Dziękuję za wyróżnienie:) Gratuluje 4 pozostałym zwycięzców.

Dziękuję za wyróżnienie:) Gratuluje 4 pozostałym zwycięzców.

Dziękuje wszystkim za wyrazy poparcia i pochwały :)
Budujące doświadczenie...

Dziękuje wszystkim za wyrazy poparcia i pochwały :)
Budujące doświadczenie...

Gratki dla winnersów !

Gratki dla winnersów !

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

zlatawiecz
gulinka
Anna
AlpenGold
anteeekg

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

zlatawiecz
gulinka
Anna
AlpenGold
anteeekg

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Rejent zmienił/ła nazwę grupy na: MIESZKAŃCY ZAMKU REJENTA
Cześnik: To nie twój zamek!
Rejent: Nie pisz teraz, muszę pilnować murarzy, którzy naprawiają mur
Cześnik: CO?! Zostaw mój mur w spokoju!
Rejent wyświetlił wiadomość
Cześnik: Każ im iść do domu!
Rejent wyświetlił wiadomość
Cześnik: Przestań!
Rejent wyświetlił wiadomość
Cześnik: Przecież widzę, że wyświetlasz! Odpisałbyś chociaż!
Rejent: Niech się dzieje wola Nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba
Cześnik: Jestem pewien, że wolą Nieba nie jest to, żebyś naprawiał mur!
Rejent: A co ty tam wiesz o woli Nieba
Papkin jest dostępny/a
Cześnik: Papkin, przepędź murarzy, którzy naprawiają mur!
Papkin: A magiczne słowo?
Cześnik: Szybko!
Papkin jest niedostępny/a
Rejent: Co nasyłasz Papkina? Sam sobie nie poradzisz?
Wacław jest dostępny/a
Klara jest dostępny/a
Wacław: Ważna sprawa
Rejent: Oco chodzi?
Rejent: *O co
Wacław: Jestem z Klarą
Cześnik: Klara, co ty na to?
Klara: To prawda, musieliśmy wam w końcu powiedzieć
Cześnik: I niby gdzie się spotykaliście? Bo jakoś nigdy was razem nie widziałem
Wacław wysłał/ła zdjęcie
Rejent: W altanie?! Przecież to moja altana!
Cześnik: Chciałbyś!
Klara: Nie jesteście źli?
Cześnik: Ten chłopak jest od Rejenta, jeszcze się przekonasz, że to błąd
Rejent: A co ty znowu do mnie masz?!
Rejent: O co ci chodzi?!
Cześnik: Dobrze wiesz!
Cześnik zmienił/ła nazwę grupy na: Zamek CZEŚNIKA.
Rejent: OOOooo!!!
Wacław jest niedostępny/na
Klara jest niedostępny/na

- Myślałem, że będzie gorzej - powiedział ze śmiechem Wacław
- Ja też - odpowiedziała Klara
Co chwilę słychać było dźwięk otrzymywanych powiadomień.
- Znowu się kłócą? - spytała Klara
- Czyli po staremu - zauważył Wacław – Ten Cześnik w nazwie grupy nawet dał kropkę nienawiści

Rejent zmienił/ła nazwę grupy na: MIESZKAŃCY ZAMKU REJENTA
Cześnik: To nie twój zamek!
Rejent: Nie pisz teraz, muszę pilnować murarzy, którzy naprawiają mur
Cześnik: CO?! Zostaw mój mur w spokoju!
Rejent wyświetlił wiadomość
Cześnik: Każ im iść do domu!
Rejent wyświetlił wiadomość
Cześnik: Przestań!
Rejent wyświetlił wiadomość
Cześnik: Przecież widzę, że wyświetlasz!...

Róża obudziła się i usłyszała ten okropny dźwięk, który towarzyszył jej każdego ranka. Jej mąż oglądał telewizję.
- Nie możesz chociaż raz dać mi pospać.
-Myślałem, że ci nie przeszkadza.
-Przeszkadza, lepiej idź do sklepu i kup coś na śniadanie.
-Tylko skończą się wiadomości. Rosjanie znowu zaatakowali Ukrainę, odbiorą im Krym.
- Obcy są dla ciebie ważniejsi niż żona. Szybciej, bo głodna jestem, nie zapomnij kupić „Przyjaciółki”.
Nie lubiła gdy źle mówił o Rosji. Choć już tylu lat tam nie mieszkała zawsze będzie Rosjanką. Nigdy nie czuła się Polką, zawsze była cudzoziemką. Jej rozmyślania przerwał powrót Adama.
-Co tak długo? Przecież sklep jest naprzeciwko.
- Przepraszam Cię, ale zaszedłem do „Złotych Tarasów” i kupiłem Marci prezent.
- Mogłam się domyślić. Dla ciebie tylko ona się liczy.
- Akurat w H&M była przecena i kupiłem jej piękną sukienkę.
- Za grosz gustu nie masz. Natychmiast oddaj to do sklepu.
- Dobrze. A Władek wstał?
- Nie.
-Przecież już 9.
- Niech się wyśpi o 6 się położył. Był w Operze.
-W operze do 6?
-Był w Opera Club, ale to żadna różnica.
- Ja wiem że to twój ulubieniec, ale pozwalać mu szlajać się po nocy to przesada.
- Przypomnieć ci jak twoją Martusię i tego jej Stefana przyprowadziła policja pijanych, bo zakłócali ciszę nocną na Moście Świętokrzyskim. Chcieli też chyba z niego skoczyć.
- Nie byli pijani, tylko zjedli 2 pudełka czekoladek z likierem. Nie chcieli skoczyć tylko przypiąć kłódkę miłości.
- A co to jest?
- To znak nierozerwalnej miłości.

Róża obudziła się i usłyszała ten okropny dźwięk, który towarzyszył jej każdego ranka. Jej mąż oglądał telewizję.
- Nie możesz chociaż raz dać mi pospać.
-Myślałem, że ci nie przeszkadza.
-Przeszkadza, lepiej idź do sklepu i kup coś na śniadanie.
-Tylko skończą się wiadomości. Rosjanie znowu zaatakowali Ukrainę, odbiorą im Krym.
- Obcy są dla ciebie ważniejsi niż żona....

Raskolnicki był zdecydowany. Obserwował starą przez okrągły tydzień, a potem wypolerował siekierę, na którą wymienił się kiedyś ze złomiarzem. Kosztowała go dużo, bo sporą część torów kolejowych, które rozebrał kiedyś pod osłoną nocy. Sporo się przy tym namęczył, ale trudno.
Stara nie chciała dać mu piwa mu na zeszyt? No to załatwi to po swojemu.
Wsunął siekierę za pas, który podtrzymywał jego dziurawe dżinsy. Zapiął pod samą szyję mocno sfatygowaną bluzę Adidasa, którą zwinął kiedyś jakiemuś nieuważnemu dzieciakowi. Przybrał taką pozę, aby nie było widać dziwnego wybrzuszenia.
A potem poszedł. Prosto do obdrapanego, po peerelowskiego wieżowca. Klatka schodowa udekorowana była malowidłami jakiegoś współczesnego artysty – głównie wysprejowano napisy typu HWDP, Anka to dziwka, Legia to kurwa i tak dalej. Mało ambitne, ale tego Raskolnicki nie zauważył.
Zapukał pod piątkę.
– Proszę pani, tu Radek, przyszedłem oddać pieniądze za piwko – zapowiedział się niemal śpiewnym głosem. Odpiął kurtkę, kiedy stara krzyknęła, że już otwiera. Chwycił siekierę, kiedy przekręciła klucz. I zamachnął się, gdy drzwi się rozchyliły.
Poczuł zapach bigosu dolatujący z wnętrza, gdy wypolerowane, ale za to zupełnie tępe narzędzie trafiło starą w sam czubek głowy pełnej papilotów. Radek Raskolnicki czuł, jak wbija się w twardą czaszkę, widział, jak stara robi dziwną minę, wyrażającą bezbrzeżne zdziwienie, niezrozumienie, ale nie przerażenie. Chyba po prostu do niej nie dotarło, co się dzieje.

Raskolnicki był zdecydowany. Obserwował starą przez okrągły tydzień, a potem wypolerował siekierę, na którą wymienił się kiedyś ze złomiarzem. Kosztowała go dużo, bo sporą część torów kolejowych, które rozebrał kiedyś pod osłoną nocy. Sporo się przy tym namęczył, ale trudno.
Stara nie chciała dać mu piwa mu na zeszyt? No to załatwi to po swojemu.
Wsunął siekierę za pas,...

Wyobrażacie sobie zwierzęce postaci z "Kubusia Puchatka" zmienione w prawdziwych ludzi? Ja też nie. Ale w końcu od czego jest ludzka wyobraźnia? Zacznijmy od bohaterów, którzy mogliby mieszkać w wspólnym bloku lub na jednym osiedlu "Stumilowy Las": Puchatek- otyły i niezdarny mężczyzna, który posiada ADHD podtypu nieuważnego oraz perseweracja i uporczywe powtarzanie tych samych czynności, Prosiaczek- zakompleksiony, strachliwy, nieśmiały, zlękniony pesymista, który ma depresję i żyje na lekach antydepresyjnych, Pan Sowa- mądry dyslektyk , Osioł- cierpi na dystymię, prowadzi smutne życie, nie może znaleźć dla siebie odpowiedniego domu, ciągle smutny przez, co może popaść w depresję, Maleństwo- nadpobudliwe dziecko, który jest wychowywane tylko przez jednego rodzica, co z automatu stawia go w grupie o podwyższonym ryzyku przyszłego ubóstwa, który może skończyć jako znudzony życiem kryminalista, Tygrysek- najbardziej towarzyska, serdeczna i energiczna postać w całej paczce, którego nie trudno namówić do do spróbowania jakiejkolwiek substancji, nie potrafi przewidzieć konsekwencji swoich czynów, im bliżej go poznamy tym bardziej natrętną postacią wydaje się być, Kangurzyca- nadopiekuńcza i samotna matka, która może skończyć z gromadką dzieci, a każde będzie miało innego ojca, Królik- niespotykany ważniak przekonany o swej wyjątkowości i uwielbieniu ogółu, posiadam niepohamowaną chęć kierowania innymi oraz w końcu "przywódca" całej paczki, czyli Krzyś- nigdy nie słyszano o jego rodzicach, spędza dużo czasu na rozmowach ze zwierzętami, można dostrzec u niego również problemy z nauką. Bardzo barwna ta paczka przyjaciół, za którymi kryją się problemy psychiczne i neurorozwojowe. Na co dzień mogą spotykać się z różnymi życiowymi problemami.

Wyobrażacie sobie zwierzęce postaci z "Kubusia Puchatka" zmienione w prawdziwych ludzi? Ja też nie. Ale w końcu od czego jest ludzka wyobraźnia? Zacznijmy od bohaterów, którzy mogliby mieszkać w wspólnym bloku lub na jednym osiedlu "Stumilowy Las": Puchatek- otyły i niezdarny mężczyzna, który posiada ADHD podtypu nieuważnego oraz perseweracja i uporczywe powtarzanie tych...

Emma weszła do łazienki trzaskając za sobą drzwiami. Karol jak zwykle ze stoickim spokojem próbował jej wytłumaczyć, że nie stać ich, by mogła spełnić swoje wszystkie zachcianki. Gdyby pan Bovary był tylko trochę bardziej rozgarnięty przecież mógłby zdobyć pracę w jakiejś prestiżowej klinice. Ale nie. Według niego ich poziom życia był zupełnie wystarczający. A czy było coś złego w tym, że ona chciałaby odpocząć? Zatrudnić kucharkę? Sprzątaczkę chociaż na parę dni w tygodniu. Wyjść do fryzjera, od kosmetyczki i zrobić coś dla siebie. Nie mówiąc już o większym mieszkaniu. Kawalerka to naprawdę nie był szczyt jej marzeń!
– Po co ja za niego wychodziłam... – wyszeptała do siebie pod nosem.
– No tak, wydawało ci się, że go kochasz – odpowiedział głos w jej głowie.
A przecież Karol w żadnym stopniu nie pasował do jej wzoru wymarzonego mężczyzny o jakich czytała w ukochanych romansach. Taki Grey... to byłby mężczyzny idealny. Bogaty! Troszczący się nieprzerwanie o kobietę! No i... świetny w łóżku. W tej kwestii Bovary nawet nie dorastał mu do pięt. Tak...
Chwilę później opuściła pomieszczenie. Ignorując męża bawiącego się z ich córką, usiadła na łóżku i sięgnęła po ulubiony tom trylogii.

Emma weszła do łazienki trzaskając za sobą drzwiami. Karol jak zwykle ze stoickim spokojem próbował jej wytłumaczyć, że nie stać ich, by mogła spełnić swoje wszystkie zachcianki. Gdyby pan Bovary był tylko trochę bardziej rozgarnięty przecież mógłby zdobyć pracę w jakiejś prestiżowej klinice. Ale nie. Według niego ich poziom życia był zupełnie wystarczający. A czy było coś...

Wysyłam Anię z Zielonego Wzgórza zapraszam w podróż do Zakopanego. Niech pozna świat górali, ich mowę. Polska podróż przyniesie jej wiele korzyści. Zakręci wokół chłopców górali z gór. Nie jedno zaskoczenie w oczach by było gdyby zobaczyli mieszkańcy Zakopanego Anię.
Nie kryłabym wzruszenia widząc te rude kucyki, a Diana cieszyła by się towarzysząc nam. Czy po takiej wizycie tęskniła by do Anvoley.
Odpowiem za nią: Nie.

Wysyłam Anię z Zielonego Wzgórza zapraszam w podróż do Zakopanego. Niech pozna świat górali, ich mowę. Polska podróż przyniesie jej wiele korzyści. Zakręci wokół chłopców górali z gór. Nie jedno zaskoczenie w oczach by było gdyby zobaczyli mieszkańcy Zakopanego Anię.
Nie kryłabym wzruszenia widząc te rude kucyki, a Diana cieszyła by się towarzysząc nam. Czy po takiej ...