowadzi do końca.

Harry Hole – niepokorny glina
Co sprawia, że schemat charyzmatycznych i rozpoznawalnych bohaterów w literaturze sensacyjno-kryminalnej tak przypadł nam do gustu? Można by się pokusić o stwierdzenie, że to poniekąd lenistwo autorów. Mając ustalony model bohatera, który został przyjęty i zaakceptowany przez czytelników, autor niejako go kopiuje i tylko nadaje mu nową...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej