Myślę, że każdy się ze mną zgodzi, że nic tak się nie dłuży człowiekowi jak nudna lekcja. Zmorą mojej klasy była godzina wychowawcza, która wypadała w piątek o godzienie 15...😐 Co tydzień siedzieliśmy jak na szpilkach wyczekując weekendu, podczas gdy nasza wychowawczyni zamiast zajmować się problemami klasy (tak jak powinno być na godzinie wychowawczej), zlecała nam zadania manualne tylko "powycinajcie obrazki do gazetki szkolnej". Na prima aprilis postanowiliśmy zrobić naszej pani żart. Była ona bardzo miłą kobietą, niestety kompletnie roztrzepaną, dlatego nie było problemu, żeby ją wkręcić. Tuż przed zajęciami kolega zdjął ze ściany zegar klasowy i opoźnił go o pół godziny, zatem po 15 minutach poinformowaliśmy naszą panią, że już koniec lekcji i czas się zbierać do domu. Kobieta spojrzała na zegar, coś tam wymruczała, że ten czas tak szybko leci i ostatecznie pozwoliła nam się spakować i iść. Chyba nigdy w historii szkoły żadna klasa tak szybko nie spakowała plecaka. Wybiegliśmy jak najprędzej ze szkoły na wypadek, gdyby pani się jednak zorientowała, że zostało jeszcze pół godziny lekcji. Wszystko przebiegło pomyślnie, o mało nie pomdleliśmy z radości.

W poniedziałek okazało się, że tuż po naszym wyjściu do klasy przyszła pani dyrektor. Gdy obie panie zorientowały się, że zegar został przestawiony, postanowiły nas ukarać i tak oto tydzień później musieliśmy zostać po lekcjach aż do 17, żeby odrobić straconą lekcję. Zatem nauczycielki 1, klasa 0. Jeszcze się odegramy! :D

Myślę, że każdy się ze mną zgodzi, że nic tak się nie dłuży człowiekowi jak nudna lekcja. Zmorą mojej klasy była godzina wychowawcza, która wypadała w piątek o godzienie 15...😐 Co tydzień siedzieliśmy jak na szpilkach wyczekując weekendu, podczas gdy nasza wychowawczyni zamiast zajmować się problemami klasy (tak jak powinno być na godzinie wychowawczej), zlecała nam zadania...

Czas jest pojęciem względnym, o czym chyba każdy z nas miał się okazję wielokrotnie przekonać. Gdy robię coś, co lubię, to czas mija niesłychanie szybko. Gdy wykonuję jakieś czynności, które  mnie nużą, to czas wlecze się niemiłosiernie. Ostatnio nad znaczeniem czasu dumałam sobie, leżąc w maszynie zwanej rezonansem magnetycznym. Mam klaustrofobię, a musiałam w tej maszynie spędzić 60 minut, bo robiłam badanie miednicy mniejszej, a ono właśnie tyle trwa. Unieruchomiono mnie tam w środku pasami, założono (o zgrozo!) maseczkę na usta i nos i zamknięto w kapsule. To było najdłuższe 60 minut w moim życiu, bo zupełnie straciłam w tej maszynie poczucie czasu, dusiłam się z tą maseczką na twarzy i nie miałam żadnego odniesienia do tego ile czasu już tam jestem i ile mi pozostało do końca. Kilka razy naszła mnie chęć aby nacisnąć przycisk alarmowy i poprosić aby mnie wypuścili, ale zaciskałam zęby, wiedząc, że muszę wytrzymać, bo od wyników tego badania wiele zależy. Jutro znowu mam rezonans, ale na szczęście odcinka lędźwiowego kręgosłupa, który tym razem potrwa 15 minut (czyli dokładnie kwadrans), więc mam nadzieję, że skoro wytrzymałam wówczas 60 minut i te 15 jakoś dam radę i ten kwadrans minie mi jak "siedem mgnień wiosny".

Czas jest pojęciem względnym, o czym chyba każdy z nas miał się okazję wielokrotnie przekonać. Gdy robię coś, co lubię, to czas mija niesłychanie szybko. Gdy wykonuję jakieś czynności, które  mnie nużą, to czas wlecze się niemiłosiernie. Ostatnio nad znaczeniem czasu dumałam sobie, leżąc w maszynie zwanej rezonansem magnetycznym. Mam klaustrofobię, a musiałam w tej maszynie...

Kwadrans[bookLink]5022710|Kwadrans[/bookLink]

Kwadrans[bookLink]5022710|Kwadrans[/bookLink]

 [bookCover]5022710|Kwadrans[/bookCover]