Grupa dyskusyjna Aktualności

Macie podobne historie? Podzielcie się nimi w komentarzu.

Macie podobne historie? Podzielcie się nimi w komentarzu.

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Fenomenalny artykuł, uśmiechałam się od początku do końca mimo niedawno wylanych łez przy  [bookCover]191577|Jesienna miłość[/bookCover]<3 :)
Jak dla mnie wypuszczenie około. piętnastu wrażliwców z dobrymi książkami jest CUDOWNYM POMYSŁEM! Jeśli takie osoby poszłyby np. na Kraków i jedna jeździłaby tramwajem z  [bookCover]215207|Niezgodna[/bookCover], drugi siedziałby na rynku czytając Zwiadowcy. Ziemia skuta lodem[bookLink]52811|Zwiadowcy. Ziemia skuta lodem[/bookLink], trzeci pokrążyłby po Kleparzu trzymając pod nosem Houston, mamy problem[bookLink]150616|Houston, mamy problem[/bookLink] - na bank co najmniej 10 osób, poszłoby tego dnia do księgarni po egzemplarze, którejś z tych powieści. A jeszcze mamy dziesięciu ludzi! Zaopatrzyć dwóch w kryminały Grocholi czy Miłoszewskiego, następnych dwóch w książki Kinga, żeby wrzeszczeli ze strachu w busie XD trzy kobietki w np. Bez mojej zgody[bookLink]53806|Bez mojej zgody[/bookLink], Zostań, jeśli kochasz[bookLink]230080|Zostań, jeśli kochasz[/bookLink] i List w butelce[bookLink]213780|List w butelce[/bookLink] jakiś dwóch nastolatków w Eragon[bookLink]5338|Eragon[/bookLink] oraz Złodziej pioruna[bookLink]50130|Złodziej pioruna[/bookLink] i może jeszcze starszą panią, która głośno zastanawiałaby się nad Bogiem przy Chata[bookLink]99062|Chata[/bookLink] i wzrost sprzedaży książek gwarantowany :D
Także, uważam, że to doskonały pomysł, należy wprowadzić go w życie i ja chętnie pójdę do takiej roboty. A nawet polecę, jak jeszcze zapłacą ;)

Fenomenalny artykuł, uśmiechałam się od początku do końca mimo niedawno wylanych łez przy  [bookCover]191577|Jesienna miłość[/bookCover]<3 :)
Jak dla mnie wypuszczenie około. piętnastu wrażliwców z dobrymi książkami jest CUDOWNYM POMYSŁEM! Jeśli takie osoby poszłyby np. na Kraków i jedna jeździłaby tramwajem z  [bookCover]215207|Niezgodna[/bookCover], drugi siedziałby na...

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

„Pewnego dnia do księgarni przyszła pani z kartką w ręce – normalne zjawisko w czasach, w których każda szkoła, a nawet każdy nauczyciel mogli wymyślić dla swoich uczniów właściwie dowolny zestaw podręczników – podała mi ją i zapytała, czy dostanie tę książkę. Na kartce drukowanymi literami było napisane: ADAM MICKIEWICZ, PAN TADEUSZ. Bez zbędnych komentarzy przyniosłem z regału Pana Tadeusza, a wtedy pani zadała pytanie: Ale czy to na pewno właściwa książka? Bo na wywiadówce w szkole słyszałam, że teraz jest wiele podręczników o takich samych tytułach, ale różnych autorów…

Innego razu do księgarni weszła miła pani i zapytała o Małego Księcia Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. Podszedłem do regału z literaturą francuską i zacząłem sprawdzać. Pani prychnęła za moimi plecami z dezaprobatą i pogardliwym tonem zapytała: „To tutaj pan tego szuka? TUTAJ?!”, po czym wymownie spojrzała na tabliczkę informacyjną z nazwą działu: Literatura francuska dla dzieci i młodzieży. Nieco już zdezorientowany i odrobinę zbity z tropu odpowiedziałem, że owszem, tu, bo niby gdzie miałbym szukać? Wtedy pani z wyższością poinformowała mnie, że szukam w literaturze francuskiej, a tego Małego Księcia nauczycielka poleciła przeczytać jej córce na lekcję języka polskiego”.

[Cytat z książki „Przebudzenie - droga do świadomego życia”, wyd. Druga Strona, 2014, s. 18]

„Pewnego dnia do księgarni przyszła pani z kartką w ręce – normalne zjawisko w czasach, w których każda szkoła, a nawet każdy nauczyciel mogli wymyślić dla swoich uczniów właściwie dowolny zestaw podręczników – podała mi ją i zapytała, czy dostanie tę książkę. Na kartce drukowanymi literami było napisane: ADAM MICKIEWICZ, PAN TADEUSZ. Bez zbędnych komentarzy przyniosłem z...

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dlatego ,,Świat Dysku" czytałam zawsze w domu :D Ba, znałam go zanim zaczęłam czytać, bo moja mama czytywała go kiedy byłam małym dzieckiem i wykrzykiwała do taty najlepsze fragmenty. Chleb krasnoludów stał się przysłowiowy w moim domu zanim nauczyłam się czytać.
Jak dla mnie osoby pracujące w księgarniach, a nawet reklamujące księgarnie powinny obowiązkowo czytać w miejscu pracy :) W ten sposób budzą większe zaufanie - czyta, więc zna się na rzeczy, wie co polecić. Nie zapytałabym o książkę nudzącej się za ladą panienki piłującej sobie paznokcie...

Dlatego ,,Świat Dysku" czytałam zawsze w domu :D Ba, znałam go zanim zaczęłam czytać, bo moja mama czytywała go kiedy byłam małym dzieckiem i wykrzykiwała do taty najlepsze fragmenty. Chleb krasnoludów stał się przysłowiowy w moim domu zanim nauczyłam się czytać.
Jak dla mnie osoby pracujące w księgarniach, a nawet reklamujące księgarnie powinny obowiązkowo czytać w...

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

U mnie swego czasu szukali "anatologii" wierszy. Do dziś nie przestaję się śmiać przy tych regałach.

U mnie swego czasu szukali "anatologii" wierszy. Do dziś nie przestaję się śmiać przy tych regałach.

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Kiedyś po wyjściu z księgarni zdarzyło mi się tak zapatrzeć w dopiero co kupioną książkę ("Wisławy Szymborskiej pamiątkowe rupiecie, przyjaciele i sny"), że wylądowałam na latarni. Zderzenie było bardzo bolesne i zaskakujące, a z pomocą pospieszył mi jakiś starszy pan, który doprowadził mnie do pobliskiej ławki i tak się mną przejął, że chciał wezwać karetkę. Udało mi się go przekonać, że nie jest aż tak źle, a gdy siedzieliśmy na taj zbawczej ławeczce, zaczęliśmy wspólnie przeglądać książkę. Tak zainteresowała ona mojego wybawcę, że niemal siłą musiałam mu ją odebrać:).
Potem ja poszłam do domu, a starszy pan do księgarni. Nie wiem, czy faktycznie kupił album o Szymborskiej, ale akurat był on w promocji, więc może...

Na pewno zderzanie się z ulicznymi latarniami nie jest bezpiecznym sposobem na promocję czytelnictwa, ale może wspomniane w felietonie grupy wrażliwców zachcą się poświęcić?:)

Kiedyś po wyjściu z księgarni zdarzyło mi się tak zapatrzeć w dopiero co kupioną książkę ("Wisławy Szymborskiej pamiątkowe rupiecie, przyjaciele i sny"), że wylądowałam na latarni. Zderzenie było bardzo bolesne i zaskakujące, a z pomocą pospieszył mi jakiś starszy pan, który doprowadził mnie do pobliskiej ławki i tak się mną przejął, że chciał wezwać karetkę. Udało mi się...

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zdarzyło się mi to tylko,raz.Raz jedyny,gdy ktoś zaciekawił się.Co czytam,w miejscu publicznym.Była to dziewczyna,która czekała ze mną do okulisty.Czytałem wtedy Dom Na Wyrębach.Dardy.
Oprócz niej,nikt nawet nie podszedł i nie zapytał.Co czytam.

Zdarzyło się mi to tylko,raz.Raz jedyny,gdy ktoś zaciekawił się.Co czytam,w miejscu publicznym.Była to dziewczyna,która czekała ze mną do okulisty.Czytałem wtedy Dom Na Wyrębach.Dardy.
Oprócz niej,nikt nawet nie podszedł i nie zapytał.Co czytam.

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja nie mam aż tak gwałtownych zdarzeń z książką związanych.
Natomiast pamiętam jak wiele lat temu czekałam w kolejce przed rodzimą księgarnią po książkę Andrzeja Szczypiorskiego " Początek":-)

Za każdym razem, kiedy wypożyczę lub kupię książkę, po przyjściu do domu, najpierw biorę ją do reki i przeglądam od początku do końca, zwracając uwagę na każdy szczegół, potem odkładam na pólkę do czytania według kolejności mojego uznania:-)

Kiedyś byłam w pewnym ośrodku na wypoczynku. Podczas spaceru spostrzegłam starszą panią, która czytała bardzo grubą książkę. Byłam ciekawa jaka to książka, przeprosiłam i spytałam o tytuł.
Jakież było moje zdziwienie, kiedy odparła, że jest to podręcznik do nauki języka angielskiego! Byłam pełna uznania dla niej...:-)

Ja nie mam aż tak gwałtownych zdarzeń z książką związanych.
Natomiast pamiętam jak wiele lat temu czekałam w kolejce przed rodzimą księgarnią po książkę Andrzeja Szczypiorskiego " Początek":-)

Za każdym razem, kiedy wypożyczę lub kupię książkę, po przyjściu do domu, najpierw biorę ją do reki i przeglądam od początku do końca, zwracając uwagę na każdy szczegół, potem...

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie raz ktoś zaglądał mi przez ramię, pochylał się, by zajrzeć od spodu i zobaczyć okładkę albo po prostu pytał o tytuł. W pierwszym przypadku ignoruję, w dwóch pozostałych nie przerywając czytania podnoszę książkę i ułatwiam obejrzenie okładki. Niekiedy, ale to na szczęście wyjątkowe przypadki, zainteresowany jest na tyle namolny, że prosi o jakąś opinię i przerywa mi lekturę, a dwukrotnie zdarzyły mi się starsze babki tak rozgadane, że nie dały mi wrócić do książki do końca podróży. Na szczęście większość czytelników rozumie podobne sobie stworzenia i albo zadowalają się nieagresywnym podglądactwem, albo (tych lubię!) czekają z pytaniami do czasu, kiedy nie będą one przeszkadzać, czyli np. zagadują podczas wysiadania z autobusu i kontynuujemy rozmowę jak długo dalsza droga wypada nam w tę samą stronę.

Naprawdę ciekawą, choć może nie w sensie pozytywnym, przygodę miałam tylko raz.
Czytałam w autobusie któryś z tomów o Jakubie Wędrowyczu, kto się z tym zetknął, ten wie, czym to pachnie :) Nawet nie na siedzeniu obok, ale po drugiej stronie przejścia siedziała siwa babcia i wyraźnie się nudziła, na przemian zaglądała w książkę swojego sąsiada i moją, choć u mnie na pewno nie miała szans z takiej odległości nic przeczytać. Ku jej rozrywce doszłam do strony z ilustracją. Niepiękną oczywiście, jak na ten cykl przystało, ale na dodatek jeszcze znacznie bardziej od wszystkich dotychczasowych nieprzyzwoitą: stoi stary i brzydki dziad na chodniku i sika na ścianę, a widzimy go z boku, ale tak bardziej od przodu i rysunek nie jest ocenzurowany. Zanim zdążyłam w ogóle zarejestrować treść obrazka (w pierwszej kolejności interesował mnie ciąg dalszy akapitu z poprzedniej strony), babuleńka wyrwała mi książkę z ręki, bardzo dokładnie przyjrzała się niemałemu szczegółowi anatomicznemu, po czym zaczęła, podtykając książkę pod nos wszystkim siedzącym w pobliżu, wykrzykiwać na cały autobus jak to IM nie wstyd takie bezeceństwa drukować, Boga się nie boją, grzech i plugastwo i jeszcze ludzie to czytają i to nie tylko stare zbereźniki, ale młode dziewczęta! Do czego to doszło! Kto ci, dziecko, takie obrzydlistwa wmusza, bo przecież nie uwierzę, żeby panienka czytała coś z własnej woli (na pewno nie wszystko przytaczam dokładnie, ale w tym miejscu tak właśnie się wyraziła, niewiarygodne było dla niej, że dziewczynka 20+ czyta cokolwiek, a nie, że akurat to!), czego ONI uczą teraz w tych szkołach! Potem jeszcze było coś o tym, że teraz to namnożyło się różnych uniwersytetów, to może i uniwersytet zbereźności założyli i to tam na wydziale literatury takie obrzydlistwa trzeba czytać... Kiedy podałam nazwę swojej uczelni, to okazało się, że już nawet państwowe zeszły na psy, więc nie ma się co dziwić, że kraj zaraz upadnie. Nie chciało mi się tłumaczyć, że antybohater, którego wizerunek tak jej się nie spodobał, ma zbliżone do niej poglądy :)
Książkę oddała po długich namowach, ale do końca jazdy uprzykrzała mi życie swoimi narzekaniami. Ciekawa jestem, ilu spośród współpasażerów zachęciła do poszukania tak obrazoburczej książki :)

Nie raz ktoś zaglądał mi przez ramię, pochylał się, by zajrzeć od spodu i zobaczyć okładkę albo po prostu pytał o tytuł. W pierwszym przypadku ignoruję, w dwóch pozostałych nie przerywając czytania podnoszę książkę i ułatwiam obejrzenie okładki. Niekiedy, ale to na szczęście wyjątkowe przypadki, zainteresowany jest na tyle namolny, że prosi o jakąś opinię i przerywa mi...

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przytaczacie historie o dziwnych przypadkach w księgarniach, ja mam natomiast jakby odwrotną historię - sprzedając pamiątki na promenadzie w Międzyzdrojach kilkukrotnie zostałam zapytana: "Czy dostanę ferdydurkę?". Niezmiennie mocno zmieszana odpowiadałam, że nie sprzedajemy książek, co z resztą widać gołym okiem. Wtedy to na mnie klienci patrzyli, jakby mi druga głowa wyrosła. Dopiero któregoś pięknego razu, kiedy świadkiem podobnej sytuacji była moja szefowa, uświadomiła mi ona, że tym ludziom chodzi o... rafandynkę, czyli statek w butelce :D

Przytaczacie historie o dziwnych przypadkach w księgarniach, ja mam natomiast jakby odwrotną historię - sprzedając pamiątki na promenadzie w Międzyzdrojach kilkukrotnie zostałam zapytana: "Czy dostanę ferdydurkę?". Niezmiennie mocno zmieszana odpowiadałam, że nie sprzedajemy książek, co z resztą widać gołym okiem. Wtedy to na mnie klienci patrzyli, jakby mi druga głowa...

Użytkownicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej