Bez reszty

To kontynuacja losów "Kastora".
Mimo, że nie czytałam poprzedniej części bardzo szybko odnalazłam się i wciągnęłam w fabułę książki.
Początek lat dziewięćdziesiątych to okres kiedy ludzie podzieleni są na biednych i bogatych. W zastraszającym tempie rozwija się przestępczość zorganizowana.
Handel anfą rośnie w siłę, potrzebne są zmiany.
Mamy grudzień 1990.
W czasie obławy na handlarzy ginie naczelnik wydziału kryminalnego Tyszol. Kastor Grudziński krakowski komisarz czuje się odpowiedzialny za śmierć kolegi i postanawia odnaleźć sprawcę. Do pomocy ma sierżantna alkoholika i emerytowanego policjanta przywróconego do służby.
Wbrew temu co nakazuje mu nowy naczelnik on robi swoje.
Do tego zaczynają ginąć dzieci.
Kto i dlaczego to robi? Jak wygląda przestępczość od drugiej strony? Czy naszej trójce uda się rozwiązać zagadki?
Tego dowiecie się czytając książkę.
Autor stworzył świetny kryminał osadzony w latach dziewięćdziesiątych. Świetne dialogi, momentami zabawne. Bohaterowie barwni, ciekawi, z duszą. Niemal można z nimi konie kraść jadąc fiatem przez wieś.
Podobała mi się ta część opowiadana przez Bartka, porwanego chłopca. Pełna emocji, strachu, ale i pomysłowości.
Czuć klimat tamtego czasu. Zadymione bary i seta na mieście. Kraków tamtych lat niemal widziałam i chodziłam tamtymi uliczkami.
Postać komisarza polubiłam już na wstępie i chętnie poznałabym kolejne jego przygody.
Pióro autora lekkie, a książkę czyta się wręcz w zawrotnym tempie. Ciekawość pcha nas do przodu.
Dodatkową frajdą dla osób znających Kraków może być znajomość ulic czy miejsc o których pisze autor.
To było moje pierwsze spotkanie z autorem i nie ostatnie. Sztos to dobre określenie ✌️

To kontynuacja losów "Kastora".
Mimo, że nie czytałam poprzedniej części bardzo szybko odnalazłam się i wciągnęłam w fabułę książki.
Początek lat dziewięćdziesiątych to okres kiedy ludzie podzieleni są na biednych i bogatych. W zastraszającym tempie rozwija się przestępczość zorganizowana.
Handel anfą rośnie w siłę, potrzebne są zmiany.
Mamy grudzień 1990.
W czasie obławy...

Lubię kryminały retro - a Wojtek pisze lekkim, płynnym i wartkim strumieniem. Dobrze się czyta o Kastorze, trochę kanciastym, pogiętym gliniarzu.

Lubię kryminały retro - a Wojtek pisze lekkim, płynnym i wartkim strumieniem. Dobrze się czyta o Kastorze, trochę kanciastym, pogiętym gliniarzu.

Długo mi zajęło wciągnięcie się w historię. Dokładna topografia Krakowa nie wiem czemu miała służyć. Na szczęście potem poszło a nawet pogalopowało. Mamy lata dziewięćdziesiąte i drugie spotkanie z Kastorem Grudzińskim, krakowskim śledczym. Szalone lata po transformacji, szybkie majątki niektórych, a z drugiej strony wykwit gangów specjalizujących się w haraczach i wymuszeniach. Tym razem sprawy dotyczą porwań dla okupu. Niestety bandziory skupiły się na bezbronnych dzieciach. Ekipa składająca się z nieomylnego Kastora, Ślepego emeryta i pijaka funkcjonującego tylko kilkadziesiąt minut na dobę ma przed sobą nie lada wyzwanie. No ale od czego są samozwańczy szeryfowie? Właśnie od tego by oczyścić miasto z niechcianych mętów :)

Długo mi zajęło wciągnięcie się w historię. Dokładna topografia Krakowa nie wiem czemu miała służyć. Na szczęście potem poszło a nawet pogalopowało. Mamy lata dziewięćdziesiąte i drugie spotkanie z Kastorem Grudzińskim, krakowskim śledczym. Szalone lata po transformacji, szybkie majątki niektórych, a z drugiej strony wykwit gangów specjalizujących się w haraczach i...

Druga część przygód krakowskiego komisarza Kastora Grudzińskiego. Akcja powieści toczy się kilka lat po pierwszej części, już po przemianach transformacyjnych w Polsce. Autor zaczął od wielkiego uderzenia - przełożony Kastora - Tyszol Tyszowiecki ginie z rąk półświatka przestępczego. Nieustraszony komisarz z pomocą Ślepego oraz Kwiatka ruszają w pogoń za mordercami. Książka oprócz warstwy kryminalnej ma również wątki obyczajowe - Komisarz znów angażuje się w związek z Olą.
Książka dobrze napisana, ciekawa i bardzo wciągająca.

Druga część przygód krakowskiego komisarza Kastora Grudzińskiego. Akcja powieści toczy się kilka lat po pierwszej części, już po przemianach transformacyjnych w Polsce. Autor zaczął od wielkiego uderzenia - przełożony Kastora - Tyszol Tyszowiecki ginie z rąk półświatka przestępczego. Nieustraszony komisarz z pomocą Ślepego oraz Kwiatka ruszają w pogoń za mordercami. Książka...

Niestety, postacie papierowe, beż żadnej mocnej motywacji. Gdy już myślisz, że zawiąże się jakiś konflikt to jest odpuszczany i traktowany po macoszemu. Opis związku komisarza tylko przelatywałam wzrokiem, wszystkie sceny były pozbawione jakiejkolwiek chemii, trochę żenujące szczerze mówiąc. Ostatnie strony przeczytałam po łebkach, oby do końca. Największy zarzut to brak konsekwencji i wiarygodności, mimo widocznych starań nawiązywania do lat 90. Początek fajny, autor miał nawet jakiś pomysł, potem niestety wszystko się wali.

Niestety, postacie papierowe, beż żadnej mocnej motywacji. Gdy już myślisz, że zawiąże się jakiś konflikt to jest odpuszczany i traktowany po macoszemu. Opis związku komisarza tylko przelatywałam wzrokiem, wszystkie sceny były pozbawione jakiejkolwiek chemii, trochę żenujące szczerze mówiąc. Ostatnie strony przeczytałam po łebkach, oby do końca. Największy zarzut to brak...

Kontynuacja równie dobra, chociaż zakończenie mogło by być bardziej dopracowane.

Kontynuacja równie dobra, chociaż zakończenie mogło by być bardziej dopracowane.

Kolejny tom o komisarzu Grudzińskim i znowu dobry kryminał pana Wojtka Miłoszewskiego . Tak jak w poprzednim czytelnik znajdzie tutaj niezłą historię kryminalną , ciekawe , budzące sympatię postaci , wiele emocji i oczywiście wątek miłosny , a nawet dwa .
Akcja książki rozgrywa się na przełomie lat 1990 i 1991 , czyli okresu w którym odradzał się polski biznes , nawet kiepsko zarabiający Polacy byli milionerami , a policja nie radziła sobie ze zorganizowaną przestępczością . Nowa władza , uwikłana w gierki polityczne zupełnie nie zauważała tego problemu i traktowała stróżów prawa po macoszemu .
Jednak nie jest to powieść o "tamtych czasach" tylko o serii porwań dzieci i działaniach zespołu Kastora mających na celu ich uwolnienie .
Zakończenie jest dość zaskakujące i moim zdaniem nie wyklucza ciągu dalszego . Jednak mocno wątpię czy komisarz Grudzińki dalej będzie policjantem .

Oczywiście polecam "Bez reszty" , a szczególnie w wydaniu audiobooka i znakomitej interpretacji Janusza Zadury .

Kolejny tom o komisarzu Grudzińskim i znowu dobry kryminał pana Wojtka Miłoszewskiego . Tak jak w poprzednim czytelnik znajdzie tutaj niezłą historię kryminalną , ciekawe , budzące sympatię postaci , wiele emocji i oczywiście wątek miłosny , a nawet dwa .
Akcja książki rozgrywa się na przełomie lat 1990 i 1991 , czyli okresu w którym odradzał się polski biznes , nawet...

Ależ emocje mi zafundował Wojtek Miłoszewski w powieści „Bez reszty”. Bo któż nie jest wrażliwy na krzywdę dzieci? A taki jest krakowski świat roku dziewięćdziesiątego, porwania dzieci dla okupu. Przetrzymywane niczym zwierzęta. Przepięknie pokazana miłość prostego człowieka do swojego syna, a Bartek, cóż to mały bohater. Przy tym przemiany ustrojowe i bałagan oraz wszechobecna niekompetencja organów. Kwitnąca korupcja, nawet kosztem życia dzieciaka. Można by rzec krakowski upadek człowieczeństwa w kurzu amfetaminy. W tym wszystkim komisarz Kastor Grudziński, gliniarz z zasadami ale nie bez wad, usiłuje wytropić porywaczy. Do pomocy dostaje Ślepego, ściągniętego na służbę emeryta, sierżanta alkoholika i zdezelowanego dużego Fiata. A i jeszcze bezpośrednim przełożonym Kastora zostaje dyletant i nieudacznik. W takiej sytuacji Kastor chcąc, nie chcąc zmuszony jest korzystać z usług byłych funkcjonariuszy SB. I myślę, że nie jest to przypadek, komuś zależało aby Kastor nigdy nie dotarł do prawdy. Prawdy? Tylko czy komuś jest ona potrzebna? Czytelnik będzie zaskoczony zakończeniem powieści, ja byłem. No ale znając renomę autora można było się tego spodziewać ale nie w takim momencie. Jak już pisałem przy „Kastorze” autor oddał dość wiernie atmosferę formacji, były to czasy trudne i dziwne, pokazujące w istocie ludzkie charaktery.

Ależ emocje mi zafundował Wojtek Miłoszewski w powieści „Bez reszty”. Bo któż nie jest wrażliwy na krzywdę dzieci? A taki jest krakowski świat roku dziewięćdziesiątego, porwania dzieci dla okupu. Przetrzymywane niczym zwierzęta. Przepięknie pokazana miłość prostego człowieka do swojego syna, a Bartek, cóż to mały bohater. Przy tym przemiany ustrojowe i bałagan oraz...

Nie porwała mnie. Nie była zła ale brakowało mi tego "czegoś". Może po prostu nie trafia do mnie styl autora, bo powieść w swoim gatunku poprawna, ciekawa i obiektywnie nie ma się do czego przyczepić.

Nie porwała mnie. Nie była zła ale brakowało mi tego "czegoś". Może po prostu nie trafia do mnie styl autora, bo powieść w swoim gatunku poprawna, ciekawa i obiektywnie nie ma się do czego przyczepić.

Ani to sensacja ani kryminał. Akcji prawie żadnej nie ma. Trzech zidiociałych policjantów udaje, że pracuje.
Jeden alkoholik, jeden ślepy i jeden schizofrenik.

Kastor wierzy, że jest prawdziwym szeryfem Krakowa, a fikcja mu się całkiem miesza z rzeczywistością. Zasłania się legitymacją służbową i służbową bronią i uważa,że mu wszystko wolny, że sam jest prawem i władzą w Krakowie, a naprawdę jest zwyczajnie żałosny. Co wieczór ma wizję, w której jego kolega alkoholik przeistacza się w eleganckiego mężczyznę (kaszmirowy sweter, elegancka marynarka -każdego wieczoru nowa, kosztowne perfumy-każdego wieczoru inne).
W mieszkaniu wyłączają mu prąd, ale on wierzy, że rozmawia przez swój telefon stacjonarny, który cudownie nadal działa pomimo braku prądu. Czy późniejsze spotkanie z Aleksandrą, umówione przez ten niedziałający telefon, tez jest ułudą - trudno zgadnąć - bo autor zatraca się w pobocznych wątkach , wulgaryzmach i opisach erotycznych.

Doczytałam do sikającego w mieszkaniu alkoholika i odpuściłam -nie lubię literatury rynsztokowej.

Ani to sensacja ani kryminał. Akcji prawie żadnej nie ma. Trzech zidiociałych policjantów udaje, że pracuje.
Jeden alkoholik, jeden ślepy i jeden schizofrenik.

Kastor wierzy, że jest prawdziwym szeryfem Krakowa, a fikcja mu się całkiem miesza z rzeczywistością. Zasłania się legitymacją służbową i służbową bronią i uważa,że mu wszystko wolny, że sam jest prawem i...