Dzięki :)

Dzięki :)

Dziękuję :)

Dziękuję :)

Gratuluję!

Gratuluję!

Przepraszamy za drobne opóźnienie w publikowaniu wyników :)
Nagrody otrzymują:
taryfa_ulgowa
moonriver86
Justyna Kempińska
Malwina
Justyna

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się przez serwis.

Przepraszamy za drobne opóźnienie w publikowaniu wyników :)
Nagrody otrzymują:
taryfa_ulgowa
moonriver86
Justyna Kempińska
Malwina
Justyna

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się przez serwis.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w poniedziałek.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w poniedziałek.

Wszystko zaczęło się od Alfy.
Miałam zaledwie osiem lat i przytargałam ją – małą, piszczącą, zdecydowanie za wcześnie oddzieloną od matki – do domu. Została na dobre i złe, poprzez wszystkie pogryzione kable, obszczekanych sąsiadów, kałuże w korytarzu, wykopane doły i ciągłe chodzenie z poduszką w pysku. Byliśmy z nią po tym strasznym wypadku, w którym o mało co nie straciła tylnych łap. Byliśmy z nią, kiedy nie mogła już chodzić i prosiła o spokojne wybawienie. Odeszła jak Atrey, który był po niej i którego zabrał rak – galopujący, nagły, szybki i tak cholernie niesprawiedliwy.
Potem pojawił się teren. Przestrzeń, las i tyle możliwości, by dać dom, otworzyć serce. Otworzyć serce dla Belli, którą ktoś wyrzucił na ulicę, gdy zaszła w ciążę i która do tej pory boi się mężczyzn w wojskowych butach. Otworzyć serce dla Mory, którą ktoś wsadził w karton i porzucił w lesie. Dla Shani, wymarzonego goldena, który cieszy się ze wszystkiego, a najbardziej z tego, że ma kogo kochać. Dla Ramosa i Silvy, które urodziły się niechciane na polu pod Radomskiem i które matka chroniła jak mogła wątłym ciałem przed menelami bez sumienia.
Kocham psy. Psy to moje życie. Codziennie uczą mnie jak kochać, rozumieć i wybaczać. Codziennie dają mi powód, by cieszyć się i żyć. I codziennie udowadniają, jak wielką wagę ma druga szansa.

Wszystko zaczęło się od Alfy.
Miałam zaledwie osiem lat i przytargałam ją – małą, piszczącą, zdecydowanie za wcześnie oddzieloną od matki – do domu. Została na dobre i złe, poprzez wszystkie pogryzione kable, obszczekanych sąsiadów, kałuże w korytarzu, wykopane doły i ciągłe chodzenie z poduszką w pysku. Byliśmy z nią po tym strasznym wypadku, w którym o mało co nie...

Zdanie „Tak, lubię zwierzęta” brzmi banalnie i według mnie nie oddaje w pełni mocy uczuciowej więzi, jaka istnieje między człowiekiem i zwierzęciem. Cenię i szanuję zwierzęta, ponieważ potrafią być świetnymi nauczycielami dla nas, ludzi. Mimo że, jak niektórzy twierdzą, nie posiadają nieśmiertelnej duszy i kierują się wyłączenie instynktem, potrafią - nie używając słów - wiele powiedzieć człowiekowi, jeśli tylko zechce ich wysłuchać i spojrzeć na nie inaczej niż jak na jedynie„głupie zwierzę”. Lubię zwierzęta, ponieważ akceptują nas w pełni takimi, jakimi jesteśmy, nie oceniają nas, nie ulegają pozorom. Nie wiedzą, co to kłamstwo, więc w ich świecie istnieje tylko prawda. Samym swym magicznym spojrzeniem pełnym ufności i oddania potrafią sprawić, iż od razu czujemy się lepiej. Są wierne - czasem aż po sam grób - i przywiązane do człowieka, którego kochają. To jest postawa prawdziwego przyjaciela. Zwierzęta są lepsze od ludzi, bo pokazują nam wartości, o których ludzie często zapominają.
Fascynują mnie konie, ich psychika i to jak podchodzą do sprawy zaufania człowiekowi. Trudno jest określić słowami to uczucie, które rozlewa się ciepłą falą po całym ciele, gdy koń po długim czasie wzajemnego poznawania się oddaje ci pod opiekę całego siebie, wybiera cię na swojego towarzysza, Boga, przyjaciela i obrońcę. Zaczyna bezgranicznie wierzyć, że go nie zawiedziesz, bo teraz cały jego los spoczywa w twoich rękach, a ty wiesz, że nie możesz pod żadnym pozorem skrzywdzić tej istoty.

Zdanie „Tak, lubię zwierzęta” brzmi banalnie i według mnie nie oddaje w pełni mocy uczuciowej więzi, jaka istnieje między człowiekiem i zwierzęciem. Cenię i szanuję zwierzęta, ponieważ potrafią być świetnymi nauczycielami dla nas, ludzi. Mimo że, jak niektórzy twierdzą, nie posiadają nieśmiertelnej duszy i kierują się wyłączenie instynktem, potrafią - nie używając słów -...

Kochają całym sobą! Nigdy nie zranią, jak to my, ludzie, robimy niemal dzień i noc. Krzywdzimy ludzi i zwierzęta. Te ostatnie zaś potrafią tylko kochać!

Kochają całym sobą! Nigdy nie zranią, jak to my, ludzie, robimy niemal dzień i noc. Krzywdzimy ludzi i zwierzęta. Te ostatnie zaś potrafią tylko kochać!

-Wywiad, mój pierwszy wywiad- królik radośnie zazgrzytał zębami.-A na jaki temat?
-"Jak to jest z tymi człowiekami. Ich najlepszy przyjaciel"- odparła mysz, redaktor gazety "Nasi milusińscy" i przeszła do konkretów.
Jak masz na imię?
Biszkopt, Pani Biszkopt. Ale mówią też na mnie w domu Zostaw i Mała Terrorystka.
Jaki zwierzak zdaniem Twojej Pani jest jej najlepszym przyjacielem?
Ustalmy, to ja tam jestem Panią! No, ewentualnie tworzymy stado. Ale wracając do tematu, to kobieta z która mieszkam i która dostarcza mi marchewkę, uważa, że jest to królik. Ja, przez skromność nie zaprzeczę.
Mhmm, a jaka jest wyższość królika nad innymi zwierzakami, oczywiście SKROMNYM zdaniem Twojego stada?
Żadna, ale jak to mówi dziewczyna od marchewek "Każdy kocha to co chce, jedni psa inni konia. Wszystkie zwierzęta trzeba szanować, dbać o nie i obdarzać miłością bo tak jak ludzie mają uczucia".
No tak, a jak myślisz za co Twoja Pa... laska od marchewek Cię kocha? Zakładając, że kocha.
No wiesz, jestem śliczna i puchata. Zaznaczam, że nie trzeba mnie wyprowadzać i kąpać. Uwielbiam być głaskana, smyrana, miziana. Nawet pozwalam jej spać w moim łóżku i przynoszę jej do niego siano. Co prawda ona niby sianka nie je, ale za to obiera mi słonecznik, sprząta w klatce i co najważniejsze NIGDY mnie w niej nie zamyka, nawet jak czytam zębami jej książki. Kocha mnie... bardzo mnie kocha i często mi to mówi, a ja kocham ją... moją dziewczynę od marchewek.
Dziękuję. Czy mogę jedno zdjęcie?
Oczywiście.

-Wywiad, mój pierwszy wywiad- królik radośnie zazgrzytał zębami.-A na jaki temat?
-"Jak to jest z tymi człowiekami. Ich najlepszy przyjaciel"- odparła mysz, redaktor gazety "Nasi milusińscy" i przeszła do konkretów.
Jak masz na imię?
Biszkopt, Pani Biszkopt. Ale mówią też na mnie w domu Zostaw i Mała Terrorystka.
Jaki zwierzak zdaniem Twojej Pani jest jej najlepszym...

W moim domu zawsze były zwierzęta. Na początku rybki. Rybkami nie zajmowałam się, było to hobby mojego ojca, a ja byłam malutka. Pierwszym zwierzęciem oddanym pod moją (i siostry) opiekę była para chomików. Były w naszym domu parę lat. Naszym marzeniem był pies. W końcu, gdy już trochę podrosłyśmy mama zgodziła się na wzięcie psa. Pierwszy pies - Tomi na zawsze zostanie w naszej pamięci. Kochał nas, a my jego. Zawsze witał nas, gdy wracałyśmy ze szkoły, a mama z pracy. Nie lubił być sam w domu. Zostawienie go samego przypłaciliśmy zniszczonymi drzwiami. Odszedł od nas w wieku 15 lat i 3 miesięcy. Teraz mamy Kajtka. Pojawił się u nas w domu po śmierci swojej pani.
Pies i kot? Nie wyobrażałam sobie takiego połączenia. A jednak w naszym domu pojawiła się Zosieńka. Mała, 12-dekowa biała kulka. Wyrzucona, pozbawiona swojej mamy. To cud, ale udało nam się ją uratować. Od 8 lat śpi ze mną na poduszce i patrzy na mnie swoimi pięknymi, niebieskimi oczami.
W domu pojawiły się kolejne koty. Pirat – który stracił oczko, Franek – trzymiesięczne kociątko wyrzucone w mroźną noc tuż przed Bożym Narodzeniem oraz Frodo – niebieskooki kociak, podobnie jak Franek wyrzucony zimą.
Dzięki obecności psa codziennie spaceruję, a wiadomo, że spacer jest dobry dla zdrowia.
Zwierzęta obdarzają nas swoją miłością. Obaliły mity – porozumienie między psem i kotem jest możliwe. Nawet koty reagują na dźwięk domofonu. Gdy wracamy z dworu – ustawiają się przed drzwiami i witają nas…
_____________________________________________







Pisałabym dalej, ale przekroczę limit 1500 znaków...

W moim domu zawsze były zwierzęta. Na początku rybki. Rybkami nie zajmowałam się, było to hobby mojego ojca, a ja byłam malutka. Pierwszym zwierzęciem oddanym pod moją (i siostry) opiekę była para chomików. Były w naszym domu parę lat. Naszym marzeniem był pies. W końcu, gdy już trochę podrosłyśmy mama zgodziła się na wzięcie psa. Pierwszy pies - Tomi na zawsze zostanie w...