Zdecydowanie dziadkowie - seniorzy rodu, których połączyły pszczoły... :) Mój świętej pamięci dziadek był bowiem pszczelarzem amatorem i miał swoja własną pasiekę uli, w której co roku z pomocą małych robotnic wyrabiał własne miody. Jak zawsze podkreślał - to właśnie zapach miodu, który zawsze go otaczał - podziałał na babcie jak prawdziwy afrodyzjak i pomógł mu zdobyć jej serducho! 😃Podczas wojennej zawieruchy pszczółki i ich wyroby zapewniły dziadkom przetrwanie, a nawet uratowały gospodarstwo przed grabieżą, kiedy to boleśnie pokąsały i przepędziły bandytów.Po dziś dzień pszczoły są symbolem naszej familii, a słodkie przepisy Kochanej Babuni rozpieszczają podniebienia całej rodzinki. MNIAM!

Zdecydowanie dziadkowie - seniorzy rodu, których połączyły pszczoły... :) Mój świętej pamięci dziadek był bowiem pszczelarzem amatorem i miał swoja własną pasiekę uli, w której co roku z pomocą małych robotnic wyrabiał własne miody. Jak zawsze podkreślał - to właśnie zapach miodu, który zawsze go otaczał - podziałał na babcie jak prawdziwy afrodyzjak i pomógł mu zdobyć jej...

 Dziadek Stanisław – człowiek z ułańską fantazją, ale wykonujący cichy, wymagający skupienia i cierpliwości zawód. Dziadek był krawcem damsko-męskim. Zawodowe szlify doskonalił przed wojną u mistrza krawieckiego. Słynął w całej okolicy z wysokiej jakości usług i wyjątkowej pedantyczności. Garnitury i płaszcze zamawiali u niego oficjele, ich żony piękne garsonki, a z resztek materiału, który mu zbywał wyczarowywał swoim dzieciom piękne ubrania. Przychodziła do niego również Lola, żona miejscowego dyrektora szkoły. Dziadek zapraszał j ją do pracowni, potem pobierał miarę, ustalał kolor, rodzaj i ilość tkaniny, a Lola patrzyła na niego z podziwem          i fascynacją. Te jej wiele znaczące spojrzenia w kierunku Stanisława bardzo niepokoiły babcię. Za każdym razem podczas kolejnych wizyt kobiety, ta obserwowała męża uważnie przez dziurkę od klucza, a innym razem podstawiała drabinę pod okno i ukradkiem zerkała czy dziadek nie uległ wdziękom pięknej Loli. Ach…urok i niepokorność dziadka niejeden raz wpakowała go w kłopoty podczas wojny i w okresie PRL-u. Tak…  jego przygody mogłyby wypełnić całkiem obszerną książkę.         

 Dziadek Stanisław – człowiek z ułańską fantazją, ale wykonujący cichy, wymagający skupienia i cierpliwości zawód. Dziadek był krawcem damsko-męskim. Zawodowe szlify doskonalił przed wojną u mistrza krawieckiego. Słynął w całej okolicy z wysokiej jakości usług i wyjątkowej pedantyczności. Garnitury i płaszcze zamawiali u niego oficjele, ich żony piękne garsonki, a z resztek...

Gdybym miała napisać biografię swojej rodziny opisałabym krewnych zarówno ze strony mamy jak i taty. Lubię słuchać ich opowieści o dzieciństwie, nastoletnim życiu, a także historiach związanych z dziadkami których nie miałam niestety okazji poznać. Historie bywają zabawne, ale również smutne i pouczające, dotyczą życia za czasów wojny, komunizmu, ale także historii przesączonych biedą której doświadczył mój ojciec, kończąc na posiadaniu dobrze prosperującej firmy i tego z jakimi trudnościami się zmagał. Pisząc książkę nie potrafiłabym się skupić na konkretnych osobach i wydarzeniach, uważam że każde z nich są warte opisaniach ich od A do Z. 

Gdybym miała napisać biografię swojej rodziny opisałabym krewnych zarówno ze strony mamy jak i taty. Lubię słuchać ich opowieści o dzieciństwie, nastoletnim życiu, a także historiach związanych z dziadkami których nie miałam niestety okazji poznać. Historie bywają zabawne, ale również smutne i pouczające, dotyczą życia za czasów wojny, komunizmu, ale także historii...

Hmmm... wydaje mi się, że najlepsze historie które mogła bym przelać na papier, jeszcze się nie wydarzyły, a co jest lepsze od opisania własnych przeżyć i uczuć związanych z sytuacjami rodzinnymi. Najlepsza historia była by oparta na moim życiu i sytuacjach i chwilach które wpłynęły na mnie i moje postrzeganie świata i rodziny samej w sobie. Oczywiście skupiła bym się najbardziej na tej którą ja w przyszłości mam nadzieję założyć. Wydaje mi się, że pod koniec mojego życia nie będzie mi brakować pomysłów i wspomnień wydarzeń z naszego życia, gdyż osobiście mnie dotkną. Nawet jeżeli moja przyszłość nie będzie tak interesująca jak lot w kosmos, czy wyprawa na biegun uważam, że nawet codzienna sytuacja może urosnąć do takiej samej rangi i nie musi być w cale gorsza, czy nudniejsza. Nie trzeba osiągnąć w życiu wszystkiego, aby jednocześnie mieć wszystko, cokolwiek by to znaczyło.

Hmmm... wydaje mi się, że najlepsze historie które mogła bym przelać na papier, jeszcze się nie wydarzyły, a co jest lepsze od opisania własnych przeżyć i uczuć związanych z sytuacjami rodzinnymi. Najlepsza historia była by oparta na moim życiu i sytuacjach i chwilach które wpłynęły na mnie i moje postrzeganie świata i rodziny samej w sobie. Oczywiście skupiła bym się...

Matka Krystyna - szara myszka zafascynowana jedynie swoim cierpieniem. Emerytowana nauczycielka. Pamiętam jak siedziała w szkolnym kantorku na przerwach z koleżankami; paliła Zefiry i cmokała pudrowaną miętówkę. Urodziła się w domu kolejowym, gdzie bardzo szybko przejęła rolę opiekunki dla dwóch młodszych sióstr. Nie cierpiałem jak swoją śliną zmywała mi brud z twarzy. Fuj. Jej ojciec a mój dziadek Czesław, elegancki, powojenny amant, który wolnych chwilach grał na bandżo i przysypiał przed ekranem telewizora był nieobecny w życiu swoich córek. W kąciku ust zawsze miał osmoloną fifkę z resztką Popularnego. Był niewolnikiem swoich wojenno-obozowych wspomnień.  Ojciec Zenon. Urodził się w Milanówku w zamożnej rodzinie przedsiębiorców obuwniczych. Beztroskie lata młodości minęły mu na domowych imprezach, na których ostrzył już sobie apetyt na salonowo - towarzyskie dorosłe życie. Kobiety, alkohol i totalna deprawacja doprowadziły go najpierw na mityngi AA, a potem na cmentarz. Umarł na ulicy. Ja przeżyłem dzięki książkom, które niczym kapsuła bezpieczeństwa doprowadziły mnie tu i teraz. Niepalący mąż i ojciec dwójki wspaniałych synów. Chrześcijanin o wyznaniu Protestanckim. Szczęśliwy człowiek. 

Matka Krystyna - szara myszka zafascynowana jedynie swoim cierpieniem. Emerytowana nauczycielka. Pamiętam jak siedziała w szkolnym kantorku na przerwach z koleżankami; paliła Zefiry i cmokała pudrowaną miętówkę. Urodziła się w domu kolejowym, gdzie bardzo szybko przejęła rolę opiekunki dla dwóch młodszych sióstr. Nie cierpiałem jak swoją śliną zmywała mi brud z twarzy. Fuj....

  Moja rodzina jest zwyczajna, w porównaniu do Gucciego to brak tu blichtru, możności czy szaleństwa. Zapewne są historie o których nie wiem, i których nigdy się nie dowiem. Przeszukując w myślach wszystkich członków mojej rodziny znalazłam jedną rodzynkę: jednostkę wybitną, która żyła pełnią życia – wujek mojej mamy, co czyni go moim dalszym wujkiem. Był aktorem. Nie takim filmowym, których teraz na pęczki. Całe życie poświęcił teatrowi, przez co znany był tylko dla niektórych ludzi, głównie współpracowników. Za młodu przeniósł się z Drohobycza do Polski, ukończył szkołę aktorską i mógł robić to co kochał, grać. W porównaniu co do racjonalnych i nudnych członków mojej rodziny gnał za marzeniami, zwiedzał Polski zakątki małe i duże, osiedlił się na Dolnym Śląsku w domku otoczonym lasem w którym zawsze było czuć zapach suszonych grzybów. Poznał wybitne nazwiska, które ja jako laik mogę tylko znać nie osobiście a z afiszów. Wydaje mi się, że jest wiele anegdotek, które nie zmieściłyby się w malutkiej publikacji w których mój dalszy wujek grał główną rolę. Dlaczego grał? Ponieważ obecnie nie ma go z nami, ale wspólnie całą rodziną zawsze go ciepło wspominamy. A ja, naprawdę chętnie dowiedziałabym się o nim czegoś więcej i głównie skupiłabym się na jego latach studenckich oraz już jako aktora, chętnie przybliżyłabym sobie i czytelnikowi to co działo się za kuluarami.
  

  Moja rodzina jest zwyczajna, w porównaniu do Gucciego to brak tu blichtru, możności czy szaleństwa. Zapewne są historie o których nie wiem, i których nigdy się nie dowiem. Przeszukując w myślach wszystkich członków mojej rodziny znalazłam jedną rodzynkę: jednostkę wybitną, która żyła pełnią życia – wujek mojej mamy, co czyni go moim dalszym wujkiem. Był aktorem. Nie takim...

Ja wciąż myślę o moich dziadkach.  Dziadkowie ciągle we wspomnieniach wracali do rodzinnych stron, przyjechali wraz z moimi rodzicami z Rudziszek koło Trok w lutym 1946 roku dużym transportem wraz z innymi repatriantami z powiatu wileńsko - trockiego. Przeżyli wiele, ale wciąż tęsknili za swoimi stronami. Wciąż wspominam zapach i smak chleba, który babcia piekła w olbrzymim piecu chlebowym, i lekko słone masło, jakie ubijała ręcznie w drewnianej maselnicy. Pamiętam smak poziomek ze świeżym mlekiem, powroty z pola na furze pełnej snopów zboża...
Babcia  całymi dniami krzątała się po kuchni,  ubrana w płócienny fartuch. Dziadek miał zupełnie siwe włosy, duże wąsy i palił fajkę.  Wieczorami słuchaliśmy ich wspomnień, poznawaliśmy dżwięki, zapachy, obrazy z przeszłości. Zapachy leśne i polne, zapachy wiosną polnych kwiatów, latem zapach kukurydzy, i pierwsze jagody przez nich zbierane. Dżwięki, obrazy i tradycje ich młodości towarzyszyły im i nam w naszym codziennym życiu. Moi dziadkowie byli zwyczajni ale dla nas, nadzwyczajni... 

Ja wciąż myślę o moich dziadkach.  Dziadkowie ciągle we wspomnieniach wracali do rodzinnych stron, przyjechali wraz z moimi rodzicami z Rudziszek koło Trok w lutym 1946 roku dużym transportem wraz z innymi repatriantami z powiatu wileńsko - trockiego. Przeżyli wiele, ale wciąż tęsknili za swoimi stronami. Wciąż wspominam zapach i smak chleba, który babcia piekła w olbrzymim...

Zdecydowanie na mojej babci i jej siostry, której nigdy nie poznałam, a która zmarła na Ukrainie. Rozdzielone przez los przeszły bardzo wiele. Babcia czasami opowiada o swoim dzieciństwie, o wtargnięciu Rosjan, o tym jak miała 10 lat i uciekając na koniu mało nie wpadła pod pociąg, ale są to dla niej opowieści, chodź sprzed ponad 70lat to bardzo bolesne i wyjątkowo mocno w niej tkwiące i takie wręcz żywe. 

Zdecydowanie na mojej babci i jej siostry, której nigdy nie poznałam, a która zmarła na Ukrainie. Rozdzielone przez los przeszły bardzo wiele. Babcia czasami opowiada o swoim dzieciństwie, o wtargnięciu Rosjan, o tym jak miała 10 lat i uciekając na koniu mało nie wpadła pod pociąg, ale są to dla niej opowieści, chodź sprzed ponad 70lat to bardzo bolesne i wyjątkowo mocno w...

Jak każdą historię rodziną wypada zacząć od najstarszych członków rodziny, czyli babci i dziadka. Babcia pochodziła z Kresów Wschodnich - tereny dzisiejszej Litwy. W czasie drugiej wojny jej rodzina zachorowała na tyfus i zmarli wszyscy z wyjątkiem babci i jej brata, który walczył jako żołnierz na froncie. W wyniku przesiedleń babcia zostawiła wszystko i z małą walizką wyemigrowała w okolice Torunia, gdzie poznała mojego dziadka. Pewnego dnia w czasie prac polowych jej spódnica wkręciła się w sieczkarnię i została wciągnięta. Babcia doznała licznych połamań nogi i ręki. Uczyła się chodzić i pisać ponownie. W wieku 30 lat wzięła ślub z moim dziadkiem. W ich małżeństwie urodziło się czwórka dzieci z czego ostatnia ciąża byłe bliźniacza. Nie było wtedy USG, więc dziadek, gdy dowiedział się, że urodził się chłopiec i dziewczynka, aż usiadł z wrażenia. Właśnie tym urodzonym chłopcem był mój tata. Gdy tata miał 10 lat zmarł jego tata, w wyniku wypadku. Babcia musiała sama wychować dzieci. Od niej uczę się wytrwałości. Od taty i po rodzinie babci czerpię zainteresowanie malowaniem i rysunkiem. Bardzo to lubię, uspokaja mnie to, a każdy rysunek czy obraz przemawia do mnie i coś przekazuje. Mój tata też rzeźbi w wolnej chwili. Mimo, że nie zarabiamy sztuką to robimy to dla siebie, z pasją. Moje siostry również malują, ale każda z nas ma inny styl i rzeczy, które nas inspirują. To, że jestem i kim jestem zawdzięczam dziadkom i rodzicom. Od każdego z nich nauczyłam się wiele.

Jak każdą historię rodziną wypada zacząć od najstarszych członków rodziny, czyli babci i dziadka. Babcia pochodziła z Kresów Wschodnich - tereny dzisiejszej Litwy. W czasie drugiej wojny jej rodzina zachorowała na tyfus i zmarli wszyscy z wyjątkiem babci i jej brata, który walczył jako żołnierz na froncie. W wyniku przesiedleń babcia zostawiła wszystko i z małą walizką...

Skupiłabym się na najbliższej rodzinie czyli: sobie i mężu, moich rodzicach, a także babciach i dziadkach. Jedna babcia z dziadkiem poznali się na imprezie, ona młoda wyjechała kilkaset km dalej za pracą, poznała żołnierza na którego miała czekać, jednak dziadek był miłością od pierwszego wejrzenia. Druga babcia i dziadek: dziadek wrócił do domu, bo jego mama zachorowała. Miał zostać księdzem, poszedł na ślub na którym spotkał babcię - ta nie miała ochoty tam iść, ale poszła i spotkała swoją miłość. A na ich ślubie dziadka najlepszy przyjaciel poznał jego siostrę, zakochał się w niej, odszedł dla niej ze szkoły  -również miał zostać księdzem.
Tutaj mogłabym się rozpisać ale tak powstali moi rodzice, a potem ja. Takich historyjek jest kilka w mojej rodzinie :). 

Skupiłabym się na najbliższej rodzinie czyli: sobie i mężu, moich rodzicach, a także babciach i dziadkach. Jedna babcia z dziadkiem poznali się na imprezie, ona młoda wyjechała kilkaset km dalej za pracą, poznała żołnierza na którego miała czekać, jednak dziadek był miłością od pierwszego wejrzenia. Druga babcia i dziadek: dziadek wrócił do domu, bo jego mama zachorowała....