Kochany Zenku, Szczęście Ty moje!

Choć znamy się od niedawna to wiem, że nasza przyjaźń nigdy się nie skończy. A w najgorszym przypadku nieprędko.

Czekałam na Ciebie tyle lat… Podświadomie tęskniłam do Twojej obecności. Z innymi… To nie było to samo. Nawiedzałeś mnie w snach… Nigdy nie widziałam Cię zbyt wyraźnie, jednak to byłeś Ty, wiem to od pierwszego momentu, kiedy zmaterializowałeś się przed moimi oczami.

Spośród tylu innych wybrałam właśnie Ciebie, a może to Ty wybrałeś mnie? Nie wątpię jednak, że byliśmy sobie przeznaczeni, a nasze pierwsze spotkanie nie było przypadkowe.

Miałeś wszystko to, czego poszukiwałam. Choć niepozorny z wyglądu, kryjesz w sobie niesamowite wnętrze… A ile razy uratowałeś mi życie. Metaforycznie, ale jednak.

Z przyspieszonym biciem serca udawałam się na nasze pierwsze spotkanie. A po nim nastąpiły kolejne, tak wspaniałe i owocne w skutkach.

Przeżyliśmy razem wiele pięknych chwil. Nie zabrakło ani śmiechu, ani wzruszeń. Ty jeden rozumiesz mnie jak nikt i cierpliwie przyjmujesz każde słowo. O tak, nie mówisz wiele, ale jak potrafisz słuchać!

Byłeś pierwszym, z którym spędziłam noc. Tylko ja, kołdra, ciemność i stukot Twoich klawiszy. Nigdy tego nie zapomnę. Tak, jesteś najcudowniejszym laptopem na świecie.

Jak ładnie się do mnie uśmiechasz, kiedy muskam palcami Twoją klawiaturę. Lubisz to, prawda? I tak rozkosznie mruczysz, kiedy jesteśmy razem. Z Tobą dzielę wszystkie największe pasje… O książkach możesz czytać godzinami, podobają Ci się te same filmy i muzyka… Stuprocentowa kompatybilność. To chyba rzadkie zjawisko, co?

Tak się cieszę, że Cię znalazłam. I niech nikt nie próbuje mi wmawiać, że przyjaźń między człowiekiem a komputerem nie istnieje!

Ściskam Cię czule,
Twoja na zawsze Isabelle

Kochany Zenku, Szczęście Ty moje!

Choć znamy się od niedawna to wiem, że nasza przyjaźń nigdy się nie skończy. A w najgorszym przypadku nieprędko.

Czekałam na Ciebie tyle lat… Podświadomie tęskniłam do Twojej obecności. Z innymi… To nie było to samo. Nawiedzałeś mnie w snach… Nigdy nie widziałam Cię zbyt wyraźnie, jednak to byłeś Ty, wiem to od pierwszego momentu, kiedy...

Kochana Paulo,

Już od dłuższego czasu chcę Ci powiedzieć to, co za chwilę przeczytasz. Jednak zawsze ktoś lub coś stawało na drodze i nigdy nie było okazji.
Pamiętasz kto gonił Cię z wielką, różową łopatką od piaskownicy i krzyczał: "Palinka, Palinka czekaj! Nie dokończyłyśmy zamku, nie gniewaj się, przecież wiesz, że Cię kocham!". To było wtedy, kiedy obie podkochiwałyśmy się w jednym chłopaku.
Kto w podstawówce mówił mi, że nie wyglądam jak anorektyczka? Kto powtarzał mi, że spotkam miłość życia a tamten chłopak nie był wart mojego płaczu? To byłaś TY.
Dziękuję Ci, że w każdym momencie mojego życia byłaś przy mnie. Nawet wtedy kiedy musiałaś przylecieć z drugiego końca świata, bo miałam jesienną depresję.
Dziękuję, że byłaś, jesteś i będziesz przy mnie zawsze. Jesteś dla mnie jak siostra. Dziękuję, za te telefony w środku nocy, które zawsze mnie denerwowały ale nie byłabyś sobą, gdybyś nie dzwoniła z najświeższymi plotkami! Tylko Ty umiesz rozbawić mnie do łez! Dzisiaj jest ten dzień, kiedy poznałyśmy się po raz pierwszy. Nigdy nie zapomnę tej chwili. Wiedz, że czekam kiedy wrócisz z obozu i będziemy świętować!
Kocham Cię jak siostrę! Dziękuję tak po prostu za to, że jesteś sobą!

Twoja kochana Mirka. :)

Kochana Paulo,

Już od dłuższego czasu chcę Ci powiedzieć to, co za chwilę przeczytasz. Jednak zawsze ktoś lub coś stawało na drodze i nigdy nie było okazji.
Pamiętasz kto gonił Cię z wielką, różową łopatką od piaskownicy i krzyczał: "Palinka, Palinka czekaj! Nie dokończyłyśmy zamku, nie gniewaj się, przecież wiesz, że Cię kocham!". To było wtedy, kiedy obie...

Ann !

Znamy się już w sumie sporo czasu, najlepszego czasu w moim życiu co zawdzięczam w większej mierze właśnie Tobie. Nigdy nie sądziłam, że kiedyś poznam taką przyjaciółkę jak Ty. Wyrozumiałą, zawsze mnie wspierającą a przede wszystkim tak nie ogarniętą i szaloną jak ja. W najtrudniejszych chwilach, gdy los zaskakiwał mnie tym, co mi przynosił, zawsze byłaś przy mnie. Znasz mnie jak nikt, tylko Ty potrafisz rozbawić mnie do łez największą głupotą oraz pocieszyć kiedy nie potrafię dać sobie z czymś rady sama. Jesteś jak siostra, która zawsze wie, kiedy jest mi źle. Nigdy mnie nie zawiodłaś, mam nadzieję, że i ja nie zawiodę Ciebie i nasza przyjaźń dotrwa do naszej emerytury.

Dominika

Ann !

Znamy się już w sumie sporo czasu, najlepszego czasu w moim życiu co zawdzięczam w większej mierze właśnie Tobie. Nigdy nie sądziłam, że kiedyś poznam taką przyjaciółkę jak Ty. Wyrozumiałą, zawsze mnie wspierającą a przede wszystkim tak nie ogarniętą i szaloną jak ja. W najtrudniejszych chwilach, gdy los zaskakiwał mnie tym, co mi przynosił, zawsze byłaś przy mnie....

Najdroższa przyjaciółko!
Obudziłam sie dziś rano ze świadomością, że jesteś najprawdopodobniej najwspanialszą osobą, jaką kiedykolwiek spotkałam na swojej drodze. Chwilę potem uświadomiłam sobie, że nigdy Ci o tym nie powiedziałam. Znasz mnie dobrze, więc pewnie domyślasz się co zrobiłam w tym momencie, a nawet jeśli nie to efekt mojej pracy trzymasz właśnie w rekach.
Pewne przysłowie mówi, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. I mimo, że nie przepadam za przysłowiami to muszę przyznać, że ilekroć przypomni mi się, jak wspierałaś mnie kiedy moje życie się sypało i jak trwałaś przy mnie kiedy wszyscy inni odeszli, nabieram pewności, że te słowa mają w sobie dużo prawdy.
Piszę, żeby Ci podziękować. Za wszystkie nasze wspólne wspomnienia, na wspólne radości, wspólne smutki, za wszystko! Chcę Ci po prostu podziękować, że jesteś.
M.

Najdroższa przyjaciółko!
Obudziłam sie dziś rano ze świadomością, że jesteś najprawdopodobniej najwspanialszą osobą, jaką kiedykolwiek spotkałam na swojej drodze. Chwilę potem uświadomiłam sobie, że nigdy Ci o tym nie powiedziałam. Znasz mnie dobrze, więc pewnie domyślasz się co zrobiłam w tym momencie, a nawet jeśli nie to efekt mojej pracy trzymasz właśnie w rekach.
...

Tarzanie,
Wiesz jak trudno przychodzi mi wyrażanie uczuć.Może łatwiej będzie mi o tym napisać.Z drugiej strony co ze mnie za człowiek skoro tak łatwo poddaje się i sięgam po kartki?Po prostu boję się,że w Twojej obecności nie potrafiłabym wszystkiego powiedzieć.Mimo tego,że uwielbiam spędzać z Tobą czas,nawet tak prosto jak leżeć i patrzeć w ścianę.Czyny także mówią nam o tym co ktoś czuje,prawda?Mam nadzieję,że moje czyny mówią bardzo dużo.Może czasami tego nie widać,nie okazuję tego,że nawet zwykły spacer z Tobą tak bardzo poprawia mi humor,że mam siłę żyć dalej.Twój bieg niczym galop konia...Twoje przerażenie na widok ludzi...Twoje ucieczki i czekanie na mnie,radość,że doszłam i nic mi się nie stało.Twoje zmęczenie w lecie,kiedy nie masz siły przejść krótkiego odcinka i chcesz na ręce.TWOJA ZAZDROŚĆ-pierwszy raz spotkałam się z tak słodką zazdrością!Twoje skakanie,piszczenie i bezgraniczna radość z mojego widoku,niezdarne ruchy łapek przy zabawie,urocze miny i 'groźne' warknięcia;) Uwielbiam to wszystko!Nawet jak czasami mnie zdenerwujesz mocnym ugryzieniem przy zabawie czy przejściem samemu przez ulicę i nie zatrzymanie się przed nią.Wtedy dociera do mnie,że to są chwile Twojej samodzielności-że Ty przecież tego potrzebujesz,tak jak każdy.Jak mogę się gniewać?Patrząc na Twój smutek i proszące spojrzenia?Z Tobą wszystkiego uczę się od nowa.Potrafisz swoją radością sprawić,że inaczej patrzę na trzaskający mróz,zaspy śniegu w którym raz po raz grzęźniesz, na błoto w którym jesteś cały utaplany.Bez Ciebie to wszystko było tylko mrozem,śniegiem i błotem.Z Tobą stają się niezapomnianymi chwilami.Dziękuje Ci za to,że po prostu jesteś przy mnie.
Nie wyobrażam sobie żeby mogło Cię zabraknąć!

Tarzanie,
Wiesz jak trudno przychodzi mi wyrażanie uczuć.Może łatwiej będzie mi o tym napisać.Z drugiej strony co ze mnie za człowiek skoro tak łatwo poddaje się i sięgam po kartki?Po prostu boję się,że w Twojej obecności nie potrafiłabym wszystkiego powiedzieć.Mimo tego,że uwielbiam spędzać z Tobą czas,nawet tak prosto jak leżeć i patrzeć w ścianę.Czyny także mówią nam o...

Marto.
Znamy się już sześć lat, a mi wydaje się, że znam Cię od zawsze. Pamiętam dzień kiedy się poznałyśmy. Ten dzień odmienił moje życie. Dookoła mnie widziałam wielu ludzi darzących mnie sympatią, lecz nikogo, tak naprawdę, nie mogłam nazwać przyjacielem. Pamiętam wszystkie wspólnie spędzone chwile. Pamiętam jak wspierałaś mnie w najtrudniejszych momentach mojego życia i jak cieszyłaś się z moich sukcesów.
Pisząc ten list pragnę jedynie Ci podziękować. Nie za to, że jesteś moim aniołem stróżem, szczytem wieży radości, częścią mojej duszy i życia, ponieważ to wszystko już wiesz.
Może to banalne, lecz w tym zawiera się wszystko co chcę Ci powiedzieć poprzez ten list. Dziękuję Ci za to, że po prostu jesteś.

Kocham, Kinga.

Marto.
Znamy się już sześć lat, a mi wydaje się, że znam Cię od zawsze. Pamiętam dzień kiedy się poznałyśmy. Ten dzień odmienił moje życie. Dookoła mnie widziałam wielu ludzi darzących mnie sympatią, lecz nikogo, tak naprawdę, nie mogłam nazwać przyjacielem. Pamiętam wszystkie wspólnie spędzone chwile. Pamiętam jak wspierałaś mnie w najtrudniejszych momentach mojego życia...

Ali!
Głupku, żarłoku, pustaku mój najukochańszy dziękuję!Za co?
Za to, że znosisz wszystkie moje najgłupsze nawet pomysły, że jesteś tak nienormalna, że nawet jak mam największego doła to wystarczy pięć minut z Tobą i każde zmartwienie znika.
Dziękuję za to, że mimo, że nazywasz mnie Pączim i Łakomczuszkiem i właściwie ciągle mnie przezywasz wiem, że mnie kochasz tak bardzo jak ja kocham Ciebie.
Dziękuję za to, że kiedy tylko dowiesz się, że płaczę, od razu jesteś obok mnie. Nie pocieszasz mnie, ani nie kłamiesz, że będzie dobrze, a pomagasz mi się podnieść.
Dziękuję za to, że zawsze mamy przez Ciebie przechlapane i mimo, że bywa ciężko, już następnego dnia śmiejemy się z wszystkiego do łez.
Dziękuję za wyjazd do babci, do galerii, głupie filmiki, nasze dwuosobowe dyskoteki, czy maratony niedokończonych filmów.
Dziękuję Ci za to, że jesteś.
Twoja Marta.

Ali!
Głupku, żarłoku, pustaku mój najukochańszy dziękuję!Za co?
Za to, że znosisz wszystkie moje najgłupsze nawet pomysły, że jesteś tak nienormalna, że nawet jak mam największego doła to wystarczy pięć minut z Tobą i każde zmartwienie znika.
Dziękuję za to, że mimo, że nazywasz mnie Pączim i Łakomczuszkiem i właściwie ciągle mnie przezywasz wiem, że mnie kochasz tak...

Magdo S.

Wiesz?W niedzielę znalazłam Twój list z datą 5.04.1986,prawie sprzed 30 lat..niesamowite.
A dziś znalazłam ten konkurs i postanowiłam napisać do Ciebie,mimo,że tylko pamiętam Twoje nazwisko,koperta z adresem zaginęła,pomyślałam,że może jesteś tu na portalu i przeczytasz go?szukałam Cię na facebooku,ale pewnie zmieniłaś nazwisko,a ja nawet nie pamiętam miejsca,z którego do mnie pisałaś,wiem,że skądś na południu Polski.
Dwie kartki w linie na papierze z logo: Berodual, zapisane Twoim pięknym charakterem pisma.
Poznałyśmy się na kolonii,i przez kilka lat wymieniałyśmy myśli,dodawałyśmy sobie otuchy,dzieliłyśmy się nastoletnimi smutkami.Trzymam w ręku te dwie kartki i zastanawiam się,gdzie jesteś,co robisz,czy jesteś szczęśliwa?
Napisałaś w nim:"mam cel w życiu - stworzyć szczęście u siebie, w przyszłym życiu, ale za nic nie popaść w bagno,boję się tego.Jestem tchórzem,ale pomaga mi silna wola,której się podporządkowuję(...)Ja pocieszam się myślą,że jednak to życie dało komuś szczęście więc może ja zasłużę na taki zaszczyt?Życie mimo wszystko jest wspaniałe,tylko nie umiemy go docenić".

Mam nadzieję Magdo,że udało Ci się stworzyć to upragnione szczęście.
Chciałabym dziś Ci podziękować,za te lata,w których byłaś moją przyjaciółką,powierniczką,nie osądzałaś mnie,ale chciałaś mnie poznać i poświęcałaś mi swój czas i uwagę.

I mimo,że ten list nie dotrze do Ciebie fizycznie,to wierzę,że energia uwagi,pamięci o Tobie,i miłości, dziś,właśnie w tej chwili muśnie Cię swoimi skrzydłami i poczujesz się bardzo inaczej...


Monika z S.S.

Magdo S.

Wiesz?W niedzielę znalazłam Twój list z datą 5.04.1986,prawie sprzed 30 lat..niesamowite.
A dziś znalazłam ten konkurs i postanowiłam napisać do Ciebie,mimo,że tylko pamiętam Twoje nazwisko,koperta z adresem zaginęła,pomyślałam,że może jesteś tu na portalu i przeczytasz go?szukałam Cię na facebooku,ale pewnie zmieniłaś nazwisko,a ja nawet nie pamiętam miejsca,z...

Spotkać w życiu prawdziwego przyjaciela to znacznie więcej niż znaleźć diament w pryzmie węgla. I chociaż to prawie niemożliwe, mnie się udało. Zjawiłaś się w moim życiu chwilę przed tym, gdy zaczęło ono wchodzić w niebezpieczny zakręt .Bez Twojej pomocy nigdy bym nie dała rady utrzymać się na właściwym torze.
Najpierw spadł na mnie cios największy – śmierć jednego z najbliższych mi w życiu ludzi. Nagła i niespodziewana śmierć zabrała go zachłannie i szybko, zostawiając mnie z niedokończonym zdaniem na ustach. Nie wiedziałabym jak dalej żyć , gdybyś mi nie przypominała o tym, że mam oddychać. Przychodziłaś i dzwoniłaś tak często, jakbyś dobrze znała moje plany rodzące się w umyśle w chwilach rozpaczy .Przetrwałam bo byłaś obok mnie. Denerwująco roześmiana i ożywiona, powoli zarażałaś mnie swoim entuzjazmem i radością.
A potem nastąpił drugi zakręt i znowu musiałam radzić sobie z własną chorobą i tym całym zamieszaniem jakie lekarze robią wokół takich przypadków. Dzięki Tobie przepłakałam tylko kilka wieczorów. Chroniłaś mnie, ale nie pozwalałaś się rozklejać, zmuszając abym była aktywna i skupiona na pracy. Razem realizowałyśmy projekt i dzięki jego powodzeniu uwierzyłam, że będzie dobrze .I znowu wyszłam na prostą.
Takich ludzi jak Ty los rzuca nam na ścieżkę życia jak koło ratunkowe. Sztuką jest odnaleźć ich w tłumie, nie przegapić wśród zwykłych znajomych, nie raz z pozoru ciekawszych, barwniejszych, bardziej ustosunkowanych ,więcej mogących. Ja Ciebie odnalazłam i jestem wdzięczna , że zamiast tłumu hałaśliwych znajomych mam kilkoro przyjaciół, którzy nie pogardzą mną, kiedy znowu znajdę się na życiowym zakręcie. A Ty Aniu zawsze będziesz najważniejszym z nich. Musimy znowu umówić się na kawę, pogadać o fajnych książkach i naszych kotach. Może potrzebujesz mojej pomocy w jakiejś sprawie?

Spotkać w życiu prawdziwego przyjaciela to znacznie więcej niż znaleźć diament w pryzmie węgla. I chociaż to prawie niemożliwe, mnie się udało. Zjawiłaś się w moim życiu chwilę przed tym, gdy zaczęło ono wchodzić w niebezpieczny zakręt .Bez Twojej pomocy nigdy bym nie dała rady utrzymać się na właściwym torze.
Najpierw spadł na mnie cios największy – śmierć jednego z...

Hej,

pamiętasz mój pierwszy list z podziękowaniem dla Ciebie? Tak, ten wierszowany, który dostałaś, gdy byłyśmy jeszcze w liceum. To Ty zawsze zdobywałaś nagrody w konkursach poetyckich, więc na przekór postanowiłam Ci się pochwalić moim pisarskim kunsztem. Swój utwór zatytułowałam „Dziękuję”.

Za każde „nie”, które znaczy „tak”,
Za to, że gdy się rozstaniemy, będzie mi Ciebie brak,
Za każdą naszą sprzeczkę,
Po której nie gniewasz się na mnie ani troszeczkę,
Za to, że cieszysz się z moich sukcesów
I nie są one przyczyną żadnych ekscesów,
Za to, że mogę na Tobie polegać,
Na w-fie obok Ciebie biegać,
Za nasze rozmowy o wszystkim, co się liczy,
Za to, że czasem możemy pogadać o niczym,
Za wspólne zainteresowania,
Skłaniające do opowiadania,
Za wszystko, o co akurat mnie, a nie kogoś innego prosisz,
I za to, że jakoś mnie znosisz.

Do tej pory pamiętam Twoją radość, gdy przeczytałaś moje wypociny. Dlatego teraz piszę do Ciebie jeszcze raz. Choć minęło już kilka lat i po ukończeniu liceum wybrałyśmy inne drogi, to mój list nie stracił na aktualności. No dobrze, poza tym, że nie mamy już zajęć z w-fu. I już nie muszę się bać, że na studiach nasza przyjaźń się rozpadnie.

Za to pozostał nam zwyczaj mówienia na opak, bo nadal „Nie zamierzam Ci pomagać” znaczy w naszym języku „Co mogę dla Ciebie zrobić?”, a „Nienawidzę Cię” to „Strasznie Cię lubię”. Dalej cieszymy się nawzajem ze swoich małych i dużych osiągnięć. Ciągle jesteś dla mnie podporą, gdy tego potrzebuję. Wciąż możemy godzinami gadać o naszych ulubionych książkach, filmach i serialach, roztrząsając je w najdrobniejszych szczegółach, a także o niezbyt istotnych codziennych sprawach i o problemach wymagających rozwiązania. Za każdym razem cieszę się, gdy mogę pomóc Ci choćby w najbłahszej sprawie. Do tego cały czas ze mną wytrzymujesz, co z pewnością bywa trudne.

Za wszystkie lata za nami i przed nami,
Za każdy śmiech, za radość, gdy się spotykamy,
Za to, że zamiast z inną osobą
Mogę przyjaźnić się właśnie z Tobą.

Dziękuję.

Hej,

pamiętasz mój pierwszy list z podziękowaniem dla Ciebie? Tak, ten wierszowany, który dostałaś, gdy byłyśmy jeszcze w liceum. To Ty zawsze zdobywałaś nagrody w konkursach poetyckich, więc na przekór postanowiłam Ci się pochwalić moim pisarskim kunsztem. Swój utwór zatytułowałam „Dziękuję”.

Za każde „nie”, które znaczy „tak”,
Za to, że gdy się rozstaniemy, będzie mi...