Być rozważną czy romantyczną? - oto jest pytanie. Osobiście uważam, że najlepszym wyjściem jest osiągnięcie złotego środka. Dzisiejsza rzeczywistość wymaga od nas w pewnych sytuacjach bycia rozważną, a w innych romantyczną.
Widzę, że większość komentarzy przemawia jednak za romantycznością, więc ja zrobię na przekór i postawię na rozwagę. A dlaczego?

Argumenty za byciem rozważną:
1. Taka kobieta wie czego chce, twardo stąpa po ziemi. Nie marudzi na każdym kroku, nie użala się nad sobą. Nie marzy o czymś nieosiągalnym. Jest zdecydowana i rozsądna.

2. Nie ulega emocjom, nie działa pod wpływem chwili, co jest często bardzo zgubne. Najpierw myśli, a później mówi, dzięki temu unika wielu nieprzyjemnych sytuacji. Nie łapie się na czułe słówka ludzi, którzy mogą mieć jakieś ukryte intencje. Dzięki temu zachowuje swoją godność i honor.

3. Mężczyźni lubią kobiety zdecydowane i roztropne, które potrafią radzić sobie z codziennymi obowiązkami i problemami. Nie dzwonią co kilka minut prosząc o radę i pomoc, ponieważ wiedzą jak poradzić sobie w danej sytuacji. Zna swoje mocne i słabe strony, dzięki temu potrafi wyeksponować swoje zalety i umiejętnie ukryć wady.

Poza tym.. nie ma jasno określonej, grubej granicy oddzielającej kobietę rozważną od romantycznej. Płeć piękna ma wiele sposobów na pogodzenie obu tych cech. Kto powiedział, że kobieta może być tylko romantyczna bądź tylko rozważna? Jesteśmy tak wspaniale skonstruowanymi istotami, że potrafimy pogodzić obie, wykluczające się cechy. I to jest właśnie w Nas najpiękniejsze i godne pozazdroszczenia! :-)

Książki, które chętnie przeczytałabym:
- "Dziecioodporna" - Emily Giffin
- "Delirium" - Lauren Oliver
- "Dziewczyny wojenne" - Łukasz Modelski
- "Bóg, kasa i rock'n'roll" - Szymon Hołownia i Marcin Prokop
- "Wybrałam życie" - Brygida Grysiak

Być rozważną czy romantyczną? - oto jest pytanie. Osobiście uważam, że najlepszym wyjściem jest osiągnięcie złotego środka. Dzisiejsza rzeczywistość wymaga od nas w pewnych sytuacjach bycia rozważną, a w innych romantyczną.
Widzę, że większość komentarzy przemawia jednak za romantycznością, więc ja zrobię na przekór i postawię na rozwagę. A dlaczego?

Argumenty za byciem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kobieta ma być romantyczna. To daj jej zadowolenie w życiu, lekkość myślenia, nie kłopotanie się przyziemnymi i stresującymi sytuacjami codzienności. Nie raz uniknie problemów, czasem się w jakieś wplącze, ale wyjdzie na pewno obronną ręką i pozostanie w dobrym samopoczuciu.

Romantyczka będzie mogła odnaleźć mężczyznę, który otoczy ją opieką i obdarzy poczuciem bezpieczeństwa - kobiety to uwielbiają i potrzebują tego Świadomie czy nie, do takiego mężczyzny się zbliżą. Tylko na takie traktowanie romantyczna kobieta sobie pozwoli, taka ich natura i to wyjdzie im na dobre.

Utrzymanie romantyczności jako swojej cechy pomoże kobiecie w życiu nawiązać szczególne relacje z rodziną, z dziećmi, wnukami, prawnukami... Cenne życie rodzinne, na którym kobiecie romantycznej na pewno będzie zależło. Będzie mogła umrzeć w poczuciu spełnionego życia. I to jest piękne!


Książki:
Eric-Emmanuel Schmitt - Kobieta w lustrze
Wojciech Jagielski - Wieże z kamienia
Jurgen Thorwald - Męska plaga
Norman Davies - Boże igrzysko. Historia Polski
Łukasz Modelski - Dziewczyny wojenne

Kobieta ma być romantyczna. To daj jej zadowolenie w życiu, lekkość myślenia, nie kłopotanie się przyziemnymi i stresującymi sytuacjami codzienności. Nie raz uniknie problemów, czasem się w jakieś wplącze, ale wyjdzie na pewno obronną ręką i pozostanie w dobrym samopoczuciu.

Romantyczka będzie mogła odnaleźć mężczyznę, który otoczy ją opieką i obdarzy poczuciem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Postawiłam na romantyczność, gdyż sama mam takie usposobienie. Czasem trudno mi w życiu, to fakt, ale nie wyobrażam sobie świata bez marzeń, bez planów o szczęśliwym życiu. Wolę bujać w obłokach, a decyzje podejmować spontanicznie – takie są najlepsze – niż mieć wszystko zawsze skrupulatnie zaplanowane. Lepiej być uczuciową, nawet jeśli czasem się sparzymy i obdarzymy szczerym uczuciem osobę… wobec nas nieszczerą. Jednakże osoby, które zasługują na miłość, dostają ją ode mnie, a moje serce jest ich domem. Rozważna bardziej skrywa w sobie wszystko, zawsze boi się pokazać uczucia, czy to dobre, czy też nie najlepsze. Rozważna nigdy nie płacze przy drugiej osobie, a czego się tu wstydzić? Myślę, że romantyczna dziewczyna ma w życiu lepiej, bo zawsze jak coś pójdzie nie tak, może zagłębić się w swój mały światek ogromnej wyobraźni marzycielki! Romantyczność to też piękna cecha mężczyzn, nie zapominajmy o tym. Całość chciałam podsumować wierszem:

Romantyczna moja dusza
Do poezji stale zmusza.
Więc ja mówię – całkiem szczerze,
Że uparcie w miłość wierzę!
To zaleta dystynktywna-
-romantyczna, więc przedziwna!
Druga cecha, moi mili,
Że uśmiecham się w tej chwili,
Na ulicy, w domu, pubie,
Przy nauce i zabawie.
Marzę ciągle, mam swój świat,
Stale radosna, mimo upływu lat.
Trzecie imię me: Nadzieja,
Bo cóż pomaga w życia kolejach?
Stale wierząc w lepszy dzień,
Wszystko, co smutne, odsuwa się w cień.
A jak można marzyć będąc rozważną?
Stale skupioną, stale uważną…
Lepiej się cieszyć z tego, co mamy
I śnić o ścieżkach, których jeszcze nie znamy!


Gdybym wygrała, bądź została wyróżniona (o czym, będąc romantyczną duszyczką, ciągle marzę i śnię) wybrałabym książki:
Eric-Emmanuel Schmitt - "Kiki van Beethoven"
Sarah Addison Allen - "Słodki zapach brzoskwiń"
Richard Paul Evans - "Obiecaj mi"
Richard Paul Evans - "Bliżej słońca"
Richard Paul Evans - "Kolory tamtego lata"

Postawiłam na romantyczność, gdyż sama mam takie usposobienie. Czasem trudno mi w życiu, to fakt, ale nie wyobrażam sobie świata bez marzeń, bez planów o szczęśliwym życiu. Wolę bujać w obłokach, a decyzje podejmować spontanicznie – takie są najlepsze – niż mieć wszystko zawsze skrupulatnie zaplanowane. Lepiej być uczuciową, nawet jeśli czasem się sparzymy i obdarzymy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jeśli o mnie chodzi to ROMANTYCZNA :)
A za razem: w gorącej wodzie kąpana, nieprzemyślana, roztrzepana, rozmarzona, szalona, spontaniczna, zakochana i kochana - mam nadzieję :)
Rozważna to ja nigdy nie byłam - zawsze najpierw robię, palnę głupstwo, a dopiero potem przychodzi czas na refleksje i myślenie - to straszne!!!
Zazdroszczę wszystkim, którzy mają romantyzmu i rozwagi po równo :)
Jeśli chodzi o odpowiedź na pytanie: stawiam na romantyczna.
To jest swego rodzaju charakter człowieka - miły, kochający, uczynny, opiekuńczy, ktoś komu przeciwności losu nie są straszne i jest gotów oddać się cały. Myślę, że romantyzm właśnie na tym polega.
Rozważni - są rozważni, zawsze analizują, nigdy nic nie robią spontanicznie, wręcz wypisują wszystkie za i przeciw - czy to złe - raczej nie, ale nudne. Żadnych gaf - żadnych śmiesznych sytuacji...

Jeśli o mnie chodzi to ROMANTYCZNA :)
A za razem: w gorącej wodzie kąpana, nieprzemyślana, roztrzepana, rozmarzona, szalona, spontaniczna, zakochana i kochana - mam nadzieję :)
Rozważna to ja nigdy nie byłam - zawsze najpierw robię, palnę głupstwo, a dopiero potem przychodzi czas na refleksje i myślenie - to straszne!!!
Zazdroszczę wszystkim, którzy mają romantyzmu i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czy być rozważną czy romantyczną?
Pytanie trudne jak widać od razu.
Bo być rozważną – to zieje nudą,
Lecz trudno nie być rozsądną ni razu.
Świat wokół ciągle od nas wymaga
Racjonalności! Brawura, odwaga
jest też wskazana. Ale się nie mieści
w uczuciach, w sercu.
Czy tylko w powieści,
na lekcjach w szkole, w historii i w kinie
romantyzm przetrwa?
Nie, on jednak nie zginie…
Bo my, rozważne, tak pełne uwagi,
gdy nikt nie patrzy – szukamy odwagi,
porywów serca, uczucia wielkiego.
I świat dzisiejszy nie zabierze tego
Dziewczynom, matkom, młodym, czy staruszkom
I feministkom, i tym dobrym wróżkom.
My się nie damy! My takie przetrwamy.
Z zewnątrz ze stali, w środku ….
w chruśniaku malin…


Moje wytypowane książki to:
1. Cammie McGovern - Spójrz mi w oczy
2. Szymon Hołownia, Marcin Prokop - Bóg, kasa i rock'n'roll
3. Lauren Oliver - Delirium
4. Jean Sasson , Nadżwa bin Laden , Omar bin Laden - Musiałam odejść
5. John Verdon - Wyliczanka

Czy być rozważną czy romantyczną?
Pytanie trudne jak widać od razu.
Bo być rozważną – to zieje nudą,
Lecz trudno nie być rozsądną ni razu.
Świat wokół ciągle od nas wymaga
Racjonalności! Brawura, odwaga
jest też wskazana. Ale się nie mieści
w uczuciach, w sercu.
Czy tylko w powieści,
na lekcjach w szkole, w historii i w kinie
romantyzm przetrwa?
Nie, on jednak nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moim zdaniem najważniejsza jest harmonia. Bycie rozważną ma swoje strony: unikamy pułapek, które stawia przed nami życie, roztropnie podejmujemy decyzje. Ale i bycie romantyczną ma swoje dobre strony: otwartość na to co przyniesie dzień, uleganie emocjom, które napadają na nas od najbardziej niespodziewanej strony.
Ja codziennie uczę się łączyć swoją rozważną stronę z tą niezbyt mądrą, roztarganą romantyczką. Na co dzień może się wydawać, że żyję rozważnie: jako zodiakalna Panna lubię mieć wszystko poukładane, lubię jak wszystko przebiega po mojej myśli. Ale z drugiej strony zachwycam się tym co przynosi nam natura: pięknem kwiatów, zapachem lasu. Chwile spędzone nad morzem, siedząc w milczeniu, patrząc zahipnotyzowana w fale i słuchając szumu morza - uważam za jedne z najcenniejszych chwil w moim życiu. Także w miłości nie można być wyłącznie rozważnym. Trzeba dać się porwać szaleństwu, temu elektrycznemu skrzyżowaniu spojrzeń przy pierwszym spotkaniu, temu pierwszemu pocałunkowi. Rozważna miłość to coś przeciw naturze, pokalanie tego pięknego uczucia. Nie raz nie dwa można się sparzyć, zawieść - ale to kształtuje nasz charakter, przygotowuje na spotkanie następnej osoby wartej naszego uczucia.
Tak więc choć charakterem i dla obcych mogę wydawać się rozważna w głębi serca jestem romantyczką, bo bez tej kropli szaleństwa nasze życie nie jest pełne. A czasem warto ponieść się emocjom, zrobić coś pod wpływem chwili i potem żałować niż wypominać sobie po fakcie, że nie zrobiło się nic. Czasem wychodzę na tym lepiej, czasem gorzej ale takie doświadczenia wzbogacają moje życie i budują mi wspomnienia, które zostaną we mnie na zawsze.

Jednym zdaniem więc: najważniejsze jest znalezienie złotego środka !

Książki:
Mario Vargas Llosa ,,Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki"
John Maxwell Coetzee ,,Hańba"
Virginia Woolf ,,Pani Dalloway"
Lisa Chaney ,,Coco Chanel. Życie intymne"
Krzysztof Kieślowski ,,Autobiografia"

Moim zdaniem najważniejsza jest harmonia. Bycie rozważną ma swoje strony: unikamy pułapek, które stawia przed nami życie, roztropnie podejmujemy decyzje. Ale i bycie romantyczną ma swoje dobre strony: otwartość na to co przyniesie dzień, uleganie emocjom, które napadają na nas od najbardziej niespodziewanej strony.
Ja codziennie uczę się łączyć swoją rozważną stronę z tą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Też pytanie, romantyczną.
a) Będąc romantyczną winę za wszystko (absolutnie wszystko) możemy zwalić na nasze romantyczne usposobienie.
Możemy dłużej cierpieć, dłużej płakać, dłużej się nad sobą użalać (to znaczy oddawać cierpieniom wewnętrznym), a i tak będą nas kochać i nam współczuć.
b) Będąc romantyczną i wykazując przy tym, od czasu do czasu, odrobinę rozsądku (ale nie za często, żeby
nikt się nie przyzwyczaił) zostaniemy uznane za cud natury. Będziemy podziwiane, adorowane, i będą nam zazdrościć.
c) Trafimy do książki jako bohaterki tragiczne i będą pamiętać nasze imię sto lat, tysiąc lat, milion lat, a może nawet i duodecylion lat (duodecylion to 10 do potęgi
72 lat).
Reasumując : no kto mi teraz powie, że lepiej być rozważną ? No nikt.
Bycie romantyczną, to idealny sposób na życie.
No czego chcieć więcej ?

Książki :
- Bracia Karamazow - Fiodor Dostojewski
- Metamorfozy. Marilyn Monroe - David Wills
- Oskar i Pani Róża - Eric-Emmanuel Schmitt
- Błysk! Potęga przeczucia - Malcolm Gladwell
- Człowiek Miron - Tadeusz Sobolewski

Też pytanie, romantyczną.
a) Będąc romantyczną winę za wszystko (absolutnie wszystko) możemy zwalić na nasze romantyczne usposobienie.
Możemy dłużej cierpieć, dłużej płakać, dłużej się nad sobą użalać (to znaczy oddawać cierpieniom wewnętrznym), a i tak będą nas kochać i nam współczuć.
b) Będąc romantyczną i wykazując przy tym, od czasu do czasu, odrobinę rozsądku (ale nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pytanie o bycie rozważną czy romantyczną jest stare jak świat, a właściwie świat, który zaczęli zamieszkiwać rozumni homo sapiens..I przez te blisko 2,5 tys. lat padały przeróżne odpowiedzi, w zależności od panującej mody i realiów kulturowych danej epoki.

I. Moja odpowiedź na owe pytanie jest zapewne jedną z najczęściej padających, głównie z ust tej bardziej romantycznej części społeczeństwa - czyli kobiet. Otóż uważam, że prawdziwe szczęście może przynieść tylko i wyłącznie miłość do drugiej osoby, a miłość bez romantyczności nie ma prawa zakiełkować w sercu człowieka, tak jak roślina bez wody.

II. Nie bez znaczenia jest również fakt, że romantyczność jest częścią składową naszej świadomości, naszego jestestwa, podczas gdy rozważnośći uczymy się od innych ludzi, którym często wydaje się, iż wiedza lepiej za nas samych, jak należy żyć. A już absolutnie nikt nie przekona mnie, że wpajanie rozsądnych zasad życia jest lepsze, niż szczere uczucie, będące czystą esencją naszego człowieczeństwa.

III. Ostatnim argumentem niechaj będzie to, iż bycie szczęśliwym, to umiejętność nie odkładania naszych pragnień na przyszłość, na czas..którego może nam zabraknąć.
Dlatego też apeluję..bądźmy romantyczni, zakochani, po prostu szczęśliwi..:)

Książeczki:
- "Kolory tamtego lata" - Richard Paul Evans
- "Rzeki Hadesu" - Marek Krajewski
- "Delirium" - Lauren Oliver
- "Zgubieni" - Charlotte Rogan
- "Dotyk Julii" - Mafi Tahereh

Pytanie o bycie rozważną czy romantyczną jest stare jak świat, a właściwie świat, który zaczęli zamieszkiwać rozumni homo sapiens..I przez te blisko 2,5 tys. lat padały przeróżne odpowiedzi, w zależności od panującej mody i realiów kulturowych danej epoki.

I. Moja odpowiedź na owe pytanie jest zapewne jedną z najczęściej padających, głównie z ust tej bardziej romantycznej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Cóż za pytanie! Rozważna czy romantyczna? Dla mnie -dylemat nie do rozwiązania.
Nie wiem nawet, jak sama mam się określić. Przecież mówię koleżankom- przypatrz się, on z tobą tylko na boku. Żal mi dziewcząt, które usychają z miłości do niesympatycznych, pryszczatych wyrostków. Kręcę głową na przemiany inteligentnych, ślicznych podlotków w potakujące we wszystkim mężowi kury domowe. Mam na podorędziu masy ironicznych komentarzy dotyczących porzuconych dziewczyn. Stąpam mocno po ziemi. Czyż nie jestem rozważna? Ale w głębi serca widzę, że to kłamstwa. Ja jestem tą dziewczyną która płacze za każdym razem, gdy ogląda Titanica. Która kibicuje serialowym parom. Która w każdej książce ma ulubionych kochanków. Która tańczy po domu przy piosenkach miłosnych. Która fruwa, a nie chodzi. Pozwalam na chwilę spaść mojej masce i mówię wam- bądźcie romantyczni. Są ludzie, którzy kochali/stracili, kochali /kochają, nigdy nie kochali, nawet nie próbowali kochać- to ,, nierozsądne”. Teraz dużo jest skrajności- taniego sentymentalizmu i twardego rozsądku. W miłości potrzeba i tego i tego. Romantycy są na miłość zbyt delikatni, racjonaliści- zbyt surowi. Bądźcie romantyczkami ze szczyptą rozsądku, bo jako staruszki będziecie mówiły,, Przeżyłam kilka pięknych chwil” to będzie prawda. Bo w miłości nie ma miejsca na substytuty i podróbki, liczy się tylko ta prawdziwa. Bo wierzę szczerze, że każdy ma swoja drugą połówkę- musi tylko trochę poszukać i poczekać. I jeszcze jedno- chyba lepiej umrzeć z miłości niż przeżyć sto lat jej nie zaznawszy. Gdy ona puka, czeka nas jazda bez trzymanki- i romantyków, i pragmatyków. Więc dlaczego nie potańczyć sobie wcześniej do ,,My heart will go on’’?


Książki
- John Marsden ,, Jutro 6. Cienie''
- John Marsden ,, Jutro 2. W pułapce nocy''
- John Marsden ,, Jutro 3. W objęciach chłodu''
- Richard Paul Evans ,, Obiecaj mi''
- Eric- Emmanuel Schmitt ,, Kobieta w lustrze''

Cóż za pytanie! Rozważna czy romantyczna? Dla mnie -dylemat nie do rozwiązania.
Nie wiem nawet, jak sama mam się określić. Przecież mówię koleżankom- przypatrz się, on z tobą tylko na boku. Żal mi dziewcząt, które usychają z miłości do niesympatycznych, pryszczatych wyrostków. Kręcę głową na przemiany inteligentnych, ślicznych podlotków w potakujące we wszystkim mężowi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Chloe zawsze uważała, że urodziła się dwa wieki za późno. Powinna być damą, jedną z tych, o których pisała Jane Austen, nosić piękne muślinowe sukienki, zalotnie spoglądać zza wachlarza i dumnie odrzucać awanse dżentelmenów." Skąd ja to znam? Czy to nie ja, czasem mówiłam to samo? Czy to nie ja twierdziłam, że nastąpiła jakaś niezrozumiała pomyłka, bo to ja powinnam żyć w XIX wieku? Przecież to właśnie ja, jestem tą osobą, całkowicie nie dostosowaną do obecnych czasów, marzącą o pięknych sukniach i balach. Odkąd poznałam twórczość Jane Austen , Emily Bronte, Margaret Michell marzyłam aby chociaż na chwilę przenieść się do tamtych czasów, czasów gentelmanów i dam. Niestety, w naszych czasach nie możemy sobie pozwolić na bycie romantyczną Mariannę. Musimy stawić czoło życiu, być jak Elinor, polegać wyłącznie na sobie i nie liczyć, na pomoc ze strony mężczyzn, dla których niczym są teraz zasady savoir vire, tak ważne jeszcze wiek temu! Dlaczego jeszcze lepiej być rozważną? To proste! Nie ma teraz dla kogo stawać się piękną i wrażliwą dziewczyną, kochającą poezję i kwiaty. Ale, ale , czy to oznacza, że musimy porzucić naszą romantyczną cząstkę? Skądże! Wystarczy ją mieć dla siebie, a dla świata być dzielna, twardą Elinor.

„Królowie przeklęci. Król z żelaza” Maurice Druon
„Kobiety Dyktatorów” Diane Ducret
„Coś pożyczonego” Emily Giffin
„Oskar i pani Róża” Eric-Emmanuel Schmitt
„Kolory tamtego lata” Richard Paul Evans

"Chloe zawsze uważała, że urodziła się dwa wieki za późno. Powinna być damą, jedną z tych, o których pisała Jane Austen, nosić piękne muślinowe sukienki, zalotnie spoglądać zza wachlarza i dumnie odrzucać awanse dżentelmenów." Skąd ja to znam? Czy to nie ja, czasem mówiłam to samo? Czy to nie ja twierdziłam, że nastąpiła jakaś niezrozumiała pomyłka, bo to ja powinnam żyć w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej