forum Oficjalne Konkursy

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agatia
Angelique
Justar
Niecierpliwa
Shino11

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agatia
Angelique
Justar
Niecierpliwa
Shino11

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

- "Tylko zobacz jej pokój. Wszędzie ubra"nia, płyty, ksiażki, już od tygodnia prosze by posprzątała. Jest taka jak ty- wybucha moja mama podnosząc z podłogi koszulę mojego taty, która się przecież tam PRZYPAADKIEM znalazła.
- "no dobrze, już porozmawiam z nią"- pojednawczym tonem mówi tata.
...
-Cześc, córcia. Słuchaj no.... może lepiej żeby mamy nie denerwować. Ogarnij tu trochę po prosu, a mama da nam wstedy żyć". Patrze w jego twarz, te same co ja umnie grube szkłą krótkowidza, charakterystyczny wyrazisty nosek z garbkiem od okularów. Całe podobieństwo:-)
"Alez tato ja włąśnie badam eksperymentalnie torię chaosu? Musiałam mieć przestrzeń laboratoryjną, by przeprowadzć doświadczenie. Przecież nie będziesz hamował pędu do wiedzy ukochanej córeczki?" zaśmiałam się i zalotnie zatrzepotałam rzęsami.
"Jesteś tak podobna do mamy...=- roześmiał się- ona też potrafi owinąć mnie sobie wokół palca.
"No i inteligencję odziedziczyłam po mamie"- dodałam w duchu gdy opuścił moją świątynie wiedzy i nauki.

- "Tylko zobacz jej pokój. Wszędzie ubra"nia, płyty, ksiażki, już od tygodnia prosze by posprzątała. Jest taka jak ty- wybucha moja mama podnosząc z podłogi koszulę mojego taty, która się przecież tam PRZYPAADKIEM znalazła.
- "no dobrze, już porozmawiam z nią"- pojednawczym tonem mówi tata.
...
-Cześc, córcia. Słuchaj no.... może lepiej żeby mamy nie denerwować. Ogarnij tu...

Nie raz słyszałam, że genów nie da się oszukać. Szkoda tylko, że pula genów przekazana nam przez mamę i przez tatę nie rozkłada się po równo. Czasem mam wrażenie, że nie dostałam wystarczająco dużo tych cech, które w moim mniemaniu byłyby pożądane, a „skapnęło” mi więcej tych, które nie koniecznie są mi potrzebne do szczęścia, ale jak to mówią: rodziców się nie wybiera. Moja mama zawsze jak ktoś mówi, że jesteśmy takie podobne - wypiera się i tłumaczy, że bardziej do taty jestem podobna niż do niej. Pomimo swoich 30-tu lat nie umiem zrozumieć, o co z tym wypieraniem chodzi.. Nie rozumiemy się i nie dogadujemy najprawdopodobniej, dlatego, że takie jesteśmy do siebie podobne..

Nie raz słyszałam, że genów nie da się oszukać. Szkoda tylko, że pula genów przekazana nam przez mamę i przez tatę nie rozkłada się po równo. Czasem mam wrażenie, że nie dostałam wystarczająco dużo tych cech, które w moim mniemaniu byłyby pożądane, a „skapnęło” mi więcej tych, które nie koniecznie są mi potrzebne do szczęścia, ale jak to mówią: rodziców się nie wybiera. ...

Z wyglądu jestem podobna do mamy. Tak jak ona mam oczy w kolorze czekolady i ciemne włosy. Również jak ona podkreślam usta czerwoną szminką. I mnie się zawsze wydawało, że to koniec podobieństw, że więcej cech odziedziczyłam po ojcu. Ale ostatnio z przerażeniem odkrywam, że mam też sporo cech po mamy. Piszę: "z przerażeniem", bo kiedyś mnie to denerwowało, a teraz łapię się na tym, że sama tak robię. Jak np. myję twarz wacikiem, to potem jeszcze wycieram nim krany, żeby nie zostawały na nim krople wody. A zawsze się z mamy wyśmiewałam. Mam również potrzebę kontrolowania świata, który mnie otacza. To forma neurotyzmu. Po prostu lubię mieć kontrolę nad swoim życiem. Nie chcę żyć tak, jak wiatr powieje, lubię mieć wszystko zaplanowane i wykonane. Wcześniej doceniałam spontaniczność, która miała w sobie urok. Pamiętam jak wciąż poprawiała mnie podczas rozmów telefonicznych. Mówiłam do słuchawki, przytakując: "Dobra, dobra", na co mama zwracała mi uwagę: Karolka, nie mówi się dobra, tylko dobrze. Teraz zauważyłam, że irytuje mnie, gdy ktoś tak mówi. Jednak niedaleko pada jabłko od jabłoni.

Z wyglądu jestem podobna do mamy. Tak jak ona mam oczy w kolorze czekolady i ciemne włosy. Również jak ona podkreślam usta czerwoną szminką. I mnie się zawsze wydawało, że to koniec podobieństw, że więcej cech odziedziczyłam po ojcu. Ale ostatnio z przerażeniem odkrywam, że mam też sporo cech po mamy. Piszę: "z przerażeniem", bo kiedyś mnie to denerwowało, a teraz łapię się...

Mówi się, że małe dzieci nie przykładają wagi do wyglądu. Rodzice je czeszą, ubierają, przebierają, a one zgadzają się niemalże na wszystko. Ja oczywiście nie byłam wyjątkiem, ale wszystko ma swoje granice. Moi rodzice są zwolennikami krótkich włosów, kolorowych bluzek i biegania w pampersie i rajstopach. Wszystko byłoby super, gdyby nie fakt, że zaczęto na mnie mówić mały Andrzej. Tak, Andrzej. A dlaczego tak? Ponieważ fryzura na pazia i ubrania po starszym bracie sprawiły, że wyglądałam zupełnie jak tata. Wszyscy to widzieli rodzina, znajomi, znajomi rodziców. A zatem wszystkie matki i ojcowie na tej stronie powiedzcie mi co Wami kieruje? Przez to mój okres buntu zaczął się ciut wcześniej niż u zwykłego dziecka, ale zażyczyłam sobie włosów do pasa i dzięki temu ludzie przynajmniej wiedzieli, że jestem dziewczyną, a nie "podobnym synkiem".

Mówi się, że małe dzieci nie przykładają wagi do wyglądu. Rodzice je czeszą, ubierają, przebierają, a one zgadzają się niemalże na wszystko. Ja oczywiście nie byłam wyjątkiem, ale wszystko ma swoje granice. Moi rodzice są zwolennikami krótkich włosów, kolorowych bluzek i biegania w pampersie i rajstopach. Wszystko byłoby super, gdyby nie fakt, że zaczęto na mnie mówić mały...

I uroda i charakter / niełatwy /po Tacie :) i babci Adeli / mama taty /.Do dzisiaj największym komplementem jest dla mnie to porównanie! Miód na serce, choć wiem, że czasem chcą mi zwyczajnie dopiec !Cały Ludwik, to ja ! charakterna! Kiedyś koleżanka mamy widząc mnie po raz pierwszy powiedziała: możesz być dumna, że w córce masz taką pamiątkę po mężu, fruwam z radości do dzisiaj !

I uroda i charakter / niełatwy /po Tacie :) i babci Adeli / mama taty /.Do dzisiaj największym komplementem jest dla mnie to porównanie! Miód na serce, choć wiem, że czasem chcą mi zwyczajnie dopiec !Cały Ludwik, to ja ! charakterna! Kiedyś koleżanka mamy widząc mnie po raz pierwszy powiedziała: możesz być dumna, że w córce masz taką pamiątkę po mężu, fruwam z radości do...

Odsyłam do pewnego eksperymentu http://momon.do/cqlHYR
Kto po kłótni z rodzicami, oparł się myśli czy nie został adoptowany?
Wyglądem i charakterem mieszanka, nie tylko rodziców, dziadków. Dostrzegam również podobieństwo do przyszłej teściowej.
Dobierając się w pary i latami wymieniając swój materiał genetyczny, także się upodabniamy. Moje oczy stały się bardziej zielone, bardziej podobne do Jego oczu. Badania dowodzą, że małżonkowie wykazują większe podobieństwo genetyczne niż przypadkowi ludzie. Koło się zapętla.
Indywidualny tryb postrzegania pozwolił wyeliminować zachowania, których nie lubię u rodziców, a które weszły mi w nawyk. Strzykanie rękoma, nadmierna gestykulacja.
To co nas łączy? Ten uśmiech mamy, te oczy taty, ta sama wada wzroku i niedobór TSH.
A samo DNA? W trakcie badań jak bardzo prawdopodobne jest, że dany mężczyzna to biologiczny ojcec, stosuje się określone algorytmy matematyczne oparte na statystyce i częstości występowania danego allelu w określonej populacji. Absolutna pewność to wynik powyżej 99,9999%. W przypadku wykluczenia ojcostwa 0%.
Jak zdasz sobie sprawę, że jesteś tylko częścią pyłu w niezmierzonym kosmosie, nagle genetyka wychodzi poza Twoje podwórko.
Ogrom podobieństw do ludzi, którymi się otaczam jest tak wielki, że nie sposób go ująć w 1500 znakach.
Na początku każde dziecko ma błękitne lub czarne oczy, jasne włosy i tak samo donośny płacz. To co sprawia, że nagle stajemy się bardziej indywidualni, nie jest zapisane wyłącznie w kodzie DNA.

Odsyłam do pewnego eksperymentu http://momon.do/cqlHYR
Kto po kłótni z rodzicami, oparł się myśli czy nie został adoptowany?
Wyglądem i charakterem mieszanka, nie tylko rodziców, dziadków. Dostrzegam również podobieństwo do przyszłej teściowej.
Dobierając się w pary i latami wymieniając swój materiał genetyczny, także się upodabniamy. Moje oczy stały się bardziej...

Wielokrotnie słyszałam w życiu jak ludzie nazywają mnie "małą Elunią" bo podobno wyglądam identycznie jak mama. Nawet włosy wokół twarzy kręcą mi się tak samo i w tych samych miejscach. Chociaż uważam to za irytujące to tata mówi, że to słodkie, ja oczywiście się z nim nie zgadzam bo chociaż wyglądam jak mama to mama charakter taty.

Wielokrotnie słyszałam w życiu jak ludzie nazywają mnie "małą Elunią" bo podobno wyglądam identycznie jak mama. Nawet włosy wokół twarzy kręcą mi się tak samo i w tych samych miejscach. Chociaż uważam to za irytujące to tata mówi, że to słodkie, ja oczywiście się z nim nie zgadzam bo chociaż wyglądam jak mama to mama charakter taty.

Moja mama zawsze twierdzi, że choćby chciała, to nie może się mnie wyprzeć. I chyba coś w tym jest, bo reakcje "Jaka ona jest do Ciebie podobna!" od początku mojego życia są na porządku dziennym. Jest tylko jeden wyjątek - uszy! Uszy mam zdecydowanie po tacie - lewe całkiem normalne, prawe lekko przyklapnięte. Malutka deformacja, ale tacie sprawia mnóstwo radości - tym sposobem, pomimo tego, że jestem do niego zupełnie nie podobna, w każdej chwili może udowodnić, że jestem jego córką :D

Moja mama zawsze twierdzi, że choćby chciała, to nie może się mnie wyprzeć. I chyba coś w tym jest, bo reakcje "Jaka ona jest do Ciebie podobna!" od początku mojego życia są na porządku dziennym. Jest tylko jeden wyjątek - uszy! Uszy mam zdecydowanie po tacie - lewe całkiem normalne, prawe lekko przyklapnięte. Malutka deformacja, ale tacie sprawia mnóstwo radości - tym...

Od zawsze wszyscy mi mówią, że jestem bardzo podobna do mamy. Mamy takie same oczy, rzęsy, usta oraz mamy podobna mimikę. Bardzo też jesteśmy podobne z cech charakteru, często mamy takie samo zdanie na wiele spraw.
Jestem również podobna do taty. Mamy takie samo znamię na brzuchu, w tym samym miejscu. Odziedziczyłam po nim też cechę, która nie do końca mi się podoba. Mianowicie jestem nerwowa, walczę z tym ale jest to ciężka sprawa. Geny robią swoje. 🙂

Od zawsze wszyscy mi mówią, że jestem bardzo podobna do mamy. Mamy takie same oczy, rzęsy, usta oraz mamy podobna mimikę. Bardzo też jesteśmy podobne z cech charakteru, często mamy takie samo zdanie na wiele spraw.
Jestem również podobna do taty. Mamy takie samo znamię na brzuchu, w tym samym miejscu. Odziedziczyłam po nim też cechę, która nie do końca mi się podoba....