Dwa lata temu, gdy pandemia szalała w najlepsze, zamknięte były baseny, co było dla mnie ogromnym ciosem, bo pływanie jest moją największą pasją. Swoje postępy nie tylko w tym sporcie rejestrował zegarek. Było to moje pierwsze urządzenie tego typu i byłam nim zachwycona. Od wigilii Bożego Narodzenia, kiedy go dostałam, każdego dnia starałam się osiągać cel kroków i mierzyć dystans pokonany w różnych sportach. Gdy wiosna zaczęła ustępować gorącemu latu, postanowiłam spróbować swoich sił w pływaniu na otwartym akwenie. Podczas jednego z takich treningów, a konkretnie 1 czerwca, w dzień ukochany przez wszystkie dzieciaki, uderzyłam ręką z zegarkiem w boję. Sprawiło to odczepienie się tarczy zegarka od paska i jej zatonięcie w mętnej, brudnej wodzie. Tak oto mający dla mnie wartość świąteczny prezent zaginął w czeluści mrocznego jeziora.

Dwa lata temu, gdy pandemia szalała w najlepsze, zamknięte były baseny, co było dla mnie ogromnym ciosem, bo pływanie jest moją największą pasją. Swoje postępy nie tylko w tym sporcie rejestrował zegarek. Było to moje pierwsze urządzenie tego typu i byłam nim zachwycona. Od wigilii Bożego Narodzenia, kiedy go dostałam, każdego dnia starałam się osiągać cel kroków i mierzyć...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja pierwsza samodzielna podróż samolotem do Włoch to sprawa, której nigdy nie zapomnę. Ta podróż obfitowało w same przygody. Jedną z nich było zgubienie całego bagażu, a ze jechałam na miesiąc, przy sobie została mi tylko torebka z dokumentami i książka. W bagażu były ubrania, buty, kosmetyki wszystko co potrzebne na ciepłe wakacje. Byłam przekonana że nie uda mi się odzyskać bagażu. Byłam załamana i zestresowana. Z tych nerwów nie potrafilam nawet opisać jak wyglądała moja walizka (miałam wtedy 14 lat! ) wiedziałam tylko, że jest ciemna i że się z boku podpisała. Na szczęście po 2 dniach bagaż się znalazł i trafił do mnie w nienaruszonym stanie. Ale co się nastresowałam to moje 😅

Moja pierwsza samodzielna podróż samolotem do Włoch to sprawa, której nigdy nie zapomnę. Ta podróż obfitowało w same przygody. Jedną z nich było zgubienie całego bagażu, a ze jechałam na miesiąc, przy sobie została mi tylko torebka z dokumentami i książka. W bagażu były ubrania, buty, kosmetyki wszystko co potrzebne na ciepłe wakacje. Byłam przekonana że nie uda mi się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Każdego dnia nosiłam na nadgarstku bransoletkę, która przypominała mi cudowne chwile, które spędziłam pewnego lata w nadmorskiej miejscowości. Miałam ją ze sobą codziennie - towarzyszyła mi w dobrych i złych chwilach. Mogłoby się wydawać, że to tylko zwykła bransoletka, zwykły kawałek sznurka i nic więcej. Ale dla mnie znaczyła bardzo wiele, ponieważ dodawała mi otuchy i przypominała o lepszych dniach.
Zgubiłam ją pewnego dnia podczas upalnych wakacji nad morzem. Kiedy zorientowałam się, że nie mam bransoletki byłam totalnie załamana. Szukałam jej wszędzie, we wszystkich miejscach, w których mogłam ją zgubić. Bez skutku. Zrezygnowana po nieudanych poszukiwaniach przysiadłam na murku w cieniu palmy, spoglądac w kierunku morza. Nagle kątem oka zauważyłam coś parę metrów dalej od siebie na murku. To była moja bransoletka! Z szybko bijącym sercem pobiegłam po nią. Do bransoletki była przyczepiona krótka wiadomość napisana w języku angielskim, która w przetłumaczeniu na polski brzmiała: "Tutaj znalazłem tę bransoletkę. Jeśli jesteś jej właścicielem nie dziękuj. Ciesz się, że masz ją z powrotem. Mam nadzieję, że Twój dzień jest teraz lepszy".
Oj, tak. Zdecydowanie był lepszy. 

Każdego dnia nosiłam na nadgarstku bransoletkę, która przypominała mi cudowne chwile, które spędziłam pewnego lata w nadmorskiej miejscowości. Miałam ją ze sobą codziennie - towarzyszyła mi w dobrych i złych chwilach. Mogłoby się wydawać, że to tylko zwykła bransoletka, zwykły kawałek sznurka i nic więcej. Ale dla mnie znaczyła bardzo wiele, ponieważ dodawała mi otuchy i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Działo się to w latach 90-tych :):) . Pewnego ciepłego lata, w cudownie ciepły wieczór, spędzałam fantastyczne chwile ze wspaniałym chłopakiem na wydmach na plaży nad naszym ukochanym Bałtykiem. Chwile uniesień spowodowały, że całkowicie zapomniałam , iż miałam ze sobą aparat fotograficzny. Był to jeszcze aparat analogowy , na klisze, firmy Minolta, mój ulubiony, aparat który widział już różne zakątki świata, a zdjęcia nim zrobione miały fantastyczne kolory . Po powrocie do ośrodka i zorientowaniu się o zgubie zaczęłam panikować, gdyż ten aparat, to prawie jak mój talizman, towarzysz wielu podróży. Ukochany chłopak zobowiązał się, że wróci na wydmy i poszuka zguby mimo iż było całkiem ciemno, a każdy zaułek wydawał sie podobny do siebie. Kiedy wrócił ze znalezionym aparatem, nie wierzyłam własnym oczom, a on powiedział, że pomogła mu intuicja i wspaniałe chwile spędzone na wydmach, kierowały nim wspomnienia. Tak to odzyskałam swój ukochany aparat, i dzięki niemu do dziś mam jedyną pamiątkę tamtego dnia, tamtych chwil na wydmach, tamtego chłopaka - w postaci kilku pięknych fotografii na plaży :) Wspomnienia bezcenne. 

Działo się to w latach 90-tych :):) . Pewnego ciepłego lata, w cudownie ciepły wieczór, spędzałam fantastyczne chwile ze wspaniałym chłopakiem na wydmach na plaży nad naszym ukochanym Bałtykiem. Chwile uniesień spowodowały, że całkowicie zapomniałam , iż miałam ze sobą aparat fotograficzny. Był to jeszcze aparat analogowy , na klisze, firmy Minolta, mój ulubiony, aparat...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pamiętam, że jako mała dziewczynka miałam swoją ulubioną różową opaskę do włosów. Nosiłam ją cały czas, czułam się z nią naprawdę dobrze. Dostałam ją w prezencie od cioci. Pewnego dnia poszłam z mamą na basen i uparcie nie chciałam jej zdjąć i zostawić w szafce. Pływałam, bawiłam się w wodzie i zjeżałam ze zjeżdżalni. Całkowicie o niej na moment zapomniałam. Przy wyjściu mama zapytała się mnie, gdzie ją zostawiłam, a ja nie miałam pojęcia, o co jej chodzi. Przecież jej nie ściągałam. A kiedy dotknęłam głowy i jej nie było, byłam w szoku. Miałam wrażenie, że ona cały czas tam jest. Zaczęła się akcja poszukiwawcza. Przeszłyśmy cały basen i sprawdzałyśmy, czy leży na dnie. Pytałyśmy pani w okienku informacyjny czy pań sprzątających z nadleją, że ktoś ją oddał. Jednak opaska się nie znalazła. Niby tylko ozdoba do włosów, ale dla dziewczynki, która nakładając ją, czuła się jak księżniczka, ta opaska była wszystkim.

Pamiętam, że jako mała dziewczynka miałam swoją ulubioną różową opaskę do włosów. Nosiłam ją cały czas, czułam się z nią naprawdę dobrze. Dostałam ją w prezencie od cioci. Pewnego dnia poszłam z mamą na basen i uparcie nie chciałam jej zdjąć i zostawić w szafce. Pływałam, bawiłam się w wodzie i zjeżałam ze zjeżdżalni. Całkowicie o niej na moment zapomniałam. Przy wyjściu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedyś, dawno temu, zgubiłem pewną dziewczynę. Dla wielu pewnie bez wartości, dla mnie jednak ważna. Potencjalnie bezcenna.

Zguba do mnie nie wróciła. Nie udało się odnaleźć.

Kiedyś, dawno temu, zgubiłem pewną dziewczynę. Dla wielu pewnie bez wartości, dla mnie jednak ważna. Potencjalnie bezcenna.

Zguba do mnie nie wróciła. Nie udało się odnaleźć.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

 [authorPhoto]178886|Thomas Taylor[/authorPhoto] Thomas Taylor[authorLink]178886|Thomas Taylor[/authorLink]
Malamander[bookLink]4955303|Malamander[/bookLink]
Gargantis[bookLink]4966300|Gargantis[/bookLink]
Cieniostrach[bookLink]4991166|Cieniostrach[/bookLink]

 [authorPhoto]178886|Thomas Taylor[/authorPhoto] Thomas Taylor[authorLink]178886|Thomas Taylor[/authorLink]
Malamander[bookLink]4955303|Malamander[/bookLink]
Gargantis[bookLink]4966300|Gargantis[/bookLink]
Cieniostrach[bookLink]4991166|Cieniostrach[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post