W moim mieście jest ogromny obiekt poszpitalny i całe miasteczko wojskowe związane z tym obiektem.Wybudowali go Niemcy i służył żołnierzom Wermahtu,a potem przejęła je Armia Radziecka.Gdy Rosjanie opuścili Legnicę,te obiekty były chronione przez jakąś firmę.Teraz stoją bezpańsko i są dewastowane przez kogo się da.Zrobiłabym reportaż o tym miasteczku.Przecież to kawał historii,utrwalony w tych budynkach,który przetrwał całe lata,a teraz w tak okrutny sposób umiera na oczach wszystkich.Warto by to opisać. Zwiedzałam w środku te budynki.Oprócz kolosalnej wielkości szpitala,znajdują się tam: basen,sklepy,obiekty mieszkalne,kaplica,obiekty sportowe,garaże,hale magazynowe i wiele innych.A wszystko usytuowane w środku lasu. Robi to niesamowite,wręcz metafizyczne wrażenie

W moim mieście jest ogromny obiekt poszpitalny i całe miasteczko wojskowe związane z tym obiektem.Wybudowali go Niemcy i służył żołnierzom Wermahtu,a potem przejęła je Armia Radziecka.Gdy Rosjanie opuścili Legnicę,te obiekty były chronione przez jakąś firmę.Teraz stoją bezpańsko i są dewastowane przez kogo się da.Zrobiłabym reportaż o tym miasteczku.Przecież to kawał...

W mojej rodzinie wszyscy kochają zwierzęta.
Sama posiadam kota, którego przygarnęłam, kiedy jako kociak błąkał się pod blokiem. Teraz odwdzięcza mi się łagodnością i kocią miłością, którą okazuje przy każdej pieszczocie, mrucząc jak traktor Ursus. Mój brat zaopiekował się dwoma bezpańskimi psami, które nie odstępują Go na krok i słuchają uważnie patrząc Mu prosto w oczy, jakby patrzyły na psiego Boga. Moja Mama jest szczęśliwą właścicielką rudej kotki, którą znalazłam wieczorem na osiedlu - była taka bezbronna i malutka, że z łatwością mieściła się w dłoni. Teraz jest wierną towarzyszką, która śpi w jednym łóżku ze starszą panią. To są przykłady szczęśliwych zwierząt.
Niestety są wokół nas zwierzęta, które bezgłośnie wołają o pomoc! Nie możemy przygarnąć do swoich domów wszystkich samotnych i chorych zwierząt, często żywiących się resztkami przy śmietnikach lub przywiązywanych do płotów, drzew i pozostawionych na pastwę losu. Mój reportaż byłby poświęcony właśnie tym biednym zwierzętom, których oczy są smutne i pełne niewidocznych łez. Jestem wstrząśnięta ludzką głupotą i bestialskim zachowaniem. W pamięci mam obraz psa, który uciekał w popłochu przed hałasem uderzającej o asfalt puszki, którą miał uwiązaną do własnego ogona. Widziałam też zdjęcia kota, który był oblany benzyną i podpalony. Aby żył trzeba mu było amputować łapkę, ogon i uszy. Kolejny przykład zwierzęcego horroru to królik, którego zamknięto w klatce i chyba nigdy nie sprzątano. W jego ciałku wylęgły się robaki, które zjadały go od środka i miał wręcz wyżarty odbyt.
Mam nadzieję, że mój reportaż otworzyłby oczy na zwierzęcą krzywdę. To co opisałam, to tylko kropla w morzu ludzkiego okrucieństwa wobec bezbronnych istot. Takich przykładów mogłabym przytaczać bez końca :(

W mojej rodzinie wszyscy kochają zwierzęta.
Sama posiadam kota, którego przygarnęłam, kiedy jako kociak błąkał się pod blokiem. Teraz odwdzięcza mi się łagodnością i kocią miłością, którą okazuje przy każdej pieszczocie, mrucząc jak traktor Ursus. Mój brat zaopiekował się dwoma bezpańskimi psami, które nie odstępują Go na krok i słuchają uważnie patrząc Mu prosto w oczy,...

W świecie 500 plus przepada wciąż temat "dlaczego młodzi nie chcą mieć dzieci?".

Niby wszystko jest: te sławetne pińcset, bezrobocie na poziomie "prawie zero", lepszy dostęp do szkół... Obraz kreowany przez media tworzy podstawę do hurraoptymizmu: " teraz to tylko rodzić dzieci"... Rzeczywistość jest dużo bardziej ponura. Niby dalej rodzina na pierwszym miejscu w różnego rodzaju rankingach, ale..

No właśnie ale... co? to pokolenie 25-40-latków jest w tym aspekcie mocno zapomniane w obecnym dyskursie medialnym. Łatwiej rzucić hasło: zapatrzeni w social media, w ekrany smartfonów, bez autorytetów, kochający jednodniowe związki... pracocholicy, korpoludki. Nikt jednak tak naprawdę nie wgłębił się mocniej w ten problem...

Quo vadis młoda polska rodzino?

W świecie 500 plus przepada wciąż temat "dlaczego młodzi nie chcą mieć dzieci?".

Niby wszystko jest: te sławetne pińcset, bezrobocie na poziomie "prawie zero", lepszy dostęp do szkół... Obraz kreowany przez media tworzy podstawę do hurraoptymizmu: " teraz to tylko rodzić dzieci"... Rzeczywistość jest dużo bardziej ponura. Niby dalej rodzina na pierwszym miejscu w różnego...

Jako reporterka zajęłabym się kwestią aborcji i sterylizacji. Poświęciłabym czas na odnalezienie kobiet, które poddały się tym zabiegom i spisała ich historie. Czytelnicy mojego reportażu dowiedzieliby się, gdzie i za ile można wykonać owe zabiegi, jak wygląda ich przeprowadzenie, jakie powody kierowały moimi bohaterkami oraz jak oceniają te decyzje z perspektywy czasu.
W Polsce demonizuje się wykonywanie zarówno aborcji, jak i sterylizacji, zatem myślę, że mój reportaż stanowiłby ważny głos w tej sprawie, pokazujący społeczeństwu, że krążące o nich stereotypy nie odpowiadają prawdzie.

Jako reporterka zajęłabym się kwestią aborcji i sterylizacji. Poświęciłabym czas na odnalezienie kobiet, które poddały się tym zabiegom i spisała ich historie. Czytelnicy mojego reportażu dowiedzieliby się, gdzie i za ile można wykonać owe zabiegi, jak wygląda ich przeprowadzenie, jakie powody kierowały moimi bohaterkami oraz jak oceniają te decyzje z perspektywy czasu.
W...

Tematem, nad którym chciałabym się pochylić, to "starość w polskim wydaniu". Jest mi ogromnie smutno widzieć ludzi u schyłku życia, którym jedyne co pozostało, to stanie w oknie, liczenie grosików i robienie wszystkiego, żeby tylko nie wejść innym w drogę. Marzy mi się odwrócenie wizji domu starości jako miejsca, w którym swój żywot kończą ludzie, których nie chce rodzina. Wyobrażam sobie ośrodek na sielskiej wsi, do którego emeryci będą sami lgnęli i nie po to, żeby nie być ciężarem dla swoich rodzin, ale żeby przeżyć swój ostatni czas na wesoło. Wspólne posiłki, różnorodne grupy zainteresowań, zajęcia sportowe, czy np. okazjonalne wypady do miasta np. do teatru. A do tego współpraca z domami dziecka i schroniskami dla zwierząt, co z pewnością byłoby fantastyczną terapią dla każdej ze stron. A rodzinka może wpadać w odwiedzinki kiedy tylko chce, ale po wcześniejszym dogadaniu z babcią bo przecież wtedy może mieć turniej bingo! :)

Tematem, nad którym chciałabym się pochylić, to "starość w polskim wydaniu". Jest mi ogromnie smutno widzieć ludzi u schyłku życia, którym jedyne co pozostało, to stanie w oknie, liczenie grosików i robienie wszystkiego, żeby tylko nie wejść innym w drogę. Marzy mi się odwrócenie wizji domu starości jako miejsca, w którym swój żywot kończą ludzie, których nie chce rodzina....

Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast[bookLink]4898240|Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast[/bookLink]

Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast[bookLink]4898240|Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast[/bookLink]

 [bookCover]4898240|Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast[/bookCover]