Nie mam ani kota, ani psa. Ostatnie 2,5 tygodnia to dla naszej rodziny istny dramat, który nie wiadomo ile potrwa i jak ostatecznie się zakończy, bo nie będzie dobrego zakończenia. Dlatego przydałaby się jakaś komedia. Komedia z udziałem kota oraz któregoś z naszych psów, których niestety nie ma już z nami byłaby zapewne niezła. Być może mogłaby nawet stać się bestsellerem. Nasz ostatni pies, a właściwie suczka Suzi (zabrana z dzikiej hodowli) bała się dosłownie wszystkiego. Potrafiła ze strachu wejść do najmniej oczywistego miejsca. A że była to niewielka chichuachua, potrafiła się ukryć w najdrobniejszej szparze między bądź za meblami, czy wejść za pralkę. Byłoby ciekawie, gdyby w domu pojawił się kot lubiący psoty. Moja wyobraźnia nie pracuje obecnie aż tak bardzo, aby wyobrazić sobie co mogłoby się wydarzyć. 

Nie mam ani kota, ani psa. Ostatnie 2,5 tygodnia to dla naszej rodziny istny dramat, który nie wiadomo ile potrwa i jak ostatecznie się zakończy, bo nie będzie dobrego zakończenia. Dlatego przydałaby się jakaś komedia. Komedia z udziałem kota oraz któregoś z naszych psów, których niestety nie ma już z nami byłaby zapewne niezła. Być może mogłaby nawet stać się bestsellerem....

Mój kot zdecydowanie tylko mógłby grać role komediowe. Jest bardzo dużo kotów miałam w swoim domu, większość z nich wyszła na ludzi i poszła do ludzi, ale ten jest dosłownie wyjątkowy. Jego wyjątkowość można określić jako bardzo zabawny i rozrywkowy gatunek. Nawet mój mąż, który nie pała miłością do kotów, został obłaskawiony przez Gucia i teraz kot stał się panem w domu. Gdy tylko mąż siada przy stole, kot zajmuje miejsce obok i czeka na karmienie, zdarza się, że jedzą nawet z jednego talerza. Mimo tego, że ma już trzy lata to zachowuje się często jak małe kociątko i bryka po całym domu, jego zachowanie i sposób okazywania uczuć to zagadka dla wszystkich. Jest nieokiełznany, lecz również bardzo nieśmiały. Gdy jestem tylko ja w domu Gucio potrafi jak prawdziwy kot wskoczyć na kolana i mruczeć, lecz gdy ktokolwiek inny znajduje się w zasięgu jego wzroku po prostu nie przyjdzie..., taki jest wstydliwy. 😀

Mój kot zdecydowanie tylko mógłby grać role komediowe. Jest bardzo dużo kotów miałam w swoim domu, większość z nich wyszła na ludzi i poszła do ludzi, ale ten jest dosłownie wyjątkowy. Jego wyjątkowość można określić jako bardzo zabawny i rozrywkowy gatunek. Nawet mój mąż, który nie pała miłością do kotów, został obłaskawiony przez Gucia i teraz kot stał się panem w domu....

Komedia i to kryminalna :)))
Nie może być inaczej, gdy się hoduje jeża pigmejskiego o imieniu Jerzyk. To mały posiadacz bujnej kolczastej fryzury i małego słodkiego noska. Jeż Jerzyk jest zwierzęciem nocnym, więc w dzień śpi ukryty, za to wychodzi, gdy zapada zmrok. Wtedy to niczym mały złodziejaszek wędruje po swoim terytorium wyszukując smakołyków i czasami bałaganiąc i rozrabiając pod osłoną nocy - efekty widać dopiero rano, gdy ja się budzę, a Jerzyk już smacznie i słodko śpi, jakby wszelki bałagan nie był wcale jego sprawką. ;)

Komedia i to kryminalna :)))
Nie może być inaczej, gdy się hoduje jeża pigmejskiego o imieniu Jerzyk. To mały posiadacz bujnej kolczastej fryzury i małego słodkiego noska. Jeż Jerzyk jest zwierzęciem nocnym, więc w dzień śpi ukryty, za to wychodzi, gdy zapada zmrok. Wtedy to niczym mały złodziejaszek wędruje po swoim terytorium wyszukując smakołyków i czasami bałaganiąc i...

W moim domu niestety toczy się bardzo poważny dramat. Moja kochana suczka, piękny owczarek niemiecki traktowana jest w naszej rodzinie jak królowa. Najlepsze puszki, drogie zabawki, nie wspominając ile razy dziennie jest miziana, czesana, przytulana i całowana. Ponadto, nasza dama zarządza dosyć sporą posiadłością, gdyż poza domem jednorodzinnym mamy pokaźnych rozmiarów ogród, cały do jej dyspozycji.
A mimo to - dramat... Wbrew pozorom królewskiego życia, mój piesek wygląda na wiecznie nieszczęsliwego, a przede wszystkim kiedy mamy gości. Na co dzień można jeszcze dostrzeć lekki "uśmiech" na jej twarzy. Pobiega, przyniesie patyk, wyślini skarpetki. Jednak gdy tylko przyjdzie do nas ktoś z zewnątrz włącza się tryb psa ze schroniska (z którego nie jest). Kuli się, mina jakby ją ktoś codziennie bił, a już na pewno dawno nie karmił. I wtedy ja muszę świecić oczami i tłumaczyć, że ona ma po prostu taki wyraz twarzy i wszystko jest w porządku i jest szczęśliwym psem i każdy się z nią bawi i jest super. Im więcej się tłumaczę, tym bardziej mam wrażenie, że nikt nam nie wierzy. Śmiejemy się z tatą, że to kwestia czasu, aż ktoś zadzwoni do pieskiej opieki społecznej za widoczne znęcanie się nad zwierzęciem. 
Wniosek jest taki, że mój piesek jest po prostu wybitnym aktorem, a przypadła mu akurat rola życia w niejakim dramacie, którego scenariusz tylko ona zna. Dla wiarygodności mojej historii dołączam zdjęcie, przedstawionej rozpaczy.
PS. Przysięgam krzywda jej się nie dzieje  😄

W moim domu niestety toczy się bardzo poważny dramat. Moja kochana suczka, piękny owczarek niemiecki traktowana jest w naszej rodzinie jak królowa. Najlepsze puszki, drogie zabawki, nie wspominając ile razy dziennie jest miziana, czesana, przytulana i całowana. Ponadto, nasza dama zarządza dosyć sporą posiadłością, gdyż poza domem jednorodzinnym mamy pokaźnych rozmiarów...

Saga obyczajowa, raczej pogodna, chociaż z elementami dramatu. Wieloodcinkowy serial o naszych psach i kotach, staruszkach i szczeniakach, w większości radosnych i przyjaznych stworach. Opowieść koniecznie musiałaby wspomnieć o urodzonych komikach, jak kot Miluś (ach, niezapomniane akrobatyczne występy, do których przygotowywał się za kanapą, by wypaść zza niej znienacka!), a także o wiekowych mędrcach, jak pies Bary, którego z równowagi nie wyprowadziła nawet gromadka kurcząt wysiedzianych przez kurę w jego własnej budzie, choć trochę wzdychał, gdy żółte puchate kulki łaziły mu po głowie. Były też i tragedie - wypadek szczeniaka Puszka, porwanie Łatki, której nigdy nie odzyskaliśmy, zaginięcie Milusia - i smutne historie z dobrym zakończeniem, jak losy przybłędy Finki, która, półdzika i nieufna, zadomowiła się w końcu w naszym domu i na naszych kolanach.
Tak, to byłby scenariusz, gotowy hit! Dużo śmiechu i trochę łez gwarantowane. 

Saga obyczajowa, raczej pogodna, chociaż z elementami dramatu. Wieloodcinkowy serial o naszych psach i kotach, staruszkach i szczeniakach, w większości radosnych i przyjaznych stworach. Opowieść koniecznie musiałaby wspomnieć o urodzonych komikach, jak kot Miluś (ach, niezapomniane akrobatyczne występy, do których przygotowywał się za kanapą, by wypaść zza niej znienacka!),...

Mój wilczur Dekster zdecydowanie nadawałby się do komedii, bo mimo swych znacznych rozmiarów i poważnego czarnego koloru jest niezwykle przyjaznym psem, który uwielbia zabawy, szaleństwa i dzieci! Przy nich zawsze sam zachowuje się jak mały dzieciak, który bawiłby się bez końca, a piłki nie opuszcza nigdy!

Mój wilczur Dekster zdecydowanie nadawałby się do komedii, bo mimo swych znacznych rozmiarów i poważnego czarnego koloru jest niezwykle przyjaznym psem, który uwielbia zabawy, szaleństwa i dzieci! Przy nich zawsze sam zachowuje się jak mały dzieciak, który bawiłby się bez końca, a piłki nie opuszcza nigdy!

Tabi, mój pies, wpisuje się idealnie w fabułę komedii. Futrzak, przypominający niedźwiedzia. Jego postura potrafi wzbudzić obawę. Nic bardziej mylnego - motyl, mrówka będą groźniejsze. Jest śmieszny, energiczny, nieporadny. Nie rusza się nigdzie bez różowej gumowej świni. Wygrzewa się w słońcu w towarzystwie kotów sąsiada. I zrobi wszystko, absolutnie wszystko, za kawałek marchewki!

Tabi, mój pies, wpisuje się idealnie w fabułę komedii. Futrzak, przypominający niedźwiedzia. Jego postura potrafi wzbudzić obawę. Nic bardziej mylnego - motyl, mrówka będą groźniejsze. Jest śmieszny, energiczny, nieporadny. Nie rusza się nigdzie bez różowej gumowej świni. Wygrzewa się w słońcu w towarzystwie kotów sąsiada. I zrobi wszystko, absolutnie wszystko, za kawałek...

Cisza na planie! Kamera! Akcja!
Ida, wyrwana ze snu, zrywa się z łóżka i zapala lampkę. Dziwne odgłosy przybierają na sile. Chrobotanie, zgrzytanie i przeraźliwe piski wdzierają się w mózg. Ida zatyka uszy. Czyżby nawiedziły ją potwory? Spogląda ze strachem w stronę, skąd dochodzą dźwięki, a tam patrzą na nią trzy pary oczu – czarnych, błyszczących, lekko wyłupiastych – z których wyziera determinacja. Natychmiast daj nam jeść – zdają się mówić. Jak to możliwe, że takie małe, urocze stworzenia mogą tak hałasować? – myśli Ida. Wczoraj nareszcie spełniło się jej marzenie. Rodzice pozwolili na adopcję trzech świnek morskich – Dyzia, Gucia i Pinia. Przygotowała im królewską ucztę w postaci ekologicznych warzyw, świeżego sianka z pachnącymi ziołami i najlepszą karmę. Jadły, aż im się uszy trzęsły. Czy to możliwe, że już są głodne? I to w środku nocy? Ida podchodzi do klatki, otwiera drzwiczki i chce pogłaskać Dyzia, który kwiczy najgłośniej, wtedy on łapie ją ząbkami za palec i ciągnie w kierunku domku. Auuu – krzyczy Ida. Dyzio puszcza zdobycz. Po chwili do pokoju wbiegają zaniepokojeni rodzice. Dlaczego bawisz się w nocy ze świnkami? – pyta tata. – Daj im spokój, one też chcą odpocząć. Idź spać. Po czym zabierają klatkę ze słodkimi stworzonkami do swojej sypialni. Za karę! Ida nie stawia oporu, a nawet uśmiecha się pod nosem, co trochę ich dziwi. Rano klatka wraca na miejsce, a rodzice co rusz szeroko ziewają. Kamera robi zbliżenie na smacznie śpiące świnki. Jak tu ich nie kochać?

Cisza na planie! Kamera! Akcja!
Ida, wyrwana ze snu, zrywa się z łóżka i zapala lampkę. Dziwne odgłosy przybierają na sile. Chrobotanie, zgrzytanie i przeraźliwe piski wdzierają się w mózg. Ida zatyka uszy. Czyżby nawiedziły ją potwory? Spogląda ze strachem w stronę, skąd dochodzą dźwięki, a tam patrzą na nią trzy pary oczu – czarnych, błyszczących, lekko wyłupiastych – z...

Przy moich pięciu kotach zdecydowanie byłaby to mieszanka czyli komediodramat. Codziennie rano i wieczorem w kuchni odgrywa się dramat pt. "Lament nad pustymi miskami", natomiast w ciągu dnia, gdy kocie futra są najedzone i wyspane, w domu jest istna komedia o charakterze sportowym. Biegi przez przeszkody, skoki w dal, pogoń za cieniem czy balansowanie na krawędzi drzwi to tylko nieliczne wyczyny, które nie zawsze kończą się pomyślnie dla moich kitku. Przewrócone kwiatki, zrzucone ze stołu okulary, a nawet pościągane z suszarki mokre jeszcze pranie to tylko skutki uboczne kocich zabaw.

Przy moich pięciu kotach zdecydowanie byłaby to mieszanka czyli komediodramat. Codziennie rano i wieczorem w kuchni odgrywa się dramat pt. "Lament nad pustymi miskami", natomiast w ciągu dnia, gdy kocie futra są najedzone i wyspane, w domu jest istna komedia o charakterze sportowym. Biegi przez przeszkody, skoki w dal, pogoń za cieniem czy balansowanie na krawędzi drzwi to...

Mój Enzo ( nieszczekliwy york)  mógłby zagrać w filmie romantycznym lub komedii, dlaczego?! Bo ZAWSZE chce być w centrum uwagi i każdemu nawet obcemu pcha się pod rękę do głaskania, trąca nosem, zaczepia łapką albo bezceremonialnie siada na kolana, a to u wszystkich budzi uśmiech!!!! Poza tym przynosi zabawki ale nie po to by mu je rzucać, tylko żeby dana osoba się nimi bawiła.  Gdy ktoś rzuca zabawkę i daje komendę - przynieś! Enzo patrzy na tego kogoś jakby mówił, nie ...nie jestem taki głupi - sam sobie idź, ja tu mam najlepsze miejsce do leżenia!!!

Mój Enzo ( nieszczekliwy york)  mógłby zagrać w filmie romantycznym lub komedii, dlaczego?! Bo ZAWSZE chce być w centrum uwagi i każdemu nawet obcemu pcha się pod rękę do głaskania, trąca nosem, zaczepia łapką albo bezceremonialnie siada na kolana, a to u wszystkich budzi uśmiech!!!! Poza tym przynosi zabawki ale nie po to by mu je rzucać, tylko żeby dana osoba się nimi...