Moja pierwsza wielka miłość to chłopak, który był starszy ode mnie trzy lata. Znały go moje koleżanki z klasy, więc oczywiście poprosiłam o przypadkowe spotkanie i przedstawienie mi go. Wszystko udało się zgodnie z planem, a później zaczęliśmy się spotykać. Moje uczucie się rozwijało i znacznie rosło, była to moja pierwsza wielka miłość. Spotykaliśmy się około czterech miesięcy, a później on nagle przestał się odzywać, zaczął mnie za wszelką cenę unikać. Dla mnie to był ogromny cios, z którym nie potrafiłam sobie w ogóle poradzić. Nie chciałam się przed nim płaszczyć i poniżać, dlatego sama też nie naciskałam. Kompletnie po tym rozstaniu sobie nie radziłam, sięgnęłam nawet po żyletki i cięciem poprzez ból fizyczny radziłam sobie ze zranioną duszą. Teraz wiem, że to było głupie, a chłopak nie był tego warty. Trochę zajęło mi pozbieranie się po tym okrutnym rozstaniu, niemniej jednak teraz wiem, że było to najlepsze, co mogło mi się przydarzyć.

Moja pierwsza wielka miłość to chłopak, który był starszy ode mnie trzy lata. Znały go moje koleżanki z klasy, więc oczywiście poprosiłam o przypadkowe spotkanie i przedstawienie mi go. Wszystko udało się zgodnie z planem, a później zaczęliśmy się spotykać. Moje uczucie się rozwijało i znacznie rosło, była to moja pierwsza wielka miłość. Spotykaliśmy się około czterech...

Moją jedyną, prawdziwą miłością jest mój mąż. Znamy się już przeszło 7 lat, a miesiąc temu obchodziliśmy pierwszą rocznicę naszego ślubu.

Kiedy wspominam nasze pierwsze i często przypadkowe spotkania, nie mogę się oprzeć wrażeniu, że żyjemy w świecie, w którym wszystko jest z góry zaplanowane, i w którym na wszystko przyjdzie właściwy moment.

Studiowaliśmy na jednym wydziale jednej z gdańskich uczelni, ale minęły dwa lata, od kiedy pierwszy raz na siebie wpadliśmy. Od tamtej chwili wszystko stało się wspólne, prostsze i bardziej kolorowe. Tak to się zaczęło i trwa do dziś.

Moją jedyną, prawdziwą miłością jest mój mąż. Znamy się już przeszło 7 lat, a miesiąc temu obchodziliśmy pierwszą rocznicę naszego ślubu.

Kiedy wspominam nasze pierwsze i często przypadkowe spotkania, nie mogę się oprzeć wrażeniu, że żyjemy w świecie, w którym wszystko jest z góry zaplanowane, i w którym na wszystko przyjdzie właściwy moment.

Studiowaliśmy na jednym...

Moja pierwsza miłość ,A raczej pierwsze złamanie serca . miałam 15 lat byłam nieśmiała małomówna A gdy go widziałam nie byłam wstanie oddychać serce mi waliło jak oszalałe i wtedy pojawiła się inna bardziej otwarta wesoła wygadana . Mnie wtedy zmarła babcia więc się wycofałam nie miałam na nic sił i jeszcze przez 2 lata przeżywałam to że nie mogę być z nim ale duma nie pozwalała mi się przyznać do porażki bo w końcu nie mnie wybrał i tak mijały lata A dokładniej 17 lat ,byłam w paru związkach wyszłam za mąż i jestem szczęśliwa i tu bum moja wielka pierwsza miłość zaczęła pracować w firmie w której ja pracuje pierwsze tygodnie udawalam ze to nie poznaję to w końcu sam mnie zaczepił chwile pogadaliśmy znowu mnie zmrozilo mimo ze nic już do niego nie czuje bardziej to chyba taki odruch obronny i fakt ze nie mam już tej urody co 15 latka czułam się zawstydzona i sobą i tym co do niego czułam . Teraz nadal to omijam szerokim łukiem bo gdzieś z głęboko w sobie dalej bronię się przed tym bólem który kiedyś czułam . Nie chce go znac to była przeszłość a tą chciałam za sobą zostawić A nie wracać do niej po latach ...

Moja pierwsza miłość ,A raczej pierwsze złamanie serca . miałam 15 lat byłam nieśmiała małomówna A gdy go widziałam nie byłam wstanie oddychać serce mi waliło jak oszalałe i wtedy pojawiła się inna bardziej otwarta wesoła wygadana . Mnie wtedy zmarła babcia więc się wycofałam nie miałam na nic sił i jeszcze przez 2 lata przeżywałam to że nie mogę być z nim ale duma nie...

Ten wyjątkowy dzień sprzed 5 lat pamiętam jakby to było wczoraj. Postanowiłam spotkać się z koleżanką. Jest początek czerwca. Piękna letnia pogoda. Ale trochę nudno. W okolicy jest impreza na świeżym powietrzu, więc postanawiamy się przejść. Gra zespół Disco-Polo, kiedy Andżela mówi, że jej kolega tu jest ze swoim kuzynem. No to się spotykamy. Kolega Marek jest w podobnym wieku co Andżela, jednak jego kuzyn jest kilka lat starszy ode mnie i straszne z niego ciacho. Mariusz (tak ma na imię kuzyn Marka) zaprasza mnie do tańca, a później idziemy pogadać i nasze drogi się rozchodzą. Następnego dnia wybieram się na kolejną imprezę w tym samym miejscu ale nie wiem czy ktoś znajomy będzie. Nagle podchodzi do mnie Mariusz i zaprasza do tańca. Później długo rozmawiamy i dochodzi do pierwszego pocałunku. Poczułam motylki w brzuchu i zakochałam się po uszy. Dzisiaj jesteśmy już prawie dwa lata po ślubie 💞

Ten wyjątkowy dzień sprzed 5 lat pamiętam jakby to było wczoraj. Postanowiłam spotkać się z koleżanką. Jest początek czerwca. Piękna letnia pogoda. Ale trochę nudno. W okolicy jest impreza na świeżym powietrzu, więc postanawiamy się przejść. Gra zespół Disco-Polo, kiedy Andżela mówi, że jej kolega tu jest ze swoim kuzynem. No to się spotykamy. Kolega Marek jest w podobnym...

Pierwszą miłość poznałam jako młodziutka 15-latka na weselu sąsiadów. Przetańczyliśmy całą noc - on, pewien, że jestem już pełnoletnia, ja, że on jest młodszy. Między nami było osiem lat różnicy.
A jednak coś pikało - spotykaliśmy się później przez kilka miesięcy.
To nie przetrwało z kilku powodów. Wiek był jednym z nich tylko na początku. Ogólnie, przez pięć lat to się zaczynaliśmy spotykać, to rozchodziliśmy... Potem okazało się, że to ja emocjonalnie szybciej dojrzałam (to było aż śmieszne) i jego zachowania były dla mnie nie do przyjęcia - jednak długo byłam zaślepiona pierwszym poważnym zauroczeniem.
W końcu, gdy zdałam sobie sprawę, że on nie potrafi się zdecydować (a w przerwach w naszym związku i pewnie w czasie gdy się spotykaliśmy były inne dziewczyny/kobiety) uznałam, że przeprowadzę poważną rozmowę - poległ wycofując się z niej. To zabolało, ale... to było lata temu i teraz wiem, że mnie uzdrowiło :)

Pierwszą miłość poznałam jako młodziutka 15-latka na weselu sąsiadów. Przetańczyliśmy całą noc - on, pewien, że jestem już pełnoletnia, ja, że on jest młodszy. Między nami było osiem lat różnicy.
A jednak coś pikało - spotykaliśmy się później przez kilka miesięcy.
To nie przetrwało z kilku powodów. Wiek był jednym z nich tylko na początku. Ogólnie, przez pięć lat to się...

Piękne to były chwile, choć nie trwały długo. Byłam wtedy w liceum. Choć wielu może stwierdzić, że człowiek w tym wieku jeszcze nie wie co to miłość, ja wychodzę im naprzeciw – wtedy właśnie się dowiedziałam. Szybko zaprzyjaźniłam się z nowo poznanym chłopakiem. Dużo nas łączyło, mieliśmy podobne, jeśli nawet nie identyczne spojrzenie na świat. Zdania „właśnie chciałem/am powiedzieć to samo”, „myślałem/am o tym samym” wypowiadane były tak wiele razy, że zastąpiliśmy je jednym słowem-kluczem, żeby zaoszczędzić czas na wypowiadanie całego stwierdzenia. Często zdarzało się, że wypowiadaliśmy równocześnie te same słowa, a nawet całe zdania. To było niespotykane i czasami nawet byliśmy tym przestraszeni. Szybko dotarło do nas, że łączy nas coś więcej niż tylko przyjaźń. Czuliśmy, jakby to wszystko co nas łączy nie jest zwykłym zbiegiem okoliczności, że to przeznaczenie nas dopadło. Postanowiliśmy się mu poddać. Wtedy czułam, że jest to miłość w jej najczystszej postaci. Sielanka jednak nie trwała długo. Po jakimś czasie doszliśmy do wniosku, że należało jednak pozostać przy tym co mieliśmy wcześniej. Bardziej nadawaliśmy się na parę zgranych przyjaciół niż do związku. Oba serca zostały po części złamane. Nadal chodziliśmy do tej samej szkoły i mieliśmy wspólnych znajomych, co ostatecznie pozwoliło na odbudowanie i utrzymanie naszej przyjaźni. I choć od liceum minęło już trochę czasu, nadal pozostajemy w kontakcie i sprawdzamy u siebie nawzajem, czy wszystko jest w porządku.

Piękne to były chwile, choć nie trwały długo. Byłam wtedy w liceum. Choć wielu może stwierdzić, że człowiek w tym wieku jeszcze nie wie co to miłość, ja wychodzę im naprzeciw – wtedy właśnie się dowiedziałam. Szybko zaprzyjaźniłam się z nowo poznanym chłopakiem. Dużo nas łączyło, mieliśmy podobne, jeśli nawet nie identyczne spojrzenie na świat. Zdania „właśnie chciałem/am...

Miłość, nie zwykłe zauroczenie drugą osobą, ale najprawdziwszą miłość przez wielkie M poczułam podczas pierwszej podróży do Grecji. To miał być typowy wakacyjny wypad dwóch młodych studentek, którym udało się zaliczyć wszystkie egzaminy i postanowiły uczcić swój sukces na rajskiej wyspie. Szybko okazało się, że zapamiętam ten wyjazd do końca życia.
Pierwszy raz dostrzegłam go podczas kolacji w kurorcie, gdzie pracował jako kelner i z wrażenia aż zaparło mi dech. Miałam przed sobą istne wcielenie opalonego, ciemnowłosego greckiego boga. Nie wierzyłam, że ktoś taki może zainteresować się mną, ale to nastąpiło. Ukradkowe spojrzenia i nieśmiałe uśmiechy powoli prowadziły nas do czułych gestów i potajemnych spotkań, które potęgowały narastające uczucie. Koniec nastąpił wraz z końcem wakacji. Ostatniej nocy, kiedy to wiedzieliśmy, że żadne z nas nie jest gotowe na porzucenie bliskich i rozpoczęcie nowego życia w zupełnie obcym miejscu obiecaliśmy sobie jedno: zapamiętamy wspólnie spędzone chwile jako najwspanialszą przygodę, którą dane nam było przeżyć i zobaczymy co w przyszłości przyniesie nam los.
Wiem, co myśli większość z Was o takich wakacyjnych miłostkach, sama należałam do grupy sceptyków. Jednak nawet po upływie kilku lat czuję, że to było coś prawdziwego. W końcu pierwszej miłości się nie zapomina, prawda?

Miłość, nie zwykłe zauroczenie drugą osobą, ale najprawdziwszą miłość przez wielkie M poczułam podczas pierwszej podróży do Grecji. To miał być typowy wakacyjny wypad dwóch młodych studentek, którym udało się zaliczyć wszystkie egzaminy i postanowiły uczcić swój sukces na rajskiej wyspie. Szybko okazało się, że zapamiętam ten wyjazd do końca życia.
Pierwszy raz dostrzegłam...

Człowiek rodzi się i pamięta od... trzeciego, czwartego roku życia? Jakieś epizody? Jak najbardziej.
Później pamięta pierwsze miłostki. Pamiętam! Z przedszkola. Potem w pierwszych klasach szkoły podstawowej wzdychałam za chłopakami. W każdej klasie za innym. I po cichu... W każdym razie oni nie wiedzieli.
Dziś pewnie jest inaczej. Młodzi zakochują się wirtualnie i jeszcze jakoś internetowo.
W realu?
Ale czy chodzi o życie czy sklep o nazwie "Real". Wiem! Już nie istnieje.
Ja zakochiwałam się, odkąd pamiętam.
Pierwsza miłość?
Ale która?
Ta w przedszkolu? Bez dotyku, pocałunku?
W szkole podstawowej? Platoniczna? Totalnie platoniczna!
Aż doszłam do ósmej klasy... Poznałam Grześka. Moja matka go nie znosiła. Nie przetrwałam presji bo gdakała mi nad głową, sączyła jad. Jaki to on beznadziejny! Niedouczony! Bo poszedł do zawodówki, zamiast do liceum!
A ja do liceum! Mezalians!
Rozeszliśmy się, ale to naprawdę była moja pierwsza miłość.
Ja trzpiotka. Chciałam się podobać. Doprowadziłam go do ostateczności. Kiedy chciałam zerwać, powiedział: "Czy nie rozumiesz, że cię kocham???
Do dziś czuję dreszcz, kiedy przypominam sobie te słowa!
Pierwsza miłość... Niewinność... powinna wywoływać ten dreszcz...

Człowiek rodzi się i pamięta od... trzeciego, czwartego roku życia? Jakieś epizody? Jak najbardziej.
Później pamięta pierwsze miłostki. Pamiętam! Z przedszkola. Potem w pierwszych klasach szkoły podstawowej wzdychałam za chłopakami. W każdej klasie za innym. I po cichu... W każdym razie oni nie wiedzieli.
Dziś pewnie jest inaczej. Młodzi zakochują się wirtualnie i jeszcze...

Spotkaliśmy się na korytarzu w pracy. Miejsce nie tylko nie za bardzo romantyczne, ale również nie za bardzo nastrajające do zagadywania i bliższego poznawania się. Biuro to specyficzna forma pracy i współpracy. Śledzące wzrokiem koleżanki, gumowe uszy, szeptane żarciki, ironiczne uwagi lub wręcz donoszenie do szefostwa, „że się szwendają po korytarzu”. Motyle w brzuchu mieliśmy, więc w liczbie zwiększonej, bo łaskotały nie tylko pod wpływem zauroczenia, ale też ze strachu przed zdemaskowaniem. Co to była za adrenalina! Pierwsze nieśmiałe małe przytulanka i chwytanie za rękę. Pech chciał, że akurat staliśmy w pokoju z niszczarką i faksem. W momencie, w którym nas przyłapano miałam w ręku dokument, który dla odwrócenia uwagi odruchowo włożyłam do niszczarki. Niestety z ważnym podpisem… po tylu latach małżeństwa wciąż ze śmiechem to wspominamy, ale wtedy prawie zeszłam na atak serca!

Spotkaliśmy się na korytarzu w pracy. Miejsce nie tylko nie za bardzo romantyczne, ale również nie za bardzo nastrajające do zagadywania i bliższego poznawania się. Biuro to specyficzna forma pracy i współpracy. Śledzące wzrokiem koleżanki, gumowe uszy, szeptane żarciki, ironiczne uwagi lub wręcz donoszenie do szefostwa, „że się szwendają po korytarzu”. Motyle w brzuchu...

Te pierwsze i miłości i zauroczenia w moim przypadku nie były udane. Zawsze coś zgrzytało i po prostu czułam,że to nie to. Myślałam już,że zostanę sama i zaczęłam się godzić z takim stanem rzeczy,bo przecież lepiej być szczęśliwą singielką niż nieszczęśliwą mężatką. I w końcu po trzydziestce,na portalu randkowym poznałam miłość życia. Mieszkał w innym mieście,dosyć daleko ode mnie,ale przeprowadził się do mojej miejscowości. I okazał tym JEDYNYM,wyśnionym i wymarzonym. Pobraliśmy się i jesteśmy razem już 15 lat,mamy fajną córkę.Jak widać,życie pisze różne scenariusze. Jedyne czego żałuję,to tego,że nie poznałam go wcześniej. Niepotrzebnie traciłam czas i energię na jakieś drętwe związki,które przyniosły mi same rozczarowania,a prawdziwą miłość znalazłam w internecie.Może nie była to pierwsza miłość,ale na pewno ta właściwa,bo spełniona,która dała mi wszystko to,o czym marzyłam.

Te pierwsze i miłości i zauroczenia w moim przypadku nie były udane. Zawsze coś zgrzytało i po prostu czułam,że to nie to. Myślałam już,że zostanę sama i zaczęłam się godzić z takim stanem rzeczy,bo przecież lepiej być szczęśliwą singielką niż nieszczęśliwą mężatką. I w końcu po trzydziestce,na portalu randkowym poznałam miłość życia. Mieszkał w innym mieście,dosyć daleko...