Z neurologicznego punktu widzenia sprawa została zbadana i wyjaśniona w naukowy sposób. Nie jest tajemnicą że im dłużej przechowujemy wspomnienie, tym większe powstają luki w ścieżce neuronowej. Mózg jednakże wypełnia owe luki aby płynnie przywołać wspomnienie, dlatego tez im częściej staramy sobie coś przypomnieć tym bardziej zmieniamy owe wspomnienie.

Z neurologicznego punktu widzenia sprawa została zbadana i wyjaśniona w naukowy sposób. Nie jest tajemnicą że im dłużej przechowujemy wspomnienie, tym większe powstają luki w ścieżce neuronowej. Mózg jednakże wypełnia owe luki aby płynnie przywołać wspomnienie, dlatego tez im częściej staramy sobie coś przypomnieć tym bardziej zmieniamy owe wspomnienie.

Wspomnienia nie różnią się od rzeczywistości. To, że ja pamiętam, odbieram wydarzenia z przeszłości jest zgodne z rzeczywistością i nikt mi nie wmówi, że było inaczej. Problem polega na tym, że to nie wspomnienia się różnią, a sposób w jaki postrzegają je osoby biorące w nim udział. Ja pamiętam wszystko w dany sposób bo jestem jaki jestem i postrzegam świat za pomocą swoich zmysłów, doświadczeń i oczekiwań. Dla mnie dana chwila wyglądała tak, a dla towarzysza niedoli całkowicie inaczej. Bo każdy z nas jest różny i nasze rzeczywistości się różnią. Czyli można wnioskować, że w zależności jaki sobie wybierzemy punkt odniesienia, wspomnienia zawsze będą przekłamane lub wręcz odwrotnie.

Wspomnienia nie różnią się od rzeczywistości. To, że ja pamiętam, odbieram wydarzenia z przeszłości jest zgodne z rzeczywistością i nikt mi nie wmówi, że było inaczej. Problem polega na tym, że to nie wspomnienia się różnią, a sposób w jaki postrzegają je osoby biorące w nim udział. Ja pamiętam wszystko w dany sposób bo jestem jaki jestem i postrzegam świat za pomocą swoich...

W naszym życiu często mają miejsce jakieś niefortunne wydarzenia. Czasem zdarzają się także piękne chwile, takie, do których z chęcią później wracamy. Jeśli jednak zbyt często je wspominamy, czas sztucznie się wydłuża, a nam wydaje się jakby minęły całe wieki od danego dnia. Wówczas zaczynamy zastanawiać się co dokładniej robiliśmy, jak byliśmy ubrani, jakie emocje nam wtedy towarzyszyły. Jednak nie wszystko da się przywołać. Zwłaszcza nocą, kiedy to myśli mają niebezpieczny zwyczaj zrywania się ze smyczy, dużo główkujemy. Na temat tego co jest, co będzie, ale przede wszystkim tego co było, tych pięknych chwil naszego życia. Czasem tak wychodzi, że aby je upiększyć dopowiadamy sobie coś w myślach, lub zatracamy się w marzeniach, które powtarzane tak często w naszej głowie przyswajamy. Dlatego w końcu odczuwamy, jakby nasze wyobrażenia naprawdę miały miejsce.

W naszym życiu często mają miejsce jakieś niefortunne wydarzenia. Czasem zdarzają się także piękne chwile, takie, do których z chęcią później wracamy. Jeśli jednak zbyt często je wspominamy, czas sztucznie się wydłuża, a nam wydaje się jakby minęły całe wieki od danego dnia. Wówczas zaczynamy zastanawiać się co dokładniej robiliśmy, jak byliśmy ubrani, jakie emocje nam...

Wspomnienia bardzo mogą się różnić od rzeczywistych wydarzeń. Mogą być wyolbrzymione i możemy pamiętać coś co nigdy się nie wydarzyło. Możemy zapamiętać tylko to co było dla nas przyjemne, a wyprzeć ze świadomości niemiłe wspomnienia. Można wyolbrzymić jakieś nieprzyjemne zdarzenie, albo jakieś zwykłe miłe wspomnienie może przybrać rozmiary czegoś niezwykłego. Można inaczej zapamiętać osoby, które się kiedyś znało. Pamięć lubi płatać figle.

Wspomnienia bardzo mogą się różnić od rzeczywistych wydarzeń. Mogą być wyolbrzymione i możemy pamiętać coś co nigdy się nie wydarzyło. Możemy zapamiętać tylko to co było dla nas przyjemne, a wyprzeć ze świadomości niemiłe wspomnienia. Można wyolbrzymić jakieś nieprzyjemne zdarzenie, albo jakieś zwykłe miłe wspomnienie może przybrać rozmiary czegoś niezwykłego. Można inaczej...

Julia, od pewnego czasu słyszała, jak nocą po jej domu błąkała się Kostucha. Wiedziała, że szuka jej sypialni. A gdy wreszcie znajdzie właściwe drzwi… Nie, nie bała się śmierci. Mając 98 lat zwykła mawiać, że niczego się nie boi.

Starsza pani miała swój poranny zwyczaj. Każdego dnia, niezależnie od pogody, wychodziła na taras swojej secesyjnej willi i patrzyła na pobliskie jezioro, w którym odbijały się białe chmurki, a stary Kurzawa siedział na pomoście i łowił ryby. Rytuał Julii bynajmniej nie był fanaberią sfiksowanej staruszki. To, że stała dziś na tarasie w białym szlafroku; to, że widziano ją tu wczoraj, przedwczoraj i miesiąc temu, było konsekwencją jej planu. Z tarasu bowiem rozpościerał się widok na jej ziemię – ziemię, z którą związane było całe jej życie: dzieciństwo na stogach siana, moczenie nóg w jeziorze, pierwszy pocałunek z Witkiem w altance we wschodniej części ogrodu, przejęcie pałacu przez Niemców w lutym 1940 i konspiracyjne spotkania w zagajniku z Emilką, jej łączniczką w AK. Wreszcie przegrana walka ojca z sowietami – walka, którą przypłacił życiem, ale dzięki temu ona i matka mogły zachować dom. Obrazy z całego życia przelatywały jej przed oczami każdego ranka. Wiedziała, że opada z sił; wiedziała, że czasem pamięć ją zawodzi, dlatego z takim pietyzmem, pielęgnowała każde wspomnienie, które z dnia na dzień ulatywały, niczym widma.

Julia skłamała mówiąc, że nie boi się niczego. Bała się poranka, w którym jej przeszłość zniknie na dobre.

Julia, od pewnego czasu słyszała, jak nocą po jej domu błąkała się Kostucha. Wiedziała, że szuka jej sypialni. A gdy wreszcie znajdzie właściwe drzwi… Nie, nie bała się śmierci. Mając 98 lat zwykła mawiać, że niczego się nie boi.

Starsza pani miała swój poranny zwyczaj. Każdego dnia, niezależnie od pogody, wychodziła na taras swojej secesyjnej willi i patrzyła na...

Wspomnienia i pamięć są pełne luk, często bywa że spieramy się z kimś o choćby nawet błahostki typu jakiego koloru była bluzka kuzynki gdy przyjechaliśmy do babci na wsi. Często wspomnienia nie opisują dokładnie rzeczywistych wydarzeń a to co „widzimy” we wspomnieniach często nie jest tym czymś w rzeczywistości, skomplikowane? to na pewno, lecz między pamięcią, wspomnieniami a tym to rzeczywiście miało miejsce kilka, kilkanaście, kilkadziesiąt lat temu jest dużo błędów, "fałszywe wspomnienia" być może nie do końca pamiętamy, ale w rzeczywistości czujemy jak byśmy wtedy postąpili, co zrobili i jak się zachowali i mimowolnie odtwarzamy w głowie i dodajemy do ów wspomnień. Jednak proces pamięci i ludzkich wspomnień jest bardzo trudnych i kilku zdaniach nie łatwo jest go wytłumaczyć

Wspomnienia i pamięć są pełne luk, często bywa że spieramy się z kimś o choćby nawet błahostki typu jakiego koloru była bluzka kuzynki gdy przyjechaliśmy do babci na wsi. Często wspomnienia nie opisują dokładnie rzeczywistych wydarzeń a to co „widzimy” we wspomnieniach często nie jest tym czymś w rzeczywistości, skomplikowane? to na pewno, lecz między pamięcią,...

Willa "Triste"[bookLink]237708|Willa "Triste"[/bookLink]

Willa "Triste"[bookLink]237708|Willa "Triste"[/bookLink]

 [bookCover]237708|Willa "Triste"[/bookCover]