Nagrody otrzymują:
Marcin
bakeneko
Adrianna
Roxanne
Adam
Gratulujemy. Skontaktujemy się z Wami osobiście.

Nagrody otrzymują:
Marcin
bakeneko
Adrianna
Roxanne
Adam
Gratulujemy. Skontaktujemy się z Wami osobiście.

Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi. Zwycięzców podamy w środę :)

Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi. Zwycięzców podamy w środę :)

Zimny metal pieści palce, obracam pistolet w dłoni. Wiatr rozwiewa moje sięgające uszu włosy. Unoszę głowę i pozwalam, by słońce oblało mą twarz życiodajnymi promieniami.
Wtem czyjeś palce zaciskają się na moim ramieniu. Odruchowo unoszę pistolet, palec wędruje w stronę spustu.
- Spokojnie, to ja – mówi znajomy głos.
- Przestraszyłeś mnie!
- Dostałem cynk, cel będzie za godzinę. Możemy pogadać? – Marek szczerzy się w uśmiechu. - Dzisiaj jesteś jakaś niemrawa.
- To nic, miałam sen.
- Zły?
- Sama nie wiem. Śnił mi się dzień z mojej przeszłości. Wiesz, kiedy jeszcze byłyśmy we dwie: ta prawdziwa i ja. Trochę żal mi tej kobiety, w końcu jestem tylko jej ciemną stroną, takim alter ego. Nie powinnam istnieć, a jednak tu stoję i rozmawiam z tobą... Przyśnił mi się normalny dzień, gdy w głowie miałam jeszcze myśli tej dziewczyny. Martwiła się o pracę czy kilka kilo nadwagi. Była taka nudna, wycofana. Nigdy się nie odzywała, nie robiła tego co chciała, bo bała się opinii innych. Strach przed ośmieszeniem ją hamował.
- Była słaba i bezwartościowa, dlatego zdołałaś ją zniszczyć. – klepie mnie po ramieniu. - Nie warto się zadręczać.
Słyszę klakson. Wychylam się za balustradę i widzę mercedesa przed hotelem. Cel przyjechał szybciej. Sięgam po broń, przysuwam oko do celownika i widzę wysiadającego mężczyznę. Na rozkaz mojego palca kula wyskakuje z lufy i mknie, by po chwili zanurzyć się w ludzkiej czaszce.
Zabawne, nikt nie pomyślałby, że ta nudziara z przedmieścia może mieć tak groźne alter ego.

Zimny metal pieści palce, obracam pistolet w dłoni. Wiatr rozwiewa moje sięgające uszu włosy. Unoszę głowę i pozwalam, by słońce oblało mą twarz życiodajnymi promieniami.
Wtem czyjeś palce zaciskają się na moim ramieniu. Odruchowo unoszę pistolet, palec wędruje w stronę spustu.
- Spokojnie, to ja – mówi znajomy głos.
- Przestraszyłeś mnie!
- Dostałem cynk, cel będzie za...

Podejście do takiej sprawy, jaką jest alter ego powinno być praktyczne.

Moje alter ego będzie osobowością bardzo pracowitą. Wszystko to, czym będę się musiał zająć - a nie będzie mi się chciało - będzie robiło właśnie ono. A obowiązki domowe to dopiero początek! Któż zadowoliłby się praniem, odkurzaniem i gotowaniem, jeśli można sięgnąć znacznie wyżej? Moje alter ego będzie rozmawiać z osobami, których nie lubię. A będzie to robić siląc się ku absurdalnej wręcz dobrotliwości. Będzie uprawiać sport. Wykształci piękne, muskularne ciało i zadba o kondycje. (W końcu dzielimy to samo ciało, nie?) Mistrzostwo w jakiejś dziedzinie? No, trzeba pracy i poświęcenia, i... Teraz już nie, bo wszystko będzie robić moje alter ego. Godzinami będzie ćwiczyć grę na instrumentach, doskonalić umiejętności malarskie i trenować się w żonglowaniu nożami. (To nie ja się będę kaleczył!) Ludzie marudzą, jak się zdrowo odżywiać, mówią, że wszystko z umiarem, że sałata, owoce i takie tam. To też nie problem, bo przecież alter ego będzie jeść wszystko to, na co ja nie mam ochoty. A te smaczne, niezdrowe jedzenia o niezdrowych porach? Wszystko z umiarem, więc ja się tym zajmę. A jak przesadzę? No cóż, ktoś będzie musiał wybiegać te kalorie.

A ja? Będę szczęśliwy, mogąc leżeć na kanapie i korzystać z wszystkiego, co wypracuje moje alter ego. W końcu to MOJE alter ego.

A co jeśli pewnego dnia moje alter ego postanowi pozbyć się tego pasożyta, którego zwie... swoim alter ego?

Podejście do takiej sprawy, jaką jest alter ego powinno być praktyczne.

Moje alter ego będzie osobowością bardzo pracowitą. Wszystko to, czym będę się musiał zająć - a nie będzie mi się chciało - będzie robiło właśnie ono. A obowiązki domowe to dopiero początek! Któż zadowoliłby się praniem, odkurzaniem i gotowaniem, jeśli można sięgnąć znacznie wyżej? Moje alter ego...

Jestem prawie pewna, że moim alter ego byłaby jakaś morderczyni, ewentualnie psychopatka. Knułaby doskonałe plany zbrodni. Ponieważ moje drugie ja nie wiedziało by o niej, to nikt by nie odkrył kto stoi za owymi morderstwami. Nosiłaby czarne ubrania. Zawsze ubierałaby skórzane rękawiczki, by nikt nie pobrał jej odcisków palców. Byłaby nie do wykrycia. Potrafiłaby wyjść z każdej opresji cało. W moim pokoju na pewno ukryłaby jakiś przycisk uruchamiający ruchomą ścianę. Po drugiej stronie miałaby wyrafinowane narzędzia tortur. Działałaby tylko nocą. Za dnia ukrywałaby się przed światem i przede mną. Mimo to moje prawdziwe ja miałoby czasem jej myśli, na pewno czarne i mroczne. Zapewne byłaby potomkinią Kuby Rozpruwacza. Moje dzienne ja nigdy by jej nie odkryło.

Jestem prawie pewna, że moim alter ego byłaby jakaś morderczyni, ewentualnie psychopatka. Knułaby doskonałe plany zbrodni. Ponieważ moje drugie ja nie wiedziało by o niej, to nikt by nie odkrył kto stoi za owymi morderstwami. Nosiłaby czarne ubrania. Zawsze ubierałaby skórzane rękawiczki, by nikt nie pobrał jej odcisków palców. Byłaby nie do wykrycia. Potrafiłaby wyjść z...

Moje alter ego byłoby na bank prostytutką. Dlaczego? Bo ja sama nie rozumiem jak można samą siebie sprzedawać, a moje alter ego zrobiłoby mi na złość. Jaka ja jestem nudna będąc wciąż grzeczną i uczynną, nie bluźniącą nawet istotą. Trzeba dodać trochę pikanterii. Wulgarny strój, język, lekkość w obcowaniu z ludźmi, alkohol i urwany film. Prostytutki mnie bardzo fascynują, ale także zniesmaczają.Dlatego przez niesmak moje alter ego znalazłoby swoją główną drogę, ku wprowadzeniu mnie w rozpacz. Bo co ja bym o sobie pomyślała uprawiając seks za pieniądze... Straszne

Moje alter ego byłoby na bank prostytutką. Dlaczego? Bo ja sama nie rozumiem jak można samą siebie sprzedawać, a moje alter ego zrobiłoby mi na złość. Jaka ja jestem nudna będąc wciąż grzeczną i uczynną, nie bluźniącą nawet istotą. Trzeba dodać trochę pikanterii. Wulgarny strój, język, lekkość w obcowaniu z ludźmi, alkohol i urwany film. Prostytutki mnie bardzo fascynują,...

Większość ludzi daje się łatwo podporządkować – ich umysły mają różne granice, ale wciąż pozostają w zasięgu naszego wpływu, chociaż będą zaprzeczali. On należy do wąskiego grona ludzi najbardziej niebezpiecznych dla utrzymania stabilności oraz jednolitości naszej grupy i społeczeństwa. Przekonując go do swoich racji – zbuntuje się i zacznie poszukiwać ludzi, którzy staną po jego stronie. Proponując mu bogactwa – stwierdzi, że jest niezależny i będzie chciał osiągnąć wszystko własnymi siłami. Więżąc go – zrobi z siebie męczennika i zacznie swoją postawą pobudzać ludzi do buntu. Odbierając mu najbliższych – stwierdzi, że nie ma nic do stracenia i zacznie szukać zemsty. Bo to człowiek nieprzewidywalny jest największym zagrożeniem dla każdego przywódcy. Jest to nieustająco tykająca bomba – nieobliczalny element w naszym arsenale.

Większość ludzi daje się łatwo podporządkować – ich umysły mają różne granice, ale wciąż pozostają w zasięgu naszego wpływu, chociaż będą zaprzeczali. On należy do wąskiego grona ludzi najbardziej niebezpiecznych dla utrzymania stabilności oraz jednolitości naszej grupy i społeczeństwa. Przekonując go do swoich racji – zbuntuje się i zacznie poszukiwać ludzi, którzy staną...

Mężczyzna spojrzał na szyld lokalu do którego zmierzał. Nazwa głosiła-„Alterlier”.Westchnął głęboko i zanurzył się w ciepły gwar zatłoczonego przybytku. Wewnątrz zajął swój ulubiony stolik w rogu zaciemnionej sali z dala od pozostałych gości, po czym zamówił szkocką z lodem.
Po chwili spokojnej pasywności podniósł ze stołu wąską solniczkę, odkręcił główkę i zamaszystym ruchem wysypał całą zawartość na blat. W rozsypane przyprawie nakreślił duży okrąg wewnątrz którego pojawił się obraz młodego chłopaka widziany niczym z kamery przemysłowej.
Kostki lodu cicho pobrzękiwały przy kolejnych łykach złotego napitku, gdy do stołu dosiadła się kobieta.
- Znowu obserwujesz swojego nosiciela?- zapytała uśmiechając się.
- Przestań go tak nazywać- odparł grzecznie.- To część mnie, tylko trochę bardziej niezdarna i ogólnie trochę bardziej.-uśmiechnął się do siebie.
-Czemu go w końcu nie przejmiesz, jak to robią wszyscy?- powiedziała, bawiąc się ziarenkami krystalicznej przyprawy.
-To prawda, że brak mu jaj- rzekł po chwili milczenia- ale jesteśmy Alterii, nie pasożytami. Pełnimy rolę stróża, który wchodzi na scenę gdy oni sobie nie radzą.
Wylał resztkę whisky na stół rozmazując gwałtownie wizję.
-Prawda jest taka- kontynuował- że gdy staną się tym, kim jest im pisane, my nie będziemy już dłużej potrzebni.
Kobieta milczała w konsternacji.
-Barman!- zawołał- ten stolik jest strasznie brudny.
Barman zawrócił do baru po ścierkę
-A i jeszcze jedną szkocką z lodem… i sól, bo chyba się skończyła.

Mężczyzna spojrzał na szyld lokalu do którego zmierzał. Nazwa głosiła-„Alterlier”.Westchnął głęboko i zanurzył się w ciepły gwar zatłoczonego przybytku. Wewnątrz zajął swój ulubiony stolik w rogu zaciemnionej sali z dala od pozostałych gości, po czym zamówił szkocką z lodem.
Po chwili spokojnej pasywności podniósł ze stołu wąską solniczkę, odkręcił główkę i zamaszystym...

Była cichą nastolatką. Nie szukała kontaktu z ludźmi. Rówieśnicy uważali ją za zamkniętą w sobie. Za kogoś kto ledwo radzi sobie z życiem, za osobę nudną, która nigdy niczego nie osiągnie. Dopiero późnym wieczorem budziło się w niej życie. Nikt nie wiedział co dzieje się w jej umyśle, co czuje serce. Jej mózg był narzędziem zbrodni i przestępstw. To noc była jej życiem. Wtedy mogła działać sprawniej, skuteczniej. Pod osłoną nocy była sobą. Liczne napady na banki, jedno zabójstwo, podpalenia, kilka pościgów i nigdy jej nie złapano. Nigdy nawet nie widziano twarzy przestępczyni. Wszystkie akcje miała dokładni zaplanowane. Uwielbiała napadać na banki. To było jak hobby. Codziennie inny bank. Czasami potrzebowała pomocy. Wtedy mogła liczyć na swojego przyjaciela, który jako jedyny znał całą prawdę o tej cichej myszce. Akceptował ją. Mimo, że nie miała jednej twarzy. Gdy nastawał świt, znów była niewinną nastolatką. Po co to robiła? Nikt nie wie. Gdy ją kiedyś spotkacie to zapytajcie. Nie liczcie na to, że wam odpowie.

Była cichą nastolatką. Nie szukała kontaktu z ludźmi. Rówieśnicy uważali ją za zamkniętą w sobie. Za kogoś kto ledwo radzi sobie z życiem, za osobę nudną, która nigdy niczego nie osiągnie. Dopiero późnym wieczorem budziło się w niej życie. Nikt nie wiedział co dzieje się w jej umyśle, co czuje serce. Jej mózg był narzędziem zbrodni i przestępstw. To noc była jej życiem....

Moje alter ego?
Nie robiłoby niczego dlatego, bo tak wypada. Nie uśmiechałoby się do ludzi, których nie lubi. Nie udawałoby, nie grało przed nikim. Byłoby zawsze szczere i zawsze mówiłoby prawdę, nawet tą najgorszą. Moje alter ego zapukałoby do kilku drzwi i wypowiedziało słowa, które nigdy nie zostały wypowiedziane. Porzuciłoby rutynę. Wyjechało na koniec świata. Pomodliłoby się w hinduskiej świątyni, tańczyłoby w słońcu z kubańczykami, zjadło egzotyczny posiłek na ulicy w Tajlandii, upiłoby się szampanem we Francji, poszłoby na spacer ulicami Meksyku, a później relaksowałoby się gdzieś na karaibskiej plaży planując kolejne wyprawy. Byłoby w raju, za życia.

Moje alter ego?
Nie robiłoby niczego dlatego, bo tak wypada. Nie uśmiechałoby się do ludzi, których nie lubi. Nie udawałoby, nie grało przed nikim. Byłoby zawsze szczere i zawsze mówiłoby prawdę, nawet tą najgorszą. Moje alter ego zapukałoby do kilku drzwi i wypowiedziało słowa, które nigdy nie zostały wypowiedziane. Porzuciłoby rutynę. Wyjechało na koniec świata....