Sportowa bluza bawełniana z kapturem lub bez, rozpinana albo wciągana przez głowę, koniecznie z logo marki np. słynny haczyk czy też z trzema paskami adidasa na rękawach... szał na oryginalne, markowe bluzy dzielił dzieciaki w klasie na lepsze (bluza markowa) i gorsze (podróbka z bazaru). Era markowej bluzy brutalnie wkroczyła do szkół po latach królowania egalitarnego mundurka z podszewki i tradycyjnej odzieży szkolnej. Całe szczęście, że moda na drogi ciuch z metką przystopowała i nie jest on już wyznacznikiem naszej wartości ;)

Sportowa bluza bawełniana z kapturem lub bez, rozpinana albo wciągana przez głowę, koniecznie z logo marki np. słynny haczyk czy też z trzema paskami adidasa na rękawach... szał na oryginalne, markowe bluzy dzielił dzieciaki w klasie na lepsze (bluza markowa) i gorsze (podróbka z bazaru). Era markowej bluzy brutalnie wkroczyła do szkół po latach królowania egalitarnego...

,,Idzie Grześ przez wieś, worek piasku niesie. A przez dziurkę piasek ciurkiem sypie się za Grzesiem" Rozbrzmiewa po pokoju zabawna melodia, która przykuwa moją uwagę. Co tak gra? - zapytałem. Wziąłem jakieś stare płyty z pudełka i uruchomiłem gramofon mamy- odpowiedział Łukasz. Byliśmy już prawie dorośli, bo druga klasa podstawówki, to nie przelewki. Dlatego szybko musieliśmy w dorosłym stylu przerwać proceder z piosenką dla dzieci roznoszącą się po pokoju z otwartym oknem. Dodaliśmy brawurowo przypadkowe skrecze, które tak na prawdę sprowadzały się do szorowania beż ładu palcami po płycie. Dźwięki były przerywane głośnym śmiechem i wesołym przerabianiem tekstu piosenki. Po głośnej, lecz niezbyt długiej zabawie z gramofonem, wzieliśmy znowu swoje szpanerskie walkmany, lecz nie włączaliśmy muzyki. Śpiewaliśmy opanowany do perfekcji tekst: Idzie Grześ przez wieś.... nie wiedząc, że winyle i kaseciaki będą w nas budzić tyle emocji w 2020 roku.

,,Idzie Grześ przez wieś, worek piasku niesie. A przez dziurkę piasek ciurkiem sypie się za Grzesiem" Rozbrzmiewa po pokoju zabawna melodia, która przykuwa moją uwagę. Co tak gra? - zapytałem. Wziąłem jakieś stare płyty z pudełka i uruchomiłem gramofon mamy- odpowiedział Łukasz. Byliśmy już prawie dorośli, bo druga klasa podstawówki, to nie przelewki. Dlatego szybko...

Lata 90-te, dzieciństwo, beztroska i PEGASUS :) Telewizor okupowany godzinami i ja z bratem, grający na zmianę, każdy w „swoją grę”. Chyba największą furorę robił Mario, ale inne gry były niemniej fascynujące. Pamiętam te emocje, które towarzyszyły mi podczas przechodzenia kolejnych poziomów, ale także te, które wywołane były napisem „game over”. Kilka dyskietek zachowało się u mnie do dziś. Czasami patrzę na nie z sentymentem. Może kiedyś opowiem o nich swoim dzieciom ;)

Lata 90-te, dzieciństwo, beztroska i PEGASUS :) Telewizor okupowany godzinami i ja z bratem, grający na zmianę, każdy w „swoją grę”. Chyba największą furorę robił Mario, ale inne gry były niemniej fascynujące. Pamiętam te emocje, które towarzyszyły mi podczas przechodzenia kolejnych poziomów, ale także te, które wywołane były napisem „game over”. Kilka dyskietek zachowało...

Oczywiście, że walkman! To były czasy... Słuchanie muzyki przez to urządzenie nie było tak wygodne jak odtwarzanie jej dziś np. z telefonu, ale miało swój klimat. No i odwracanie kasety, gdy taśma dobiegła końca czy przesuwanie do ulubionego utworu. Tego się nie zapomina.

Oczywiście, że walkman! To były czasy... Słuchanie muzyki przez to urządzenie nie było tak wygodne jak odtwarzanie jej dziś np. z telefonu, ale miało swój klimat. No i odwracanie kasety, gdy taśma dobiegła końca czy przesuwanie do ulubionego utworu. Tego się nie zapomina.

Kasety VHS to zdecydowanie jedna z najlepszych rozrywek w latach 90. Pamiętam, że niedaleko rodzinnego domu była ogromna wypożyczalnia kaset video, przez co bywałam tam, razem z bratem, bardzo często. Wieczorne oglądanie filmów wraz z rodziną, po całodniowym szaleństwie na dworze to było coś. Cieszę się, że mogłam 'przeżyć' te czasy. Tak samo już nie będzie, ale to od nas zależy czy nasze dzieci będą chciały poznać historię, czy zasnąć nosem w telefonie.

Kasety VHS to zdecydowanie jedna z najlepszych rozrywek w latach 90. Pamiętam, że niedaleko rodzinnego domu była ogromna wypożyczalnia kaset video, przez co bywałam tam, razem z bratem, bardzo często. Wieczorne oglądanie filmów wraz z rodziną, po całodniowym szaleństwie na dworze to było coś. Cieszę się, że mogłam 'przeżyć' te czasy. Tak samo już nie będzie, ale to od nas...

Kolorofon czyli taka mrugająca kula dyskotekowa, świecąca mnóstwem kolorowych świateł, w rytm muzyki. Miałam taką na swojej 18-tce, ale też widywałam ją często na "domówkach" u koleżanek i kolegów, jak również w dyskotekach, ale tam były już bardziej profesjonalne kolorofony. Bardzo fajny i popularny wówczas gadżet.

Kolorofon czyli taka mrugająca kula dyskotekowa, świecąca mnóstwem kolorowych świateł, w rytm muzyki. Miałam taką na swojej 18-tce, ale też widywałam ją często na "domówkach" u koleżanek i kolegów, jak również w dyskotekach, ale tam były już bardziej profesjonalne kolorofony. Bardzo fajny i popularny wówczas gadżet.

Od razu przychodzi na myśl kaseta magnetofonowa i jej nieodłączny kompan ołówek :)
Wam też?

Od razu przychodzi na myśl kaseta magnetofonowa i jej nieodłączny kompan ołówek :)
Wam też?

Z latami 90-tymi kojarzą mi się miliony złotych. Do 1 stycznia 1995 roku używaliśmy banknotów 10.000 zł, 20.000zł, 50.000zł, 100.000zł, 200.000zł, 500.000zł. Był też milion i dwa miliony. Używało się pieniędzy papierowych. Monety wyszły całkowicie z obiegu. Dopiero od wyżej wymienionej daty nastąpiła denominacja pieniądza.
Do tego momentu byliśmy bardzo biednymi milionerami. Używaliśmy sformułowań, że coś na przykład kosztuje dwie bańki, co dziś oznaczałoby że zapłacimy za to dwieście złotych.
Kilkuletni maluch czyli fiat 126p kosztował kilkanaście milionów, co dziś wydaje się niepojęte.
Niestety wysokie nominały nie oznaczały, że jesteśmy bogaci. Wartość złotówki nadal była bardzo niska w porównaniu do waluty obcej. Nasze pieniądze znaczyły bardzo niewiele w kapitalistycznym świecie i niewiele można było za nią kupić.

Z latami 90-tymi kojarzą mi się miliony złotych. Do 1 stycznia 1995 roku używaliśmy banknotów 10.000 zł, 20.000zł, 50.000zł, 100.000zł, 200.000zł, 500.000zł. Był też milion i dwa miliony. Używało się pieniędzy papierowych. Monety wyszły całkowicie z obiegu. Dopiero od wyżej wymienionej daty nastąpiła denominacja pieniądza.
Do tego momentu byliśmy bardzo biednymi...

Telefon komórkowy Nokia z grą w węża to już późniejsze lata dziewiędziesiąte. Kredyt na karcie był na wagę złota a rozmowy drogie. Tyrkało się na sygnał z nadzieją że ktoś odzwoni.
Klasykiem jednak mojego dzieciństwa jest guma do życia Turbo i orenżada z woreczka. Jak dzisiaj pomyślę o tych wszystkich rarytasach wracam do pięknych wspomnień.

Telefon komórkowy Nokia z grą w węża to już późniejsze lata dziewiędziesiąte. Kredyt na karcie był na wagę złota a rozmowy drogie. Tyrkało się na sygnał z nadzieją że ktoś odzwoni.
Klasykiem jednak mojego dzieciństwa jest guma do życia Turbo i orenżada z woreczka. Jak dzisiaj pomyślę o tych wszystkich rarytasach wracam do pięknych wspomnień.

Tęsknię za kamerami analogowymi. Co prawda nie moje czasy, gdy miały lata świetności, bo ja rocznik ’95, ale czuję do nich sentyment. Dlaczego? Cóż, życie tak się ułożyło, że części bliskich mi ludzi nie poznałem. Jedynym materiałem poznawczym, są nagrania. Często oglądałem filmy z kaset, gdzie był mój dziadek. Dopiero po latach dowiedziałem się, że był wspaniałym człowiekiem.
Na dodatek, niedawno pożegnałem moją najukochańszą babcię, mając kasetę z nią w roli głównej, będę mógł odtworzyć pewne wspomnienia z nią związane.
Do dziś ukazuje mi się scena z kaset, gdy dziadek Henio i babcia Maria, stają na ganku w swoim domku gdzieś na Suwalszczyźnie, i machają nam na pożegnanie. Do dziś pamiętam ich cudowne niebieskie oczy, i serdeczny uśmiech.
Ponadto kasety z kamer analogowych, zawierają zazwyczaj materiał z naszego dzieciństwa, to jest bezcenny skarb. Ja wiem, nie każdy przepada za latami dziecinnymi, ale Ja się do takich nie zaliczam.
Niestety każdy człowiek cierpi na amnezję dziecięcą, nie pamięta tych dni, one znikają jak sen, po przebudzeniu, dlatego kamery i kasety pozwalały nam przypomnieć tamte czasy.
Ja wiem, że dziś każdy kamerzysta, bo ma smartphone w ręku, lecz moim zdaniem to już nie to samo.
Nie jestem taki postępowy, uważam, że świat za szybko się zmienia. Zapewne konserwatywne poglądy odziedziczyłem po dziadkach :)

Tęsknię za kamerami analogowymi. Co prawda nie moje czasy, gdy miały lata świetności, bo ja rocznik ’95, ale czuję do nich sentyment. Dlaczego? Cóż, życie tak się ułożyło, że części bliskich mi ludzi nie poznałem. Jedynym materiałem poznawczym, są nagrania. Często oglądałem filmy z kaset, gdzie był mój dziadek. Dopiero po latach dowiedziałem się, że był wspaniałym...