Rodzic całe życie wpływa w pewien sposób na swoje dziecko niezależnie od jego wieku.Dobry rodzic to rodzic ,który kocha bezwarunkowo ale również daje swojemu dziecku otwartą furtkę by mogło po swojemu poukładać swoje życie.To rodzic ,który pozwala dziecku dojrzeć,usamodzielnić się,odciąć pępowinę i cieszyć się życiem.Dobry rodzic to rodzic,który słucha swoje dziecko.Nie w dosłownym tego znaczeniu ale słucha to co dziecko do nas mówi, jest uważny na to czego dziecko potrzebuje,czego chce.Można by tak wymieniać ale wiadomo,że nie ma ludzi doskonałych nie ma też i idealnych rodziców,ponieważ człowiek ma to do siebie,że popełnia błędy.Dlatego też i rodzic uczy się całe życie jak być dobrym rodzicem,bo przecież nikt nie rodzi się od razu rodzicem i wie jak postępować ze swoim dzieckiem. Wydaje mi się,że ważne jest aby rodzic umiał wyciągnąć wnioski ze swego postępowania,aby uczył się swojego dziecka,słuchał go ale i również siebie ,bo dobry rodzic to szczęśliwy człowiek ,który kocha mądrze swoje dziecko.

Rodzic całe życie wpływa w pewien sposób na swoje dziecko niezależnie od jego wieku.Dobry rodzic to rodzic ,który kocha bezwarunkowo ale również daje swojemu dziecku otwartą furtkę by mogło po swojemu poukładać swoje życie.To rodzic ,który pozwala dziecku dojrzeć,usamodzielnić się,odciąć pępowinę i cieszyć się życiem.Dobry rodzic to rodzic,który słucha swoje dziecko.Nie w...

Stefan to dziecko małe,
Bardzo przez rodziców kochane.
Tata i mama czasu spędzają z nim wiele,
Nie tylko od święta, nie tylko w niedzielę.
Zabierają synka na spacery, do kina,
Czytają mu też wiersze Tuwima.
Pokazują cały świat Stefanowi,
Nie chcą żeby w wiedzę był ubogi.
Uczą jak odróżniać dobre od złego,
Mają nadzieję, że syn wyrośnie na człowieka mądrego.
Na czym miłość polega uczą chłopca małego,
Liczą, że będzie to duża lekcja dla niego.
Okazują uczucia swoje otwarcie,
Zachęcają do tego pociechę uparcie.
Stefan widzi co oznacza rodzina prawdziwa,
Czuje się w niej bezpiecznie, jak w wodzie ryba.
Mama i tata chcą jak najlepiej dla dziecka swojego,
Dają mu spełniać marzenia jego.
Gdy Stefan dorastać zaczyna,
To z wieloma problemami się boryka.
Rodzice z synem o wszystkim rozmawiają,
I tak jak najlepiej umieją doradzają.
Nie decydują o wyborach syna,
Chcą żeby nauczył się prawdziwego życia.
Jeżeli dziecko ma kłopoty,
To nie wypominają mu jego głupoty.
Zawsze za Stefanem stoją murem,
Gdy on ich przy sobie potrzebuje.
Stefan jak każdy człowiek czasami się załamuje,
Lecz dobry rodzic go zawsze do działania motywuje.
Chłopiec wie, że na pomoc rodziców liczyć może,
Nawet gdy zawędruje na dróg rozdroże.
A kiedy się syn pogubi
i od mamy i taty odwróci
To rodzice na powrót dziecka uparcie czekają ,
I w żadnym wypadku się go nie wypierają.
Rodzice do końca życia kochają swojego Stefana,
Bo to jest ich pociecha, która wiele szczęścia im dała.

Stefan to dziecko małe,
Bardzo przez rodziców kochane.
Tata i mama czasu spędzają z nim wiele,
Nie tylko od święta, nie tylko w niedzielę.
Zabierają synka na spacery, do kina,
Czytają mu też wiersze Tuwima.
Pokazują cały świat Stefanowi,
Nie chcą żeby w wiedzę był ubogi.
Uczą jak odróżniać dobre od złego,
Mają nadzieję, że syn wyrośnie na człowieka mądrego.
Na czym miłość...

Kochani Rodzice!
Piszę do Was z przyszłości! Na razie jestem Waszym małym syneczkiem, który większość czasu śpi. Taaaki jestem kochany. Wiem, że bardzo chcecie dobrze mnie wychować i że trochę się boicie jak to będzie.
Więc mam dla Was radę (jestem nie tylko kochany, ale i mądry!): Wymagajcie ode mnie dużo, ale nie zapominajcie o tym wszystkim co sami czuliście będąc dziećmi.
Mamo! Nie denerwuj się jak pobrudzę ubranie grając mecz życia z kumplami z przedszkola! Sama wiesz, jak było Ci przykro, gdy wygrałaś wyścig w zjeżdżaniu na pupie z porośniętej trawą górki, a Twoja mama zrobiła Ci awanturę.
A jak już pójdę do szkoły, to nie mów mi ciągle, że jakaś Zosia czy Basia ma ładniejsze pismo ode mnie. Nie porównuj mnie z dziewczynami!
A ty Tato, nie wymagaj, żebym chodził na wszystkie zajęcia pozalekcyjne. Tez nie lubiłeś gry na pianinie, a do pływania Twój tata zniechęcił Cię tak bardzo, że do dziś nie lubisz chodzić na basen, chociaż pływasz świetnie. I pozwól mi czasem płakać. To wcale nie jest niemęskie.
A jak poznam jakąś fajną dziewczynę to nie bądźcie zbyt wścibscy. Tak, rozmowy "na te" tematy są potrzebne i ważne. I nie zostawiajcie mnie samego z tymi wszystkimi pytaniami. Ale nie opowiadajcie na obiedzie u babci, że "nasz Szymuś chyba się zakochał", albo nie wypytujcie o wszystko, gdy zaproszę JĄ kiedyś do domu.
Ach, i jeszcze jedno! Nigdy niczego przede mną nie udawajcie! Ja naprawdę już teraz świetnie umiem wyczuć czy ktoś jest szczery!
No i kochacie mnie mocno i dajcie mi się kochać!
Wasz Syn

Kochani Rodzice!
Piszę do Was z przyszłości! Na razie jestem Waszym małym syneczkiem, który większość czasu śpi. Taaaki jestem kochany. Wiem, że bardzo chcecie dobrze mnie wychować i że trochę się boicie jak to będzie.
Więc mam dla Was radę (jestem nie tylko kochany, ale i mądry!): Wymagajcie ode mnie dużo, ale nie zapominajcie o tym wszystkim co sami czuliście będąc...

Nie dotykaj palnika, bo się oparzysz.
I tak wiem, że dotkniesz, będą łzy, szloch,
być może zostanie blizna,
która po latach przypomni ci ostrzeżenie matki.
Z uśmiechem wspomnisz swą krnąbrność
i rozsądek rodzicielki.
Dzięki oparzeniu sam nauczysz się mądrości,
nie przejmiesz jej w genach.

Nie biegnij tak szybko, bo się wywrócisz.
I tak pobiegniesz, wyrwiesz swą rączkę z uścisku,
pobiegniesz pod wiatr, potkniesz się i upadniesz.
Pomimo zadrapań zaraz wstaniesz, otrzepiesz kolana
i pobiegniesz dalej z szerokim uśmiechem.
Później poprosisz o buziaka w skaleczenie,
by mniej bolało.

Nie jedz słodyczy przed obiadem.
Dobrze wiem, że i tak przemycisz gdzieś jednego cukierka,
może całą garść.
Tyle razy bolał cię po nich brzuch,
ale i tak wciąż uwielbiasz irysy i krówki.
Z czasem przymykam oko i udaję, że nie widzę
wyrzuconych papierków, wystających spod łóżka.

Ciągle powtarzam: nie daj się sprowokować.
I tak wdajesz się w bójki.
Tłumaczysz, że ktoś obraził twoją rodzinę.
Nie pochwalam rękoczynów,
ale w głębi duszy jestem z ciebie dumna.
Na szczęście to tylko wybite mleczaki.

Po latach nie chcesz iść na studia,
choć widziałam cię w roli chirurga.
Otwierasz warsztat samochodowy,
robisz to co kochasz,
dajesz pojazdom nowe życie
i naprawiasz co inni zepsuli.

Czasem zastanawiam się, czy jestem dobrym rodzicem?
Wtem twój telefon wyrywa mnie z zamyślenia.
Choć mieszkasz na drugim końcu kraju,
wciąż codziennie rozmawiamy, śmiejemy się
i co dzień darzymy się coraz większą miłością.

Nie dotykaj palnika, bo się oparzysz.
I tak wiem, że dotkniesz, będą łzy, szloch,
być może zostanie blizna,
która po latach przypomni ci ostrzeżenie matki.
Z uśmiechem wspomnisz swą krnąbrność
i rozsądek rodzicielki.
Dzięki oparzeniu sam nauczysz się mądrości,
nie przejmiesz jej w genach.

Nie biegnij tak szybko, bo się wywrócisz.
I tak pobiegniesz, wyrwiesz swą rączkę z...

To po prostu siedzi w nas głęboko i wychodzi na jaw dopiero, gdy zdajemy sobie sprawę z tego, że zostaliśmy rodzicem.
Osobiście jeszcze nie zdaję sobie sprawy jak wielki musi to być obowiązek, ale i zarazem zaszczyt bycie rodzicem. Jednak myślę, że w dalekiej przyszłości sama się o tym przekonam.
Teraz jednak mogę opowiedzieć się poprzez moje obserwacje. Bycie rodzicem to nie lada wyzwanie. Przecież trzeba tu wychować dziecko, które czuje i rozumie. Jest żywe, jest prawdziwym darem od Boga. Dobry rodzic, to rodzic, który z całego serca kocha swoje dziecko i chce dla niego jak najlepiej. Nie jest jednak nadopiekuńczy, często stawia swoją córkę czy syna w oblicze prawdziwego życia, by ta/ten w przyszłości sobie poradził/ła. Dobry rodzic potrafi wysłuchać, pomóc i mieć zaufanie. Ale nie tak, że pozwala dziecku na wszystko na co ta/ten ma tylko ochotę. Taki rodzic wie, kiedy powiedzieć "nie", a kiedy "tak". Uważam też, że dla prawdziwego dobrego rodzica nie jest żadną męką wychowywanie własnego dziecka. W pewnym sensie to zapewne czysta przyjemność i radość, że ma się kogoś obok siebie, kto na tobie polega.
Dobry rodzic przede wszystkim powinien darzyć miłością swoje dziecko, aby ono zawsze mogło mu zaufać, a kiedyś nawet mu powiedzieć "kocham cię tato/mamo i dziękuję za to, że dałeś/ dałaś mi życie".

To po prostu siedzi w nas głęboko i wychodzi na jaw dopiero, gdy zdajemy sobie sprawę z tego, że zostaliśmy rodzicem.
Osobiście jeszcze nie zdaję sobie sprawy jak wielki musi to być obowiązek, ale i zarazem zaszczyt bycie rodzicem. Jednak myślę, że w dalekiej przyszłości sama się o tym przekonam.
Teraz jednak mogę opowiedzieć się poprzez moje obserwacje. Bycie rodzicem...

Dobry rodzic to ten, który za wszelką cenę pragnie sprawić by dziecko czuło się bezpieczne,kochane i szczęśliwe zarazem.Same chęci jednak nie wystarczają.Słowa to tylko potencjalne obietnice,liczą się czyny i to jak urzeczywistnimy plany "dobrego rodzica". A więc chcieć to móc rodzicu!Móc być gotowym na poświecenia. Przeprowadzka dla lepszej szkoły, poświecenie pracy zawodowej dla opieki nad latoroślą.Nadstawianie karku dla jego dobra i bezpieczeństwa.Gotowość na wyrzeczenia kiedy szczęście dziecka staje się ważniejsze niż nasze własne.A jak kocha dobry rodzic?Kocha bezwarunkowo i całym sobą, na każdym kroku pokazując swoją miłość w drobnostkach dnia codziennego. Słucha, współczuje i służy radą. Nie odtrąca.Nie bagatelizuje.Dobry rodzic przyjacielem się zwie i przede wszystkim kieruje się zdrowym rozsądkiem by stworzyć swoim dzieciom możliwość godnego życia, a nie wręcz przeciwnie stosować mało przemyślane ruchy, które w jakiś sposób podcinają młodym skrzydła, uniemożliwiając im wylot w dorosłe życie. Dobry rodzic to sprytny i zdeterminowany gracz, od którego wyborów będzie zależało jakimi kartami będą dysponować w przyszłości jego dzieci. Oby najlepszymi.

Dobry rodzic to ten, który za wszelką cenę pragnie sprawić by dziecko czuło się bezpieczne,kochane i szczęśliwe zarazem.Same chęci jednak nie wystarczają.Słowa to tylko potencjalne obietnice,liczą się czyny i to jak urzeczywistnimy plany "dobrego rodzica". A więc chcieć to móc rodzicu!Móc być gotowym na poświecenia. Przeprowadzka dla lepszej szkoły, poświecenie pracy...

Dobry rodzic powinien zawsze znaleźć czas dla własnego dziecka i umieć mu pomóc kiedy ma problemy. Sprawić, że dziecko ma do niego zaufanie. Powinien pokazać mu, że nawet w najgorszych momentach nie należy się poddawać. Każdy w końcu ma swoje słabe i mocne strony a dobry rodzic powinien swoje dziecko motywować, aby mogło uwierzyć w siebie. Dobry rodzic nie powinien porównywać własnego dziecka do swoich rówieśników. Ma uczyć dziecko,aby zawsze było sobą nikogo nie udając. Rodzice powinni pozwolić dziecku, aby podejmowało własne decyzje. Nie narzucają się ze swoim zdaniem, sugerując się wyborami jego rówieśników. To ma być spełnione marzenie dziecka, nie jego rodziców. Dobry rodzic w końcu pragnie, aby jego dziecko było szczęśliwe i czuło się spełnione.

Dobry rodzic powinien zawsze znaleźć czas dla własnego dziecka i umieć mu pomóc kiedy ma problemy. Sprawić, że dziecko ma do niego zaufanie. Powinien pokazać mu, że nawet w najgorszych momentach nie należy się poddawać. Każdy w końcu ma swoje słabe i mocne strony a dobry rodzic powinien swoje dziecko motywować, aby mogło uwierzyć w siebie. Dobry rodzic nie powinien...

Dobry rodzic musi dawać dziecku poczucie bezpieczeństwa. Nie można wpoić dziecku, że będzie kochane tylko jeśli będzie robić coś dobrze.
Należy okazywać mu dożo miłości poprzez przytulanie, głaskanie, czy nawet przez ustalenie konkretnych reguł, którego powinno dziecko przestrzegać, to również daje mu poczucie bezpieczeństwa.
Powinien spędzać ze swoimi pociechami jak najwięcej czasu. Naucz swoje dziecko, że szczęście nie jest kwestią tego ile masz, a jak wiele możesz zrobić z tym, co posiadasz. Nie kupujcie zbyt wielu zabawek, poświęcaj swojemu dziecku czas a nie pieniądze.
Musimy nauczyć się słuchać tego co nasze dzieci mówią, bo często jest to wołanie o pomoc, chociaż nie musi być bezpośrednie.
Dobry rodzic powinien pozwolić dziecku na okazywanie uczuć. Nie wolno odpychać dziecka, gdy chce się ono przytulić. Trzeba pozwalać dziecku do obrony jego własności.
Dobry rodzic kocha swoje dzieci bezwarunkowo, co znaczy, że najbardziej na świecie pragnie ich szczęścia.

Dobry rodzic musi dawać dziecku poczucie bezpieczeństwa. Nie można wpoić dziecku, że będzie kochane tylko jeśli będzie robić coś dobrze.
Należy okazywać mu dożo miłości poprzez przytulanie, głaskanie, czy nawet przez ustalenie konkretnych reguł, którego powinno dziecko przestrzegać, to również daje mu poczucie bezpieczeństwa.
Powinien spędzać ze swoimi pociechami jak...

Dobry rodzic to taki, który otacza swoje dziecko bezwarunkową miłością, troszczy się o nie i opiekuje się nim, ale nie rozkłada nad nim ochronnego parasola nie pozwalając mu przy tym korzystać z życia.
Dobry rodzic to taki, który uczy dziecko, ale jednocześnie nie zamierza przeżyć za nie całego życia.
Dobry rodzic pozwala dziecku popełniać błędy i uczyć się na nich. Dziecko nie nauczy się samodzielności, jeśli mu na tą samodzielność nie pozwolimy.
Dobry rodzic nie wymaga od dzieci, żeby we wszystkim były perfekcyjne – najlepiej z piątkami w dzienniczku od góry do dołu. Wtedy, w okresie dojrzewania, dzieci nie będą bały się pokazać słabszej oceny ze sprawdzianu i to do rodzica przyjdą, żeby porozmawiać o swoich problemach.
Dobry rodzic wie, że nie ma idealnych dzieci i dlatego nie wymaga niemożliwego od swoich pociech.
Dobry rodzic ma szczęśliwe dzieci.

Dobry rodzic to taki, który otacza swoje dziecko bezwarunkową miłością, troszczy się o nie i opiekuje się nim, ale nie rozkłada nad nim ochronnego parasola nie pozwalając mu przy tym korzystać z życia.
Dobry rodzic to taki, który uczy dziecko, ale jednocześnie nie zamierza przeżyć za nie całego życia.
Dobry rodzic pozwala dziecku popełniać błędy i uczyć się na nich....

Dobry ojciec[bookLink]225965|Dobry ojciec[/bookLink]

Dobry ojciec[bookLink]225965|Dobry ojciec[/bookLink]

 [bookCover]225965|Dobry ojciec[/bookCover]