Jestem obserwowany! – panicznie pomyślał Paweł, ukrywając się za drzewem w parku miejskim. Zza konara widział jak na ławce siedzi szczęśliwa rodzina, mama podaje synowi sok do picia, a dwie siostry próbują ułożyć kostkę Rubika. Podejrzenia skupił więc na ojcu, który zatopiony w lekturze gazety codziennej rozglądał się niepewnie po okolicy. On na pewno też już wie. Jest jak jeden z tych westernowych łowców nagród, za byle tysiąc złotych skazałby człowieka na najgorsze więzienie. Opodal dostrzegam kolejnego amanta poszukiwań. Ma nawet psa węszącego! Muszę uciec z tego miasta, z tego kraju. Tylko jak to zrobić?
I wtem ją dostrzegł. Stała sama jak człowiek na szczycie ośmiotysięcznika. Miał wrażenie, że się do niego uśmiecha, chociaż to przecież zwykła materia. Jej czerwony kolor nie budził niepokoju, piętnował złe myśli i przypominał bukiet róż dawany ukochanej na pierwszej randce. Potraktował to jako dobry znak. Zdecydował się na odważne posunięcie, wyszedł z ukrycia i szybkimi, urywanymi krokami zmierzał do celu. Nie obracał się za siebie, wiedział że to jego jedyna szansa. Wreszcie dotarł, zabrał walizkę i w najbliższych krzakach opróżnił ją z zawartości. Udając turystę poszedł na dworzec PKS, otworzył właz z bagażami w pierwszym napotkanym nieczynnym autobusie, wsiadł do walizki i czekał. Czekał długo. Wreszcie usłyszał jakieś dźwięki, poczuł szarpnięcie a później uderzenia innych bagaży. Trzepnięcie włazu. Pojazd ruszył a on czuł, że przenosi się do lepszego świata.

Jestem obserwowany! – panicznie pomyślał Paweł, ukrywając się za drzewem w parku miejskim. Zza konara widział jak na ławce siedzi szczęśliwa rodzina, mama podaje synowi sok do picia, a dwie siostry próbują ułożyć kostkę Rubika. Podejrzenia skupił więc na ojcu, który zatopiony w lekturze gazety codziennej rozglądał się niepewnie po okolicy. On na pewno też już wie. Jest jak...

Walizka. Od niej wszystko się zaczęło. Znalazłam ją na schodach mojego domu. Nie miałam pojęcia skąd się wzięła. Ładnie zapakowana z karteczka "powodzenia". Wzięłam, bo czemu nie wziąć nowej walizki. Otworzyłam. W niej bilet lotniczy do Rio z zakwaterowaniem w najlepszym hotelu. Moje szczęście nie znało granic. Wygrałam wycieczkę. Spakowałam się w godzinę, bo za dwie miałam wylot. Powiadomiłam rodzinę, podpisałam walizkę, bo wiadomo, co czasem się z nimi dzieje na lotniskach i wyruszyłam w podróż życia. Wszystko układało się wspaniale do momentu rozpakowywania w pokoju hotelowym. Zamiast moich rzeczy, w bagażu znalazłam tylko łuk, strzały, tasak i bandaż. Oraz karteczkę "Teraz naprawdę powodzenia". Nagle usłyszałam strzelaninę. Wiedziałam, że idą po mnie, że dla mnie zaczęła się zabójcza gra o życie. Tylko dlaczego ja? Po co brałam walizkę. Dlaczego ktoś chce mnie zabić? Zbyt długo już się zastanawiam nad tym. Muszę uciekać. Tylko którędy? Jedyna droga to balkony hotelowe...

Walizka. Od niej wszystko się zaczęło. Znalazłam ją na schodach mojego domu. Nie miałam pojęcia skąd się wzięła. Ładnie zapakowana z karteczka "powodzenia". Wzięłam, bo czemu nie wziąć nowej walizki. Otworzyłam. W niej bilet lotniczy do Rio z zakwaterowaniem w najlepszym hotelu. Moje szczęście nie znało granic. Wygrałam wycieczkę. Spakowałam się w godzinę, bo za dwie miałam...

W walizce były wszystkie narzędzia, o którym marzy każdy zbrodniarz. Noże, pistolety, narzędzia służące do tortury (te znane z średniowiecza i te współczesne). Był w niej również laptop i kamera. W laptopie filmy, w którym są jego ofiary. Wszystko ma udokumentowane, bo przecież robi to, co słuszne. Gdyby stracił tą walizkę, następnego dnia byłby w pilnie strzeżonym więzieniu. Wiedział o tym i jej strzegł. Jednak na walizkę ktoś czyhał, ktoś, kto jego podejrzał. Ta osoba była już zdeterminowana, by zdobyć walizkę i poznać sekrety jej właściciela. Jednak nie wiedziała na co się porywa. Nie miała pojęcia, iż z kotka zmieni się w myszkę i sam będzie musiał uciekać lub zmienić technikę.

W walizce były wszystkie narzędzia, o którym marzy każdy zbrodniarz. Noże, pistolety, narzędzia służące do tortury (te znane z średniowiecza i te współczesne). Był w niej również laptop i kamera. W laptopie filmy, w którym są jego ofiary. Wszystko ma udokumentowane, bo przecież robi to, co słuszne. Gdyby stracił tą walizkę, następnego dnia byłby w pilnie strzeżonym...

Gdybym pisała thriller z motywem walizki, to zapewne przedmiot ten byłby niewielkich rozmiarów, ale pojawiałby się w wielu egzemplarzach. Nikt nie znałby tożsamości mordercy - bardzo inteligentnego, sprytnego, socjopatycznego i skrzywdzonego przez życie człowieka. Media nazywałyby go Podróżnym kolekcjonerem wspomnień. Wszystko za sprawą tego, iż jego ofiary byłyby znajdowane w letnich plażowych ubraniach z walizkami leżącymi obok nich. Przyczyną zgonów byłoby każdorazowo wykrwawienie. W torbach podróżnych byłyby umieszczone ich pojedyncze narządy, kokardki z jelit oraz listy. W pismach znajdowałyby się scenki z życia mężczyzny. Osoby odwiecznie niedocenianej, niekochanej oraz poniżanej, odrzuconej przez rodzinę i rówieśników. Człowieka, który stracił miłość swojego życia. Dodatkowo ofiary jak i ich wycięte narządy ściśle łączyłyby się z tekstem. Wszystko wskazywałoby na to, iż Podróżny Kolekcjoner Wspomnień poprzez swoje zbrodnie mści się za śmierć ukochanej. Morderca zgładziłby osiemnaście ofiar, tyle, ile lat miała w momencie zgonu tajemnicza Sylvia z jego listów. Policja miałaby go szaleńca, którego należy jak najszybciej złapać, a ludzie za skrzywdzonego, wrażliwego, zagubionego młodzieńca, który próbuje odnaleźć choć na chwilę ukojenie w bólu...

Gdybym pisała thriller z motywem walizki, to zapewne przedmiot ten byłby niewielkich rozmiarów, ale pojawiałby się w wielu egzemplarzach. Nikt nie znałby tożsamości mordercy - bardzo inteligentnego, sprytnego, socjopatycznego i skrzywdzonego przez życie człowieka. Media nazywałyby go Podróżnym kolekcjonerem wspomnień. Wszystko za sprawą tego, iż jego ofiary byłyby...

Niestety musiałem się spakować w największą z posiadanych walizek. Dwutygodniowy wyjazd niesie za sobą konieczność zabrania wielu, wielu rzeczy. Ciężkie to jak cholera, ale dam radę. Na lotnisku jak zwykle, bagaż podręczny ze sobą, walizka natomiast została oznaczona i trafiła do luku bagażowego. Lot mimo delikatnych turbulencji minął spokojnie.
Lądowanie to moment którego nie lubi moje ciało, ze względu na efekt "zatkanych uszu". Jest natomiast kojącym doznaniem dla psychiki, bo znowu mam stabilny grunt pod stopami. Jeszcze tylko odbiór bagażu i zamawiam taxi do hotelu.
Co do ... ?! Na mojej walizce jest wielka plama... Wkurzony otwieram suwak, by sprawdzić, czy rzeczy w niej spakowane nie zostały pobrudzone. Po podniesieniu wieka moim oczom ukazuje się widok poćwiartowanych zwłok w foliowych workach z żyłką... Panika, strach i niedowierzanie w jednym wielkim miksie opanowały moją głowę a adrenalina przyspieszyła znacząco bicie serca... Moją reakcję i zaskoczenie chyba dojrzał ktoś z ochrony lotniska, bo właśnie w moją stronę zaczęło zmierzać dwóch funkcjonariuszy...

Niestety musiałem się spakować w największą z posiadanych walizek. Dwutygodniowy wyjazd niesie za sobą konieczność zabrania wielu, wielu rzeczy. Ciężkie to jak cholera, ale dam radę. Na lotnisku jak zwykle, bagaż podręczny ze sobą, walizka natomiast została oznaczona i trafiła do luku bagażowego. Lot mimo delikatnych turbulencji minął spokojnie.
Lądowanie to moment którego...

Gdybym pisała thriller z motywem walizki, myślę, że walizka zostałaby znaleziona przy ciele zamordowanego mężczyzny. W niewielkich odstępach czasu znalezionoby kolejne zwłoki, każde z walizką. I żadnej z nich nie można by było otworzyć - przynajmniej nie na początku. Oczywiście główny bohater zdobyłby jedną z tych walizek i probowałby ją otworzyć. Co dalej? Nie powiem - nie będę spojlerować. :)

Gdybym pisała thriller z motywem walizki, myślę, że walizka zostałaby znaleziona przy ciele zamordowanego mężczyzny. W niewielkich odstępach czasu znalezionoby kolejne zwłoki, każde z walizką. I żadnej z nich nie można by było otworzyć - przynajmniej nie na początku. Oczywiście główny bohater zdobyłby jedną z tych walizek i probowałby ją otworzyć. Co dalej? Nie powiem - nie...

Cóż począć można z walizką? Ano można wiele rzeczy. Na przykład wyjechać i spakować się w nią. Można też przyłożyć nią kieszonkowcowi na dworcu. A i również można zgubić ją lub gdzieś zostawić. Można wyrzucić przez okno samolotu. Choć nie, to raczej niemożliwe. Można ukryć w niej wiele rzeczy. Można też napisać o niej historię. Moja zaczyna się...

...pewnego lipcowego wieczoru, gdy na niebie zbierały się czarne chmury, a w powietrzu czuć było nadchodzącą burzę. Ulicą szedł wtedy młody człowiek i nerwowo oglądał się za siebie. Mimo, iż nie zobaczył nikogo, przyspieszył kroku. Sięgnąwszy ręką do kieszeni, wyciągnął z niej klucze i drżącymi rękami trafił w zamek jednego z garaży, stojących w długim, szarym rzędzie wzdłuż ulicy. Gdy znalazł się w środku, oparł się plecami o chłodną, metalową bramę i pociągnął za włącznik światła. Stara żarówka zamigotała przez chwilę, oświetlając pomieszczenia żółtą poświatą, i zaraz zgasła. Chłopak zaklął i po omacku ruszył do drzwi w dalszej części pomieszczenia. Nagle znieruchomiał. Przed sobą usłyszał cichy zgrzyt, a potem ciche stąpnięcia na podłodze. Cofając się, wpadł w stertę kartonowych pudeł, które spadły mu na głowę z niemiłosiernym hałasem. Złorzecząc na czym świat stoi, chłopak podniósł się z ziemi i wydobył z kieszeni telefon. Włączył latarkę i omiótł pomieszczenie bladym światłem. W oczy nie rzuciło mu się nic niezwykłego, chyba, że jako niezwykłą można uznać czarną walizkę stojącą pod ścianą. Przysiągłby, że wcześniej jej tu nie było. Wzruszył ramionami i postąpił krok naprzód. Wtedy walizka cicho szczęknęła i otworzyła się, a z powstałego w ten sposób otworu wychynęły oślizgłe, wijące się macki. Na wieku zaś zalśniły przekrwione oczy, które natychmiast odnalazły przerażonego chłopaka. Ten z okrzykiem przerażenia rzucił się do tyłu. Walizka jednym susem zagrodziła mu drogę, a pomiędzy mackami ukazała się ogromna paszcza z setkami małych zębów, ostrych jak noże. Kłapnęła kilka razy i łypiąc spode łba na człowieka, postąpiła krok na przód...

Cóż począć można z walizką? Ano można wiele rzeczy. Na przykład wyjechać i spakować się w nią. Można też przyłożyć nią kieszonkowcowi na dworcu. A i również można zgubić ją lub gdzieś zostawić. Można wyrzucić przez okno samolotu. Choć nie, to raczej niemożliwe. Można ukryć w niej wiele rzeczy. Można też napisać o niej historię. Moja zaczyna się...

...pewnego lipcowego...

Walizka. W walizce znajduje się kartka, na której opisana jest straszna historia. Opowiada ona o straszliwej zbrodni. Osoba, która znajdzie i otworzy walizkę, nie będzie już taka sama. Ten, kto przeczyta treść kartki bardzo się zmieni. Zaczną ją dręczyć koszmary, wizje i halucynacje. Kartka wędruje z rąk do rąk. Ofiar przybywa. Dwoje detektywów poszukuje związku między zawartością walizki a zbrodniami. Po wyczerpującym śledztwie okazuje się, że ten kto przeczyta tajemniczą kartkę zostanie zahipnotyzowany. Osoby, które znalazły kartkę w walizce, nie są świadome swoich czynów. Sytuacja staję się dramatyczna, ponieważ tajemniczych walizek i kartek przybywa. Kto za tym stoi?, czasu jest coraz mniej.
Czy nasi detektywi powstrzymają spiralę nienawiści, czy znajdą sprawcę i czy uleczą osoby, które przeczytały kartkę?...

Walizka. W walizce znajduje się kartka, na której opisana jest straszna historia. Opowiada ona o straszliwej zbrodni. Osoba, która znajdzie i otworzy walizkę, nie będzie już taka sama. Ten, kto przeczyta treść kartki bardzo się zmieni. Zaczną ją dręczyć koszmary, wizje i halucynacje. Kartka wędruje z rąk do rąk. Ofiar przybywa. Dwoje detektywów poszukuje związku między...

- A co ty tutaj robisz? – z półsnu wybudził mnie głośny krzyk.
Jednocześnie do mych nozdrzy trafił podmuch świeżego morskiego powietrza. Wreszcie mogłem rozprostować swoje skulone członki, co uczyniłem nie zważając na świdrujące mnie spojrzenie pary brązowych oczu. Ten mężczyzna był jednak naprawdę wkurzony. Wysoki, chyba przystojny, w modnie skrojonym płóciennym ubraniu w jasnych kolorach. Poznałem go kiedy jego taksówka zaparkowała przed naszym blokiem.
- Jakim prawem, smarkaczu jeden, zapakowałeś się do mojego bagażu i co zrobiłeś z moimi rzeczami – wrzeszczał solidnie wkurzony.
Rzeczywiście mam dopiero dwanaście lat i jestem chudy jak patyk. To dlatego, chociaż z pewnym trudem, poskładałem się włażąc do jego walizki kiedy ta leżała na siedzeniu w niepilnowanej taksówce. A teraz wreszcie stanąłem wyprostowany i hardo patrząc w górę w jego oczy powiedziałem:
- Chciałem zobaczyć morze. A co? Nie wolno?
Tamtego zamurowało, a potem zaczął się śmiać. Kiedy skończył to sięgnął po słuchawkę hotelowego telefonu.
- Śniadanie dla dwojga proszę – rzucił w słuchawkę.
Kelner wchodząc mało nie wypuścił tacy ze zdumienia kiedy mnie zobaczył.
- Ale pan ma pokój jednoosobowy – zwrócił mu uwagę.
- Dopłacę za pasażera na gapę – rzekł wsuwając do ręki kelnera studolarowy banknot.
Kelner na to mrugnął z uśmiechem.
- W takim razie życzę przyjemnego urlopu.
- Jestem Gustaw, a ty? – zapytał po wyjściu kelnera.
- A ja Kamil.
- Ślicznie – odpowiedział obleśnie oblizując wargi.

- A co ty tutaj robisz? – z półsnu wybudził mnie głośny krzyk.
Jednocześnie do mych nozdrzy trafił podmuch świeżego morskiego powietrza. Wreszcie mogłem rozprostować swoje skulone członki, co uczyniłem nie zważając na świdrujące mnie spojrzenie pary brązowych oczu. Ten mężczyzna był jednak naprawdę wkurzony. Wysoki, chyba przystojny, w modnie skrojonym płóciennym ubraniu w...

– Ktoś nas wydymał! Teraz bez kupców walizka jest gówno warta! – Jack z hukiem walnął pięścią w maskę samochodu.
– Może obserwowali dziuplę od dłuższego czasu, coś przegapiliśmy – powiedział Ben jakby do siebie. Siedział na piachu oparty o oponę. Ręce mu się tak trzęsły, że miał problem z odpaleniem papierosa.
Zakląłem szpetnie.
– Lucas krwawi jak zarzynana świnia. Nie przeżyje do jutra, jeśli nie znajdziemy mu lekarza. Będziemy się później martwić kto nas zdradził, trzeba znaleźć pieprzonego lekarza!
– Zostawcie mnie tutaj. – Lucas leżał na tylnej kanapie cadillaca. Kaszlał krwią.
– Nie chrzań, wyjdziesz z tego.
Jak do tego doszło?
Spojrzałem w niebo. Słońce w zenicie oślepiało bezlitośnie. Lato w Nevadzie było w tym roku wyjątkowo upalne. Czułem jak wilgotna od potu i krwi koszula lepi się do mojego ciała. W oddali dwa wygłodniałe sępy zataczały koła. Tak, pustynia to nieprzyjazne miejsce. Szczególnie wtedy, kiedy nie masz zapasu wody, na ogonie siedzi ci pół policji stanowej, twój kumpel umiera na tyłach wozu, a ty trzymasz skradzioną walizkę pewnego bardzo wpływowego polityka.

SZEŚĆ GODZIN WCZEŚNIEJ

– Otwieraj tę pieprzoną skrytkę! Szesnaście zero cztery! Już! – Ben trzymał broń przy skroni bankiera. Niski mężczyzna w tupeciku cały drżał i miał problem z trafieniem klucza do zamka.
Reszta stała na czatach, uspokajając ludzi w budynku. Chodziło nam tylko o tę cholerną walizkę, nie o nich. Wtedy usłyszeliśmy wycie radiowozów. Za wcześnie. Mieli dać nam więcej czasu.
Resztę wydarzeń oglądałem w zwolnionym tempie przez mleczną, senną mgłę.
Tupecik z kawałkami mózgu na posadzce. Krzyki i zwierzęca panika niewinnych osób w banku. Bieg na tyły. Gliniarz mierzący do Lucasa.
Nie tak miało być. Chodziło nam tylko o tę cholerną walizkę.

PÓŁ ROKU WCZEŚNIEJ

– Właściwie co jest w tej walizce? – zapytałem, kiedy już cały plan był dopięty na ostatni guzik. Gubernator Nevady zgasił cygaro i odchylił się w fotelu.
– Mój triumf. Słodki, trupi smrodek, od którego niejeden ważny nos się zmarszczy.

– Ktoś nas wydymał! Teraz bez kupców walizka jest gówno warta! – Jack z hukiem walnął pięścią w maskę samochodu.
– Może obserwowali dziuplę od dłuższego czasu, coś przegapiliśmy – powiedział Ben jakby do siebie. Siedział na piachu oparty o oponę. Ręce mu się tak trzęsły, że miał problem z odpaleniem papierosa.
Zakląłem szpetnie.
– Lucas krwawi jak zarzynana świnia. Nie...