Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

ksz
Magdalena
Scathach
Owca_z_Makowca
nika

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

ksz
Magdalena
Scathach
Owca_z_Makowca
nika

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Moje największe zwycięstwo to to że żnalazłem przyczynę swojej choroby,a przy okazji i innych chorób.Było ciężko,myślałem "dlaczego przyczepiło się do mnie jakieś choróbsko,dlaczego mam na coś chorować?Musi być jakaś przyczyna tych chorób'Bo strony internetowe ustawione pod przemysł farmaceutyczny opisywały zawsze że przyczyna większości chorób nie są znane.

Moje największe zwycięstwo to to że żnalazłem przyczynę swojej choroby,a przy okazji i innych chorób.Było ciężko,myślałem "dlaczego przyczepiło się do mnie jakieś choróbsko,dlaczego mam na coś chorować?Musi być jakaś przyczyna tych chorób'Bo strony internetowe ustawione pod przemysł farmaceutyczny opisywały zawsze że przyczyna większości chorób nie są znane.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Życie niestety nie jest łatwe, a pełne problemów i trudnych wyborów. Często musimy mierzyć się z różnego rodzaju problemami. Raz odnosimy spektakularne zwycięstwo, a innym razem musimy pogodzić się z porażką.
Moje największe zwycięstwo odniosłam w pracy zawodowej. Jestem pracownikiem opieki zdrowotnej. Po urodzeniu dziecka zmieniłam miejsce pracy na POZ. Warunkiem postawionym mi przy przyjęciu do pracy było ukończenie pewnego kursu. Kurs oczywiście zrobiłam, nie było to dla mnie problemem, ale problemem stało się wykorzystanie go w pracy, panicznie bałam się ją wykonywać sama. Na szczęście w pracy mam fajną koleżankę, która pomogła mi się wrożyć w swoje nowe obowiązki.
Niestety przyszedł taki moment, że byłam zmuszona tą czynność wykonać zupełnie sama. Do dzisiaj pamiętam, jak pot lał mi się po plecach, a ręce się trzęsły, ale przełamałam się i od tamtej pory wykonuję swoje obowiązki bez najmniejszego problemu

Życie niestety nie jest łatwe, a pełne problemów i trudnych wyborów. Często musimy mierzyć się z różnego rodzaju problemami. Raz odnosimy spektakularne zwycięstwo, a innym razem musimy pogodzić się z porażką.
Moje największe zwycięstwo odniosłam w pracy zawodowej. Jestem pracownikiem opieki zdrowotnej. Po urodzeniu dziecka zmieniłam miejsce pracy na POZ. Warunkiem...

Przerzucając w myślach slajdy swojego życia uważam,że moim największym, zwycięstwem było mimo wszystko moje zdrowie. Zdrowie, które położyłam na nierównej szali wraz z bulimią,która wysysała łapczywie ze mnie ostatnie pokłady życiowej energii, chęci do życia. Kiedy Twoje życie pruje się jak stary sweter bez możliwości zatrzymania katastrofy ciało reaguje równie.Moje nastroiło się na fale autodestrukcji.Każdy kolejny spazm miał wyrzucić ze mnie demony przeszłości,ale efekt był zupełnie odwrotny.Z czym musiałam się zmierzyć?Ze swoimi problemami, natrętnymi myślami,rozpamiętywaniem, bólem który eksplodował jak granat kiedy On pierwszy raz podniósł na mnie rękę.Musiałam przejść długą drogę i leczenie ,żeby "naprawić" swoje myślenie, posklejać na nowo życie, pozbyć się niemile widzianej przyjaciółki bulimii. Bardzo ciężko jest mówić o swoich lękach,o tym co nas wyniszcza.Duży przełomem w moim życiu było pójście na terapię i uchylenie drzwi i zaproszenie do mojego świata osoby,która ostatecznie mi pomogła.Kolejnym krokiem była praca nas sobą i samodyscyplina,która dopiero po czasie weszło mi w nawyk,razem z myśleniem,że nie mogę siebie dłużej krzywdzić.Że na to nie zasługuję.Teraz jestem innym człowiekiem,fajterką,która wyszła z dołka życiowego,trochę poobijana,ale ze smakiem zwycięstwa na ustach.

Przerzucając w myślach slajdy swojego życia uważam,że moim największym, zwycięstwem było mimo wszystko moje zdrowie. Zdrowie, które położyłam na nierównej szali wraz z bulimią,która wysysała łapczywie ze mnie ostatnie pokłady życiowej energii, chęci do życia. Kiedy Twoje życie pruje się jak stary sweter bez możliwości zatrzymania katastrofy ciało reaguje równie.Moje...

Kiedy miałam 19 lat mój starszy brat udzielił mi krótkiej lekcji jazdy samochodem. Za mój wielki sukces uznałam, że wszyscy wyszliśmy z tego cało. Nie widziałam się w roli kierowcy, a każdy posiadacz prawa jazdy był dla mnie nadczłowiekiem. Dodatkowo pochodziłam z bardzo biednej rodziny i po prostu nie było mnie stać na kurs. Minęło kilka lat, a wraz z nimi wiele sytuacji w których pomyślałam, że to "prawko" naprawdę by mi się przydało. W końcu zdecydowałam, że zapiszę się na kurs. Pamiętam jak na mojej pierwszej jeździe mój instruktor powiedział, że będę dobrym kierowcą, bo widać, że mi zależy. Jednak pomimo tego nie było tak kolorowo. Na jednej z pierwszych jazd prawie dwa razy doprowadziłam do wypadku. Wówczas przez moją głowę przeszła myśl, żeby zrezygnować, że może się nie nadaję. Jednak nie poddałam się. Kolejne chwile zwątpienia pojawiły się po pierwszym niezdanym egzaminie. Nie zapanowałam nad stresem i popełniałam głupie błędy, ale winą obarczałam tylko siebie. Dokupiłam kilka dodatkowych godzin jazd i postanowiłam, że tym razem zdam. Do dziś pamiętam słowa mojego instruktora po ostatniej jeździe przed egzaminem „Ty wszystko wiesz, tylko pokarz to na egzaminie”. Strach przed oblaniem trochę mnie paraliżował, ale w pewnym momencie postanowiłam, że dzisiaj zdam. W myślach powtarzałam sobie słowa mojego instruktora, a po dojechaniu pod WORD usłyszał z ust egzaminatora „Egzamin zakończony z wynikiem pozytywnym”, na co ja jedynie wykrztusiłam z siebie „Naprawdę?”

Kiedy miałam 19 lat mój starszy brat udzielił mi krótkiej lekcji jazdy samochodem. Za mój wielki sukces uznałam, że wszyscy wyszliśmy z tego cało. Nie widziałam się w roli kierowcy, a każdy posiadacz prawa jazdy był dla mnie nadczłowiekiem. Dodatkowo pochodziłam z bardzo biednej rodziny i po prostu nie było mnie stać na kurs. Minęło kilka lat, a wraz z nimi wiele sytuacji w...

Krótka historia o odchudzaniu

Próbowałam w życiu wiele diet. Sokowe, białkowe, zgodne z grupą krwi. Wszystkie przynosiły efekty, ale dodatkowe kilogramy wracały niczym bumerang. Do czasu!
Był to początek studiów a ja poszłam do swojej pierwszej pracy w życiu - sprzedawca w salonie odzieżowym. Pracę zaczęłam w grudniu a chyba każdy wie jak wygląda grudzień w centrum handlowym. Uwierzcie mi jest, co robić!
Po jakimś tygodniu wprowadzenia trafiłam na znienawidzoną przez wszystkich sprzedawców przymierzalnie. Tu prośba do wszystkich klientów sieciówek, jeśli bierzecie coś do przymierzalni, nic Wam się nie stanie jak odwiesicie to chociaż na ramę przed przymierzalnią. Ale wracając do tematu.
Po całym dniu na przymce (czyt. strefie przymierzalni) miałam większe zakwasy niż po całkiem solidnym treningu na siłce. Jak to na osobę będącą na wiecznej diecie przystało, wynagrodziłam sobie wszelkie trudy - dużymi frytkami z Mc. Podobnie wyglądała reszta moich grudniowych dni w pracy.
I wiecie, co jest najlepsze. Że po miesiącu ciężkiej pracy i jedzeniu Mc średnio trzy razy w tygodniu, nie tylko dostałam swoją pierwszą wypłatę ale również zgubiłam swoje nadprogramowe 7 kg. Od tego czasu minęło parę lat, a figura nadal utrzymuje się ta sama.
I tak oto pierwsza praca przyczyniła się do mojego dietetycznego zwycięstwa!

Krótka historia o odchudzaniu

Próbowałam w życiu wiele diet. Sokowe, białkowe, zgodne z grupą krwi. Wszystkie przynosiły efekty, ale dodatkowe kilogramy wracały niczym bumerang. Do czasu!
Był to początek studiów a ja poszłam do swojej pierwszej pracy w życiu - sprzedawca w salonie odzieżowym. Pracę zaczęłam w grudniu a chyba każdy wie jak wygląda grudzień w centrum...

Moim największym osiągnięciem zawodowym było zdanie egzaminu z dziedziny w której pracuję. Najpierw było 5-dniowe szkolenie, gdzie musiałam codziennie dojeżdżać sama ok 80km w jedną stronę, a ja nie mam zbyt dobrej orientacji w terenie i już sama jazda była dla mnie stresująca, bo nie miałam wtedy nawigacji.
Szkolenie zawsze trwało kilka godzin i zanim wróciłam do domu, to już był późny wieczór i nie zostawało mi za wiele czasu na naukę.
Sam egzamin też był bardzo stresujący, ponieważ składał się z: 2 testów pisemnych oraz kilku zadań praktycznych z czego jedno to był taki długi opis pracy który trzeba było wykuć na pamięć.
Całość egzaminu trwała kilka godzin, na wyniki czekało się miesiąc, a poprawka była strasznie droga.
Wszystko to było mega stresujące, ale udało mi się zdać za pierwszym razem.

Moim największym osiągnięciem zawodowym było zdanie egzaminu z dziedziny w której pracuję. Najpierw było 5-dniowe szkolenie, gdzie musiałam codziennie dojeżdżać sama ok 80km w jedną stronę, a ja nie mam zbyt dobrej orientacji w terenie i już sama jazda była dla mnie stresująca, bo nie miałam wtedy nawigacji.
Szkolenie zawsze trwało kilka godzin i zanim wróciłam do domu, to...

Moim największym zwycięstwem jak dotąd było zdanie prawa jazdy.
Czekałam na to aż dwa lata od 18 urodzin. Z własnych zarobionych pieniędzy, zafundowałam sobie najpiękniejszy prezent na zeszłoroczne wakacje, prezent o jakim od zawsze śniłam i marzyłam, lecz nie było mnie nigdy na niego stać.
Nigdy nie myślałam, że będzie mnie to kosztowało tyle opanowania, spokoju i cierpliwości aby nauczyć się prowadzić samochód. Kosztowało mnie to również dużo wyrzeczeń, bo przecież aby odłożyć na ten cel musiałam ograniczyć swoje inne "zachcianki". Mimo tego, ponad rok odkąd prawnie pierwszy raz siedziałam za kierownicą, mogę szczerze przyznać, że to jedna z najpiękniejszych rzeczy jaka mnie spotkała. Obecnie z wielką satysfakcją wspominam to osiągnięcie i przez całe życie będę je mile wspominać.
Teraz mierzę się z kolejnym celem jakim jest własny samochód, choć do tego celu jeszcze mi daleko, to wiem, że to tylko kwestia samozaparcia i czasu.

Moim największym zwycięstwem jak dotąd było zdanie prawa jazdy.
Czekałam na to aż dwa lata od 18 urodzin. Z własnych zarobionych pieniędzy, zafundowałam sobie najpiękniejszy prezent na zeszłoroczne wakacje, prezent o jakim od zawsze śniłam i marzyłam, lecz nie było mnie nigdy na niego stać.
Nigdy nie myślałam, że będzie mnie to kosztowało tyle opanowania, spokoju i...

Od najmłodszych lat, bo już w gimnazjum, zawsze mówiłam o tym, że chciałabym w życiu zajmować się budownictwem! Męskie zawody zawsze wydawały mi się bardziej interesujące! Po zdanej maturze nie zmieniłam zdania! W dalszym ciągu chciałam studiować budownictwo i właśnie na taki kierunek aplikowałam! Udało się! Studiowałam i skończyłam, choć nie było łatwo. Wszystkie projekty, obliczenia, ćwiczenia w terenie, a dodatkowo często wykładowcy, którzy już wtedy za wszelką cenę chcieli udowodnić kobietom, że to męski zawód. Ale obroniła tytuł i jestem magistrem inżynierem budownictwa, z czego jestem niezwykle dumna.
Później szukanie pracy, co okazało się równie trudne. Pierwsza, którą znalazłam, to siedzenie w biurze i robienie wszystkiego za wszystkich. Moim zadaniem było wykonywanie pracy, której nikt nie chciał, ale nie poddawałam się. Walczyłam. Co się opłacało. Ponieważ moja wiedza dzięki temu znacznie się poszerzyła, a nadszedł czas, że Dyrektor z którym współpracowałam odchodził z firmy, on sam zaproponował mi czy nie chciałabym z nim przejść. Właśnie w ten sposób moja kariera zawodowa nabrała rozpędu. Dostałam wtedy normalną pracę, gdzie miałam swoje konkretne zajęcie, dlatego opłacało się być w firmie przez trzy lata człowiekiem od wszystkiego! Przyniosło to rezultaty i dało większe możliwości. To właśnie dzięki temu moje marzenie o pracy na budowie zostało spełnione! Realizuję się w nim po dziś dzień, wcale nie zaniedbując przy tym mojej rodziny!

Od najmłodszych lat, bo już w gimnazjum, zawsze mówiłam o tym, że chciałabym w życiu zajmować się budownictwem! Męskie zawody zawsze wydawały mi się bardziej interesujące! Po zdanej maturze nie zmieniłam zdania! W dalszym ciągu chciałam studiować budownictwo i właśnie na taki kierunek aplikowałam! Udało się! Studiowałam i skończyłam, choć nie było łatwo. Wszystkie projekty,...