Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Dominika
lupusrevelio
neskolena

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Dominika
lupusrevelio
neskolena

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Czasami wskazówki zegara wloką się tak niemiłosiernie, że człowiek zaczyna podważać swoje położenie we wszechświecie i zastanawia się jakim cudem akurat kiedy na coś czeka znalazł się w kosmosie. Moja ostatnia przygoda z zegarem, który dosłownie się zatrzymał miała miejsce jakieś dwa tygodnie temu kiedy czekałam aż mąż wróci z pracy i zajmie się naszym trzylatkiem.  Nie bez znaczenia jest fakt, że akurat pękała mi głowa i marzyłam o proszkach z apteki i chwili spokoju. W czasie powiedzmy tej krytycznej godziny przeczytałam pierdyliard książeczek dla najmłodszych, ułożyłam sto razy te same puzzle z Kicią Kocią, narysowałam trzysta traktorów, byłam konikiem, krówką, policjantem a nawet złodziejem.  Trzydzieści razy zaśpiewałam kółko graniaste, zagrałam w piłkę i domino. Przysięgam, że wskazówka zegara ani drgnęła. Dopiero kiedy zbyt zmęczona na oddychanie włączyłam Psi Patrol w telewizji nagle czas przyśpieszył. 

Czasami wskazówki zegara wloką się tak niemiłosiernie, że człowiek zaczyna podważać swoje położenie we wszechświecie i zastanawia się jakim cudem akurat kiedy na coś czeka znalazł się w kosmosie. Moja ostatnia przygoda z zegarem, który dosłownie się zatrzymał miała miejsce jakieś dwa tygodnie temu kiedy czekałam aż mąż wróci z pracy i zajmie się naszym trzylatkiem.  Nie bez...

 Chwila która wydawała mi się być wiecznością wydarzyła się w okolicach Bożego Narodzenia ubiegłego roku. Od tygodnia byłam na kwarantannie i miałam już dość siedzenia w domu zwłaszcza, że kwarantanna obejmowała także sylwester. Jedynym wyjściem był więc test. W nocy spadł śnieg ale mimo to włożyłam tylko kurtkę. Myślałam, że skoro nie miałam żadnych objawów, test był tylko formalnością. Myliłam się. W kolejce stało tylko kilku ludzi więc myśląc, że szybko pójdzie. Na dworze panował mróz a kolejka ciągnęła się nieubłagalnie. Mimo, że minął tylko kwadrans każda minuta wydawała mi się wtedy wiecznością. Stałam tak na mrozie pocieszając się myślą, że przynajmniej sylwester będę mogła spędzić ze znajomymi. Na próżno. Test i tak wyszedł pozytywny.
 

 Chwila która wydawała mi się być wiecznością wydarzyła się w okolicach Bożego Narodzenia ubiegłego roku. Od tygodnia byłam na kwarantannie i miałam już dość siedzenia w domu zwłaszcza, że kwarantanna obejmowała także sylwester. Jedynym wyjściem był więc test. W nocy spadł śnieg ale mimo to włożyłam tylko kurtkę. Myślałam, że skoro nie miałam żadnych objawów, test był tylko...

Może wydawać się śmieszna, ale sytuacja, która niezmiernie mi się dłużyła to kłótnia kochanków. Konkretniej – moich przyjaciół. Dzień był spokojny jak morze bez wzburzonych fal. Ja, On i Ona. Trójka starych, dobrych znajomych. Razem spędzaliśmy cały wolny weekend. Śniadanie, wypad do miasta, spóźniony obiad, gra w pluszówkę. To wszystko spełniliśmy, niczym posłuszne dziecko Matce. Upijaliśmy się prawdziwym duchem wolności, swobody, chichów i śmiechu. Do czasu, kiedy...
– Zagrajmy w Makao – zaproponowała, siedząca koło mnie na kanapie moja przyjaciółka.
Zgodziłam się, a mój przyjaciel już z szybkością pantery, tasował karty. Rozdał. Rundka się rozpoczęła.
– Bierzesz dziesięć kart. Zasada do tyłu. – odparł mój przyjaciel do mojej przyjaciółki.
– Jaka zasada do tyłu? Nie znam takiej zasady.
– Ale mówię ci, że tak się gra.
– No chyba nie – rzekła już naburmuszona.
Nie minęło pięć minut, i już moi przyjaciele, zgrana para od dobrych paru lat, zaczęła swoją sprzeczkę. A ja siedziałam, prawie gniotąc swoje karty, nie wiedząc, gdzie głowę schować. „Co mam robić? Mam iść sobie? Oglądać jakiś serial? Włączyć radio? Pójść podlać rośliny na ogródku?” – główkowałam.
Czułam się otoczona tylko przez ich jęki, wywody, ostre słowa, jak noże w szufladzie. Co chwila zmieniałam pozycję, a Oni co chwilę ciskali słowami, jak gromami. To był długi wieczór bez końca. W szczególności, że wciąż graliśmy w tę grę! – Oni kłócąc się, ja dusząc się z braku tykania wskazówek zegara. 

Może wydawać się śmieszna, ale sytuacja, która niezmiernie mi się dłużyła to kłótnia kochanków. Konkretniej – moich przyjaciół. Dzień był spokojny jak morze bez wzburzonych fal. Ja, On i Ona. Trójka starych, dobrych znajomych. Razem spędzaliśmy cały wolny weekend. Śniadanie, wypad do miasta, spóźniony obiad, gra w pluszówkę. To wszystko spełniliśmy, niczym posłuszne...

Kwadrans.
Jest to krótki okres czasu jednak potrafi on wywierać wiele skrajnych
emocji.
U dzieci może być to oczekiwanie na powrót rodzica z pracy
po ciężkim dniu i chwile radości po przytuleniu go na powitanie.
U osób starszych mogą być to ciągnące się w nieskończoność
przykre minuty oczekiwania na wyniki badań i dreszczyk emocji przed
sprawdzeniem czy wszystko jest w jak najlepszym porządku.
Mi jako nastolatce pomiędzy tymi dwoma fazami, najbardziej
dłuży się oczekiwanie na nowo poznane osoby na których chce wywrzeć dobre
wrażenie. Ciężkie rozmyślenia czy na pewno jestem wystarczająco dobra
by sprostać ich oczekiwaniom i czy na pewno nie zrobię z siebie pośmiewiska. W takich chwilach nie wiesz czy czekasz na daną osobę, czy
wręcz przeciwnie na koniec spotkania i możliwość ukrycia się w bezpiecznym
odizolowanym miejscu ze swoimi myślami i analizą przebiegu dnia.

Akurat zawsze w moim przypadku czas oczekiwania to kwadrans...
 

Kwadrans.
Jest to krótki okres czasu jednak potrafi on wywierać wiele skrajnych
emocji.
U dzieci może być to oczekiwanie na powrót rodzica z pracy
po ciężkim dniu i chwile radości po przytuleniu go na powitanie.
U osób starszych mogą być to ciągnące się w nieskończoność
przykre minuty oczekiwania na wyniki badań i dreszczyk emocji przed
sprawdzeniem czy wszystko jest w...

W sumie najbardziej mi się dłużyło w kolejce po zapiekankę ;) Plusem stania w takiej kolejce było zdecydowanie fakt poznania kilku ciekawych osób ;). 

W sumie najbardziej mi się dłużyło w kolejce po zapiekankę ;) Plusem stania w takiej kolejce było zdecydowanie fakt poznania kilku ciekawych osób ;). 

Kwadrans - wydaje się to bardzo krótko, ale w rzeczywistości 15 minut może zmienić nasze życie. A przynajmniej  otworzyć jego nowy rozdział.
15 minut trwa złożenie przyrzeczenia i podpisów w Urzędzie Stanu Cywilnego w Polsce 😀 . Ten jeden kwadrans może więc zaważyć na naszej codzienności aż po grób, lub przynajmniej na jakiś czas. Jedno jest pewne - nigdy nie będzie już tak, jak przed przekroczeniem progu Urzędu.

Kwadrans - wydaje się to bardzo krótko, ale w rzeczywistości 15 minut może zmienić nasze życie. A przynajmniej  otworzyć jego nowy rozdział.
15 minut trwa złożenie przyrzeczenia i podpisów w Urzędzie Stanu Cywilnego w Polsce 😀 . Ten jeden kwadrans może więc zaważyć na naszej codzienności aż po grób, lub przynajmniej na jakiś czas. Jedno jest pewne - nigdy nie będzie już...

W naszym realnym życiu kwadrans to bardzo krótki czas ,lecz jeśli czekamy na kogoś  lub na wyjątkowe wydarzenie ,wydaje nam się, że ten czas dłuży się w nieskończoność.Moim zdaniem w tak krótkim czasie w przestrzeni mogądziać się różne ciekawe  olbrzymie zmiany , wydarzenia ,zachodzić procesy, które będą  miały  wpływ na naszą  przyszłość.W naszym życiu w ciągu kwadransa  mogą zaistniećzmiany dobre , ale także złe , których nie chcemy,niestety nie mamy na to wpływu.

W naszym realnym życiu kwadrans to bardzo krótki czas ,lecz jeśli czekamy na kogoś  lub na wyjątkowe wydarzenie ,wydaje nam się, że ten czas dłuży się w nieskończoność.Moim zdaniem w tak krótkim czasie w przestrzeni mogądziać się różne ciekawe  olbrzymie zmiany , wydarzenia ,zachodzić procesy, które będą  miały  wpływ na naszą  przyszłość.W naszym życiu w ciągu kwadransa ...

Niemiłosiernie ciągnęła mi się ostatnia wizyta u dentysty. O dziwo nie chodziło o samo czekanie na wejście do gabinetu, co zwykle najbardziej mi się dłuży - przy dźwiękach sprzętu dentystycznego i krzyków dzieci, w poczekalni gdzie jedyną rozrywkę stanowią magazyny sprzed wielu lat, a wywieszona na drzwiach kartka informuje, że umówiona godzina wizyty nie oznacza godziny wejścia do gabinetu, a jedynie czas, w którym pacjent powinien pojawić się w klinice.
Cięższy do przetrwania był sam zabieg. Nie z powodu bólu, przed którym ratowałam się znieczuleniem, ale z uwagi na wyjątkowo gadatliwą stomatolożkę. Nie zliczę ile razy zostawiła mnie w fotelu, by zająć się konwersacją z pielęgniarką. Doceniam, że wolała zrobić przerwę niż kontynuować zabieg dzieląc uwagę pomiędzy mnie a rozmowę, ale miałam wrażenie, że spędziłam cały dzień leżąc na fotelu, wpatrując się w sufit, słuchając plotek dentystki i czując się całkiem głupio z otwartymi i wyschniętymi ustami. 

Niemiłosiernie ciągnęła mi się ostatnia wizyta u dentysty. O dziwo nie chodziło o samo czekanie na wejście do gabinetu, co zwykle najbardziej mi się dłuży - przy dźwiękach sprzętu dentystycznego i krzyków dzieci, w poczekalni gdzie jedyną rozrywkę stanowią magazyny sprzed wielu lat, a wywieszona na drzwiach kartka informuje, że umówiona godzina wizyty nie oznacza godziny...