Nie wybaczyłabym zdrady. Zdrady mnie ze swoją pracą. Trójkąt ja ,mąż, praca jest dla mnie nie do zaakceptowania. Nie zniosłabym na dłuższa metę, gdyby dla kogoś praca była ważniejsza ode mnie. Bo co z tego, że się żyje pod jednym dachem, sypia w tym samym łóżku, posiada dom, samochód, a tak naprawdę nie ma z kim porozmawiać, do kogo się przytulić? Jak pogodzić się z tym, że zamiast spaceru i kolacji ze mną ktoś woli siedzieć dłużej w biurze? Jak to sobie wytłumaczyć, że nie interesuje kogoś moje samopoczucie, mój problem, bo nowy projekt całkowicie zaprząta jego myśli? Jeżeli kogoś kocham, to on staje się dla mnie najważniejszy, jest całym moim światem. Dlatego nie wybaczyłabym pracoholikowi, że mnie odtrącił i zepchnął na drugi plan.

Nie wybaczyłabym zdrady. Zdrady mnie ze swoją pracą. Trójkąt ja ,mąż, praca jest dla mnie nie do zaakceptowania. Nie zniosłabym na dłuższa metę, gdyby dla kogoś praca była ważniejsza ode mnie. Bo co z tego, że się żyje pod jednym dachem, sypia w tym samym łóżku, posiada dom, samochód, a tak naprawdę nie ma z kim porozmawiać, do kogo się przytulić? Jak pogodzić się z tym,...

Jedyne, czego nie jestem w stanie zrozumieć; zapomnieć; wybaczyć to zabawa czyimiś uczuciami. Szkody psychiczne, które wywołuje taki precedens są często nieodwracalne i mogą zmienić człowieka o sto osiemdziesiąt stopni. Nie mówiąc już o znakach na ciele, które "pojawiają" się u osób ze słabszą psychiką.
Nieważne, czy znam taką osobę, czy nie. Jeśli bawi się czyimiś uczuciami, zasługuje na karę, nawet najwyższego sortu.

Jedyne, czego nie jestem w stanie zrozumieć; zapomnieć; wybaczyć to zabawa czyimiś uczuciami. Szkody psychiczne, które wywołuje taki precedens są często nieodwracalne i mogą zmienić człowieka o sto osiemdziesiąt stopni. Nie mówiąc już o znakach na ciele, które "pojawiają" się u osób ze słabszą psychiką.
Nieważne, czy znam taką osobę, czy nie. Jeśli bawi się czyimiś...

Czego bym nie była w stanie wybaczyć?

Na pozór łatwe pytanie, jednak nad odpowiedzią należy porządnie pomyśleć.

Najgorsze co może się zdarzyć to zdrada w jakiejkolwiek postaci, fizycznej, psychicznej lub obydwóch na raz. Nie łatwo wybaczyć, nie łatwo zapomnieć, nie łatwo zaufać ponownie. Czasem jest to całkowicie niemożliwe.

Kłamstwo też można wpisać na tę listę. Jednak wybaczenie zależy od intencji osoby kłamiącej. Rodzicom zdarza się okłamać dzieci, żeby zjadły obiad.
Dzieciom zdarza się okłamać rodziców, żeby się nie zamartwiali.
Każdy z nas ma swoje własne problemy, którymi nie zawsze chcemy się dzielić z innymi, nawet z partnerem. Wtedy na pytanie „czy wszystko w porządku?” odpowiemy „tak”, by druga osoba nie musiała brać na swoje barki naszych nieprzyjemności.

Zadając sobie to pytanie w głowie kłębiły mi się różne odpowiedzi.
Czy ktokolwiek mnie kiedyś zdradził? Nie jestem pewna.
Gdybym była tego pewna to zdobyłabym się na wybaczenie? Nie.
Czy zostałam okłamana? Wielokrotnie.
Czy wybaczyłam te kłamstwa? Nie wszystkie, te poważniejsze zawsze gdzieś z tyłu głowy siedzą i sprawiają, że żal do niektórych osób nadal się tli.
Czy ja zdradziłam? Nie i nigdy bym tego nie zrobiła. Jestem z tych osób, które w ten szczególny sposób widzą tylko swojego partnera.
Czy okłamałam? Tak, czasem na przykład by uniknąć niepotrzebnej kłótni.

Więc odpowiedź na to pytanie nie może być jednoznaczna. Dużo zależy od tych czynników, które wypisałam, od charakteru człowieka zranionego w jakikolwiek sposób.
Przede wszystkim trzeba pamiętać, żeby być w zgodzie z własnym sercem i rozumem. Nie patrzmy na innych, bo każdy ma tylko jedno życie, którego nikt za nas nie przeżyje, dlatego róbmy tak, żeby za dużo nie żałować.

Czego bym nie była w stanie wybaczyć?

Na pozór łatwe pytanie, jednak nad odpowiedzią należy porządnie pomyśleć.

Najgorsze co może się zdarzyć to zdrada w jakiejkolwiek postaci, fizycznej, psychicznej lub obydwóch na raz. Nie łatwo wybaczyć, nie łatwo zapomnieć, nie łatwo zaufać ponownie. Czasem jest to całkowicie niemożliwe.

Kłamstwo też można wpisać na tę listę. ...

Na dzień dzisiejszy oddycham pełną piersią i z dumą stwierdzam, że nic do wybaczania nie mam. Dawne spory i zadry są posprzątane i przykrości za mną się nie wloką. I oby tak dalej! Nie jestem jednak święta i wiem, że mogłoby się zdarzyć coś, na co oka bym nie przymknęła. Ale kaliber czynu musiałby być potężny,a mianowicie ktoś musiałby bardzo skrzywdzic osobę którą kocham. I nie radzę tego robić. Bo w takim przypadku - jak lwica - zębami i pazurami mściłabym się na złoczyńcy, a po moim trupie nawiedzałabym go co noc w koszmarach. Wara od moich bliskich!

Na dzień dzisiejszy oddycham pełną piersią i z dumą stwierdzam, że nic do wybaczania nie mam. Dawne spory i zadry są posprzątane i przykrości za mną się nie wloką. I oby tak dalej! Nie jestem jednak święta i wiem, że mogłoby się zdarzyć coś, na co oka bym nie przymknęła. Ale kaliber czynu musiałby być potężny,a mianowicie ktoś musiałby bardzo skrzywdzic osobę którą kocham....

Czego nie dałabym rady wybaczyć ? Podobnie jak Rhys, bohater z debiutowej ksiązki Agnieszki Siepelskiej nie toleruję kłamstwa.
Jako nastolatka byłam oszukiwana przez kilka lat i to na każdym kroku, jako małolatka zaślepiona w człowieka, który mną manipulował. Z wiekiem człowiek zaczyna używać swojego rozumu, z dnia na dzień coraz bardziej i dochodzi do wniosku, że życie ma jakieś grance. Tak było ze mną, pękła kula emocji, przez co, nie byłam już skłonna do odpuszczania, nie było na mnie wpływu i wtedy to ja pokazałam swoje "JA". Przestałam tolerować kłamstwa. Kilka kolejnych lat ta zasada pozwalała mi trzymać się na dobrym poziomie. Pojawiać zaczęły się nowe sytuacje, nowy dom, rodzina, nowa praca, wtedy uświadamiasz sobie, że MIŁOŚĆ CI WSZYTSKO WYBACZY - bo wtedy poznajesz co to jest prawdziwa miłość.

Czego nie dałabym rady wybaczyć ? Podobnie jak Rhys, bohater z debiutowej ksiązki Agnieszki Siepelskiej nie toleruję kłamstwa.
Jako nastolatka byłam oszukiwana przez kilka lat i to na każdym kroku, jako małolatka zaślepiona w człowieka, który mną manipulował. Z wiekiem człowiek zaczyna używać swojego rozumu, z dnia na dzień coraz bardziej i dochodzi do wniosku, że życie ma...

Wybaczenie nie jest rzeczą prostą...Ja staram się wybaczać i nigdy nie zarzekam się, że "tego to nigdy bym nie wybaczyła..." Znam siebie i wiem, że wszystko jestem w stanie wybaczyć, tylko potrzebny jest czas na dojrzenie do wybaczenia...Jednak mam problem z wybaczeniem niezawinionej krzywdy (niestety są czasem takie), zwłaszcza jeśli osoba nie widzi swojej winy i nie przeprasza... Wtedy mam problem bo nie chcąc chować urazy - chcę wybaczyć, ale ból pozostaje i doskwiera jak niezagojona rana. Nie myślę żle o krzywdzicielu lecz nie mogę pojąć jego postawy i rozumowania....Nie rozumiejąc - nie mogę wybaczyć do końca...

Wybaczenie nie jest rzeczą prostą...Ja staram się wybaczać i nigdy nie zarzekam się, że "tego to nigdy bym nie wybaczyła..." Znam siebie i wiem, że wszystko jestem w stanie wybaczyć, tylko potrzebny jest czas na dojrzenie do wybaczenia...Jednak mam problem z wybaczeniem niezawinionej krzywdy (niestety są czasem takie), zwłaszcza jeśli osoba nie widzi swojej winy i nie...

Nie wybaczę czegoś co mnie dotyczy, a mimo to dowiem się o tym przypadkiem, bo ktoś zadecyduje, że nie muszę tego wiedzieć. Wybaczyć kłamstwo jest trudno, ale to możliwe, za to wybaczyć zatajanie prawdy (niezależnie z jakich pobudek) to jak decydować za kogoś nie biorąc pod uwagę zdania tej osoby. To nie zwykłe kłamstwo, a raczej okazanie kompletnego braku szacunku względem tej osoby (jakby była czyjąś własnością, a nie pełnoprawną osobą funkcjonującą w społeczeństwie). Zdaję sobie sprawę, że takie zachowanie może mieć wiele ważnych powodów, jednak szacunek zawsze pozostaje wyżej niż w hierarchiach moralnych.

Nie wybaczę czegoś co mnie dotyczy, a mimo to dowiem się o tym przypadkiem, bo ktoś zadecyduje, że nie muszę tego wiedzieć. Wybaczyć kłamstwo jest trudno, ale to możliwe, za to wybaczyć zatajanie prawdy (niezależnie z jakich pobudek) to jak decydować za kogoś nie biorąc pod uwagę zdania tej osoby. To nie zwykłe kłamstwo, a raczej okazanie kompletnego braku szacunku względem...

Nieopodal mojej miejscowości doszło niedawno do morderstwa. Syn zamordował swoją matkę. Brał dopalacze i wpadł w poważne problemy finansowe, gdy chciał od mamy pieniądze, a ta mu powiedziała, że nie ma zaczął dźgać ją nożem zadając 51 ran w skutek czego kobieta zmarła. Następnie ukrył ciało w lesie, a ślady krwi na samochodzie tłumaczył potrąceniem sarny. Dla mnie jest to coś, czego nie byłabym w stanie wybaczyć. Morderstwo rodziców i to z zimną krwią nie wybaczyłabym nigdy i nikomu, nawet własnemu dziecku. Jest to coś okrutnego, czego nie potrafię sobie wyobrazić. Zostałam wychowana i nauczona szacunku do rodziców, dziadków, osób starszych i ludzi. Dla mnie morderstwo kogokolwiek jest niewyobrażalną zbrodnią, a co mówić o dokonaniu morderstwa swoich najbliższych...
Morderstwo najbliższych: żony, męża, matki, ojca, córki, syna, babci, dziadka, cioci czy wujka to coś, czego nigdy bym nie wybaczyła!

Nieopodal mojej miejscowości doszło niedawno do morderstwa. Syn zamordował swoją matkę. Brał dopalacze i wpadł w poważne problemy finansowe, gdy chciał od mamy pieniądze, a ta mu powiedziała, że nie ma zaczął dźgać ją nożem zadając 51 ran w skutek czego kobieta zmarła. Następnie ukrył ciało w lesie, a ślady krwi na samochodzie tłumaczył potrąceniem sarny. Dla mnie jest to...

Płacz. Krzyk. Odgłos tłuczonego szkła. Nie zdziwiłabym się, gdyby ktoś wezwał policję. Ale każdy, kto poznałby tę historię zrozumiałby moje wzbudzenie. Byłam z Marcinem pięć lat. Pięć długich lat. Znaliśmy swoich bliskich, kupowałam jego mamie prezenty na gwiazdkę. Pomagałam, gdy cierpiał na jelitówkę, znosiłam nędzne poczucie humoru przyjaciół. Wybaczyłam dwa skoki w bok. Ba, wybaczyłam mu nawet kiedy rozbił moje auto po pijaku. Ale tego nie wybaczę.
-CO TO ZNACZY, ŻE ZAPOMNIAŁEŚ O MOICH URODZINACH? NIE PAMIĘTASZ TEJ DATY? TO KONIEC.

Płacz. Krzyk. Odgłos tłuczonego szkła. Nie zdziwiłabym się, gdyby ktoś wezwał policję. Ale każdy, kto poznałby tę historię zrozumiałby moje wzbudzenie. Byłam z Marcinem pięć lat. Pięć długich lat. Znaliśmy swoich bliskich, kupowałam jego mamie prezenty na gwiazdkę. Pomagałam, gdy cierpiał na jelitówkę, znosiłam nędzne poczucie humoru przyjaciół. Wybaczyłam dwa skoki w bok....

Jak to bywa w życiu? Chyba jak na wojnie.
Los nas nie oszczędza, a doświadcza hojnie.
Popełniamy błędy, są więc i ofiary.
Bywa, że ponosimy za nie srogie kary.
Bo nasze przewinienia małe są lub duże.
Czasem jest słonecznie, a czasem są burze.

A po każdej takiej życiowej niepogodzie,
są ciche dni, lecz chcemy żyć w zgodzie.
Do niej przeprosiny są bardzo wskazane.
Lecz czy wybaczenie musi być też dane?
Bo czy kłamstwo lub zdrada na nie zasługują?
Przecież to właśnie one uczucia rujnują...

Ja wybaczyć umiem każdy ludzki cios.
Przeze mnie przemawia serca mego głos.
Jednak są dwie kwestie, które różnicuję:
rozgrzeszenie daję, wspomnień nie kasuję.
Potrafię wybaczyć, lecz zapomnieć nie.
Taka to reguła opisuje mnie.

Jak to bywa w życiu? Chyba jak na wojnie.
Los nas nie oszczędza, a doświadcza hojnie.
Popełniamy błędy, są więc i ofiary.
Bywa, że ponosimy za nie srogie kary.
Bo nasze przewinienia małe są lub duże.
Czasem jest słonecznie, a czasem są burze.

A po każdej takiej życiowej niepogodzie,
są ciche dni, lecz chcemy żyć w zgodzie.
Do niej przeprosiny są bardzo wskazane.
Lecz czy...