Lubię motyw sztormu na morzu, który zawsze wyrzuca bohaterów na bezludną wyspę. Zagubione statki nigdy nie rozbijają się w pobliżu portów lub innych cywilizowanych miejsc, lecz zawsze trafiają na jeszcze nieodkryty teren. Bohaterowie zaczynają przygodę od wędrówki po tropikalnym lesie w poszukiwaniu wody i bardzo często kończą szukając legendarnego skarbu. Są narażeni na różne niebezpieczeństwa (dzikie zwierzęta, urwiska i tak dalej), czasami muszą stawić czoła piratom, ale wszystko kończy się szczęśliwie - powrotem do domu.

Podobają mi się takie historie, ponieważ trzymają w napięciu, każda przygoda na bezludnej wyspie jest inna, zaskakuje zwrotami akcji i sprawia, że nigdy nie wiemy, co stanie się z bohaterami. Czy wyjdą z tego cało? Czy znajdą drogę powrotną? Emocje przez cały czas.

Lubię motyw sztormu na morzu, który zawsze wyrzuca bohaterów na bezludną wyspę. Zagubione statki nigdy nie rozbijają się w pobliżu portów lub innych cywilizowanych miejsc, lecz zawsze trafiają na jeszcze nieodkryty teren. Bohaterowie zaczynają przygodę od wędrówki po tropikalnym lesie w poszukiwaniu wody i bardzo często kończą szukając legendarnego skarbu. Są narażeni na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moim ulubionym steoretypowym elementem literatury są policjancji z doświadczeniem i nałogami. A nie wątliwie do takich należy mający po pięćdziesiątce bohater powieści Leifa GW Perssona komisarz Ewert Beckstrom mający za swojego pomocnika małego Edvina.Ten postawny mężczyzna mający ogromne doświadczenie,niestroniący od alkoholu szybko rozwiązuje swoje problemy, z którymi przyjdzie mu się zmierzyć w pracy policjanta przynajmniej stara się to robić,i na dodatek zawsze udaje mu się dojść do prawdy.Stosuje on przy tym niekonwencjonalne metody pracy.W wolnym czasie lubi zabawić się z kobietami dla poprawy humoru,i utrzymania dobrej kondycji.

Wybrałem właśnie jego bo lubię barwnych bohaterów,którzy nieupiĘkszają świata ,i życia ukazując go takim jakim jestDrugim powodem dla którego zdecydowałem się go bliżej przedstawić jest to iżż czytając książki Perssona trochę czuję się takim Evertem jak bohater jego książek choć wagowo dużo lżejsszy i do tego młodszy,też mam swoje metody rozwiązywania problemów,które z nam tylko ja.Nigdzie nie chodzę i nie proszę o pomoc gdy nie ma takiej potrzeby.Kolega Evert jest moim zdaniem taki sam
Stereotyp moim zdaniem jest tu taki że każdy może czuć się powiązany z bohaterami książki ,i nim nawet przez chwilę być w zależności od tego co czytamy.A stereotypy moim zdaniem sami tworzymy tym jak ,żyjemy,zachowujemy się w danych sytuacjach,czy tym jak postępujemy z innymi,co o nich mówimy itd.Dając tym samym czasem tym co piszą dobry materiał na książkę,nie tylko z przymrużeniem oka.

Moim ulubionym steoretypowym elementem literatury są policjancji z doświadczeniem i nałogami. A nie wątliwie do takich należy mający po pięćdziesiątce bohater powieści Leifa GW Perssona komisarz Ewert Beckstrom mający za swojego pomocnika małego Edvina.Ten postawny mężczyzna mający ogromne doświadczenie,niestroniący od alkoholu szybko rozwiązuje swoje problemy, z którymi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Stereotypowa literatura, za którą przepadam, to przygodówki spod znaku Indiany Jonesa.
W takich powieściach główni bohaterowie zawsze cechują się niesamowitym szczęściem, walcząc z przeciwnikami, którzy mają niecne zamiary i nieraz są powiązani z rządem lub chociaż wielką korporacją, i oczywiście pragną zawładnąć światem. Ci źli giną na każdym kroku, ale nie jest to żadna tragedia w porównaniu do losów głównych bohaterów, z których jeden zostaje porwany, a inny zabity. Zwykle pod koniec ci dobrzy i ci źli docierają do tajemniczego miejsca, które na wyścigi starali się odkryć, następuje konfrontacja, dobrzy wygrywają i uciekają ze skarbem.
Niby takie proste i oczywiste, ale uwielbiam opisy niezwykłych podróży, poszukiwanie skarbów, no i przygody okraszone mordobiciem!

Stereotypowa literatura, za którą przepadam, to przygodówki spod znaku Indiany Jonesa.
W takich powieściach główni bohaterowie zawsze cechują się niesamowitym szczęściem, walcząc z przeciwnikami, którzy mają niecne zamiary i nieraz są powiązani z rządem lub chociaż wielką korporacją, i oczywiście pragną zawładnąć światem. Ci źli giną na każdym kroku, ale nie jest to żadna...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Stephen King to autor książek które traktuję z przymrużeniem oka.

Klątwa cygan?- jest się czego bać, kilka słów wyszeptanych przez cygankę i życie może stać się, krótsze i bardziej bolesne, ale czy klątwy na prawdę istnieją? Nie sądzę ;).

Zakopany kot na cmentarzu powracający do domu- każdy prędzej czy później będzie musiał "pochować" swojego pupila. Stety lub nie, pożegna go na zawszę. Zwierzak nie powróci jako zombie.

Stephen King to autor książek które traktuję z przymrużeniem oka.

Klątwa cygan?- jest się czego bać, kilka słów wyszeptanych przez cygankę i życie może stać się, krótsze i bardziej bolesne, ale czy klątwy na prawdę istnieją? Nie sądzę ;).

Zakopany kot na cmentarzu powracający do domu- każdy prędzej czy później będzie musiał "pochować" swojego pupila. Stety lub nie,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Osobiście uwielbiam w powieściach elementy suspensu, których nie da się wytłumaczyć, jakby działy się za sprawą magii, a potem zakończenie zaskakuje nas tak bardzo, że wbija w fotel. Chodzi mi o powieści, dziejące się we współczesnym i jak najbardziej realnym świecie. Przykład - kontakt dwójki bohaterów przez Internet, którzy - jak się okazuje - żyją w jednym mieście, lecz w odstępie roku od siebie. Mistrzem takiej książki jest Guillaume Musso[authorLink]16418|Guillaume Musso[/authorLink] :)

Osobiście uwielbiam w powieściach elementy suspensu, których nie da się wytłumaczyć, jakby działy się za sprawą magii, a potem zakończenie zaskakuje nas tak bardzo, że wbija w fotel. Chodzi mi o powieści, dziejące się we współczesnym i jak najbardziej realnym świecie. Przykład - kontakt dwójki bohaterów przez Internet, którzy - jak się okazuje - żyją w jednym mieście, lecz...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 [authorPhoto]32821|Ewa Madeyska[/authorPhoto] Ewa Madeyska[authorLink]32821|Ewa Madeyska[/authorLink]
Ostatni portret Melanii[bookLink]4847360|Ostatni portret Melanii[/bookLink]
Ostatni romans Kornelii[bookLink]4847961|Ostatni romans Kornelii[/bookLink]
Ostatnia obsesja Natalii[bookLink]4847962|Ostatnia obsesja Natalii[/bookLink]

 [authorPhoto]32821|Ewa Madeyska[/authorPhoto] Ewa Madeyska[authorLink]32821|Ewa Madeyska[/authorLink]
Ostatni portret Melanii[bookLink]4847360|Ostatni portret Melanii[/bookLink]
Ostatni romans Kornelii[bookLink]4847961|Ostatni romans Kornelii[/bookLink]
Ostatnia obsesja Natalii[bookLink]4847962|Ostatnia obsesja Natalii[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post