Mgła opada cienką siatką na otaczające domy w Karkaz, kolejny dzień zapowiada się w miarę spokojnie jeśli w końcu rozwiążę zagadkę. Pierwszy trop prowadzi do opuszczonego domu w którym straszy, takie krążą legendy, ale prawdopodobnie jest tam duch, który zabija wszystkich którzy do niego wejdą, choć nikt go nie widział bo każdy boi się wejść do tego domu. Ethan postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i wyrusza tam, aby rozwiązać zagadkę. Zmierzając do domu żwir świszcze mu pod butami, aż ciarki przechodzą po plecach. Wyciąga z kabury pistolet, otwiera drzwi i … zastaje ogłuszającą ciszę. Wszystkie meble już dawno przeżyły swoja pierwszą młodość i tylko widać na nich zalegający kurz. Nigdzie natomiast nie ma nic, ani żywego czy martwego ducha. Rozgląda się po pomieszczeniach i schodzi do piwnicy, po omacku szuka włącznika światła, a w nozdrza uderza go woń zgnilizny i mokrej gleby połączonej z moczem. Do rąk przykleja się mu jakaś nieprzyjemna maź. Całe pomieszczenie staje w blasku światła, a jego oczom ukazują się ogromne kokony. Z jednego z nich zwisa ręka, po nadgarstku poznaje swojego zaginionego kolegę. Zimny pot zrosił mu czoło i od razu podniósł pistoloet do góry, gdy w kącie usłyszał szmer. Zza rogu wyłania się zjawa, w białej sukience całej we krwi, słychać wystrzał pistoletu, ale zjawy to nie obeszło. Zaczęła tylko bardzo się śmiać.
- Myślisz, że mnie zabijesz taką prymitywną rzeczą? Czekałam na ciebie, wyczułam cię już wcześniej, że się zbliżasz.
- Kim jesteś? Co zrobiłaś z moimi przyjaciółmi?
- To samo co zrobię zaraz z tobą. – po czym zaczęła przeraźliwie krzyczeć.
Ethan w strachu zaczął się cofać, aby wyjść z tego przerażającego miejsca, ale pośliznął się na szlamie, który był na całej powierzchni podłogi. Prawdopodobnie to zostało po innych ludziach, których zamordowała. Zjawa wyciąga rękę z której wytryskują pajęcze nici, które zaczynają go owijać w około. Jego ostatnią myślą, przed śmiercią było to, ile jeszcze osób zginie nim powstrzyma, to coś od mordowania.

Mgła opada cienką siatką na otaczające domy w Karkaz, kolejny dzień zapowiada się w miarę spokojnie jeśli w końcu rozwiążę zagadkę. Pierwszy trop prowadzi do opuszczonego domu w którym straszy, takie krążą legendy, ale prawdopodobnie jest tam duch, który zabija wszystkich którzy do niego wejdą, choć nikt go nie widział bo każdy boi się wejść do tego domu. Ethan postanawia...

Powoli nie dawała rady. Donata jest młodą komendantką. Ma na swoim koncie już siedem morderstw, lecz to zabójstwo jest inne. Młoda kobieta odziana w piękną suknię ślubną siedziała przywiązana do drzewa. Z jej ust nadal wypływała krew. Miała odcięte kończyny dolne wraz z palcami od rąk. Donata obeszła drzewo dookoła. Miała po dziurki w nosie ciągłych poszukiwań tropów, morderców i tak dalej. No cóż, praca to praca.
- Ekhm.- jej partner chrząknął. Odwróciła się. -Chyba coś pominęłaś.
Rzeczywiście. Przy drzewie widać było odciśnięte ślady wielkiego zwierzęcia. Prawdopodobnie kota.
- A to cwaniaczek!- krzyknęła. - Pamiętasz mężczyznę z cyrku? Chodził w parku z tygrysem? Ludzie skarżyli się na niego i tego jego... Jak temu kotu było na imię? Okruszyna?
- Pamiętam!- odparł. -No, to na co czekamy? Jedziemy po niego.

Powoli nie dawała rady. Donata jest młodą komendantką. Ma na swoim koncie już siedem morderstw, lecz to zabójstwo jest inne. Młoda kobieta odziana w piękną suknię ślubną siedziała przywiązana do drzewa. Z jej ust nadal wypływała krew. Miała odcięte kończyny dolne wraz z palcami od rąk. Donata obeszła drzewo dookoła. Miała po dziurki w nosie ciągłych poszukiwań tropów,...

Ukrop był nie do zniesienia. Cały komisariat zdawał się pracować na zmniejszonych obrotach. Komisarz Małecki przed swoim biurkiem siedział z wyraźnym grymasem zniechęcenia. Cały świat zdawał się zapominać o nierozwiązanym do tej pory śledztwie, szczególnie, że był piątek. Jednak Małecki usilnie starał się rozwiązywać łamigłówkę. Intensywny tok dedukcji komisarza został nagle przerwany, gdy niczym pocisk do gabinetu wpadł aspirant Ignaczak. Chociaż w jego wypadku możemy mówić o kuli armatniej. Albo rakiecie przeciwpancernej.
-Szefie… wyniki sekcji… zwłok – sapał aspirant. – Goście z prosektorium… coś znaleźli. Coś naprawdę niezłego.
- To dawaj, co tam masz.
- Widzi szef… bo jak robili tą sekcje zwłok… to znaleźli ten kamień w dup…
- Aspirancie Ignaczak! – huknął komisarz. – Ja wiem, że jest upał, ale proszę się wyrażać na służbie!
- Tak jest, Panie Komisarzu! Mianowicie w końcowej części… w tym no… eee… w odbycie denata znaleziono ten diament… no, co go szukaliśmy. – Ignaczak starał się streszczać. Chciał jak najszybciej ulotnić się z gabinetu.
- Diament? O cholera! W takim wypadku miałoby to wszystko sens… Szybko wyślij kogoś po tego jubilera. Jak mu tam... Grasiaka! Niech go aresztują! I zostaw dokumenty!
Chwilę później aspirant Ignaczak wypadł z gabinetu, zostawiając komisarza z dowodem rzeczowym i papierami. Małecki chciał się przyjrzeć diamentowi, lecz coś go od niego odrzucało. Machnął ręką. Śmierdząca sprawa, pomyślał. Jaki kraj, takie śledztwo.

Ukrop był nie do zniesienia. Cały komisariat zdawał się pracować na zmniejszonych obrotach. Komisarz Małecki przed swoim biurkiem siedział z wyraźnym grymasem zniechęcenia. Cały świat zdawał się zapominać o nierozwiązanym do tej pory śledztwie, szczególnie, że był piątek. Jednak Małecki usilnie starał się rozwiązywać łamigłówkę. Intensywny tok dedukcji komisarza został...

Kolejny trup. Ileż można? Komisarz Pawelski po raz kolejny popatrzył na denata. Młody, zadbany. Zmarł od kilku ciosów nożem. Dziesiąta ofiara, która zginęła w ciągu ostatniego roku, a oni nie mogą znaleźć winnych.
-Mam coś!- usłyszał krzyk Lenki. Policjantka przyniosła w woreczku kartkę.
-Teraz Ty.- komisarz odczytał i oddał woreczek swoim ludziom. Jednak coś nie dawało mu spokoju. Coś w tym tekście. -Dawaj to.-krzyknął i ruszył w kierunku policjantki.
Jeszcze raz popatrzył na napis,a dokładniej na charakterystyczne T. Sięgnął do kieszeni, gdzie miał kartkę z zapisanym numerem od niedawno poznanej Tośki. T było identyczne.
-Mamy ją.-uśmiechnął się.

Kolejny trup. Ileż można? Komisarz Pawelski po raz kolejny popatrzył na denata. Młody, zadbany. Zmarł od kilku ciosów nożem. Dziesiąta ofiara, która zginęła w ciągu ostatniego roku, a oni nie mogą znaleźć winnych.
-Mam coś!- usłyszał krzyk Lenki. Policjantka przyniosła w woreczku kartkę.
-Teraz Ty.- komisarz odczytał i oddał woreczek swoim ludziom. Jednak coś nie dawało mu...

Ten trup był dla mnie wszystkim. Nie mieliśmy ani odcisków palców, ani zeznań świadków, bo takowi nie istnieli, żadnego materiału pochodzenia biologicznego czy każdego innego. Jak dowcipnie zauważył jeden z techników ,,mieliśmy nic, a to zawsze coś”. Uporczywie wpatrywałam się w ofiarę, bo nietypowe ułożenie jej ciała o czymś mi przypominało. Nieczęsto spotyka się trupa, który jest ułożony jak kot przeciągający się w słońcu. Wyciągnięte ręce i nogi, kręgosłup wygięty tak mocno, że podejrzewałam złamanie. Ktoś zadał sobie wiele trudu, by go ułożyć w taki sposób. Nagle wspomnienie wynurzyło się z morza innych myśli, a ja zdałam sobie sprawę, że ze strachu cierpnie mi skóra. Dziecięce lata, mokra i brudna piwnica, w której skryłam się podczas zabawy w chowanego. Natrafiłam tam na Bartka, który znęcał się nad kotami w sposób, jaki przeraziłby sadystę. Zagroziłam, że na niego doniosę. Nazajutrz na wycieraczce znalazłam kociaka, nienaturalnie wygiętego, złamanego w pół. To było ostrzeżenie. Trop złożony ze wspomnienia był słaby, wręcz idiotyczny, ale nie miałam nic lepszego.
- Sprawdźcie, czy ofiara miała kontakt ze schroniskami dla zwierząt i czy kiedykolwiek zgłaszała na policję przypadek znęcania się nad zwierzętami, prawdopodobnie kotami. Jeśli tak, chcę wszystkie akta sprawy i dane podejrzanego.
- Myślisz, że to ma związek ze zwierzętami?
- Myślę, że albo naszemu Kociarzowi znudziło się łamanie kręgosłupów zwierzętom, albo ktoś mu w tym przeszkodził i został ukarany.

Ten trup był dla mnie wszystkim. Nie mieliśmy ani odcisków palców, ani zeznań świadków, bo takowi nie istnieli, żadnego materiału pochodzenia biologicznego czy każdego innego. Jak dowcipnie zauważył jeden z techników ,,mieliśmy nic, a to zawsze coś”. Uporczywie wpatrywałam się w ofiarę, bo nietypowe ułożenie jej ciała o czymś mi przypominało. Nieczęsto spotyka się trupa,...

Komisarz Paweł Korsoń prowadził te śledztwo od samego początku. Pierwsze ciało znaleziono w opuszczonej fabryce, ofiara miała bardzo głębokie rany kłute i podcięte gardło. Nie znaleziono żadnych narzędzi zbrodni, ani żadnej wskazówki naprowadzającej na zabójcę. Po kilku podobnych morderstwach media nazwały sprawcę „Potworem z mgły”. Komisarz Korsoń z gorzką miną oglądał nagłówki gazet. Mieli racje rozpływał się jak we mgle. Morderstwa łączyło również to że wszystkie miały miejsce latem. Minęło pięć lat, policyjni patolodzy głowili się nad tym jak wycisnąć z trupów zeznania ale śledztwo stało w miejscu. Wtedy nadeszła wiadomość o kolejnym morderstwie bliźniaczo podobnym do morderstw Potwora, tym razem była to zima. Miejsce zbrodni nie różniło się niczym od poprzednich, opuszczony budynek, młoda zaszlachtowana niezidentyfikowanym narzędziem kobieta, mnóstwo krwi. Ale było coś jeszcze.. Rozpływał się… obok ciała leżał ciężki, gruby i na wpół stopiony i zakrwawiony sopel. Biegli i patolodzy potwierdzili że morderca przez ten cały czas mógł używać specjalnie naostrzonych sopli. Narzędzie zbrodni topiło się a morderca rozpływał się w mgle.
- Sprawdźcie najbliższy monitoring i wyłapcie wszystkie auta. Potem macie sprawdzić, czy w którymś z nich nie ma przenośnej lodówki. Macie też sprawdzić wszystkie chłodnie w promieniu pięćdziesięciu kilometrów. Macie mi go znaleźć!

Komisarz Paweł Korsoń prowadził te śledztwo od samego początku. Pierwsze ciało znaleziono w opuszczonej fabryce, ofiara miała bardzo głębokie rany kłute i podcięte gardło. Nie znaleziono żadnych narzędzi zbrodni, ani żadnej wskazówki naprowadzającej na zabójcę. Po kilku podobnych morderstwach media nazwały sprawcę „Potworem z mgły”. Komisarz Korsoń z gorzką miną oglądał...

Kompletnie pusta kartka papieru stała się niezwykłym dowodem śledztwa. Na niej znajdowały się odciski seryjnego mordercy poszukiwanego nieprzerwanie od kliku lat. Została ona zbadana przez techników z laboratorium kryminalistycznego. Wykazały one, ze sprawcą jest poszukiwany od prawie 10 lat gwałciciel i morderca. To on stał stoi za tymi wszystkimi zabójstwami kobiet w różnym wieku.

Kompletnie pusta kartka papieru stała się niezwykłym dowodem śledztwa. Na niej znajdowały się odciski seryjnego mordercy poszukiwanego nieprzerwanie od kliku lat. Została ona zbadana przez techników z laboratorium kryminalistycznego. Wykazały one, ze sprawcą jest poszukiwany od prawie 10 lat gwałciciel i morderca. To on stał stoi za tymi wszystkimi zabójstwami kobiet w...

Jasny błysk lampy rozświetlił pomieszczenie - przeczytał komisarz.
Antoni leżał uparcie martwy, choć w pozie jakby tańczącej.

Jedynym tropem była książka.
Ewentualnie tych kilka ran zadanych ostrym nożem, ale
specjalnie nie zwróciło to uwagi policjanta.
Tematem na czasie był seryjny morderca, i to tej
ewentualności poświęcił najwięcej uwagi.
Może autor szukający inspiracji?

Możliwości było wiele, ale po co zabijać pisarza?
Ogromnego majątku, ani talentu, to on nie posiadał.
Rodziny, z tego co wiadomo, bliskiej, ani dalszej, nie miał.
Dawno temu prowadził podobną sprawę, ale to nie mogło być to.
Eryk spojrzał na ciało, wygięte nienaturalnie, i na książkę.
Rok temu. Ten sam sposób. A może...? Otworzył ją, przeszukał tekst.
Celne miał spostrzeżenie. Znalazł haczyk. Równo rok i miesi-
- ąc, zafrasował się. Odszedł, wiedząc, iż rozwiązał sprawę.

Jasny błysk lampy rozświetlił pomieszczenie - przeczytał komisarz.
Antoni leżał uparcie martwy, choć w pozie jakby tańczącej.

Jedynym tropem była książka.
Ewentualnie tych kilka ran zadanych ostrym nożem, ale
specjalnie nie zwróciło to uwagi policjanta.
Tematem na czasie był seryjny morderca, i to tej
ewentualności poświęcił najwięcej uwagi.
Może autor szukający...

Pochłaniacz[bookLink]220496|Pochłaniacz[/bookLink]

Pochłaniacz[bookLink]220496|Pochłaniacz[/bookLink]

 [bookCover]220496|Pochłaniacz[/bookCover]