Dziękuję za wyróżnienie mnie w konkursie i gratuluje pozostałej nagrodzonej czwórce.

Dziękuję za wyróżnienie mnie w konkursie i gratuluje pozostałej nagrodzonej czwórce.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Edit
Anksunamun
Mollinka_90
Mael
Anna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Edit
Anksunamun
Mollinka_90
Mael
Anna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Gdybym mogła zaopiekować się leśnym zwierzęciem, wybrałabym rysia. Jednego rysia, którego strzegłabym przed złem. Jednak ten jeden ryś, w dobie zagrożonego gatunku, stanowiłby różnicę. W ciągu dnia chroniłabym jego terenu przed ludźmi. Aby w nocy mógł spokojnie polować i podróżować po swoich włościach. Obserwowałabym z daleka, w miejscu jego ulubionego drzewa jak goni zająca. I chociaż zajączek był bezbronny, panowałaby równowaga. Tak mijałyby dni, patrzyłabym jak rośnie, a on dawałby mi dostęp do bliskości natury, w pewien sposób też by się o mnie troszczył. Czułabym się zaszczycona, kiedy zacząłby rozpoznawać mój zapach z daleka i wcale nie uciekałby wtedy gdzie pieprz rośnie. I choć myślałabym to codziennie
nigdy - ze względu na jego szlachetne usposobienie - nie odważyłabym się powiedzieć mu, że mimo wszystko jest także uroczym kiciusiem.

Gdybym mogła zaopiekować się leśnym zwierzęciem, wybrałabym rysia. Jednego rysia, którego strzegłabym przed złem. Jednak ten jeden ryś, w dobie zagrożonego gatunku, stanowiłby różnicę. W ciągu dnia chroniłabym jego terenu przed ludźmi. Aby w nocy mógł spokojnie polować i podróżować po swoich włościach. Obserwowałabym z daleka, w miejscu jego ulubionego drzewa jak goni...

Wybrałabym rysia, bo pasujemy do siebie. Ja- nie lubię wstawać rano, bardziej produktywna jestem wieczorem, nie przeszakadza mi przebywanie tylko samej ze sobą, typ obserwatora, który dużo analizuje On- staje się aktywny, gdy zmierzcha, przez większość czasu samotny, leśny duch, ma tak bystry wzrok, że przypisywano mu moc widzenia przez przeszkody. W końcu nie na darmo mówi się, że prędzej to ryś dostrzeże Ciebie niż Ty jego.
****************************************************************************************************************************************************
Dzień spędził w swojej kryjówce, którą stanowiła duża dziupla w drzewie. Opuścił swoje schronienie w chwili, gdy ostatnie promienie słońca znikały za horyzontem, przeciągnął się leniwie i starannie rozpoczął mycie swojego ciała, pokrytego czarnożółtorudym futrem z brunatnymi plamkami. Czas rozpocząć łowy. Po przybyciu paru kilometrów dostrzegł sarnę, która mogła mu zapewnić pożywienie na parę dni. Skradał się do niej, tak blisko ziemi, że wydawać by się mogło, że jest dosłownie zrośnięty z podłożem. Jeden sprężysty skok, chciał uniknąć pogoni za ofiarę, długi bieg go szybko męczył. Udało się, zaraz zaspokoi przemożny głód, a resztki ukryje, by móc skorzystać z nich później. Stał nad ciałem swojej ofiary, sarna zginęła, a on był zwycięzcą, wywalczył sobie kolejny dzień życia.

Wybrałabym rysia, bo pasujemy do siebie. Ja- nie lubię wstawać rano, bardziej produktywna jestem wieczorem, nie przeszakadza mi przebywanie tylko samej ze sobą, typ obserwatora, który dużo analizuje On- staje się aktywny, gdy zmierzcha, przez większość czasu samotny, leśny duch, ma tak bystry wzrok, że przypisywano mu moc widzenia przez przeszkody. W końcu nie na darmo mówi...

Gdybym miała, okazję spędzić jeden dzień swój ze zwierzątkiem żyjącym w lesie byłby to zając.

Nasz dzień wyglądałby tak normalnie, ale dzielnie zaopiekowałabym się moim przyjacielem z największą przyjemnością.

Spędzilibyśmy dużo czasu na spacerowaniu po lesie, w trakcie którego zrobiliśmy sobie kilka konkursów na bieganie, kto szybciej zje swój ulubiony przysmak, kto pierwszy się odezwie ja czy mój kochany zajączek, z którym mam możliwość spędzenia swojego wolnego czasu na łonie natury.

Następnie nawiązałabym z nim kontakt rozmowny, w sposób delikatny, jeśli nie zechce rozmawiać, to zmienimy plany na dalszy ciąg dnia.

Przygotuje mu soczek i myślę, że będzie mi wiernie towarzyszył podczas przygotowania dla niego soczku warzywnego. Oby mi nie uciekł.Liczę na to po cichu. Ha.

Zaproponuje mu wspólne leniuchowanie. Taki lekki relaks senny zakończony spacerkiem nad wodę.

Drapiąc, go za uszka podziękuję mu za to, że mogłam na nowo odkrywać i poznawać smaki życia w lesie pośród wędrującej za nami ciszy.

Gdybym miała, okazję spędzić jeden dzień swój ze zwierzątkiem żyjącym w lesie byłby to zając.

Nasz dzień wyglądałby tak normalnie, ale dzielnie zaopiekowałabym się moim przyjacielem z największą przyjemnością.

Spędzilibyśmy dużo czasu na spacerowaniu po lesie, w trakcie którego zrobiliśmy sobie kilka konkursów na bieganie, kto szybciej zje swój ulubiony przysmak, kto...

Kiedy byłam małą dziewczynką, mama często zabierała mnie do lasu na jeżyny. Nigdy nie lubiłam zbierać jeżyn – w krzakach często czaiły się pająki, a po wszystkim wracałam z rękami poharatanymi przez kolce.

Pewnego razu, kiedy mama zajęła się zbieraniem owoców, ja postanowiłam się zbuntować. Zostawiłam swój garnek i ruszyłam z powrotem na udeptaną ścieżkę. Przykucnęłam i znudzona grzebałam patykiem w ziemi. W pewnym momencie usłyszałam szelest i dźwięk łamanych gałązek. Serce zabiło mi mocniej, strach całkowicie mnie sparaliżował. Spojrzałam w stronę, z której dobiegał dźwięk i zobaczyłam zarys wielkiego cielska przedzierającego się przez chaszcze. Chwilę później stałam na wprost olbrzymiego łosia. Na tamten moment było to największe zwierzę, z jakim miałam styczność. Stałam w bezruchu, zadzierając głowę i wlepiając oczy w ciemne, spokojne ślepia. Łoś parsknął i zarzucił łbem, prezentując swoje rozłożyste, pokaźne poroże. Staliśmy tak, mierząc się wzrokiem, aż po chwili napięcie opadło. Widocznie oboje uznaliśmy, że nie jesteśmy dla siebie zagrożeniem. Podeszłam spokojnie i wyciągnęłam rękę do łosia. Jego futro było szorstkie. Pod łbem zwisała broda, która wyglądała na bardziej miękką, jednak bałam się do niej sięgnąć. Głaskałam zwierzę przez dłuższą chwilę, aż do momentu, kiedy postanowiło ruszyć w dalszą drogę.

To była wspaniała przygoda, po której wycieczki do lasu zawsze wywoływały we mnie ekscytację i nadzieję, że kiedyś ponownie spotkam to niesamowite stworzenie.

Kiedy byłam małą dziewczynką, mama często zabierała mnie do lasu na jeżyny. Nigdy nie lubiłam zbierać jeżyn – w krzakach często czaiły się pająki, a po wszystkim wracałam z rękami poharatanymi przez kolce.

Pewnego razu, kiedy mama zajęła się zbieraniem owoców, ja postanowiłam się zbuntować. Zostawiłam swój garnek i ruszyłam z powrotem na udeptaną ścieżkę. Przykucnęłam i...

Ja pragnę pomagać patyczakom! Odkąd dawno temu pojechałam z dziadkami i wujostwem w Bieszczady, gdzie, wychowany w tamtych rejonach wujek, pokazał mi te dziwne zwierzątka, żyje w nieodmiennej miłości do nich! Z chęcią weszłabym w posiadanie ich hodowli, bo są cudowne.

Ja pragnę pomagać patyczakom! Odkąd dawno temu pojechałam z dziadkami i wujostwem w Bieszczady, gdzie, wychowany w tamtych rejonach wujek, pokazał mi te dziwne zwierzątka, żyje w nieodmiennej miłości do nich! Z chęcią weszłabym w posiadanie ich hodowli, bo są cudowne.

Z racji, że kiedyś będę weteryniorzem, najchętniej przygarnęłabym cały las. Trzymałabym każdego mieszkańca w domku i obserwowała jego wspaniały żywot.
Jednakże - dom nie jest miejscem dla zwierząt leśnych. Źle się one czują zniewolone i najlepiej im z dala od ludzi.
Jest mi więc ostatecznie obojętne, jakiego gatunku zwierzę trafiłoby pod mój dach. Byłoby to zwierzę chore, czy w inny sposób ranne. Każdego ranka dostawałoby karmy, wody, miało zmieniane opatrunki i/lub podawane odpowiednie leki. A gdyby w końcu nadszedł ten dzień, ze z pewnością wiedziałabym, że moje kochanie jest zdrowe - zwróciłabym mu wolność.

Z racji, że kiedyś będę weteryniorzem, najchętniej przygarnęłabym cały las. Trzymałabym każdego mieszkańca w domku i obserwowała jego wspaniały żywot.
Jednakże - dom nie jest miejscem dla zwierząt leśnych. Źle się one czują zniewolone i najlepiej im z dala od ludzi.
Jest mi więc ostatecznie obojętne, jakiego gatunku zwierzę trafiłoby pod mój dach. Byłoby to zwierzę chore,...