Główna bohaterka Amelia z książki "Uwięziona" B.A. Paris wywarła na mnie ogromne wrażenie ze względu na jej niezłomność i siłę charakteru. Pomimo przeżywanych dramatycznych wydarzeń, Amelia nie poddaje się i wykazuje determinację w dążeniu do swoich celów. Jej historia porusza i angażuje emocjonalnie, a jej siła woli i wytrwałość w walce z przeciwnościami losu są godne podziwu. Dodatkowo sposób, w jaki autorka przedstawia jej życie poprzez przeplatankę krótkich migawek z przeszłości i teraźniejszości, dodaje głębi i dynamiki narracji, co sprawia, że mogłam jeszcze lepiej zrozumieć i współodczuwać z bohaterką. Amelia jest niezwykle realistyczną postacią, z którą łatwo się utożsamić. Dlatego też jej historia oraz charakter stanowią istotny element przyciągający uwagę i zachęcający do lektury tej emocjonującej powieści.

Ponadto sposób, w jaki Amelia radzi sobie w trudnych sytuacjach oraz jej zdolność do wybaczania, sprawiają, że staje się ona symbolem siły i nadziei. Jej historia pokazuje, że nawet w najtrudniejszych chwilach można znaleźć drogę do przezwyciężenia przeciwności oraz odnalezienia sensu i celu życia. Amelia to nie tylko bohaterka książki, ale również inspirujący przykład dla każdego z nas, który pomaga spojrzeć na własne życie z nowej perspektywy i odnaleźć w nim siłę do walki i realizacji marzeń.

Główna bohaterka Amelia z książki "Uwięziona" B.A. Paris wywarła na mnie ogromne wrażenie ze względu na jej niezłomność i siłę charakteru. Pomimo przeżywanych dramatycznych wydarzeń, Amelia nie poddaje się i wykazuje determinację w dążeniu do swoich celów. Jej historia porusza i angażuje emocjonalnie, a jej siła woli i wytrwałość w walce z przeciwnościami losu są godne...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W kategorii science-fiction zagłosowałam na "Tak właśnie przegrywasz wojnę czasu", i o jednej z bohaterek tej książki chciałabym napisać. Red zrobiła na mnie ogromne wrażenie; tym, jak z postaci-enigmy na przestrzeni swojej historii zmieniła się w najpierw w kogoś, o kim czytałam z rosnącym napięciem, a w końcu w dziewczynę, której kibicowałam z zapartym tchem. Była zarazem ideą i bohaterką z krwi i kości - strzępkiem informacji i plątaniną sprzecznych emocji - szpiegiem i kimś, kto nie boi się decydować sercem. Doceniam jej upór, odwagę, poczucie humoru. Podziwiam to, że chociaż przegrała wojnę, nie oddała żadnej z bitew po drodze... a przy tym została, po prostu, człowiekiem. 

W kategorii science-fiction zagłosowałam na "Tak właśnie przegrywasz wojnę czasu", i o jednej z bohaterek tej książki chciałabym napisać. Red zrobiła na mnie ogromne wrażenie; tym, jak z postaci-enigmy na przestrzeni swojej historii zmieniła się w najpierw w kogoś, o kim czytałam z rosnącym napięciem, a w końcu w dziewczynę, której kibicowałam z zapartym tchem. Była zarazem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja jestem zakochana w czerwonej królowie, bo bardzo sobie cenię umysł i perspektywiczne logiczne myślenie. I tak wiem po własnym przykładzie, że metoda niekonwencjonalna rewolucyjna inteligentna z pomysłem a jednak ciągle oparta na wiedzy - nauce jakimś przygotowaniu wyniesionym z Uniwersytetu to konieczność w tych nowych czasach kiedy i przystępcy bywają inteligentnie a nawet wykształceni. Taka była czerwona królowa i taka próbuję być również ja, soo litetacka idolka? Tylko ja do tego pracuję zapachem a ona z powodu choroby nie mogła.

Ja jestem zakochana w czerwonej królowie, bo bardzo sobie cenię umysł i perspektywiczne logiczne myślenie. I tak wiem po własnym przykładzie, że metoda niekonwencjonalna rewolucyjna inteligentna z pomysłem a jednak ciągle oparta na wiedzy - nauce jakimś przygotowaniu wyniesionym z Uniwersytetu to konieczność w tych nowych czasach kiedy i przystępcy bywają inteligentnie a...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bohaterem którego wybieram jest Piotr Langer z książki pt. "Langer" Remigiusza Mroza. Wybrałam go dlatego, że mało który bohater książki jest taki psychiatryczny.

Bohaterem którego wybieram jest Piotr Langer z książki pt. "Langer" Remigiusza Mroza. Wybrałam go dlatego, że mało który bohater książki jest taki psychiatryczny.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Bohaterką, która utkwiła w mojej pamięci jest Kutik z książki pt. „Silla”. To silna dziewczynka, która nie boi się opuścić swojej strefy komfortu, swojej bezpiecznej wioski, i ruszyć przed siebie, jeśli taka jest potrzeba. Nie daje się zbyć i uczepiona jak rzep psiego ogona (a w tym wypadku niedźwiedziej łapy, nawet jeśli ta łapa należy do jednego z Pierwszych Zwierząt) brnie do celu. A gdy wszyscy stają przed Sillą - Matką, Stworzycielką, i czekają na wytyczenie nowej drogi, Kutik woła:
"- Jak to: co dalej? (…) Ja wam mogę powiedzieć, co dalej. Każdy wstaje z zadka i zaczyna robić swoje."
Ari uratował świat ale to Kutik go posprząta i urządzi na nowo. Nie liczy na to, że ktoś zrobi to za nią. Nikt nie musi jej wybierać, w cudowny sposób wskazywać jej przeznaczenia. Ona jest panią swojego losu i nie boi się pracować, żeby uczynić go lepszym ("chciała nauczyć się wyrabiać koce, bo przecież jak się nie umie śpiewać, to trzeba mieć w ręku jakiś inny fach"). 
Jestem przekonana, że dzięki tej postaci niejedna dziewczynka podniesie wysoko głowę i z odwagą spojrzy prosto w oczy temu, co przed nią.

Bohaterką, która utkwiła w mojej pamięci jest Kutik z książki pt. „Silla”. To silna dziewczynka, która nie boi się opuścić swojej strefy komfortu, swojej bezpiecznej wioski, i ruszyć przed siebie, jeśli taka jest potrzeba. Nie daje się zbyć i uczepiona jak rzep psiego ogona (a w tym wypadku niedźwiedziej łapy, nawet jeśli ta łapa należy do jednego z Pierwszych Zwierząt)...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W plebiscycie na książkę roku zagłosowałam na powieść Rebecci Yarros "Four Wing". Dużo słyszałam o tej książce, więc postanowiłam ją przeczytać i nie zawiodłam się. Violet Sorrengail to teraz jedna z moich ulubionych bohaterek. Mimo iż ma niewielkie szanse żeby przeżyć, stara się robić co może, żeby jej się udało. Ma dobre serce, pomaga innym, nie wacha się stanąć w obronie słabszych. Ma wiele dobrych cech, ale nie jest idealna, a to sprawia że można się z nią utożsamić. Bohaterka popełniała błędy, miała kryzysy, ale nie poddawała się. Musiała pracować nad sobą, nie od razu potrafiła wszystko. Na początku nieuczciwie wygrywała walki, ale nie chciała zabijać ludzi. Kochała swoje rodzeństwo, była lojalna wobec przyjaciół, ale kiedy Dain przekroczył granicę potrafiła mu się postawić. To wszystko sprawiło, że Violet była bardziej ludzka, jak normalna dziewczyna, a nie superbohaterka, której wszystko wychodzi. Kiedy Xaden ją zdradził pomogła mu ratować innych, ale nie od razu mu wybaczyła, zapomniała o wszystkim i wróciła do niego, czym zyskała mój szacunek. Z jej postawy możemy się wiele nauczyć, a jej dobry charakter sprawia, że bez problemu wybaczam jej wady. Bardzo polubiłam tą postać, a jeżeli dodamy do tego ciekawą akcję, zdradę, miłość i smoki powstaje książka, którą warto przeczytać i która zasługuje na nagrodę. 
 

W plebiscycie na książkę roku zagłosowałam na powieść Rebecci Yarros "Four Wing". Dużo słyszałam o tej książce, więc postanowiłam ją przeczytać i nie zawiodłam się. Violet Sorrengail to teraz jedna z moich ulubionych bohaterek. Mimo iż ma niewielkie szanse żeby przeżyć, stara się robić co może, żeby jej się udało. Ma dobre serce, pomaga innym, nie wacha się stanąć w obronie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moim wyborem z książki  Żniwo[bookLink]5075262|Żniwo[/bookLink] jest Citra Terranova. Zapytacie dlaczego? Dlatego, że w tym przerażającym świecie, gdzie inni Kosiarze decydują o tym kto umrze a kto nie i gdzie wielu z nich zwraca się ku ścieżce zła zabijając coraz więcej osób i lubując się w tym zajęciu, Citra zachowała w sobie ludzkie uczucia. Jej współczucie dla innych i empatia pokazują, że w każdym z nas jest światło, które tylko czeka aby je odkryć. Ona także jak inni Kosiarze musiała podejmować ciężkie decyzje, lecz dawała ludziom coś ważnego. Wybór i czas. Uprzedzała ich przed nieuniknionym aby mieli czas załatwić swoje najważniejsze ostatnie sprawy i dawała im wybór rodzaju śmierci by mogli odejść spokojnie. Inni Kosiarze uważali, że jest to oznaka słabości, pozwalać ludziom na tak dużo. Ale ja uważam, że w naszym współczesnym świecie jest zdecydowanie za mało empatii oraz współczucia na ludzkie krzywdy, więc moglibyśmy uczyć się jej od Citry, która podejmowała się wielkiej odwagi robiąc to co konieczne w życiu kosiarza, starając się okazać szacunek zwykłemu człowiekowi. 

Moim wyborem z książki  Żniwo[bookLink]5075262|Żniwo[/bookLink] jest Citra Terranova. Zapytacie dlaczego? Dlatego, że w tym przerażającym świecie, gdzie inni Kosiarze decydują o tym kto umrze a kto nie i gdzie wielu z nich zwraca się ku ścieżce zła zabijając coraz więcej osób i lubując się w tym zajęciu, Citra zachowała w sobie ludzkie uczucia. Jej współczucie dla innych i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Swój głos oddałam na Chłopki. Opowieść o naszych babkach[bookLink]5066278|Chłopki. Opowieść o naszych babkach[/bookLink]. Autorka wykonała niesamowitą pracę, publikując reportaż o naszych babkach (z dzieciństwa pamiętam opowieści - czytając reportaż przed oczami miałam babcię opowiadającą historię o dotykającej jej rodzinę biedzie, brudzie, na okrągło jedzeniu chleba z mlekiem, kartofli). Temat jest przez autorkę (w mojej ocenie) wyczerpany i każdy z nas powinien ten tytuł znać - toż to nasze dziedzictwo, przeszłość, historia każdej polskiej rodziny. Dzięki tej lekturze jeszcze bardziej mogę praktykować wdzięczność.
Równocześnie każda bohaterka "Chłopek" to właśnie bohaterka z wierszu Szymborskiej. Przyjmująca role: matki, żony, służącej, spoiwa rodziny, często rezygnująca z edukacji na rzecz rodziny lub też zmuszona do rezygnacji ze swoich ambicji, ze względu na biedę i na konieczność pomocy w domu, w polu. To, co nasze babki poświęciły dla rodziny, jest nie do opisania - to jest właśnie moc kobiety. Nieustraszone, silne, zaradne, takie właśnie jesteśmy!
W reportażu na uwagę zasługuje też postać Julie Duvel - opiekunki polskich imigrantek, do której pisały listy nasze przodkinie wyjeżdżające za granicę do pracy. Julie była ich powierniczką, pomocą, opiekunką, nadzorczynią, wizytowała dwory w których pracowały emigrantki, walcząc o przyzwoite warunki ich pracy. Czytając listy emigrantek (naszych babek) do Julie widać było, jak ważną postacią dla nich była i jak wielki wpływ miała na ich bezpieczeństwo oraz jakość życia i pracy. W mojej rodzinie nikt "na saksy" nie jeździł, ale jestem wdzięczna, że w tamtych czasach była kobieta, która sprawowała pieczę nad naszymi babkami, wyjeżdżającymi za granicę za chlebem. Dzięki, Julie Duvel. Jesteś dla mnie wzorem!

Swój głos oddałam na Chłopki. Opowieść o naszych babkach[bookLink]5066278|Chłopki. Opowieść o naszych babkach[/bookLink]. Autorka wykonała niesamowitą pracę, publikując reportaż o naszych babkach (z dzieciństwa pamiętam opowieści - czytając reportaż przed oczami miałam babcię opowiadającą historię o dotykającej jej rodzinę biedzie, brudzie, na okrągło jedzeniu chleba z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zagłosowałam na  Lekarka nazistów[bookLink]5050928|Lekarka nazistów[/bookLink], ponieważ główna bohaterka Alicja Sambor to kobieta, której postawa, odwaga i wierność posłudze lekarskiej zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Takiego lekarza świat nie widział od lat! Bardzo ją polubiłam, kibicowałam jej, podziwiałam ją. Podczas czytania towarzyszyły mi przeróżne emocje. Doktor Alicja to protagonistka, która może czytelnika wiele nauczyć. Żyła w trudnych i okropnych czasach, ale pomimo wojennych zawirowań i strachu przed agresorem, nie zatraciła tego, kim naprawdę jest. Była gotowa nieść pomoc każdemu, bez względu na pochodzenie. Nie zważała na pogardę ze strony innych ludzi. Była gotowa poświęcić wiele, by ratować innych. Poświęcić samą siebie, ale nie to, kim jest. Jej opanowanie, rozwaga, ale także przebiegłość wzbudzają podziw. Zniosła wiele, tortury, osobiste straty. Jednak nie straciła swojej siły do leczenia i niesienia pomocy, chociaż momenty załamania mocno nią wstrząsnęły. Takich ludzi i lekarzy potrzebuje świat, oddanych, stawiających ponad wszystko dobro pacjenta. Gdybym mogła ją spotkać powiedziałabym jedno krótkie dziękuję. Za człowieczeństwo, którego jej nie zabrakło. Niszczyli je inni, ale ona je ratowała, podtrzymywała i nie pozwoliła zdeptać do końca, a kiedy było trzeba walczyła o swoje, podstępnie, bezczelnie, a przede wszystkim skutecznie. Najlepsza lekarka i człowiek jaką mógłby znać świat! Wspaniała osoba.

Zagłosowałam na  Lekarka nazistów[bookLink]5050928|Lekarka nazistów[/bookLink], ponieważ główna bohaterka Alicja Sambor to kobieta, której postawa, odwaga i wierność posłudze lekarskiej zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Takiego lekarza świat nie widział od lat! Bardzo ją polubiłam, kibicowałam jej, podziwiałam ją. Podczas czytania towarzyszyły mi przeróżne emocje. Doktor...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Taką bohaterką była Marta Lemańska z I tomu cyklu NA OBCEJ ZIEMI "Nowe życie" Joanny Jax (nominacja w kategorii KSIĄŻKA HISTORYCZNA). Z pozoru kura domowa, która jednak gdy tylko zaszła taka potrzeba, potrafiła pokazać pazurki czy też być sexowna i pociągająca. Nie dała się uwieść doktorowi Szczurkowi, który mocno mącił w jej małżeństwie z prostolinijnym i dobrodusznym Marcelem, pięknie zaciągającym lwowską gwarą. To małżeństwo bawiło mnie do łez. Wiele razem przeszli, pokonali rozmaite przeszkody aby być razem, co z pewnością scementowało ich związek. Fantastyczna kobieta, dobra żona, wierna towarzyszka i przyjaciółka, która jednak nie dała sprowadzić się wyłącznie do roli żony przy mężu. Potrafiła postawić na swoim i tupnąć nóżką i postawić na swoim. A przysżło im żyć w niełatwych czasach, gdy ukochany Lwów i Wołyń przestały należeć do Polski i trzeba było uciekać do mocno zrujnowanego Wrocławia. Jednak Marta jak i jej mąż w każdych warunkach potrafili zachować pogodę ducha i rozdmuchać ogień swojego małżeństwa gdy zaczynał przygasać. Poczucie humoru i dbanie o więzi rodzinne w tak ciężkich czasach było istotne aby jakoś to wszystko przetrzymać i nie zwariować.

Taką bohaterką była Marta Lemańska z I tomu cyklu NA OBCEJ ZIEMI "Nowe życie" Joanny Jax (nominacja w kategorii KSIĄŻKA HISTORYCZNA). Z pozoru kura domowa, która jednak gdy tylko zaszła taka potrzeba, potrafiła pokazać pazurki czy też być sexowna i pociągająca. Nie dała się uwieść doktorowi Szczurkowi, który mocno mącił w jej małżeństwie z prostolinijnym i dobrodusznym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej