Ja również ogromnie dziękuję. :)

Ja również ogromnie dziękuję. :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Niezmiernie się cieszę :) i bardzo dziękuję!

Niezmiernie się cieszę :) i bardzo dziękuję!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja także gratuluję zwyciężczyniom :)

Ja także gratuluję zwyciężczyniom :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Gratuluję zwyciężczyniom:)

Gratuluję zwyciężczyniom:)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Oto zwycięzcy:
Ysabell
Magdalena Wójcicka
Bardzo serdecznie gratuluję!

Oto zwycięzcy:
Ysabell
Magdalena Wójcicka
Bardzo serdecznie gratuluję!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Konkurs zakończony.
Wkrótce ogłoszę zwycięzców.

Konkurs zakończony.
Wkrótce ogłoszę zwycięzców.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Prawda jest taka, że niestety nie miałam jeszcze okazji przeczytać CAŁEJ jakiejkolwiek jego książki. Czytałam parę we fragmentach("Boże Igrzysko" , "Europa Walczy 1939-1945") zawsze mówiłam sobie "tym razem ją kupię!" ale jakoś... nie udało mi się jeszcze. A w bibliotekach - jak już ktoś powiedział, to niestety nie zawsze można dostać taką literaturę.

Normana Daviesa zdecydowanie cenię za to, jak dużą wiedzą historyczną operuje. Za jego przystępny język, ponieważ książki (nawet jeśli tylko we fragmentach!) czyta się bardzo łatwo. Fakty przeplatane z ciekawostkami są wspaniałą skarbnicą wiedzy. A najważniejsze jest to, ze ciekawią. Ważne jest jeszcze to, że Brytyjczyk kocha tak bardzo historię, nie tylko Europy, ale także Polski. To z jego dzieł mogłam dowiedzieć się wielu ciekawostek, których nie znalazłam w żadnym podręczniku do historii.
Autor zdecydowanie kojarzy mi się z czasami Drugiej Wojny Światowej, ale i ogólnie wiek XIX, XX.

Hmm... dlaczego chciałabym dostać egzemplarz tej książki? Na pewno dlatego, że Davies jest jednym z najlepszych historyków nowoczesnych, ale również dlatego, że powinnam poszerzyć moją wiedzę historyczną, bo w maju czeka mnie rozszerzona matura z historii... Książkę zapewne 'pochłonęłabym' w dwa dni. A "Zaginione Królestwa" muszą być na pewno bardzo ciekawe!

Prawda jest taka, że niestety nie miałam jeszcze okazji przeczytać CAŁEJ jakiejkolwiek jego książki. Czytałam parę we fragmentach("Boże Igrzysko" , "Europa Walczy 1939-1945") zawsze mówiłam sobie "tym razem ją kupię!" ale jakoś... nie udało mi się jeszcze. A w bibliotekach - jak już ktoś powiedział, to niestety nie zawsze można dostać taką literaturę.

Normana Daviesa...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Norman Davies jest przede wszystkim ogromnym popularyzatorem historii Polski nie tylko za granicą, ale także w kraju. Cenię go zwłaszcza za propagowanie wiedzy o II wojnie światowej widzianej inaczej-nie oczami aliantów, który za główny cel obrali zwycięstwo z hitlerowskimi Niemcami i ich sojusznikami, ale oczami Polaków walczących o swoją godność i wolność, nieuznających pokoju za wszelką cenę.
Jednocześnie Davies potrafi obiektywnie spojrzeć na fakty historyczne, polskie klęski, czasem wręcz nieudolności. Polacy często nie potrafią tego po prostu bezstronnie ocenić. Tutaj wchodzi właśnie ten znakomity autor i jego rola. Objawia się tu m.in. profesjonalizm.
Ogromnym atutem Jego książek jest przedstawienie faktów historycznych w ciekawy sposób. Mamy wrażenie, że czytamy zwykłą powieść,a tymczasem zręczny historyk "wpaja" nam pewne informacje. Skłania nas też do głębszej refleksji i analitycznego myślenia, które nierozłącznie wiąże się z historią (historia to przecież nie tylko puste daty).
Szkoda tylko, że Jego dzieła są trudno dostępne w bibliotekach. Dlatego bardzo podoba mi się idea konkursu. Zapewne skłoni tych, którzy jeszcze nie czytali żadnej książki Normana Daviesa po sięgnięcie po nią. Moim zdaniem każdy sposób propagowania wiedzy historycznej wśród szerokich mas społeczeństwa zasługuje na pochwałę. Doskonale wpisuje się w to właśnie Norman Davies.

Norman Davies jest przede wszystkim ogromnym popularyzatorem historii Polski nie tylko za granicą, ale także w kraju. Cenię go zwłaszcza za propagowanie wiedzy o II wojnie światowej widzianej inaczej-nie oczami aliantów, który za główny cel obrali zwycięstwo z hitlerowskimi Niemcami i ich sojusznikami, ale oczami Polaków walczących o swoją godność i wolność, nieuznających...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Norman Davies to przede wszystkim historyk scalający. Za tę umiejętność syntezy, po wcześniejszym zgromadzeniu olbrzymiej ilości materiału, cenię go najwyżej. "Europa" to dzieło monumentalne i, przynajmniej dla mnie, przykład najlepszy możliwości warsztatu Daviesa. Słyszałem niekiedy utyskiwania historyków na zbytni populizm, który - że się tak wyrażę - rozwalnia nieco metodologiczną zwartość prac autora "Bożego Igrzyska", ale pamiętam równie mocne żale (o, właściwie, to samo) do Pawła Jasienicy. To, co historykom wydaje się zagrożeniem dla nobliwości ich nauki, dla mnie jest zaletą największą. Norman Davies jest przede wszystkim popularyzatorem - nie tyle samej historii czy historiografii, co myślenia historycznego. Jego książki uczą nas, jak własną tożsamość osadzić (pogodzić?) z doświadczeniem przeszłych pokoleń i warstwową, zawierającą pokłady mentalne wszystkich epok, tkanką kulturową. Dzięki Daviesowi w historii czuję się u siebie.

Norman Davies to przede wszystkim historyk scalający. Za tę umiejętność syntezy, po wcześniejszym zgromadzeniu olbrzymiej ilości materiału, cenię go najwyżej. "Europa" to dzieło monumentalne i, przynajmniej dla mnie, przykład najlepszy możliwości warsztatu Daviesa. Słyszałem niekiedy utyskiwania historyków na zbytni populizm, który - że się tak wyrażę - rozwalnia nieco...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Boże igrzysko" i "Europa" Daviesa to książki, które kojarzą mi się z cudownymi czasami liceum, kiedy jeszcze miałam naprawdę dużo czasu na czytanie książek i kiedy dla samej przyjemności czytałam wiele książek naukowych i popularno-naukowych, nawet tak długich jak te.

Pamiętam, że z ogromnym zainteresowaniem przeczytałam "Boże igrzysko", porównując je ze znaną mi wcześniej "Polską Piastów" i "Polską Jagiellonów" Jasienicy. Fascynujące było porównywanie tych dwóch historyków, ich interpretacji faktów i ich sposobu pisania. Wspominam tę lekturę bardzo ciepło.

Ale nic nie przebije w mojej pamięci siły z jaką zapadłam się w czytanie "Europy". Wcześniej w zasadzie niewiele wiedziałam o historii kontynentu. Tyle, ile poznałam na lekcjach historii: Grecja, Rzym, Aleksander Macedoński, potem Frankowie, spór o Inwestyturę, Krucjaty, Krzyżacy i Templariusze, Alzacja i Lotaryngia, Henryk VIII, reformacja i kontrreformacja, a potem to już właściwie obie wojny... Dzięki Daviesowi te abstrakcyjne terminy zyskały sens. Zaczęłam wreszcie widzieć zależności pomiędzy poszczególnymi zdarzeniami, dowiedziałam się o wielu rzeczach ważnych dla historii kontynentu, zauważyłam wzory, które widać na tym wielkim obrazie. Dzięki "Europie" historia przestała być dla mnie zlepkiem niepasujących do siebie strzępków, a stała się puzzlem. Układanką, w której kawałki mogą wyglądać na chaotyczne i niepasujące do siebie, ale kiedy tylko uważniej się przyjrzeć widać wzór.

Mogłabym na tym skończyć i powiedzieć, ze to właśnie "Europa" jest moją ulubioną książką Daviesa i zrobiłabym tak, gdyby nie to, że już na studiach przeczytałam "Wyspy". Może dlatego, że historia Anglii zawsze wydawała mi się dużo ciekawsza od historii Polski, a może dlatego, że tę pierwszą znałam po prostu mniej, "Wyspy" zrobiły na mnie kolosalne wrażenie. Napisane są z ogromną miłością i zadziwiającą precyzją. Może i Davies fascynuje się historią Polski, ale po przeczytaniu "Wysp" nie mam wątpliwości, że jego serce należy do Anglii. Strasznie żałuję, że nie mam własnego egzemplarza tej książki, żeby móc zaglądać do niego w razie wątpliwości, tak jak to robię z "Europą" i "Bożym igrzyskiem". "Wyspy" zdecydowanie pokochałam najbardziej.

I żeby już więcej się nie rozpisywać na tym skończę mój wywód o Daviesie, którego cenię nawet nie jako świetnego historyka (choć z pewnością jest dobrym historykiem), ale jako doskonałego popularyzatora historii, co jest dla mnie chyba nawet ważniejsze.

A już zupełnie poza konkursem dodam, że "Zaginionych królestw" jestem niesamowicie ciekawa, zwłaszcza, ze okładka zapowiada sporą porcję średniowiecznej historii Włoch, którą ubóstwiam, a nie wątpię, że Davies opowie o nich jak mało kto.

"Boże igrzysko" i "Europa" Daviesa to książki, które kojarzą mi się z cudownymi czasami liceum, kiedy jeszcze miałam naprawdę dużo czasu na czytanie książek i kiedy dla samej przyjemności czytałam wiele książek naukowych i popularno-naukowych, nawet tak długich jak te.

Pamiętam, że z ogromnym zainteresowaniem przeczytałam "Boże igrzysko", porównując je ze znaną mi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej